© Gunnar Tómasson

31. maí 2015.

I. Ný manngerð send af himnum ofan.

271148

(Virgil, Fourth Eclogue.)

—

Á miðöldum var annað vísuorð í texta Virgils – Magnus ab integro saeclorum nacitur ordo – túlkað sem umsögn um Kristskomu.

—

  16609 = Ultima Cumaei venit iam carminis aetas;

20087 = Magnus ab integro saeclorum nascitur ordo.

18681 = Iam redit et Virgo, redeunt Saturnia regna,

18584 = Iam nova progenies caelo demittitur alto.

20229 = Tu modo nascenti puero, quo ferrea primum

18431 = Desinet ac toto surget gens aurea mundo,

17698 = Casta fave Lucina: tuus iam regnat Apollo.

18480 = Teque adeo decus hoc aevi te consule, inibit,

18919 = Pollio, et incipient magni procedere menses;

22004 = Te duce, si qua manent sceleris vestigia nostri,

20495 = Inrita perpetua solvent formidine terras.

18330 = Ille deum vitam accipiet divisque videbit

20448 = Permixtos heroas et ipse videbitur illis

  22153 = Pacatumque reget patriis virtutibus orbem.

271148

Now the last age by Cumae’s Sibyl sung has come and gone, and the majestic roll of circling centuries begins anew: justice returns, returns old Saturn’s reign, with a new breed of men send down from heaven.  Only do thou, at the boy’s birth in whom the iron shall cease, the golden race arise, befriend him, chaste Lucina; ‘tis thine own Apollo reigns.  And in thy consulate, this glorious age, O Pollio, shall begin, and the months enter on their mighty march.  Under thy guidance, whatso tracks remain of our old wickedness, once done away, shall free the earth from never-ceasing fear.  He shall receive the life of gods, and see heroes with gods commingling, and himself be seen of them, and with his father’s worth reign o’er a world of peace.

II. Heiðinn Egill – Kristinn Snorri

271010

(Íslendinga saga, 16. k.)

—

Maðr hét Egill Halldórsson, 11358, segir hér í fyrstu setningu. Snorri Sturluson, 11359 sbr. 1 + 11358 = 11359, er þarmeð tengdur við Heiðinn Egil sem vaknar til meðvitundar um Alheims Guð/Monad, 1, í sjálfum sér, umbreyttur úr Heiðnum í Kristinn mann.

—

  11358 = Maðr hét Egill Halldórsson.

11500 = Hann var af Mýramanna langfeðgum.

26039 = Hann var heimamaðr Snorra, þá er hann var í þessum ráðbrotum.

20797 = Egil dreymdi, at Egill Skalla-Grímsson kæmi at honum,

10288 = ok var mjök ófrýniligr.

21725 = Hann mælti: „Ætlar Snorri, frændi várr, í brott heðan?”

9919 = „Þat er mælt,” segir Egill.

24922 = „Brott ætlar hann, ok þat gerir hann illa,” segir draummaðrinn,

23907 = „því at lítt hafa menn setit yfir hlut várum Mýramanna,

32699 = þá er oss tímgaðist, ok þurfti hann eigi ofsjónum yfir þessu landi at sjá.”

6901 = Egill kvað vísu:

13562 = Seggr sparir sverði at höggva.

10700 = Snjóhvítt es blóð líta.

10436 = Skæruöld getum skýra.

10814 = Skarpr brandr fekk mér landa,

10814 = skarpr brandr fekk mér landa.

  14629 = Ok sneri þá í brott.  En Egill vaknar.

271010

—

Af Leikvelli Orðanna

271148

           1 = Monad

2604 = Páfinn

271010 = Egill vakinn af…

1000 = … Heimsljósi sent að ofan sem…

7000 = …Microcosmos – Örheimr/Maðr sem Ímynd Guðs

 -10467 = Skilinn við Heiðin Goð (Osiris-Isis-Horus, 10467)

271148

—

III. Víg Snorra Sturlusonar¹

(Íslendinga saga, 151. k.)

401006

  29224 = Gizurr kom í Reykjaholt um nóttina eftir Mauritíusmessu.

20587 = Brutu þeir upp skemmuna, er Snorri svaf í.

32733 = En hann hljóp upp ok ór skemmunni í in litlu húsin, er váru við skemmuna.

19023 = Fann hann þar Arnbjörn prest ok talaði við hann.

35331 = Réðu þeir þat, at Snorri gekk í kjallarann, er var undir loftinu þar í húsunum.

21242 = Þeir Gizurr fóru at leita Snorra um húsin.

28547 = Þá fann Gizurr Arnbjörn prest ok spurði, hvar Snorri væri.

8875 = Hann kvaðst eigi vita.

22694 = Gizurr kvað þá eigi sættast mega, ef þeir fyndist eigi.

28330 = Prestr kvað vera mega, at hann fyndist, ef honum væri griðum heitit.

22884 = Eftir þat urðu þeir varir við, hvar Snorri var.

25600 = Ok gengu þeir í kjallarann Markús Marðarson, Símon knútr,

26492 = Árni beiskr, Þorsteinn Guðinason, Þórarinn Ásgrímsson.

13048 = Símon knútr bað Árna höggva hann.

12169 = „Eigi skal höggva,” sagði Snorri.

8594 = „Högg þú,” sagði Símon.

12169 = „Eigi skal höggva,” sagði Snorri.

  33464 = Eftir þat veitti Árni honum banasár, ok báðir þeir Þorsteinn unnu á honum.

401006           

¹ Friedrich Nietzsche:

In truth, there was only one Christian and he died on the Cross.

IV. Goðsögn Kristnitöku

(Njála, 105. k. – M)

  25293 = Kristnir menn tóku sér til lögsögumanns Hall af Síðu,

19920 = en Hallr fór at finna Þorgeir goða frá Ljósavatni

25971 = ok gaf honum til þrjár merkr silfrs, at hann segði upp lögin,

19680 = en þat var þó ábyrgðarráð, því at hann var heiðinn.

Hæðinn heiðingi²

10900 = Kolr Þorsteinsson – afhausaður á öðrum vettvangi

Undir feldi

-11000 = Þorgeirr Tjörvason

                Vaknar líkt og Egill…

1000 = Kristnitaka³

…sem kristinn maðr á

  13159 = Ártíð  Snorra fólgsnarjarls³

104923

² Njála, 158. k.

I + III + IV = 271148 + 401006 + 104923 = 777077.

V. Svanasöngur Sturlu Þórðarsonar

777077

(Sturlu þáttr, 3. k.)

  11406 = Þat er frá Sturlu sagt,

14494 = at hann fór til Íslands með lögbók þá,

13578 = er Magnús konungr hafði skipat.

17800 = Var hann þá skipaðr lögmaðr yfir allt Ísland.

11754 = Váru þá lagaskipti á Íslandi.

21286 = Tók hann þá við búi um haustit í Fagradal af Skeggja bónda.

20331 = Þann vetr var með Sturlu Þórðr Narfason.

14695 = Þat var eitt sinn um vetrinn,

27438 = at þangat kom til Sturlu Bárðr, sonr Einars Ásgrímssonar.

6304 = Hann fór á skipi.

15913 = En þann dag eftir, er þeir fóru á brott,

13830 = laust á veðri miklu fyrir þeim,

15178 = ok uggðu menn, at þeir myndi týnast.

18754 = Þórðr gekk út ok inn, hugði at, ef veðr minnkaði.

18778 = Ok eitt sinn, er hann kom inn, mælti Sturla:

9586 = „Vertu kátr, Þórðr,

20412 = eigi mun Bárðr, frændi þinn, drukkna í þessari ferð.”

16414 = „Þat muntu aldri vita,” segir Þórðr.

19352 = En þat fréttist þá síðar, sem Sturla sagði.

19458 = Nökkuru síðar um várit tók Bárðr sótt.

13487 = Þá spurði Þórðr Sturlu,

21258 = hvárt Bárðr myndi upp standa ór sóttinni eða eigi.

11330 = „Skil ek nú,” segir Sturla,

21517 = „hví þú spyrr þessa, en fá mér nú vaxspjöld mín.”

8919 = Lék hann þar at um hríð.

12606 = Litlu síðar mælti Sturla:

16020 = „Ór þessari sótt mun Bárðr andast.”

5603 = Þat fór svá.

18556 = Sturla fór þá til Staðarhóls búi sínu

18391 = ok hafði lögsögn, þar til er hófust deilur

15807 = milli kennimanna ok leikmanna um staðamál.

13251 = Lét Sturla þá lögsögn lausa

22601 = ok settist hjá öllum vandræðum, er þar af gerðust.

16332 = Margir menn heyrðu Árna byskup þat mæla, –

11524 = ok þótti þat merkiligt, –

21134 = at Sturla myndi nökkurs mikils góðs at njóta,

11589 = er hann gekk frá þessum vanda.

22005 = Tók þá lögsögn Jón Einarsson ok Erlendr sterki.

9837 = Sturla gerði bú í Fagrey,

22273 = en fekk Snorra, syni sínum, land á Staðarhóli til ábúðar.

23388 = Sat Sturla þá í góðri virðing, þar til er hann andaðist

14525 = einni nótt eftir Óláfsmessudag.

16437 = Var hann ok Óláfsmessudag fyrst í heim

11099 = ok Óláfsmessudag síðast.

17523 = Hann var þá nær sjautugr, er hann andaðist.

13252 = Var líkami hans færðr á Staðarhól

18342 = ok jarðaðr þar at kirkju Pétrs postula,

  21710 = er hann hafði mesta elsku á haft af öllum helgum mönnum.

777077

³ Sbr.„At þat endist sem mælt var,‟ 30. maí 2015. Egill/Snorri fer frá Borg (-1922) í Reykjaholt.

Þjóð finnr löst á ljóðum hans um ‘jarlinn´ (Skapara Himins og Jarðar) fram til Kristnitöku (1000)

við Kvæðislok á Ártíð Snorra fólgsnarjarls (13159)

***

Reiknivél sem umbreytir orðum í tölugildi er að:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm