© Gunnar Tómasson

23. nóvember 2016

UMSÖGN

Kristnitaka á Íslandi Anno 2016

(22. nóvember 2016)

Í Njálu koma erkitýpur margbreytilegra eðlisþátta Mannsins fram á sögusviðið sem einstaklingar af holdi og blóði. Að baki býr Pýþagórísk sköpunarmýta um Manninn sem Heim/Veröld af því tagi sem fjallað er um í Völuspá. Maðurinn er vettvangur Njálsbrennu við þau aldahvörf sem verða við endalok Heiðni og upphaf Kristni.

Í Egilssögu eru þau aldahvörf táknuð með sonamissi Egils.

***

I. Njálsbrenna

(Njála, 129. k. – M)

1744567

    22894 = Síðan tóku þeir eld ok gerðu bál mikit fyrir dyrunum.

9005 = Þá mælti Skarpheðinn:

12507 = „Eld kveykvið þér nú, sveinar!

12667 = Hvárt skal nú búa til seyðis?”

5675 = Grani svaraði:

21813 = „Svá skal þat vera, ok skaltú eigi þurfa heitara at baka.”

8009 = Skarpheðinn mælti:

17772 = „Því launar þú mér, sem þú ert maðr til,

9235 = er ek hefnda föður þíns,

16979 = ok virðir þat meira, er þér er óskyldara.”

23273 = Þá báru konur sýru í eldinn ok slökktu fyrir þeim,

10027 = sumar báru vatn eða hland.

17865 = Kolr Þorsteinsson mælti til Flosa:

6825 = „Ráð kemr mér í hug.

17066 = Ek hefi sét lopt í skálanum á þvertrjám,

13992 = ok skulu vér þar inn bera eldinn

24727 = ok keykva við arfasátuna, þá er hér stendr fyrir ofan húsin.”

20131 = Síðan tóku þeir arfasátuna ok báru þar í eldinn,

13715 = ok fundu þeir eigi, er inni váru,

12335  12355 = fyrr en logaði ofan allr skálinn;

21602 = gerðu þeir Flosi þá stór bál fyrir öllum dyrum.

19828 = Tók þá kvennaliðit illa at þola, þat er inni var.

9092 = Njáll mælti til þeira:

23613 = „Verðið vel við ok mælið eigi æðru, því at él eitt mun vera,

15721 = en þó skyldi langt til annars slíks.

18996 = Trúið þér ok því, at guð er miskunnsamr,

23220 = ok mun hann oss eigi bæði láta brenna þessa heims ok annars.”

26317 = Slíkar fortölur hafði hann fyrir þeim ok aðrar hraustligri.

10477 = Nú taka húsin öll at loga.

11722 = Þá gekk Njáll til dyra ok mælti;

17386 = „Er Flosi svá nær, at hann megi heyra mál mitt?”

7862 = Flosi kvezk heyra.

4770 = Njáll mælti:

21510 = „Villt þú nökkut taka sættum við sonu mína

15960 = eða leyfa nökkurum mönnum útgöngu?”

6403 = Flosi svarar:

16673 = „Eigi vil ek taka sættum við sonu þína,

16983 = ok skal nú yfir lúka með oss ok eigi frá ganga,

12589 = fyrr en þeir eru allir dauðir.

26347 = En þó vil ek lofa útgöngu konum ok börnum ok húskörlum.”

14734 = Njáll gekk þá inn ok mælti við fólkit:

17689 = „Út skulu þeir nú allir ganga, er leyft er.

18038 = Ok gakk þú út, Þórhalla Ásgrímsdóttir,

13465 = ok allr lýðr með þér, sá er lofat er.”

6629 = Þórhalla mælti:

21622 = „Annarr verðr skilnaðr okkarr Helga en ek ætlaða um hríð,

14793 = en þó skal ek eggja föður minn ok bræðr,

17911 = at þeir hefni þessa mannskaða, er hér er görr.”

4770 = Njáll mælti;

17063 = „Vel mun þér fara, því at þú ert góð kona.”

14900 = Síðan gekk hon út ok mart lið með henni.

14931 = Ástríðr af Djúpárbakka mælti til Helga:

7626 = „Gakk þú út með mér,

21902 = ok mun ek kasta yfir þik kvenskikkju ok höfuðdúki.”

10890 = Hann talaðisk undan fyrst,

15294 = en þó gerði hann þetta fyrir bæn þeira.

16747 = Ástríðr vafði höfuðdúki at höfði honum,

15331 = en Þórhildr lagði yfir hann skikkjuna,

10134 = ok gekk hann út á meðal þeira.

18202 = Þá gekk út Þorgerðr Njálsdóttir ok Helga,

14595 = systir hennar, ok mart annat fólk.

13688 = En er Helgi kom út, þá mælti Flosi:

12583 = „Sú er há kona ok mikil um herðar;

10262 = takið þér hana ok haldið henni!”

19530 = En er Helgi heyrði þetta, kastaði hann skikkjunni;

21575 = hann hafði haft sverð undir hendi sér ok hjó til manns,

19757 = ok kom í skjöldinn, ok af sporðinn ok fótinn með.

12411 = Þá kom Flosi at ok hjó á háls Helga,

11517 = svá at þegar tók af höfuðit.

14497 = Flosi gekk þá at dyrunum ok mælti,

21407 = at Njáll skyldi ganga til máls við hann ok svá Bergþóra;

6411 = þau gerðu svá.

5465 = Flosi mælti:

24802 = „Útgöngu vil ek þér bjóða, því at þú brennr ómakligr inni.”

4770 = Njáll mælti:

7195 = „Eigi vil ek út ganga,

23689 = því at ek em maðr gamall ok lítt til búinn at hefna sona minna,

10730 = en ek vil eigi lifa við skömm.”

12160 = Flosi mælti til Bergþóru:

9518 = „Gakk þú út, húsfreyja,

18610 = því at ek vil þik fyrir engan mun inni brenna.”

6662 = Bergþóra mælti:

19984 = „Ek var ung gefin Njáli, ok hefi ek því heitit honum,

13186 = at eitt skyldi ganga yfir okkr bæði.”

9159 = Síðan gengu þau inn bæði.

6662 = Bergþóra mælti:

14445 = „Hvat skulu vit nú til ráða taka?”

5708 = Njáll svarar:

22267 = „Ganga munu vit til hvílu okkarrar ok leggjask niðr.”

18887 = Síðan mælti hon við sveininn Þórð Kárason:

18422 = „Þik skal bera út, ok skalt þú eigi inni brenna.”

11217 = „Hinu hefir þú mér heitit,”

7894 = segir sveinninn,

18599 = „at vit skyldim aldri skilja, ok skal svá vera,

18917 = því at mér þykkir miklu betra at deyja með ykkr.”

16520 = Síðan bar hon sveininn til hvílunnar.

11611 = Njáll mælti við brytja sinn:

17905 = „Nú skaltú sjá, hvar vit leggjumsk niðr

10741 = ok hversu ek býg um okkr,

16690 = því at ek ætla mér hvergi heðan at hrærask,

15231 = hvárt sem mér angrar reykr eða bruni;

21263 = munt þú þá næst geta, hvar beina okkarra er at leita.”

11440 = Hann sagði, at svá skyldi vera.

19743 = Uxa einum hafði slátrat verit, ok lá þar húðin.

24203 = Njáll mælti við brytjann, at hann skyldi breiða húðina yfir þau;

5411 = hét hann því.

26545 = Þau leggjask niðr bæði í rúmit ok lögðu sveininn í millum sín.

14906 = Þá signdu þau sik bæði ok sveininn

19842 = ok fálu önd sína guði á hendi ok mæltu þat síðast.

23588 = Þá tók brytinn húðina ok breiddi yfir þau ok gekk út síðan.

24329 = Ketill ór Mörk tók í mót honum ok kippti honum út

15989 = ok spurði vandliga at Njáli, mági sínum;

9063 = hann sagði allt it sanna.

5728 = Ketill mælti:

13393 = „Mikill harmr er at oss kveðinn,

16971 = er vér skulum svá mikla ógæfu saman eiga.”

Hulið kveðið:

Allt it sanna

             1 = Monad

11359 = Snorri Sturluson

4000 = Logandi Sverð – Sköpunarmáttur Alheims

    11359 = Snorri Sturluson

1771266

II. Sonatorrek

(Egilssaga, 78. kafli)

1771266

    18005 = Þat var eitt sumar, at skip var í Hvítá,

12242 = ok var þar mikil kaupstefna.

21818 = Hafði Egill þar keypt við margan ok lét flytja heim á skipi.

23077 = Fóru húskarlar ok höfðu skip áttært, er Egill átti.

23201 = Þat var þá eitt sinn, at Böðvarr beiddist at fara með þeim,

12918 = ok þeir veittu honum þat.

16692 = Fór hann þá inn á Völlu með húskörlum.

16425 = Þeir váru sex saman á áttæru skipi.

20161 = Ok er þeir skyldu út fara, þá var flæðrin síð dags,

24818 = ok er þeir urðu hennar at bíða, þá fóru þeir um kveldit síð.

14539 = Þá hljóp á útsynningr steinóði,

16199 = en þar gekk í móti útfallsstraumr.

20864 = Gerði þá stórt á firðinum, sem þar kann oft verða.

17071 = Lauk þar svá, at skipit kafði undir þeim,

10743 = ok týndust þeir allir.

17148 = En eftir um daginn skaut upp líkunum.

13462 = Kom lík Böðvars inn í Einarsnes,

25304 = en sum kómu fyrir sunnan fjörðinn, ok rak þangat skipit.

13523 = Fannst þat inn við Reykjarhamar.

15130 =  Þann dag spurði Egill þessi tíðendi,

12576 = ok þegar reið hann at leita líkanna.

11096 = Hann fann rétt lík Böðvars.

15973 = Tók hann þat upp ok setti í kné sér

19641 = ok reið með út í Digranes til haugs Skalla-Gríms.

9509 = Hann lét þá opna hauginn

15273 = ok lagði Böðvar þar niðr hjá Skalla-Grími.

13416 = Var síðan aftr lokinn haugrinn,

18566 = ok var eigi fyrr lokit en um dagsetrsskeið.

21492 = Eftir þat reið Egill heim til Borgar, ok er hann kom heim,

16481 = þá gekk hann þegar til lokrekkju þeirar,

10226 = er hann var vanr at sofa í.

16736 = Hann lagðist niðr ok skaut fyrir loku.

11480 = Engi þorði at krefja hann máls.

26679 = En svá er sagt, þá er þeir settu Böðvar niðr, at Egill var búinn:

13340 = Hosan var strengð fast at beini.

13819 = Hann hafði fustanskyrtil rauðan,

17790 = þröngvan upphlutinn ok láz at síðu.

17450 = En þat er sögn manna, at hann þrútnaði svá,

21079 = at kyrtillinn rifnaði af honum ok svá hosurnar.

20239 = En eftir um daginn lét Egill ekki upp lokrekkjuna.

11544 = Hann hafði þá ok engan mat né drykk.

14671 = Lá hann þar þann dag ok nóttina eftir.

11864 = Engi maðr þorði at mæla við hann.

15186 = En inn þriðja morgin, þegar er lýsti,

17056 = þá lét Ásgerðr skjóta hesti undir mann, –

17879 = reið sá sem ákafligast vestr í Hjarðarholt – ,

19348 = ok lét segja Þorgerði þessi tíðendi öll saman,

16487 = ok var þat um nónskeið, er hann kom þar.

19812 = Hann sagði ok þat með, at Ásgerðr hafði sent henni orð

15295 = at koma sem fyrst suðr til Borgar.

15575 = Þorgerðr lét þegar söðla sér hest,

11243 = ok fylgðu henni tveir menn.

14810 = Riðu þau um kveldit ok nóttina,

15057 = til þess er þau kómu til Borgar.

13884 = Gekk Þorgerðr þegar inn í eldahús.

13816 = Ásgerðr heilsaði henni ok spurði,

13836 = hvárt þau hefði náttverð etit.

9814 = Þorgerðr segir hátt:

10123 = „Engan hefi ek náttverð haft,

12888 = ok engan mun ek fyrr en at Freyju.

13694 = Kann ek mér eigi betri ráð en faðir minn.

17821 = Vil ek ekki lifa eftir föður minn ok bróður.”

13793 = Hon gekk at lokhvílunni ok kallaði:

10405 = „Faðir, lúk upp hurðinni,

11738 = vil ek, at vit farim eina leið bæði.”

12189 = Egill spretti frá lokunni.

26881 = Gekk Þorgerðr upp í hvílugólfit ok lét loku fyrir hurðina.

16663 = Lagðist hon niðr í aðra rekkju, er þar var.

5677 = Þá mælti Egill:

22682 = „Vel gerðir þú, dóttir, er þú vill fylgja feðr þínum.

13720 = Mikla ást hefir þú sýnt við mik.

18183 = Hver ván er, at ek mun lifa vilja við harm þenna?”

10553 = Síðan þögðu þau um hríð.

5677 = Þá mælti Egill:

19073 = „Hvat er nú, dóttir, tyggr þú nú nökkut?”

9035 = „Tygg ek söl,” segir hon,

16647 = „því at ek ætla, at mér muni þá verra en áðr.

11876 = Ætla ek ella, at ek muna of lengi lifa.”

12183 = „Er þat illt manni?” segir Egill.

13215 = „Allillt,” segir hon, “villtu eta?”

10804 = „Hvat mun varða?” segir hann.

18230 = En stundu síðar kallaði hon ok bað gefa sér drekka.

14139 = Síðan var henni gefit vatn at drekka.

5677 = Þá mælti Egill:

24378 = „Slíkt gerir at, er sölin etr, þyrstir æ þess at meir.”

12628 = „Villtu drekka, faðir?” segir hon.

24379 = Hann tók við ok svalg stórum, ok var þat í dýrshorni.

8515 = Þá mælti Þorgerðr:

15658 = „Nú erum vit vélt.  Þetta er mjólk.”

24051 = Þá beit Egill skarð ór horninu, allt þat er tennr tóku,

10730 = ok kastaði horninu síðan.

8515 = Þá mælti Þorgerðr:

15810 = „Hvat skulum vit nú til ráðs taka?”

11266 = Lokit er nú þessi ætlan.

16202 = Nú vilda ek, faðir, at við lengðim líf okkart,

20548 = svá at þú mættir yrkja erfikvæði eftir Böðvar,

8636 = en ek mun rista á kefli,

15102 = en síðan deyjum vit, ef okkr sýnist.

26566 = Seint ætla ek Þorstein, son þinn, yrkja kvæðit eftir Böðvar,

14385 = en þat hlýðir eigi, at hann sé eigi erfðr,

27431 = því at eigi ætla ek okkr sitja at drykkjunni þeiri, at hann er erfðr.”

13837 = Egill segir, at þat var þá óvænt,

18544 = at hann myndi þá yrkja mega, þótt hann leitaði við, –

12965 = „en freista má ek þess,” segir hann.

15113 = Egill hafði þá átt son, er Gunnarr hét,

11952 = ok hafði sá ok andazt litlu áðr.

11522 = Ok er þetta upphaf kvæðis:

14939 = Mjök erum tregt tungu at hræra

11201 = eða loftvætt ljóðpundara.

13979 = Esa nú vænligt of Viðurs þýfi

12207 = né hógdrægt ór hugarfylgsni.

ÓR HUGARFYLGSNI

Egill Skalla-Grímsson

“mjök ófrýniligr“

(Ísl. saga, 16. kafli)

       729 = Platonic Tyrant

13562 = Seggr sparir sverði at höggva.

10700 = Snjóhvítt es blóð líta.

10436 = Skæruöld getum skýra.

10814 = Skarpr brandr fekk mér landa,

10814 = skarpr brandr fekk mér landa.

Seggr heggr

      4000 = Logandi Sverð – Sköpunarmáttur Alheims

Mann ok annan

     -3665 = Böðvarr

     -4127 = Gunnarr

1771266

***

Reiknivél sem umbreytir bókstöfum í tölugildi er hér:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Útskýring á Pýþagórísku táknmáli

Njálu og Egilssögu.

Njála og Egilssaga fjalla um þroskaferil Manns/Örheims. Í fornri sköpunarmýtu er Maður það sem kallast Platonic Tyrant/Harðstjóri (729 = 9 í þriðja veldi) við Upphaf ferilsins.

Njálsbrenna er tákn umbreytingar í Sál Harðstjóra/Heiðingja fyrir tilstilli ELDS Heilags Anda/Spiritus Sanctus.

Í Egilssögu eru Böðvarr og Gunnarr tákn stríðandi eðlisþátta í Sál Egils (sbr. Hamlet hjá Shakespeare: To be, or not to be), sem hverfa (deyja) þegar meðfæddur neisti Heilags Anda í Sál Egils blossar upp sem Logandi Sverð (tákn Guðs í sjálfum þér í erindi Steingríms Thorsteinssonar).

Neistinn blossar upp í annað sinn við lok ferilsins (Dagshríðar Þormóðs Kolbrúnarskálds). Í frásögninni af Njálsbrennu er hulið kveðið (hugtak í 8. k. Skáldskaparmáls) um Snorra Sturluson sem fullþroska Sál sem er Maður sem Ímynd Guðs.