© Gunnar Tómasson

17. maí 2018

I. Fögr er hlíðin

(Njála, 75. k. – M)

690896

22718 = Gunnarr lætr flytja vöru þeira bræðra til skips.

26194 = Ok þá er öll föng Gunnars váru komin ok skip var mjök búit,

24896 = þá ríðr Gunnarr til Bergþórshváls ok á aðra bæi at finna menn

25548 = ok þakkaði liðveizlu öllum þeim, er honum höfðu lið veitt.

22348 = Annan dag eptir býr hann snemmendis ferð sína til skips

20046 = ok sagði þá öllu liði, at hann myndi ríða í braut alfari,

28716 = ok þótti mönnum þat mikit, en væntu þó tilkvámu hans síðar.

20367 = Gunnarr hverfr til allra manna, er hann var búinn,

13703 = ok gengu menn út með honum allir.

23288 = Hann stingr niðr atgeirinum ok stiklar í söðulinn,

13014 = ok ríða þeir Kolskeggr í braut.

12658 = Þeir ríða fram með Markarfljóti,

24502 = þá drap hestr Gunnars fæti, ok stökk hann ór söðlinum.

17412 = Honum varð litit upp til hlíðarinnar

13054 = ok bæjarins at Hlíðarenda ok mælti:

22833 = „Fögr er hlíðin, svá at mér hefir hon aldri jafnfögr sýnzk,

11702 = bleikir akrar ok slegin tún,

14946 = ok mun ek ríða heim aptr ok fara hvergi.”

18361 = „Ger þú eigi þann óvinafagnað,” segir Kolskeggr,

26006 = „at þú rjúfir sætt þína, því at þér myndi engi maðr þat ætla.

25380 = Ok máttú þat hugsa, at svá mun allt fara sem Njáll hefir sagt.”

13935 = „Hvergi mun ek fara,” segir Gunnarr,

11593 = „ok svá vilda ek, at þú gerðir.”

12596 = „Eigi skal þat,” segir Kolskeggr;

18129 = „hvárki skal ek á þessu níðask ok engu öðru,

11527 = því er mér er til trúat;

23118 = ok mun sjá einn hlutr svá vera, at skilja mun með okkr,

19592 = en seg þú þat frændum mínum ok móður minni,

11698 = at ek ætla mér ekki at sjá Ísland,

16839 = því at ek mun spyrja þik látinn, frændi,

13403 = ok heldr mik þá ekki til útferðar.”

22495 = Skilr þar með þeim, ok ríðr Gunnarr heim til Hlíðarenda,

16433 = en Kolskeggr til skips ok ferr utan.

17366 = Hallgerðr varð fegin Gunnari, er hann kom heim,

10992 = en móðir hans lagði fátt til.

22234 = Gunnarr sitr nú heima þetta haust ok vetrinn

11490 = ok hafði ekki mart manna um sik.

9764 = Líðr nú vetr ór garði.

690896

II. Líðr nú vetr ór garði

(Túlkun G. T.)

86181

Vetr

         1 = Monad

7864 = Jesus Patibilis – The Passible Jesus¹

2307 = 23. september – 7. mán. til forna

1241 = 1241 A.D.

Helgur Þríhyrningur Heiðni

Lífshlaup Heiðingja

7196 = Bergþórshváll

6067 = Miðeyjarhólmr

3027 = Helgafell

Vetr liðinn ór garði

13159 = Ártíð Snorra fólgsnarjarls

Kvæðislok

(Galdralag, Háttatal 102. v.)

5521 = Njóti aldrs

3902 = ok auðsala

7274 = konungr ok jarl,

7826 = þat er kvæðis lok.

4143 = Falli fyrr

3150 = fold í ægi,

6684 = steini studd,

6819 = en stillis lof.

86181

I + II = 690896 + 86181 = 777077

III + IV = 378212 + 398865 = 777077

V = 777077

III. Bræðr skilja

(Njála, 75. k. – M)

378212

12658 = Þeir ríða fram með Markarfljóti,

24502 = þá drap hestr Gunnars fæti, ok stökk hann ór söðlinum.

17412 = Honum varð litit upp til hlíðarinnar

13054 = ok bæjarins at Hlíðarenda ok mælti:

22833 = „Fögr er hlíðin, svá at mér hefir hon aldri jafnfögr sýnzk,

11702 = bleikir akrar ok slegin tún,

14946 = ok mun ek ríða heim aptr ok fara hvergi.”

18361 = „Ger þú eigi þann óvinafagnað,” segir Kolskeggr,

26006 = „at þú rjúfir sætt þína, því at þér myndi engi maðr þat ætla.

25380 = Ok máttú þat hugsa, at svá mun allt fara sem Njáll hefir sagt.”

13935 = „Hvergi mun ek fara,” segir Gunnarr,

11593 = „ok svá vilda ek, at þú gerðir.”

12596 = „Eigi skal þat,” segir Kolskeggr;

18129 = „hvárki skal ek á þessu níðask ok engu öðru,

11527 = því er mér er til trúat;

23118 = ok mun sjá einn hlutr svá vera, at skilja mun með okkr,

19592 = en seg þú þat frændum mínum ok móður minni,

11698 = at ek ætla mér ekki at sjá Ísland,

16839 = því at ek mun spyrja þik látinn, frændi,

13403 = ok heldr mik þá ekki til útferðar.”

22495 = Skilr þar með þeim, ok ríðr Gunnarr heim til Hlíðarenda,

16433 = en Kolskeggr til skips ok ferr utan.

378212

INNSKOT

Guðs riddari – Logos Ek

= 9132 =

Kári Sölmundarson

LOK INNSKOTS

 IV. Guðs riddari – Logos Ek

(Njála, 81. k. – M)

398865

10950 = Nú er at segja frá Kolskeggi,

23471 = at hann kemr til Nóregs ok er í Vík austr of vetrinn,

22981 = en um sumarit eptir ferr hann austr til Danmerkr

18599 = ok felsk á hendi Sveini konungi tjúguskegg

11757 = ok hafði þar virðingar miklar.

11720 = Eina hverja nótt dreymði hann,

14593 = at maðr kom at honum; sá var ljóss;

12431 = honum þótti hann vekja sik.

7468 = Hann mælti við hann:

12799 = „Statt þú upp ok far með mér.”
13371 = „Hvat villt þú mér?” segir hann.

4282 = Hann mælti:

21238 = „Ek skal fá þér kvánfang, ok skalt þú vera riddari minn.”

19926 = Hann þóttisk játa því; eptir þat vaknaði hann.

24304 = Síðan fór hann til spekings eins ok sagði honum drauminn,

16871 = en hann réð svá, at hann myndi fara suðr í lönd

8815 = ok verða guðs riddari.

22990 = Kolskeggr tók skírn í Danmörku, en nam þar þó eigi ynði

20080 = ok fór austr í Garðaríki ok var þar einn vetr.

17588 = Þá fór hann þaðan út í Miklagarð ok gekk þar á mála.

23300 = Spurðisk þat síðast til hans, at hann kvángaðisk þar

24171 = ok var höfðingi fyrir Væringjaliði ok var þar til dauðadags,

22490 = ok er hann ór sögunni, ok þótti inn vaskasti maðr.

Hver er þar?

  3045 = Logos

10773 = Spiritus Sanctus

-10467 = Osiris-Isis-Horus

4000 = Logandi Sverð – Sköpunarmáttur Alheims

4642 = Mörðr gígja

   677 = EK

398865

V. Ævilok Sturlu Þórðarsonar

(Sturlu þáttr, 3. k.)

777077

11406 = Þat er frá Sturlu sagt,

14494 = at hann fór til Íslands með lögbók þá,

13578 = er Magnús konungr hafði skipat.

17800 = Var hann þá skipaðr lögmaðr yfir allt Ísland.

11754 = Váru þá lagaskipti á Íslandi.

21286 = Tók hann þá við búi um haustit í Fagradal af Skeggja bónda.

20331  = Þann vetr var með Sturlu Þórðr Narfason.

14695 = Þat var eitt sinn um vetrinn,

27438 = at þangat kom til Sturlu Bárðr, sonr Einars Ásgrímssonar.

6304 = Hann fór á skipi.

15913 = En þann dag eftir, er þeir fóru á brott,

13830 = laust á veðri miklu fyrir þeim,

15178 = ok uggðu menn, at þeir myndi týnast.

18754 = Þórðr gekk út ok inn, hugði at, ef veðr minnkaði.

18778 = Ok eitt sinn, er hann kom inn, mælti Sturla:

9586 = „Vertu kátr, Þórðr,

20412 = eigi mun Bárðr, frændi þinn, drukkna í þessari ferð.”

16414 = „Þat muntu aldri vita,” segir Þórðr.

19352 = En þat fréttist þá síðar, sem Sturla sagði.

19458 = Nökkuru síðar um várit tók Bárðr sótt.

13487 = Þá spurði Þórðr Sturlu,

21258 = hvárt Bárðr myndi upp standa ór sóttinni eða eigi.

21614 = „Skil ek nú,” segir Sturla, “hví þú spyrr þessa,

11233 = en fá mér nú vaxspjöld mín.”

8919 = Lék hann þar at um hríð.

12606 = Litlu síðar mælti Sturla:

16020 = „Ór þessari sótt mun Bárðr andast.”

5603 = Þat fór svá.

18556 = Sturla fór þá til Staðarhóls búi sínu

18391 = ok hafði lögsögn, þar til er hófust deilur

15807 = milli kennimanna ok leikmanna um staðamál.

13251 = Lét Sturla þá lögsögn lausa

22601 = ok settist hjá öllum vandræðum, er þar af gerðust.

16332 = Margir menn heyrðu Árna byskup þat mæla, –

11524 = ok þótti þat merkiligt, –

21134 = at Sturla myndi nökkurs mikils góðs at njóta,

11589 = er hann gekk frá þessum vanda.

22005 = Tók þá lögsögn Jón Einarsson ok Erlendr sterki.

9837 = Sturla gerði bú í Fagrey,

22273 = en fekk Snorra, syni sínum, land á Staðarhóli til ábúðar.

23388 = Sat Sturla þá í góðri virðing, þar til er hann andaðist

14525 = einni nótt eftir Óláfsmessudag.

16437 = Var hann ok Óláfsmessudag fyrst í heim

11099 = ok Óláfsmessudag síðast.

17523 = Hann var þá nær sjautugr, er hann andaðist.

13252 = Var líkami hans færðr á Staðarhól

18342 = ok jarðaðr þar at kirkju Pétrs postula,

21710 = er hann hafði mesta elsku á haft af öllum helgum mönnum.

777077

***

Reiknivél sem umbreytir bókstöfum í tölugildi er hér:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

¹ The Gnostic concept of Jesus Patibilis

….Jesus is here the god with the mission of revelation to man, a more specialized hypostasis or emanation of the Messenger, whose mission was to the captive Light in general and preceded the creation of man.  That it is he who makes Adam eat from the Tree of Knowledge explains the Christian accusation that the Manichaeans equated Christ with the serpent in Paradise.  Of the content of this revelation, the doctrine concerning „his own self cast into all things“ requires comment. It expresses the other aspect of this divine figure: in addition to being the source of all revelatory activity in the history of mankind, he is the personification of all the Light mixed into matter; that is, he is the suffering form of Primal Man.  This original and profound interpretation of the figure of Christ was an important article of the Manichaean creed and is known as the doctrine of the Jesus patibilis, the „passible Jesus“ who „hangs from every tree,“ „is served up bound in every dish,“ „every day is born, suffers, and dies.“ He is dispersed in all creation, but his most genuine realm and embodiment seems to be the vegetable world, that is, the most passive and the only innocent form of life.  Yet at the same time with the active aspect of his nature he is transmundane Nous who, coming from above, liberates this captive substance and continually until the end of the world collects it, i.e., himself, out of the physical dispersal.  (Hans Jonas, The Gnostic Religion – The Message of the Alien God and the Beginnings of Christianity, Second Edition, revised, Beacon Press, Boston, 1963, pp. 228-229)