Ágætu alþingismenn.

Eftirfarandi er baksvið skrifa minna um slit viðræðna við ESB.

Ég geng út frá því að hugmyndin sé liður í aðgerðaáætlun.

I.

Gjaldeyrishöftin eru birtingarmynd þess að Ísland er gjaldþrota.

Fjármálaráðherra miðar að afnámi haftanna fyrir næstu áramót.

Að óbreyttu myndi afnám leiða til gengishruns og óðaverðbólgu.

Stóraukinn gjaldeyrisforði myndi koma í veg fyrir þá útkomu.

II.

En hvaðan á Ísland að fá e.t.v. 1.000 milljarða í gjaldeyri?

Ekki frá ESB, AGS eða Seðlabanka Evrópu eftir slit aðildarviðræðna.

Ekki frá erlendum markaðsaðilum sem lána ekki gjaldþrota ríkjum.

Ekki frá þrotabúum Glitnis og Kaupþings – hvað sem síðar kann að verða.

III.

Stóraukinn gjaldeyrisforði yrði því að fást á pólitískum forsendum.

Engar slíkar forsendur eru til staðar hjá ESB ríkjum og BNA.

IV.

Það er því tvennt til í stöðunni:

1. Höft verða ekki afnumin fyrir næstu áramót.

2. Pólitískar forsendur eru til staðar utan ESB og BNA.

Rússland og Kína eru einu ríkin sem þar koma til greina.

V.

Það er ekki bætandi á erlenda skuldastöðu Íslands.

Gjaldeyrir frá þeim gæti því ekki verið í lánsformi.

VI.

Útilokunaraðferðin vísar þannig til eins möguleika:

Greiðslu fyrir afnotarétt af efnahagslögsögu Íslands.

T.d. á norðaustanverðu Íslandi eða Drekasvæðinu.

VII.

Á slóðum þar sem forsætisráðherra sér gríðarleg tækifæri.

Tækifæri fyrir komandi kynslóðir – og þrotabú Íslands í dag?

Virðingarfyllst,

Gunnar Tómasson, hagfræðingur