© Gunnar Tómasson

26. janúar 2016

Orðsending frá Jónasi til lesenda

(Fjölnir, 4. árg., 1838 – stafréttur texti)

„Sunnan á Íslandi, í hjeraði því, sem gjeingur upp af Landeíum millum Eiafjalla og Fljótshlíðar, er allmikjið sljettlendi, og hefir firrum verið grasi gróið, enn er nú nálega allt komið undir eirar og sanda, af vatnagángji; á einum stað þar á söndum, firir austan Þverá, stendur efptir grænn reitur óbrotinu, og kallaður Gunnarshólmi, því það er enn sögn manna, að þar hafi Gunnar frá Hlíðarenda snúið aptur, þegar þeir bræður riðu til skjips, eins og alkunnugt er af Njálu. Þetta er tilefni til smákvæðis þess, sem hjer er prentað neðan við.”

Í fyrri setningu orðsendingarinnar rekur lesandi sig á augljósa ritvillu, þar sem „óbrotinu” stendur þar sem rétt væri „óbrotinn”. Ritstjóri King James Bible (1611) og höfundar First folio verka William Shakespeares (1623) notuðu gjarnan vísvitandi „ritvillur” til að draga athygli lesenda að textum sem við nánari skoðun tölugilda reynast gefa mikilvægar vísbendingar um rétta túlkun þess sem þar kann að vera „hulit kveðit” eins og Snorri komst að orði í 8. K. Skáldskaparmála Eddu.

Þegar ég sá upphaflegan texta Gunnarshólma árið 2014 staldraði ég við „ritvilluna” en fyrst í dag ran upp fyrir mér ljós um hlutverki hennar með hliðsjón af „huldum kveðskap”  Jónasar um þá Snorra Sturluson, 11359 (nf.), og Sturlu Þórðarson, 9814 (nf.) sbr. 11359 + 9814 = 21173. Túlkum mín er eftirfarandi:

5123 = „óbrotinu”

1000 =  Heimsljós

7864 = Jesus Patibilis¹

7086 = Brennu-Njálssaga

    100 = Bókarlok

21173

Síðari setningu orðsendingarinnar – „Þetta er tilefni til smákvæðis þess, sem hjer er prentað neðan við,” 28379 – túlka ég sem tilvísun til „smákvæðis” sem prentað er „hér neðan við” undanfarandi  setningu, sbr. eftirfarandi:

1 = Monad/Guð

1000 = Heimsljós

17252 = Gulielmus filius Johannes Shakspere – skírnarnafn Will Shakspere frá Stratford

10026 = Will Shakspere, gent. – greftrunarnafn sama

    100 = Bókarlok

28379

Eins og kemur fram hér að neðan – Sir Francis Bacon, Knight í lok færslunnar – þá hefur Jónas kunnað öll skil á svarinu við gátunni um Höfund Njálu, annars vegar, og Höfund Shakespeares, hins vegar.

Að öðru leyti læt ég texta og tölugildi tala sínu máli.

I. Gunnarr hét maðr.

(Njála, k. XIX)

490008

  16352 = Gunnarr hét maðr; hann var frændi Unnar.

33587 = Rannveig hét móðir hans ok var Sigfússdóttir, Sighvats sonar ins rauða;

14178 = hann var veginn við Sandhólaferju.

26591 = Faðir Gunnars hét Hámundr ok var sonr Gunnars Baugssonar;

13638 = við hann er kennt Gunnarsholt.

31284 = Móðir Hámundar hét Hrafnhildr; hon var Stórólfsdóttir, Hæingssonar.

37335 = Stórólfr var bróðir Hrafns lögsögumanns; son Þórólfs var Ormr inn sterki.

21244 = Gunnarr Hámundarson bjó at Hlíðarenda í Fljótshlíð.

23437 = Hann var mikill maðr vexti ok sterkr, manna bezt vígr;

17301 = hann hjó báðum höndum ok skaut, ef hann vildi,

28601 = ok hann vá svá skjótt með sverði, at þrjú þóttu á lopti at sjá.

25018 = Hann skaut manna bezt af boga ok hæfði allt þat, er hann skaut til;

18462 = hann hljóp meir en hæð sína með öllum herklæðum,

15628 = ok eigi skemmra aptr en fram fyrir sik;

18232 = hann var syndr sem selr, ok eigi var sá leikr,

15814 = at nökkurr þyrfti við hann at keppa,

20774 = ok hefir svá verit sagt, at engi væri hans jafningi.

34348 = Hann var vænn at yfirliti ok ljóslitaðr, réttnefjaðr ok hafit upp í framanvert,

29084 = bláeygr ok snareygr ok roði í kinnunum; hárit mikit, gult, ok fór vel.

30640 = Manna kurteisastr var hann, harðgörr í öllu, fémildr ok stilltr vel,

  18460 = vinfastr ok vinavandr; hann var auðigr at fé.

490008  

II. Síðan var hann kallaðr Hjörleifr.

(Landnáma Sturlu Þórðarsonar, 5.k.)

375470

  21559 = Eftir þat varði Ingólfr fé þeira til Íslandsferðar,

14927 = en Leifr fór í hernað í vestrvíking.

17801 = Hann herjaði á Írland ok fann þar jarðhús mikit.

11290 = Þar gekk hann í, ok var myrkr,

18904 = þar til er lýsti af sverði því, er maðr helt á.

23400 = Leifr drap þann mann ok tók sverðit ok mikit fé af honum.

12812 = Síðan var hann kallaðr Hjörleifr.

20512 = Hjörleifr herjaði víða um Írland ok fekk þar mikit fé.

16385 = Þar tók hann þræla tíu, er svo hétu:

24958 = Dufþakr ok Geirröðr, Skjaldbjörn, Halldórr ok Drafdrittr.

9211 = Eigi eru nefndir fleiri.

33065 = En eftir þat fór Hjörleifr til Nóregs ok fann þar Ingólf, fóstbróður sinn.

24659 = Hann hafði áðr fengit Helgu Arnardóttur, systur Ingólfs.

31379 = Þenna vetr fekk Ingólfr at blóti miklu ok leitaði sér heilla um forlög sín,

12194 = en Hjörleifr vildi aldri blóta.

15800 = Fréttin vísaði Ingólfi til Íslands.

25838 = Eftir þat bjó sitt skip hvárr þeira mága til Íslandsferðar.

24404 = Hafði Hjörleifr herfang sitt á skipi, en Ingólfr félagsfé þeira,

  16372 = ok lögðu til hafs, er þeir váru búnir.

375470

I + II = 490008 + 375470 = 865478

III + IV + V = 718569 + 72098 + 74811 = 865478

III. Gunnarshólmi

(Upphaflegur texti)

718569

  14085 = Skjein ifir landi sól á sumarvegi,

10932 = og silfurbláan Eiafjallatind

15094 = gullrauðum loga glæsti seint á degi.

15905 = Við austur gnæfir sú hin mikla mind

17838 = hátt yfir sveit, og höfði björtu svalar

12705 = í himinblámans fagurtæru lind.

13334 = Beljandi foss við hamrabúann hjalar

15630 = á heingjiflugji undir jökulrótum,

15907 = þar sem að gullið gjeima Frosti og Fjalar.

16572 = Enn hinumeigin föstum standa fótum

14752 = blásvörtum feldi búin Tindafjöll

12931 = og grænu belti gjirð á dala mótum;

16439 = með hjálminn skjignda, hvítri líkan mjöll,

13180 = horfa þau ifir heiðavötnin bláu,

13539 = sem falla niður fagran Rángárvöll;

12181 = þar sem að una biggðar bílin smáu,

17957 = dreifð ifir blómguð tún og grænar grundir.

14799 = Við norður rísa Heklu tindar háu.

16063 = Svell er á gnípu, eldur gjeisar undir

12954 = í ógna djúpi, hörðum vafin dróma,

16565 = Skjelfing og Dauði dvelja lángar stundir.

15388 = Enn speigilskjignd í háu lopti ljóma

18179 = hrafntinnuþökjin ifir svörtum sal.

13265 = Þaðan má líta sælan sveitarljóma;

15906 = því Markarfljót í fögrum skógardal

12093 = dunar á eirum, breiða þekur bakka

15901 = fullgróinn akur, fegurst eingja val

12870 = þaðan af breiðir hátt í hlíðar slakka

12232 = glitaða blæu, gróna blómum smám.

13633 = Klógulir ernir ifir veiði hlakka;

12806 = því fiskar vaka þar í öllum ám.

16229 = Blikar í laufi birkjiþrasta sveimur,

17666 = og skógar glimja, skreittir reinitrjám.

16549 = Þá er til ferðar fákum snúið tveimur

16347 = úr rausnargarði hæstum undir Hlíð,

14690 = þángað sem heirist öldufalla eimur;

13835 = því hafgáng þann ei hepta veður blíð,

13344 = sem voldug reisir Rán á Eiasandi,

16843 = þar sem hún heiir heimsins lánga stríð.

19108 = Um trausta streingji liggur firir landi

15804 = borðfögur skjeið, með bundin segl við rá;

17071 = skjínandi trjóna gjín mót sjávar grandi.

14527 = Þar eiga tignir tveir að flitjast á

19730 = bræður af fögrum fósturjarðar ströndum,

13053 = og lánga stund ei litið aptur fá,

13780 = fjarlægum ala aldur sinn í löndum,

13471 = útlagar verða vinaraugum fjær;

  14887 = so hafa forlög fært þeim dóm á höndum.

718569

V. Gunnarr var auðigr at fé

(Reykholtsmáldagi, 13. öld)

72098

18278 = Skrín þat es stendr á altara meþ helgo domo                                                   

19936 = gefa þeir Magn oc Snorre at helfninge hvar þeirra                                         

21953 = oc es þetta kirkio fé umb fram of þat es áþr es talet.

11931 = Táknmálslykill Reykholtsmáldaga falinn í texta fram „at fé”

72098

VI. LOGOS-Ari-Pythagoras-Francis Bacon²

(Túlkun mín á „huldum kveðskap” J.H.)

74811

  3045 = LOGOS

9953 = Schedae Araprestsfroda – Yfirskrift Íslendingabókar Ara fróða

15756 = Pythagoras-Lysis-Archippus – Þrí-einn Pýþagóras

16290 = Bergþórshváll-Miðeyjarhólmr-Helgafell – Helgur Þríhyrningur Íslands í Heiðni

                Hólmrinn þar sem Gunnarr sneri aftr…  

6709 = Gunnarshólmi

                …sem Maður í Mynd Guðs…

7000 = Microcosmos – Örheimur

                …betur þekktur sem William Shakespeare fyrir tilstilli…

10594 = Sir Francis Bacon, Knight

                …og þar með lýkur ritun bókar Ara fróða:

  5464 = Íslendingabók

74811

***

¹Jesus Patibilis – Gnostic Christ

Jesus is here the god with the mission of revelation to man, […] That it is he who makes Adam eat from the Tree of Knowledge explains the Christian accusation that the Manichaeans equated Christ with the serpent in Paradise. Of the content of his revelation, the doctrine concerning „his own self cast into all things” requires comment. It expresses the other aspect of this divine figure: in addition to being the source of all revelatory activity in the history of mankind, he is the personification of the Light mixed into matter; that is, he is the suffering form of Primal Man. This original and profound interpretation of the figure of Christ was an important article of the Manichaean creed and is known as the doctrine of the Jesus patibilis, the „passible Jesus” who „hangs from every tree,” „is served up bound in every dish,” „every day is born, suffers and dies.” He is dispersed in all creation, but his most genuine realm and embodiment seems to be the vegetable world, that is, the most passive and the only innocent form of life. Yet at the same time with the active aspect of his nature he is transmundane Nous [an intelligent purposive principle of the world] who, coming from above, liberates this captive substance and continually until the end of the world collects it, i.e. himself, out of the physical dispersal. (Hans Jonas, The Gnostic Religion – The message of the alien God and the beginnings of Christianity, Second edition, enlarged, Bacon Press, Boston, 1963, bls. 228-229.)

  ²Background on Sir Francis Bacon

Loren Eiseley

(The Man Who Saw Through Time)

Not all men are fated like Sir Francis Bacon, to discover an unknown continent, and to find it not in the oceans of this world but in the vaster seas of time.  Few men would seek through thirty years of rebuff and cold indifference a compass to lead men toward a green isle invisible to all other eyes.  “How much more,” he wrote in wisdom, “are letters to be magnified, which as ships pass through the vast seas of time, and make ages so distant to participate of the wisdom, illumination, and inventions, the one of the other…..”  “Whosoever shall entertain high and vaporous imaginations,” he warned, “instead of a laborious and sober inquiry of truth, shall beget hopes and beliefs of strange and impossible shapes.”  It is ironic that Bacon, a sober propounder of the experimental method in science – Bacon, who sought so eloquently to give man control of his own destiny – should have contributed, nevertheless, to that world of “impossible shapes” which surrounds us today.

Appropriately there lingers about this solitary time voyager a shimmering image of fable, an atmosphere of mystery, which frequently closes over and obscures the great geniuses of lost or poorly documented centuries.  Bacon, who opened for us the doorway of the modern world, is an incomparable inspiration for such myth-making proclivities. Rumors persist that he did not die in the year 1626 but escaped to Holland , that he was the real author of Shakespeare’s plays, that he was the unacknowledged son of Queen Elizabeth.  Rumor can go no further; it is a measure of this great discoverer’s power to captivate the curiosity of men – a power that has grown century by century since his birth in 1561. In spite of certain mystifying aspects of his life, there is no satisfactory evidence sufficient to justify these speculations, though a vast literature betokens their fascination and appeal. (The Man Who Saw Through Time, Revised and enlarged edition of Francis Bacon and the Modern Dilemma, Charles Scribner’s Sons, New York, 1973, pp. 49-50)

Dr. William Rawley

(Resuscitatio)

I have been induced to think, that if there were a Beam of Knowledge derived from God upon any Man in these Modern Times, it was upon him; for though he was a great Reader of Books, yet he had not his Knowledge from Books, but from some Grounds and Notions within himself.” (1670, Ed. P. 9.  Dr. W. Rawley, for many years his chaplain, secretary and confidant. (Alfred Dodd, Francis Bacon’s Personal Life-Story, Rider & Company, London , 1986, p . 89.)

***

Reiknivél sem umbreytir orðum í tölugildi er að:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm