© Gunnar Tómasson

11. júlí 2017

Fræðimenn efast ekki um höfund

8. kafla Skáldskaparmála.

A

16349 = En þetta er nú at segja ungum skáldum,

15868 = þeim er girnast at nema mál skáldskapar

16723 = ok heyja sér orðfjölða með fornum heitum

15251 = eða girnast þeir at kunna skilja þat,

8474 = er hulit er kveðit,

22969 = þá skili hann þessa bók til fróðleiks ok skemmtunar.

19899 = En ekki er at gleyma eða ósanna svá þessar frásagnir

17985 = at taka ór skáldskapinum fornar kenningar,

14787 = þær er höfuðskáld hafa sér líka látit.

19481 = En eigi skulu kristnir menn trúa á heiðin goð

17358 = ok eigi á sannyndi þessa sagna annan veg en svá

12776 = sem hér finnst í upphafi bókar.

197920

Og telja sig vita merkingu

orðanna, hulit kveðit.

Er hugsanlegt að svo sé ekki?

B

105113 = Heimssál Platons

Faðir „fellur”

við getnað Sonar

      -10 = Tíu-Mælandi Höfuð

Sonur

    345 = Grunnflötur Sálar

11359 = Snorri Sturluson

Dagskipun Föður

    4177 = Fiat lux!

Lok Dagshríðar

      216 = Upprisa Sálar – 3³+4³+5³=27+64’125=216

Sonur „deyr standandi,”

og „fellr en heldr velli”

sem

    7000 = Microcosmos – Maður sem Ímynd Guðs

      100 = Kvæðis Lok

128300

C

Svo hafa höfuðskáld sér líka látit.

Sbr.

4946 = Socrates

1654 = ION

3412 = Platon

Og

14209 = Quintus Horatius Flaccus

12337 = Publius Virgilius Maro

11999 = Sextus Propertius

11249 = Publius Ovidius Naso

Nú tók at batna með þeim

Snorra ok Sturlu

  9814 = Sturla Þórðarson

60620

Sbr. 128300 + 60620 = 197920

D

Sbr. upphaf 138. k. Íslendingasögu

um Örlygsstaðabardaga

18475 = Sturla vaknaði, þá er skammt var sól farin.

22791 = Hann settist upp ok var sveittr um andlitit.

17458 = Hann strauk hendinni um kinnina ok mælti:

9582 = „Ekki er mark at draumum.”

30322 = Síðan stóð hann upp ok gekk til salernis ok Illugi prestr með honum.

24977 = En er hann kom aftr, lá hann litla hríð, áðr maðr kom í skálann ok kallaði:

20672 = „Nú ríðr flokkrinn Sunnlendinga ok er herr manna.”

  16494 = Hljópu menn þá þegar upp ok til vápna.

160771

E

Hér er ekkert sem sýnist,

enda hulit kveðit.

Sbr.

  345 = Grunnflötur Sálar/Heiðingi

Lífshlaup Heiðingja

Helgur Þríhyrningur Heiðni

  7196 = Bergþórshváll

6067 = Miðeyjarhólmr

3027 = Helgafell

„Nú ríðr flokkrinn Sunnlendinga.”

Hlaupa Upp Úr

 -2487 = Anus/Sæti Lægri Hvata

Ok til Vápna

2801 = Penis

4000 = Logandi Sverð

2414 = Vagina – Klofinn Skjöldr

6783 = Mons Veneris

Farsæl Lok

Dagshríðar

 -7 = Mannskepna Sjöunda Dags afhausuð

10 = Höfuð Mælir Tíu (Tala Föður) er það flýgur af bolnum – Sáðlát

Sonur „deyr standandi,”

og „fellr en heldr velli”

sem

7000 = Microcosmos – Maður sem Ímynd Guðs

37149

Sbr.

D + E = 160771 + 37149 = 197920

F

Maðr „deyr standandi við bál kinn”

Fóstbræðrasaga

105113 = Heimssál Platons

16020 = Þormóðr Kolbrúnarskáld Bersason

Hugtakið Maðr

(Baksvið Njálu)

 4466 = Grettir – Tákn Penis

Hinsta Kvæði Manns

Botnað að Skáldi Dauðu

9049 = Emkak rauðr, en rjóðum

9041 = ræðr grönn kona manni.

11286 = Jarn stendr fast et forna

7078 = fenstígi mér benja.

8771 = Þat veldr mér, en mæra

8264 = marglóðar nú tróða,

8844 = djúp ok danskra vápna

9888 = Dagshríðar spor svíða.

   100 = Kvæðis Lok

197920

G

Dagshríðar spor svíða

Flateyjarbók

9049 = Emkak rauðr, en rjóðum

11073 = ræðr grönn Skögul manni

9227 = haukasetrs en hvíta.

8244 = Hyggr fár of mik sáran.

11175 = Hitt veldr mér, at meldrar

7815 = morðvenjanda Fenju

8844 = djúp ok danskra vápna

9888 = Dagshríðar spor svíða.

Í 122. k. Íslendingasögu

er „hulit kveðit” um Ragnarök¹

Alfa

4362 = Kár kalla mik.

6156 = Emk kominn heðra

5002 = heim at skelfa

5010 = ok hugi manna,

6186 = borgir brjóta

5604 = ok boga sveigja,

3570 = elda at auka

3321 = ok aga kynda.

Omega

9558 = Veg ek með dreyrgum dúki.

8951 = Drep ek menn í hyr þenna,

7435 = en hlægir mik ærit

12378 =  ill vist, þars þeir gista.

Skelfr Yggdrasils Askr Standandi

segir í Völuspá um Ragnarök

í 51. k. Gylfaginningar

Sbr.

    7154 = Askr Yggdrasils

Heimsaldartími

  25920 = Stórár Platons

Askr Skelfr Standandi

Við Getnað Nýs Manns

2801 = Penis

2414 = Vagina

6783 = Mons Veneris

197920

H

The Phoenix and the Turtle

The Phoenix and the Turtle is an allegorical poem about the death of ideal love by William Shakespeare. It is widely considered to be one of his most obscure works and has led to many conflicting interpretations. It has also been called „the first great published metaphysical poem“. (Wikipedia)

The following error-filled version of the Poem’s Threnos section

Contains the acrostic FRANCISCO BACONO – BY FRANCIS BACON.

The acrostic’s Cipher Value, 7154, is also that of Askr Yggdrasils:

4041 = THRENOS

11289 = Beauty, Truth, and Raritie,

10321 = Grace in all Simpliicitie,

11145 = Hence inclosed, in cnders lie.

14375 = Death is now the Phoenix nest,

13365 = And the Turtles loyall breast

11177 = To eternity doth rest,

10286 = Leaving no posterity,

13555 = Twas not their infirmity,

11840 = It was married Chastity.

12729 = Truth may seeme but cannot be,

12714 = Beauty bragge, but tis not shee,

10909 = Truth and Beautie buried be.

14787 = To this Vrne let those repaire,

12652 = That are either true or faire,

12797 = For these dead birds, sigh a prayer.

The Imagery Concerns the

“Death” of Shake-Speare by Metamorphosis

Upon the Shaking of Askr Yggdrasils

In a World-Ending Consummation

Devoutly to be Wish’d. (Hamlet)

7154 = Askr Yggdrasils

7725 = Metamorphosis

-4951 = Shake-Speare – Decapitated

      10 = Head Speaks Ten as it flies off the body

197920

***

Reiknivél sem umbreytir bókstöfum í tölugildi er hér:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

¹Draumur Hafliða

(Ísl. s., 122. k.)

Maðr hét Hafliði Höskuldsson, bróðir Sighvats auðga.

Hann dreymdi um vetrinn eftir jól, þá er Melaför var, at hann var úti staddr á Kolbeinsstöðum, þar átti hann heima í Haugatungu. Hann sá, at leikr var sleginn þar skammt frá garði ok váru karlar einir at.  Þat var knattleikr.

Þá gekk gráklæddr maðr mikill ofan frá Mýdal, ok biðu þeir þess at leiknum.  Þeir fréttu hann at nafni.

Hann kvað:

Kár kalla mik.

Emk kominn heðra

heim at skelfa

ok hugi manna,

borgir brjóta

ok boga sveigja,

elda at auka

ok aga kynda.

„Eða hví leikið þér nú eigi?”

Þeir kváðust engan hafa knöttinn.

„Hér er,” segir hann ok brá steini undan kuflinum ok laust einn til bana.

Síðan tók hverr af öðrum þann stein – ok börðust með, en allir fellu þeir, er fyrir urðu.

Hann dreymdi ok annan draum litlu síðar, at hann þóttist vera í Fagraskógi ok þóttist sjá upp eftir Hítardal ok sá ríða ofan eftir dalnum flokk manna. Kona fór fyrir liðinu, mikil ok illilig, ok hafði dúk í hendi ok á rauftrefr niðr ok blæddi ór.

Annarr flokkr fór á móti þeim frá Svarfhóli –

ok mættust út frá Hrauni ok börðust þar.

Kona þessi brá dúkinum yfir höfuð þeim,

ok er raufin kom á hálsinn,

þá kippti hon höfðinu af hverjum þeira.

Hon kvað:

Veg ek með dreyrgum dúki.

Drep ek menn í hyr þenna,

en hlægir mik ærit

ill vist, þars þeir gista.