Ég er því miður enginn músíkant og fylgdist núorðið afar tilviljanakennt með nýrri tónlist.
En þegar ég var um tvítugt eða þar um bil, fannst ég spennandi að taka þátt í þeirri umbyltingu íslensks tónlistarlífs sem Friðrik Þór Friðriksson lýsti svo eftirminnilega í kvikmyndinni Rokk í Reykjavík.
Þegar Bubbi Morthens og Utangarðsmenn komu fram á sjónarsviðið, og pönk- og nýbylgjan.
Manni fannst þetta vera æsilegir tímar.
Það er gaman að rifja upp aftur kynnin við þessa tíma í poppsögu dr. Gunna, Stuð vors dags. Þetta er stórbrotin bók, bæði hvað snertir texta og útlit, og vissulega er gaman að kynnast bæði fyrri tímum – því bókin hefst á 19. öld – og hinu allra nýjasta – því bókinni lýkur á velgengni Of Monsters and Men nú á haustdögum.
En sjálfsagt þykir öllum skemmtilegast að lesa um „sína tíma“, og í mínu tilfelli eru það tímarnir um 1980 þegar allt var að gerast: