Nýtt kvótafrumvarp er í smíðum og það sem hefur spurst út gerir það að verkum að menn setur hljóða. Það versta hugsanlega er að gerast. Meirihluti Alþingis er á valdi sérhagsmunaaðila sem vilja að kvótinn tilheyri fáum útvöldum. Hinn venjulegi Íslendingur er kominn svo langt frá uppruna sínum að hann tengir ekki fisk við auðlind og sér því ekki ástæðu til að krefjast réttar síns.

Ef arðurinn af sjávarútvegnum kæmi í hlut þjóðarinnar þá værum við ríkari en Norðmenn og þeir væru að flytja hingað. Það er ekki að gerast og mun alls ekki gerast ef nýjasta kvótafrumvarpið verður að lögum. Með því á að afhenda auðlindina okkar að eilífu auðmönnum til afraksturs að eigin geðþótta.

Fiskur er auðlind, auðlind allra Íslendinga en ekki bara fárra eins og staðan er í dag. Sjávarútvegurinn er að skila methagnaði og sum fyrirtækin mæla hagnað sinn í einum milljarði íslenkra króna á mánuði.

Ísland er á heljarþröm eftir að hafa tekið á sig mistök einkarekins bankakerfis sem fór á hausinn haustið 2008. Þörf þjóðarinnar er gríðarleg á að hagnaður sjávarútvegsins rati í ríkissjóð og verði nýttur til að byggja upp gott þjóðfélag fyrir okkur öll. Kvótagreifarnir safna auð okkar til sín meðan við gerum það mögulegt fyrir þá, það er nokkuð sjálfgefið. Það er bara okkar að berja í borðið og krefjast réttláts hlutar í eign okkar. Meðan við gerum það ekki breytist ástandið ekki.

Í raun eru það við sem erum lausnin.