Í síðustu viku fögnuðum við hjónin sextíuára afmælisárinu okkar með börnum, tengdabörnum og barnabörnum í Þýskalandi. Um leið ákveðna nálgun við söguna og forfeður aldir aftur í tímann. Á Íslandi og í Evrópu, nánar tiltekið Danmörku og í gamla Prússlandi. Þannig um leið ákveðna sýn á lífsbaráttu okkar allra og mikilvægi frelsis og framfara í fortíð og framtíð.

Rætur mínar, gen og reynsla eru samofin tilverunni minni í dag og skoðunum. Um lífsgæðakapphlaupið og valdabaráttuna sem á sér stað í heiminum öllum og það líka heima á litla Íslandi. Hvað oft skilur lítið á milli öfganna og þess sem heita á réttlæti í ákvörðunartökum jafnvel nútíma lýðræðisríkja og kemur best fram í Bandarísku forsetakosningunum nú. Þar sem siðferðið eins og við höfum skilgreint það er hiklaust látið víkja fyrir skammtíma sérhagsmunum fárra. Til marks um breytta heimsmynd sem hefur minnkað um mörg númer á síðustu áratugum? Minn skilningur a.m.k. sem þarf að bæta með nýrri og framsýnni hugsun stjórnmálanna. Með smá afturhvarfi í hugsun til fortíðar eins og við þekkjum best og réttlátari sýn. Landinu okkar, börnum og afkomendum til heilla. Smá spegilmynd í tilefni tímamótanna og fánanum okkar í Lückendorf í síðustu viku.