Í fjögur ár höfum við beðið eftir því að stjórnmálastéttin á Íslandi dragi lærdóma af hruninu.
Leggi af átakapólitíkina og fari að vinna saman að landsins gagni og nauðsynjum.
Í því felst auðvitað ekki að allir eigi alltaf að vera sammála, en í því felst að ekki sé eytt tíma eða orku í innihaldslausa hanaslagi. Og virðing sé sýnd andstæðum sjónarmiðum.
Við getum fylgst með því á kvöldin á Alþingisrásinni í sjónvarpinu hvernig til hefur tekist.
Hinu glórulausa málþófi og „andsvörunum“.
Það er svo innilega sorglegt að horfa upp á sjálfstæðismenn og framsóknarmenn skrumskæla svo vonir okkar og væntingar um betra stjórnmálalíf eftir hrunið.
Mikið hljótum við að hafa gert af okkur í fyrra lífi ef við eigum þetta skilið.