Í umræðuþætti á Stöð2 í gær lét Sigmundur Davíð Gunnlaugsson að því liggja að gagnrýni mín á tillögu XB um leiðréttingu á heimilisskuldum sem „endemis rugl“ byggðist á pólitískri hentistefnu þar sem ég væri í framboði í kosningunum á morgun.

„Hann á auðvitað rétt á því að beita sér í sinni pólitík,” bætti hann við.

Hér er um skipulega hagræðingu á staðreyndum að ræða.

1. Ég er ekki í framboði.
2. Ég tala ekki gegn betri vitund um hagfræðileg málefni.
3. Ég hef gagnrýnt glórulausa peningahagfræði um langt árabil.

I skoðanaskiptum við forystumann í Hagsmunasamtökum heimilanna fyrr í dag vegna málsins setti ég fram eftirfarandi samantekt um viðfangsefnið:

Ef markmiðið er að leiðrétta húsnæðisskuldir þannig að greiðslubyrði vegna þess lendi ekki á ríkissjóði/almenningi þá er um þrjá kosti að velja.

1. Að láta lánveitendur borga brúsann.
2. Að leggja skatt á gjaldeyriseignir þrotabúanna.
3. Að skipta út peningum í umferð fyrir nýkrónur að hætti Vestur-Þjóðverja eftir síðari heimsstyrjöld.

Síðastnefnda leiðin myndi væntanlega kosta Sigmund Davíð og Bjarna Ben dágóðan skilding og lánastofnanir/lífeyrissjóðir munu njóta stuðnings XB og XD í andstöðu gegn fyrstu leiðinni. Eftir stendur því leið 2 – að leggja skatt á gjaldeyriseignir þrotabúanna.

Markmið mitt með skrifum um hugmyndir XB hefur miðað að því einu að sýna fram á að þær ganga ekki upp – og sýna þannig að ekki verður um villst að Efnahagsteymi XB er ekki í stakk búið til að takast á við skuldavanda heimila og þjóðarbús á næsta kjörtímabili.