Ótrúlegar eru þær tölur sem birtast í Fréttablaðinu í dag að 62.000 manns hafi lent á atvinnuleysisskrá einhvern tíma á tímabilinu frá hrunárinu 2008 og til dagsins í dag.

Það er einn þriðji af öllu vinnandi fólki á landinu.

Það má vafalítið lesa margt út úr þessum tölum, og það er rétt hjá Runólfi Ágústssyni stjórnarformanni Vinnumálastofnunar að brýnt er að koma í veg fyrir að annað eins ástand skapist aftur.

En ég verð að viðurkenna að þegar ég las þetta hugsaði ég nú fyrst til síðustu ríkisstjórnar, sem var hrópuð af í apríl síðastliðnum, væntanlega af því að fólki þótti hún hafa staðið sig svo illa.

Ríkisstjórn sem situr í svona ægilegu árferði, og tekst að koma í veg fyrir niðurbrot samfélagsins og tekst að minnka atvinnuleysið jafnt og þétt (jafnvel þótt með skammtímaaðgerðum sé að töluverðu leyti) – hún hefði nú eiginlega dálítið gott hrós skilið frekar en þurfa að „skila lyklunum“ eins og sumir orðuðu það.