Tveir pennar á eyjan.is, þau Stefán Ólafsson og Þórunn Sveinbjarnardóttir, deila um hugmyndir XB um leiðréttingu á skuldastöðu heimilanna með krónueignum úr vasa erlendra kröfuhafa í þrotabú Glitnis og Kaupþings.

Þar sem ég tel hugmyndir XB vera RUGL þá vil ég leggja orð í belg og útskýra þær peningafræðilegu forsendur sem endurspeglast óbeint í umsögn minni, en ættu að vera ljósar öllum sem hafa hugleitt málið.

Forsendurnar má setja fram í stuttu máli sem hér segir:

1. Allar krónueignir kröfuhafanna eru bókhaldsstærðir en ekki raunstærðir (t.d. gull).
2. Í bókhaldsstærðunum býr óvirkur kaupmáttur en ekkert raunvirði.
3. Krónueign kröfuhafanna er 400 ma. af ríkisskuldabréfum og reiðufé.
4. Framsal til ríkisins á 300 ma. myndi lækka hreina skuldastöðu ríkisins um 300 ma.
5. Heimilisskuldir eru bókhaldsstærðir hjá lánastofnunum.
6. Lækkun heimilisskulda um 300 ma. fer fram með millifærslu af bókhaldsstærðum.
7. Við millifærsluna hækkar hrein skuldastaða ríkisins um 300 ma.
8. Í bókhaldi lánastofnana verður engin breyting á hreinni eignastöðu við millifærsluna.
9. Millifærslan gerir óvirkan kaupmátt virkan til hagsbóta fyrir skuldsett heimili.
10. En ríkið er jafn skuldsett eftir sem áður.
11. Að öllu öðru óbreyttu hefur virkur kaupmáttur lánastofnana aukist um 300 ma.
12. Aukning virks kaupmáttar (peninga í umferð) um 300 ma. er verðbólguhvati.
13. Aukning virks kaupmáttar um 300 ma. yfir 20 ár dreifir verðbólguhvatanum.
14. reifingin verður í mynd 300 milljarða ríkisskuldabréfs sem greiðist á 20 árum.
15. Almenningur ber kostnaðinn af leiðréttingu heimilisskulda í báðum tilfellum.

Hugmyndir XB um leiðréttingu heimilisskulda með krónueignum úr vasa erlendra kröfuhafa samræmist ekki niðurstöðunni í lið 15.