Fyrir kosningarnar í fyrra sagðist Sjálfstæðisflokkurinn geta lækkað skatta, öllum til hagsbóta.

Forystumenn flokksins sögðu að skattalækkanir myndu hafa svo örvandi áhrif á efnahagslífið að tekjur ríkisins þyrftu ekki að minnka vegna hennar.

Þessa speki höfðu forystumenn flokksins eftir Hannesi Hólmsteini, sem fékk hana að láni frá Arthur Laffer, páfa vúdú-hagfræðinnar í heiminum.

Þetta var náttúrulega aldrei annað en blekking sem sett var fram í áróðursskyni, eins og ég benti á í nokkrum greinum (t.d. hér og hér og hér).

Nú er Sjálfstæðisflokkurinn kominn til valda og formaðurinn Bjarni Benediktsson orðinn fjármálaráðherra þjóðarinnar, sem fer með skattamál.

Bjarni er sem sagt í stöðu til að setja vúdú-hagfræðina í framkvæmd: lækka skatta og láta ríkissjóð græða á galdrabrögðunum, án þess að nokkur finni fyrir neikvæðum afleiðingum neins staðar.

En nú er annað uppi á teningnum.

Bjarni segist vilja lækka skatta, en í stað þess að láta vúdú-brögðin borga tekjutap ríkisins segist hann þurfa að hækka matarskattinn (lægra þrepið í virðisaukaskattinum) – til að afla tekna í staðinn.

Nú er sem sagt ekki lengur gripið til vúdú-hagfræðinnar!

Skattalækkun þarf í senn að verða skattahækkun, til að dæmið gangi upp, segir Bjarni.

Það er bara svigrúm til að færa skattbyrði af sumum til að lækka hana á öðrum. Svo er boðið upp á ófullnægjandi mótvægisaðgerðir, sem ná alls ekki að bæta öllum auknar skattaálögur.

Hagur okkar allra væri náttúrulega betri ef vudú-hagfræðin hefði staðist. En hún var bara til að blekkja kjósendur til fylgilags og skilaði sínu. Svo tekur „alvöru“ hagfræði við þegar völdum er náð.

Bjarni á hins vegar enn þann kost í stöðunni að lækka skattbyrði allra í raun. Það gæti hann gert ef hann hækkaði persónufrádráttinn myndarlega, til viðbótar við boðaðar mótvægisaðgerðir.

Þetta bendir Jón Steinsson hagfræðingur á í nýrri grein í Kjarnanum og ég hef ítrekað fært rök fyrir nauðsyn þess ef mótvægið á að vera fullnægjandi. Einnig ASÍ.

Ef Bjarni Benediktsson færi að þeim ráðleggingum, þá gæti hann í framhaldinu hælt sér af því, að hafa í alvöru  lækkað skatta, í stað þess að færa skattbyrðina einfaldlega af breiðu bökunum yfir á þau sem mjórri eru.

Framsókn ætti að þrýsta á um öflugri mótvægisaðgerðir með hækkun persónuafsláttarins.

Kjósendur kynnu að meta það.