Ekki ætla ég í bili að hafa neina sérstaka skoðun á því hvort Sigríður Ingibjörg eða Árni Páll hefði orðið betri formaður Samfylkingar.
En ég skil vel að Sigríður Ingibjörg sé að „íhuga stöðu sína“ eftir formannsslaginn.
Furðuleg heift kemur fram í hennar garð í ýmsum ummælum fyrri og núverandi forkólfa í Samfylkingunni?
Og þá get ég rétt ímyndað mér hvað sagt er á bak við tjöldin.
Hún gerði ekki annað en það sem var fullkomlega heimilt og reyndar líklegt til að lífga upp á landsfund Samfylkingarinnar – fund sem allar líkur voru á að hefði ella orðið eins og syfjulegt eftirmiðdagste.
En þannig virðast samfylkingarforkólfar reyndar hafa kunnað best við sig að undanförnu – ró þeirra hvergi raskað og ekkert verið að minnast á lítið fylgi og glötuð tækifæri.