Fréttin um að 75 prósent þjóðarinnar vilji láta senda nýja stjórnarskrárfrumvarpið í þjóðaratkvæðagreiðslu gladdi mig, og vonandi fleiri.

Við kvörtum sáran, og því miður oftast með réttu, yfir því að alls ekki nógu margt hafi breyst frá því í hruninu.

En sú aðferð sem notuð var til að skrifa nýja stjórnarskrárfrumvarpið var sannarlega breyting frá fyrri starfsháttum, og til fyrirmyndar í alla staði.

Þetta segi ég ekki af því ég sjálfur átti hlut að máli – þetta var einfaldlega fyrirheit um breytt og ný og lýðræðisleg vinnubrögð.

Burtséð frá því hvort allir eru 100 prósent sáttir við hvern einasta punkt og prik í nýja stjórnarskrárfrumvarpinu.

Það verður bara að koma í ljós, í þeirri þjóðaratkvæðagreiðslu sem ég ætla að vona að verði nú haldin.

Því er vilji þjóðarinnar ekki alveg afgerandi að þessu sinni?