© Gunnar Tómasson

5. ágúst 2017

I. Njálsbrenna

(Njála, 129. k. – M)

1746244

22894 = Síðan tóku þeir eld ok gerðu bál mikit fyrir dyrunum.

9005 = Þá mælti Skarpheðinn:

12507 = „Eld kveykvið þér nú, sveinar!

12667 = Hvárt skal nú búa til seyðis?”

5675 = Grani svaraði:

21813 = „Svá skal þat vera, ok skaltú eigi þurfa heitara at baka.”

8009 = Skarpheðinn mælti:

17772 = „Því launar þú mér, sem þú ert maðr til,

9235 = er ek hefnda föður þíns,

16979 = ok virðir þat meira, er þér er óskyldara.”

23273 = Þá báru konur sýru í eldinn ok slökktu fyrir þeim,

10027 = sumar báru vatn eða hland.

17865 = Kolr Þorsteinsson mælti til Flosa:

6825 = „Ráð kemr mér í hug.

17066 = Ek hefi sét lopt í skálanum á þvertrjám,

13992 = ok skulu vér þar inn bera eldinn

24727 = ok keykva við arfasátuna, þá er hér stendr fyrir ofan húsin.”

20131 = Síðan tóku þeir arfasátuna ok báru þar í eldinn,

13715 = ok fundu þeir eigi, er inni váru,

12335 = fyrr en logaði ofan allr skálinn;

21602 = gerðu þeir Flosi þá stór bál fyrir öllum dyrum.

19828 = Tók þá kvennaliðit illa at þola, þat er inni var.

9092 = Njáll mælti til þeira:

23613 = „Verðið vel við ok mælið eigi æðru, því at él eitt mun vera,

15721 = en þó skyldi langt til annars slíks.

18996 = Trúið þér ok því, at guð er miskunnsamr,

23220 = ok mun hann oss eigi bæði láta brenna þessa heims ok annars.”

26317 = Slíkar fortölur hafði hann fyrir þeim ok aðrar hraustligri.

10477 = Nú taka húsin öll at loga.

11722 = Þá gekk Njáll til dyra ok mælti;

17386 = „Er Flosi svá nær, at hann megi heyra mál mitt?”

7862 = Flosi kvezk heyra.

4770 = Njáll mælti:

21510 = „Villt þú nökkut taka sættum við sonu mína

15960 = eða leyfa nökkurum mönnum útgöngu?”

6403 = Flosi svarar:

16673 = „Eigi vil ek taka sættum við sonu þína,

16983 = ok skal nú yfir lúka með oss ok eigi frá ganga,

12589 = fyrr en þeir eru allir dauðir.

26347 = En þó vil ek lofa útgöngu konum ok börnum ok húskörlum.”

14734 = Njáll gekk þá inn ok mælti við fólkit:

17689 = „Út skulu þeir nú allir ganga, er leyft er.

18038 = Ok gakk þú út, Þórhalla Ásgrímsdóttir,

13465 = ok allr lýðr með þér, sá er lofat er.”

6629 = Þórhalla mælti:

21622 = „Annarr verðr skilnaðr okkarr Helga en ek ætlaða um hríð,

14793 = en þó skal ek eggja föður minn ok bræðr,

17911 = at þeir hefni þessa mannskaða, er hér er görr.”

4770 = Njáll mælti;

17063 = „Vel mun þér fara, því at þú ert góð kona.”

14900 = Síðan gekk hon út ok mart lið með henni.

14931 = Ástríðr af Djúpárbakka mælti til Helga:

7626 = „Gakk þú út með mér,

21902 = ok mun ek kasta yfir þik kvenskikkju ok höfuðdúki.”

10890 = Hann talaðisk undan fyrst,

15294 = en þó gerði hann þetta fyrir bæn þeira.

16747 = Ástríðr vafði höfuðdúki at höfði honum,

15331 = en Þórhildr lagði yfir hann skikkjuna,

10134 = ok gekk hann út á meðal þeira.

18202 = Þá gekk út Þorgerðr Njálsdóttir ok Helga,

14595 = systir hennar, ok mart annat fólk.

13688 = En er Helgi kom út, þá mælti Flosi:

12583 = „Sú er há kona ok mikil um herðar;

10262 = takið þér hana ok haldið henni!”

19530 = En er Helgi heyrði þetta, kastaði hann skikkjunni;

21575 = hann hafði haft sverð undir hendi sér ok hjó til manns,

19757 = ok kom í skjöldinn, ok af sporðinn ok fótinn með.

12411 = Þá kom Flosi at ok hjó á háls Helga,

11517 = svá at þegar tók af höfuðit.

14497 = Flosi gekk þá at dyrunum ok mælti,

21407 = at Njáll skyldi ganga til máls við hann ok svá Bergþóra;

6411 = þau gerðu svá.

5465 = Flosi mælti:

24802 = „Útgöngu vil ek þér bjóða, því at þú brennr ómakligr inni.”

4770 = Njáll mælti:

7195 = „Eigi vil ek út ganga,

23689 = því at ek em maðr gamall ok lítt til búinn at hefna sona minna,

10730 = en ek vil eigi lifa við skömm.”

12160 = Flosi mælti til Bergþóru:

9518 = „Gakk þú út, húsfreyja,

18610 = því at ek vil þik fyrir engan mun inni brenna.”

6662 = Bergþóra mælti:

19984 = „Ek var ung gefin Njáli, ok hefi ek því heitit honum,

13186 = at eitt skyldi ganga yfir okkr bæði.”

9159 = Síðan gengu þau inn bæði.

6662 = Bergþóra mælti:

14445 = „Hvat skulu vit nú til ráða taka?”

5708 = Njáll svarar:

22267 = „Ganga munu vit til hvílu okkarrar ok leggjask niðr.”

18887 = Síðan mælti hon við sveininn Þórð Kárason:

18422 = „Þik skal bera út, ok skalt þú eigi inni brenna.”

11217 = „Hinu hefir þú mér heitit,”

7894 = segir sveinninn,

18599 = „at vit skyldim aldri skilja, ok skal svá vera,

18917 = því at mér þykkir miklu betra at deyja með ykkr.”

16520 = Síðan bar hon sveininn til hvílunnar.

11611 = Njáll mælti við brytja sinn:

17905 = „Nú skaltú sjá, hvar vit leggjumsk niðr

10741 = ok hversu ek býg um okkr,

16690 = því at ek ætla mér hvergi heðan at hrærask,

15231 = hvárt sem mér angrar reykr eða bruni;

21263 = munt þú þá næst geta, hvar beina okkarra er at leita.”

11440 = Hann sagði, at svá skyldi vera.

19743 = Uxa einum hafði slátrat verit, ok lá þar húðin.

24203 = Njáll mælti við brytjann, at hann skyldi breiða húðina yfir þau;

5411 = hét hann því.

26545 = Þau leggjask niðr bæði í rúmit ok lögðu sveininn í millum sín.

14906 = Þá signdu þau sik bæði ok sveininn

19842 = ok fálu önd sína guði á hendi ok mæltu þat síðast.

23588 = Þá tók brytinn húðina ok breiddi yfir þau ok gekk út síðan.

24329 = Ketill ór Mörk tók í mót honum ok kippti honum út

15989 = ok spurði vandliga at Njáli, mági sínum;

9063 = hann sagði allt it sanna.

5728 = Ketill mælti:

13393 = „Mikill harmr er at oss kveðinn,

16971 = er vér skulum svá mikla ógæfu saman eiga.”

Tímamót Heiðni/Kristni

       1 = Monad

1796 = Graal – Quest of the Holy Grail

Beðið leiksloka

 10900 = Kolr Þorsteinsson

-11000 = Þorgeirr Tjörvason

1746244

II. Dráp Gunnars á Hlíðarenda

 (Njála, 77. k. – M)

1746244

15174 = Gunnarr vaknaði í skálanum ok mælti:

15145 =  „Sárt ertú leikinn, Sámr fóstri,

21232 = ok mun svá til ætlat, at skammt skyli okkar í meðal.”

24723 = Skáli Gunnars var görr af viði einum ok súðþakiðr utan

23385 = ok gluggar hjá brúnásunum ok snúin þar fyrir speld.

27283 = Gunnarr svaf í lopti einu í skálanum ok Hallgerðr ok móðir hans.

29123 = Þá er þeir kómu at, vissu þeir eigi, hvárt Gunnarr myndi heima vera,

21066 = ok báðu, at einn hverr mundi fara ok forvitnask um,

14751 = en þeir settusk niðr á völlinn.

16812 = Þorgrímr Austmaðr gekk upp á skálann;

21823 = Gunnarr sér, at rauðan kyrtil berr við glugginum,

15378 = ok leggr út með atgeirinum á hann miðjan.

32502 = Austmanninum varð lauss skjöldrinn, ok spruttu honum fætrnir,

12094 = ok hrataði hann ofan af þekjunni,

24456 = gengr síðan at þeim Gizuri, þar er þeir sátu á vellinum;

15014 = Gizurr leit við honum ok mælti:

9962 = „Hvárt er Gunnarr heima?”

8971 = Þorgrímr svarar:

24211 = „Vitið þér þat, en hitt vissa ek, at atgeirr hans var heima.”

9629 = Síðan fell hann niðr dauðr.

13970 = Þeir sóttu þá at húsunum.

22003 = Gunnarr skaut út örum at þeim ok varðisk vel,

11052 = ok gátu þeir ekki at gört.

24036 = Þá hljópu sumir á húsin inn ok ætluðu þaðan at at sækja.

27320 = Gunnarr kom þangat at þeim örunum, ok gátu þeir ekki at gört,

9852 = ok fór svá fram um hríð.

19404 = Þeir tóku hvíld ok sóttu at í annat sinn;

15145 = Gunnarr skaut enn út örunum,

23790 = ok gátu þeir enn ekki at gört ok hrukku frá í annat sinn.

11224 = Þá mælti Gizurr hvíti:

14051 = „Sækjum at betr, ekki verðr af oss.”

20174 = Gerðu þeir þá hríð ina þriðju ok váru við lengi;

12568 = eptir þat hrukku þeir frá.

6822 = Gunnarr mælti:

12380 = „Ör liggr þar úti á vegginum,

24081 = ok er sú af þeira örum, ok skal ek þeiri skjóta til þeira;

20250 = er þeim þat skömm, ef þeir fá geig af vápnum sínum.”

7282 = Móðir hans mælti:

16421 = „Ger þú eigi þat, at þú vekir nú við þá,

10041 = er þeir hafa áðr frá horfit.”

18078 = Gunnarr þreif örina ok skaut til þeira,

19710 = ok kom á Eilíf Önundarson, ok fekk hann af sár mikit;

26894 = hann hafði staðit einn saman, ok vissu þeir eigi, at hann var særðr.

7170 = „Hönd kom þar út,”

7130 = segir Gizurr,

19502 = „ok var á gullhringr, ok tók ör, er lá á þekjunni;

20893 = ok mundi eigi út leitat viðfanga, ef gnógt væri inni,

11512 = ok skulu vér nú sækja at.”

5764 = Mörðr mælti:

8825 = „Brennu vér hann inni.”

8185 = „Þat skal verða aldri,”

7130 = segir Gizurr,

14252 = „þó at ek vita, at líf mitt liggi við.

18709 = Er þér sjálfrátt at leggja til ráð þau, er dugi,

14585 = svá slægr maðr sem þú ert kallaðr.”

28171 = Strengir lágu á vellinum ok váru hafðir til at festa með hús jafnan.

5764 = Mörðr mælti:

17770 = „Töku vér strengina ok berum um ásendana,

20803 = en festum aðra endana um steina ok snúum í vindása

13115 = ok vindum af ræfrit af skálanum.”

22664 = Þeir tóku strengina ok veittu þessa umbúð alla,

29260 = ok fann Gunnarr eigi fyrr en þeir höfðu undit allt ræfrit af skálanum.

26749 = Gunnarr skýtr þá af boganum, svá at þeir komask aldri at honum.

25100 = Þá mælti Mörðr í annat sinn, at þeir myndi brenna Gunnar inni.

8068 = Gizurr svarar:

13948 = „Eigi veit ek, hví þú vill þat mæla,

17271 = er engi vill annarra, ok skal þat aldri verða.”

26888 = Í þessu bili hleypr upp á þekjuna Þorbrandr Þorleiksson

18202 = ok höggr í sundr bogastrenginn Gunnars.

29698 = Gunnarr þrífr báðum höndum atgeirinn ok snýsk at honum skjótt

22585 = ok rekr í gegnum hann ok kastar honum út af þekjunni.

14535 = Þá hljóp upp Ásbrandr, bróðir hans;

27194 = Gunnarr leggr til hans atgeirinum, ok kom hann skildi fyrir sik;

23541 = atgeirrinn renndi í gegnum skjöldinn ok í meðal handleggjanna;

24210 = snaraði Gunnarr þá atgeirinn, svá at skjöldrinn klofnaði,

22679 = en brotnuðu handleggirnir, ok fell hann út af þekjunni.

18438 = Áðr hafði Gunnarr særða átta menn, en vegit tvá;

20428 = þá fekk Gunnarr sár tvau, ok segja þat allir menn,

16574 = at hann brygði sér hvárki við sár né við bana.

10084 = Hann mælti til Hallgerðar:

12107 = „Fá mér leppa tvá ór hári þínu,

21383 = ok snúið þið móðir mín saman til bogastrengs mér.”

9970 = „Liggr þér nökkut við?”

4300 = segir hon.

8026 = „Líf mitt liggr við,”

4282 = segir hann,

16565 = „því at þeir munu mik aldri fá sóttan,

8366 = meðan ek kem boganum við.”

5113 = „Þá skal ek nú,”

4300 = segir hon,

16209 =„muna þér kinnhestinn, ok hirði ek aldri,

15539 = hvárt þú verr þik lengr eða skemr.”

16910 = „Hefir hverr til síns ágætis nökkut,”

6822 = segir Gunnarr,

12562 = „ok skal þik þessa eigi lengi biðja.”

6654 = Rannveig mælti:

18599 = „Illa ferr þér, ok mun þín skömm lengi uppi.”

25915 = Gunnarr varði sik vel ok fræknliga ok særir nú aðra átta menn

17832 = svá stórum sárum, at mörgum lá við bana.

18393 = Gunnarr verr sik, þar til er hann fell af mæði.

20083 = Þeir særðu hann þá mörgum stórum sárum,

16245 = en þó komsk hann þá enn ór höndum þeim

23364 = ok varði sik þá enn lengi, en þó kom þar, at þeir drápu hann.

Gunnarr, líkt og Brjánn í Brjánsbardaga

Féll, en hélt velli.

        1 = Monad

1000 = Heimsljós

-6960 = Jarðlig skilning

5596 = Andlig spekðin

Helgur Þríhyrningur Heiðni

(Einar Pálsson)

Lífshlaup Heiðingja frá Njálsbrennu

(Túlkun G. T.)

7196 = Bergþórshváll

6067 = Miðeyjarhólmr

3027 = Helgafell

Kristnitaka að Helgafelli

   4000 = Logandi Sverð – Sköpunarmáttur Alheims

-10900 = Kolr Þorsteinsson

 11000 = Þorgeirr Tjörvason¹

1746244

***

Reiknivél sem umbreytir bókstöfum í tölugildi er hér:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

¹Athugasemdir

Tölugildi nafns Þorgeirs Tjörvasonar vísar til táknmáls Kristnitöku:

4000 = Logandi Sverð – Sköpunarmáttur Alheims

  7000 = Microcosmos – Maður sem Ímynd Guðs

11000

Skilningur minn á lykilatriðum táknmálsins er m.a. þessi:

1. Dráp Gunnars táknar lausn Anda úr viðjum rúms og tíma við Kristnitöku.
2. Hallgerðr PÚTA er tákn þeirra viðja.
3. Hallgerðr HORNKERLING og Gunnarr verða Eitt Hold við Upprisu að Helgafelli.
4. Logandi Sverð, 4000, er tákn Upprisu Gunnars, sbr. Fjögur Ljós í Gunnarshaugi.
5. Upprisan verður úr 90ᵒ horni Þríhyrningsins að Miðeyjarhólmi að Helgafelli.