Kristinn H. Gunnarsson, sá reyndi og heilsteypti stjórnmálamaður, skrifaði mjög athyglisverða grein á þjóðhátíðardaginn um forsetaframboð Davíðs Oddssonar, ritstjóra Morgunblaðsins (sjá hér).

Kristinn setur framboðið í samhengi við hagsmuni útvegsmanna og eignarhald þeirra á Morgunblaðinu. Hann vekur sérstaka athygli á hvernig blaðinu hefur markvisst verið beitt í þágu framboðsins.

Í ljósi umræðu í samfélaginu um breytingar á stjórnarskrá, sem meðal annars eigi að tryggja almenningi eðlilega hlutdeild í rentu af náttúruauðlindum landsins, þá dregur Kristinn fram mjög mikilvæg atriði sem ástæða er til að huga að.

Stuðningur Davíðs við kvótakerfið, andstaða við hækkun veiðileyfagjalda, stuðningur hans við notkun auðmanna á skattaskjólum og andstaða hans við breytingar á stjórnarskrá eru allt atriði sem útvegsmönnum hugnast vel.

Spurningin er þó hvort þjóðin hafi ekki gefið útvegsmönnum nógu mikið með kvótakerfinu, þó fulltrúi þeirra sé ekki líka settur á Bessastaði?

Ég hef almennt litið svo á að framboð Davíðs væri veikluleg tilraun hans til að leita syndaaflausnar hjá þjóðinni fyrir mistök frjálshyggjutímans og hrunsins, sem hann átti stóran þátt í.

Hann var í lykilhlutverki þeirrar óheillaþróunar, bæði sem áhrifamikill stjórnmálamaður frá 1995 til 2005 og sem aðalbankastjóri Seðlabankans 2005 til 2008, þegar bóluhagkerfið keyrði um þverbak í ósjálfbærri þróun og almennum galskap – sem svo gat af sér hrunið.

Grein Kristins dregur athygli að dýpri tengslum framboðsins við víðtæka hagsmuni útvegsmanna, sem fá stærstan hluta af rentu sjávarauðlindarinnar í sinn hlut – á kostnað almennings.

Í lok greinar sinnar segir Kristinn þetta:

“Svo virðist sem betur fer að almenningur sjái í gegnum þetta sjónarspil og muni kjósa óháðan og óspilltan frambjóðanda sem næsta forseta lýðveldisins. Það er fagnaðarefni.”

Óhætt er að taka undir orð Kristins.

Forsetakosningarnar eru frábært tækifæri til að hleypa framtíðinni að og setja fortíðina aftur fyrir okkur.

Síðasti pistill:  Guðni sameinar þjóðina