© Gunnar Tómasson

29 December 2014.

Francisco Goya – Los Caprichos – Saga Myth – I

Introduction

Many years ago I saw an exhibition of paintings by Francisco Goya in the Prado Museum in Madrid. I had never seen any of his paintings before but they struck me as familiar! For they appeared to have been selected to show Goya‘s visual construction of concepts from ancient creation myths which I knew well. Thus, I could explain to my late wife the ideas which seemed to be reflected in almost every painting.

Last summer I re-visited the Prado Museum with my sister-in-law and related to her my impression of Goya‘s paintings at the first visit. On our return to Iceland she gave me an excellent Icelandic edition of Goya‘s Los Caprichos – The Monsters – which are described by Wikipedia as follows:

Los Caprichos is a set of 80 prints in aquatint and etching created by the Spanish artist Francisco Goya in 1797 and 1798, and published as an album in 1799. The prints were an artistic experiment: a medium for Goya’s condemnation of the universal follies and foolishness in the Spanish society in which he lived. The criticisms are far-ranging and acidic; he speaks against the predominance of superstition, the ignorance and inabilities of the various members of the ruling class, pedagogical short-comings, marital mistakes and the decline of rationality. Some of the prints have anticlerical themes. Goya described the series as depicting „the innumerable foibles and follies to be found in any civilized society, and from the common prejudices and deceitful practices which custom, ignorance or self-interest have made usual“.

Guðbergur Bergsson, one of Iceland’s foremost writers who lived and worked in Spain for many years, prepared the Icelandic edition of Los Caprichos, including comments on each of the 80 works which he wrote for publication  in an Icelandic newspaper 40 years ago. The last work depicts four human-like monsters screaming in the reader’s face, ‟Ya es hora!‟ – The time has come!

Guðbergur concluded his comments on this last work with the provocative question asked nine times in Völuspá or Sybil’s Prophecy – a majestic Icelandic cosmogonic poem from the Saga Age: Vituð ér enn – eða hvat? – Have you understood – or what?

In an early version of Goya’s series, the first work of the series was entitled El sueño de la razón produce monstrous – The sleep of reason produces monsters. Later, it was replaced by a self-portrait of Goya, and moved to 43rd place.

Might the replacement have been meant to signal that reason had awakened from its sleep within Goya himself? And, if so, how might one test that hypothesis?

As background for my answer to that question, to be posted in a follow-up, here is a message which I sent on October 7 2013 to friends concerning my first visit to the Prado Museum:

Many years ago, my wife and I visited the Prado Museum in Madrid, where three roomfuls of paintings by Francisco Goya were on display.

One particular group of paintings stood out in their imaginative depiction of scenes that struck me as familiar from ancient creation myth.

On an end wall in one of the rooms were the two famous paintings, La Maja Desnuda and La Maja Vestida.

On checking out Wikipedia just now, I read the following:

“The identity of the model and why the paintings were created are still unknown.”

Also just now, it occurred to me that Goya, like Michelangelo, might have sought inspiration in Dante’s La Comedia Divina.

And, as it happens, an Italian researcher, Giancarlo Gianazza, has concluded that Dante’s work is intimately tied to Iceland.

I myself am persuaded that Gianazza is right, although his construction of the association is different from mine.

On the working assumption that the Saga Cipher was KNOWN to, and used by Goya, I did a quick Cipher Calculation:

4855 = La Maja Desnuda

5409 = La Maja Vestida

10264

And both the “identity” of the woman and the “why” of Goya’s paintings are suddenly suggested:

3263 = Beatrice – of Dante’s La Comedia Divina

1 = Monad

7000 = Microcosmos – Man in the Creator’s Image

10264

As for the “why” of the paintings, it concerns the ESSENCE of Augustan-Saga-Shakespeare Creation Myth:

Dante’s Beatrice, like Hamlet’s Ophelia, are the VIRGIN aspect of MAN – of Dante and Goya themselves.

Monad is the WHOLE MAN/WOMAN whose “union” returns both aspects to their Original/Spiritual State/Monad.

In other words, La Maja Vestida attests to the APPEARANCES of things that La Maja Desnuda lays bare.

In Shakespeare’s play, Hamlet, the wicked pair Queen Gertrude and Usurper King Claudius meet their maker in “death”.

That is, appearances are stripped away and a new and unsuspected reality is suddenly brought to LIGHT, as in:

4520 = Gertrude

4470 = Claudius

8990 = Brave New World

In a paraphrase,

We have met our Maker, and He/She is Us!

***

A calculator for converting letters to cipher values is on the Internet at:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

© Gunnar Tómasson

28 December 2014.

Brennu-Njálssaga and Dante’s Commedia.

 Introduction

 T.S. Eliot:

“Dante and Shakespeare divide the world between them – there is no third.”

Yes, there is a third – and a fourth for that matter!

Italian scholar Giancarlo Gianazza:

“The message coded into the Divine Comedy is a description of the route to Iceland.”

Authors of “hidden poetry” in the Saga-Shakespeare tradition routinely use the Alpha and Omega lines and/or sentences of their works to convey number symbolic signals of their kinship with the writings of Snorri Sturluson (d. 1241) and Sturla Þórðarson (d. 1284) in 13th century Iceland, including Edda and Brennu-Njálssaga.

When Sturla died, Dante (c. 1265-1321) was 19 years old, but he was a contemporary of the law-speaker Haukur Erlendsson (d. 1334), whose writings reveal deep knowledge of the works of Snorri and Sturla.

For purposes of the analysis below, Dante need only have known the wording – and Cipher Values – of the Alpha and Omega sentences of Brennu-Njálssaga as a whole and of the inserted section on Advent of Christianity in Chs. 100 – 105, as well as Snorri‘s Omega Poem in the Háttatal section of Edda.

Also as shown below, Victor Hugo, whose works include Han d‘Islande, concludes his masterpiece, Les Misérables, with a brief verse, whose Cipher Value – and apparent ‟hidden poetry‟ content – accord perfectly with my construction of Dante’s modus operandi in “documenting” kinship between Commedia and the works of Snorri Sturluson and Sturla Þórðarson.

***

I. Dante’s Commedia – Alpha and Omega lines*

                    Alpha

15438 = Nel mezzo del cammin di nostra vita

Omega

15813 = l’amor che move il sole e l’altre stelle.

31251

* In the middle of the journey of our life

the love that moves the sun and the other stars.

II. Brennu-Njálssaga – Alpha and Omega sentences.**

                    The entire work

6257 = Mörðr hét maðr.

13530 = Ok lýk ek þar Brennu-Njálssögu.

                    Section on Christianity

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

11274 = Fara menn við þat heim af þingi.

43746

** A man was named Mörðr.

And there I conclude Brennu-Njálssaga.

There was a change of chieftains in Norway.

At that people went home from Althing.

III. Brennu-Njálssaga – Alpha Commedia

15438 = Nel mezzo del cammin di nostra vita

1 = Monad

Onset of cosmic strife

  4600 = Scialetheia (Shadow of Truth)

7000 = Microcosmos (Man in God‘s Image)

2307 = 23 September

1241 = 1241 A.D. (Date of Snorri Sturluson‘s ‟murder‟)

                    End of One ‟Year‟ of Strife

13159 = Ártíð Snorra fólgsnarjarls (Anniversary of Snorri´s ‟death‟)

43746

IV. Brennu-Njálssaga – Alpha and Omega Commedia

31251 = Dante’s Alpha and Omega lines

Father of All

2568 = Alföðr

                    Divine Wisdom

4385 = Hagia Sophia

                    Sol Invictus

1000 = Light of the World

                    Rex Mundi

-4000 = Dark Sword

                Snorri’s ‟book‟ perfected

8542 = Bók þessi heitir Edda. (This book is named Edda.)

43746

V. Dante’s Commedia – Alpha and Omega sentences*

                  Alpha – Inferno: Canto I

15438 = Nel mezzo del cammin di nostra vita

15885 = mi ritrovai per una selva oscura

12588 = ché la diritta via era smarrita.

                   Omega – Paradiso Canto XXXIII

13112 = A l’alta fantasia qui manco possa;

13458 = ma già volgeva il mio disio e ‘l velle,

14138 = sì come rota ch’igualmente è mossa,

15813 = l’amor che move il sole e l’altre stelle.

100432

VI. Snorri Sturluson’s ‟Commedia‟

                    EK/EGO

1 = Monad

           7 = Man of Seventh Day

11359 = Snorri Sturluson

                    And there EK conclude Brennu-Njálssaga.

43746 = Brennu-Njálssaga

Anonymous Author Above

45319 = Zodiac – Twelve Houses (See Note.)

***

Les Misérables – Omega Chapter

‘Grass conceals and rain blots out’

In the Père-Lachaise cemetery, in the neighborhood of the potters’ field, far from the elegant quarter of that city of sepulchers, far from all those fantastic tombs that display in presence of eternity the hideous fashions of death, in a deserted corner, beside an old wall, beneath a great yew on which the bindweed climbs, among the dog-grass and the mosses, there is a stone. This stone is exempt no more than the rest from the leprosy of time, from the mold, the lichen, and the birds’ droppings. The air turns it black, the water green. It is near no path, and people do not like to go in that direction, because the grass is high, and they would wet their feet. All around there is a rustling of wild oats. In spring, the linnets come to sing in the tree.

This stone is entirely blank. The only thought in cutting it was of the essentials of the grave, and there was no other care than to make this stone long enough and narrow enough to cover a man.

No name can be read there.

Only many years ago, a hand wrote on it in pencil these four lines, which have gradually become illegible under the rain and the dust, and are probably gone by now:

23994 = Il dort. Quoique le sort fût pour lui bien étrange.
22982 = Il vivait. Il mourut quand il n’eut plus son ange.
15117 = La chose simplement d’elle-même arriva,
19824 = Comme la nuit se fait lorsque le jour s’en va.
81917
He is asleep. Though his mettle was sorely tried,
He lived, and when he lost his angel, died.
It happened calmly, on its own,
The way night comes when day is done.

***

VII. Victor Hugo’s ‟Commedia”

3045 = Logos

3781 = The Pope

4988 = The Vatican

                    Angel transformed

-7864 = Jesus Patibilis (minus/lost)

4000 = Flaming Sword

                    End of Man of Seventh Day’s Mission

10565 = Holy Name of JHWH restored in Creation (10-5-6-5 Hebrew gematria)

81917 = He is asleep. He lived, and when he lost his angel, died.

100432

Note.

The Cipher Value of the Twelve Houses of the Zodiac, 45319, is also that of Snorri Sturluson’s Omega Poem in the Háttatal section of Edda:

Twelve Houses.

16729 = Aries-Taurus-Gemini-Cancer-Leo-Virgo

28590 = Libra-Scorpio-Sagittarius-Capricornus-Aquarius-Pisces

45319

Omega Poem

24523 = Njóti aldrs ok auðsala konungr ok jarl, þat er kvæðis lok.

20796 = Falli fyrr fold í ægi, steini studd, en stillis lof.

45319

Loose translation:

May king and earl enjoy a house of plenty that is poem’s end.

May earth sooner sink in the sea than praise fall silent.

Addendum

29 December 2014.

There was a well-recognized structure to the works of the like of Dante, “Shakespeare”, Hugo and other literary giants.

1. A story-line that would hold the reader’s interest.

2. An underlying “moral” theme that familiarity with the work would bring.

3. And below that a “spiritual” vision based on ancient creation myth and Platonic-Pythagorean number symbolism.

Snorri Sturluson (d. 1241) and his nephew and literary collaborator Sturla Þórðarson (d. 1284) were path-breakers in this respect.

Their achievement consisted in infusing the literary tradition of the Four Augustan Poets (Horace, Virgil, Propertius and Ovid) with Christian imagery.

Snorri expressly distinguished between two kinds of human understanding:

Jarðlig skilning or Earthly understanding, and

Andlig spekðin or Spiritual Wisdom.

The latter was rooted in Monad as Logos and communicated through Hagia Sophia/Divine Wisdom.

The dividing line between the works of the Four Augustan Poets and that of the works of Snorri and Sturla is clearly marked in Dante’s Commedia.

For the first part of his journey, Dante is guided by Virgil.

Then someone else takes over and brings him to Union with Beatrice.

And what does that mean, and how does Beatrice, 3263, relate to Hagia Sophia, 4385?

This seemingly meaningless question has a clear-cut number symbolic answer:

For Beatrice “masks” Hagia Sophia, as in 3263 + 4385 = 7648.

How so?

It does so through the Cipher Sum 2307 + 1241 + 4000 + 100 = 7648.

The first two Cipher Values (2307 and 1241) represent the “date” (23 Sept. 1241 A.D.) of Snorri Sturluson’s “murder most foule”, as of the Ghost of Hamlet’s Father.

The last two Cipher Values (4000 and 100) are fixed symbolic numerical values:

4000 = Constant value of Cosmic Creative Power

100 = Poem’s End.

***

A calculator for converting letters to cipher values is on the Internet at:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

© Gunnar Tómasson

27, desember 2014.

Ragnarök að Örlygsstöðum

Inngangsorð

(Sigurður Nordal)

Völuspá er frægasta kvæði Norðurlanda, og þótt víðar sé leitað, enda dregur margt til þess. Efnið er stórfelt og varðar alla: örlög heimsins, goða og manna, þar sem baráttu andstæðra afla er lýst á þann hátt, að hver maður kennir um leið sína eigin sögu. Skáldið hefur verið hvorttveggja, djúpsær alvörumaður og mikill listamaður, en verið uppi á öld, sem knúði alla krafta hans til starfa. […]

Rás viðburðanna réð því, að Völuspá varð ekki heilagt rit. En henni var ætlað að vera guðspjall, og hún verður ekki skilin til neinnar hlítar, nema reynt sé að lesa hana í sama anda og skáldið kvað hana. Hann var hvorki málfræðingur né fornfræðingur, og sálarlíf hans var ekki hversdagslegt. Sólarljóð er skyldasta kvæðið frá fyrri öldum, gerir ráð fyrir líkri reynslu, en sjónhringurinn er þar miklu þröngvari. Hugsum oss, að afkomendur vorir færi að glíma við kvæði síra Matthíasar: „Guð minn guð ég hrópa‟ – eftir 900 ár, og kristnin væri fyrir löngu liðin undir lok, en nafn skáldsins og öll atvik gleymd. Ætli ritskýrendum væri ekki óhætt að reyna að leggjast djúpt, ef þeir ætti að brjóta kvæðið til mergjar og gera sér grein fyrir efni þess og formi?

Látum aðra um þetta – segja ritskýrendur og fornfræðingar vorra daga. – Látum aðra um að leita að „andanum‟. Vér erum hvorki heimspekingar né prédikarar.

Í þessum skoðunarhætti er bæði skammsýni og hugleysi. Svo framarlega sem menn fara að fást við andlega hluti, eiga þeir ekki að nema staðar fyr en að andanum er komið. Svo mikill ljóður sem það er á fræðimanni að leggja andríki sjálfs síns inn í annarra rit, þá er hitt engu síður ábyrgðarhluti að eigna verkum löngu liðinna stórmenna sitt eigið andleysi og reyna að hneppa þá í stakk, sem sniðinn er við dverga hæfi. Afleiðingar þessa moldvörpu-hugsunarháttar verða jafnillar fyrir fræðimennina sjálfa og almenning. Enginn er fær um að rannsaka einstakt svið, svo að fullu gagni komi og ekkert fari til spillis, nema hann kunni að sjá það í sambandi við lífið og menninguna í heild sinni. Og enginn er í raun og veru fær um að skýra alþýðlega frá öðru en því, sem hann þekkir út í æsar. Nú fer svo altof oft, að mentaður almenningur fælist rit fræðimanna, þykist finna þar steina fyrir brauð. En um leið er hætt við að viðfangsefnin falli í hendur reyfara, sem krydda þau með ábyrgðarlausu andríki, og lesendurnir verða þessum gutlurum að bráð. (Völuspá, Fylgirit Árbók Háskóla Íslands, 1922-23, bls. 6 og 13-14.)

Svo mörg voru þau orð.

Sjálfur tel ég Snorra Sturluson vera höfund Völuspár. Þar sem textar Konungsbókar og/eða Hauksbókar víkja frá texta Gylfaginningar, þá hefur samanburður á lykilerindum kvæðisins leitt í ljós að frávikin eru oftar en ekki hjálpleg til staðfestingar á túlkun einstakra erinda með hliðsjón af breytingu tölugilda sem verða við slík frávik. Þetta er sérstaklega áberandi – og snjallt – hjá Hauki Erlendssyni í Hauksbók.

Af nákvæmri samstillingu erindis Völuspár og frásagnar Snorra af Ragnarökum í 51. k. Gylfaginningar og upptalningar Sturlu Þórðarsonar í lok 138. k. Íslendinga sögu af þeim sem féllu í Örlygsstaðabardaga má vera ljóst að Sturla hefur haft texta Snorra til hliðsjónar við gerð upptalningarinnar.

***

I. Bræðr munu berjask …

(Gylfaginning 51. k.)

8301 = Bræðr munu berjask

8582 = ok at bönum verðask,

9707 = munu systrungar

6607 = sifjum spilla,

7493 = hart er með hölðum,

6954 = hórdómr mikill,

7890 = skeggjöld, skalmöld,

7458 = skildir klofnir,

7114 = vindöld, vargöld,

9431 = áðr veröld steypisk.

79537

II. … ok at bönum verðask

(Íslendinga saga, 138. k.)

29625 = Þessir menn létust á Örlygsstaðafundi með þeim er ór sárum dóu:

22464 = Sturla Sighvatsson vestan, Árni Auðunarson,

28882 = Snorri Þórðarson, Vigfúss Ívarsson, Ormr Halldórsson,

32913 = Marteinn Þorkelsson, Markús Þorgilsson, Gizurr Þórarinsson,

22820 = Hermundr Hermundarson, Þórir Steinfinnsson,

22748 = Valdi ok Áskell Skeggjasynir, Bersi Þorsteinsson,

23920 = – ór Vestfjörðum:  Krákr ok Sveinbjörn Hrafnssynir,

27408 = Markús Magnússon, Helgi Sveinsson, Þórðr Guðmundarson,

19253 = Eindriði smiðr, Þórðr Hallkelsson ok Ámundi,

23047 = Ögmundr Kolbeinsson, Jón kaupi, Dálkr Þorgilsson,

29008 = – en norðan: Sighvatr Sturluson, Þórðr ok Markús, synir hans,

23230 = Sighvatr Runólfsson, Ingjaldr stami, Þórðr daufi,

27632 = Einarr Ingjaldsson, Björn Gizurarson, Björn Þórarinsson,

26634 = Eyjólfr, Guðmundr Halldórsson, Sámr, Þórðr Eysteinsson,

21764 = Eiríkr Þorsteinsson, Björn Þorgrímsson,

23985 = – en lengra norðan:  Kolbeinn Sighvatsson, Páll Magnússon,

22645 = Þorgeirr Bjarnarson, Oddr Kárason, Skeggi Hallsson,

20946 = Sigurðr Guðmundarson, Brandr Þorkelsson,

17678 = Brandr Einarsson, Ljótr, Loðinn Helgason;

24363 = – þessir létust af Gizuri:  Játgeirr Þórarinsson,

27260 = Sigfúss Tófason, Þorlákr Barkarson, Þorgils Steinason,

34278 = Þórðr Snorrason, Þorbjörn, Þóroddr, húskarl Teits Þorvaldssonar.

552503

III. Spásögn Snorra Sturlusonar

(Gylfaginning 51. k.)

4714 = Völuspá – Óbundið mál

21201 = En er þessi tíðendi verða, þá stendr upp Heimdallr

21348 = ok blæss ákafliga í Gjallarhorn ok vekr upp öll goðin,

8500 = ok eiga þau þing saman.

31528 = Þá ríðr Óðinn til Mímisbrunns ok tekr ráð af Mími fyrir sér ok sínu liði.

31520 = Þá skelfr askr Yggdrasils, ok engi hlutr er þá óttalauss á himni eða jörðu.

23843 = Æsir hervæða sik ok allir Einherjar ok sækja fram á völluna.

27029 = Ríðr fyrstr Óðinn með gullhjálminn ok fagra brynju ok geir sinn,

8230 = er Gungnir heitir.

24880 = Stefnir hann móti Fenrisúlf, en Þórr fram á aðra hlið honum,

9530 = ok má hann ekki duga honum,

23064 = því at hann hefir fullt fang at berjast við Miðgarðsorm.

28262 = Freyr berst móti Surti, ok verðr harðr samgangr, áðr Freyr fellr.

24832 = Þat verðr hans bani, er hann missir þess ins góða sverðs,

6904 = er hann gaf Skírni.

29235 = Þá er ok lauss orðinn hundrinn Garmr, er bundinn er fyrir Gnipahelli.

8710 = Hann er it mesta forað.

19474 = Hann á víg móti Tý, ok verðr hvárr öðrum at bana.

26709 = Þórr berr banaorð af Miðgarðsormi ok stígr þaðan braut níu fet.

29233 = Þá fellr hann dauðr til jarðar fyrir eitri því, er ormrinn blæss á hann.

17472 = Úlfrinn gleypir Óðin. Verðr þat hans bani.

33830 = En þegar eftir snýst fram Víðarr ok stígr öðrum fæti í neðra kjöft úlfsins.

26790 = Á þeim fæti hefir hann þann skó, er allan aldr hefir verit til samnat.

28231 = Þat eru bjórar þeir, er menn sníða ór skóm sínum fyrir tám eða hæli.

17776 = Því skal þeim bjórum braut kasta sá maðr,

17946 = er at því vill hyggja at koma ásunum at liði.

29470 = Annarri hendi rekr hann inn efra kjöft úlfsins ok rífr sundr gin hans,

11779 = ok verðr þat úlfsins bani.

23694 = Loki á orrostu við Heimdall, ok verðr hvárr annars bani.

27424 = Því næst slyngr Surtr eldi yfir jörðina ok brennir allan heim.

642158

IV. Ragnarök að Örlygsstöðum

(Túlkun)

13159 = Ártíð Snorra fólgsnarjarls

4000 = Logandi Sverð

– 7141 = Þórir jökull

100 = Ragnarök

10118

I + II + IV = 79537 + 552503 + 10118 = 642158.

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

© Gunnar Tómasson

26 December 2014.

Greek-Roman Roots of Saga Writing – II of II

Introduction

Sturla Þórðarson’s account of Örlygsstaðabardagi is written in moderate language even when vicious and obscene brutality in the killing of his cousin Sturla Sighvatsson is being described.

The actions of the parties reveal inhumanity which, in myth, is an attribute of Man-Beasts and not Men.

The Cipher Value, 777077, includes the cipher values of Plato‘s World Soul, Horace‘s Monument and Ovid‘s Metamorphoses, plus Virgil‘s Invocation to the Muse at the beginning of The Aeneid, Book I.

There ‟a man noted for virtue“ has to ‟endure dangers and trials“ through the will of the gods, leaving the poet to ask if there ‟can be such anger in the minds of the gods“?

A poet might ask the like question in reflecting on the inhumanity displayed in Örlygsstaðabardagi.

***

I. Plato, Virgil, Horace, Ovid and the Cipher Value 777077.

           1 = Monad

105113 = Plato’s World Soul [1]

666 = Man-Beast

219907 = Invocation of the Muse [2]

262982 = Horace’s Monument [1]

                  A New Breed of Man Sent Down From Heaven

7000 = Microcosmos – Man in God’s Image

181408 = Ovid’s Metamorphoses [1]

777077

II. Sturla Þórðarson’s final years

(Sturlu þáttr, Ch. 3)

25900 = Þat er frá Sturlu sagt, at hann fór til Íslands með lögbók þá,

13578 = er Magnús konungr hafði skipat.

17800 = Var hann þá skipaðr lögmaðr yfir allt Ísland.

11754 = Váru þá lagaskipti á Íslandi.

21286 = Tók hann þá við búi um haustit í Fagradal af Skeggja bónda.

20331 = Þann vetr var með Sturlu Þórðr Narfason.

14695 = Þat var eitt sinn um vetrinn,

27438 = at þangat kom til Sturlu Bárðr, sonr Einars Ásgrímssonar.

6304 = Hann fór á skipi.

15913 = En þann dag eftir, er þeir fóru á brott,

13830 = laust á veðri miklu fyrir þeim,

15178 = ok uggðu menn, at þeir myndi týnast.

18754 = Þórðr gekk út ok inn, hugði at, ef veðr minnkaði.

18778 = Ok eitt sinn, er hann kom inn, mælti Sturla:

9586 = „Vertu kátr, Þórðr,

20412 = eigi mun Bárðr, frændi þinn, drukkna í þessari ferð.”

16414 = „Þat muntu aldri vita,” segir Þórðr.

19352 = En þat fréttist þá síðar, sem Sturla sagði.

19458 = Nökkuru síðar um várit tók Bárðr sótt.

13487 = Þá spurði Þórðr Sturlu,

21258 = hvárt Bárðr myndi upp standa ór sóttinni eða eigi.

11330 = „Skil ek nú,” segir Sturla,

21517 = „hví þú spyrr þessa, en fá mér nú vaxspjöld mín.”

8919 = Lék hann þar at um hríð.

12606 = Litlu síðar mælti Sturla:

16020 = „Ór þessari sótt mun Bárðr andast.”

5603 = Þat fór svá.

18556 = Sturla fór þá til Staðarhóls búi sínu

18391 = ok hafði lögsögn, þar til er hófust deilur

15807 = milli kennimanna ok leikmanna um staðamál.

13251 = Lét Sturla þá lögsögn lausa

22601 = ok settist hjá öllum vandræðum, er þar af gerðust.

16332 = Margir menn heyrðu Árna byskup þat mæla, –

11524 = ok þótti þat merkiligt, –

21134 = at Sturla myndi nökkurs mikils góðs at njóta,

11589 = er hann gekk frá þessum vanda.

22005 = Tók þá lögsögn Jón Einarsson ok Erlendr sterki.

9837 = Sturla gerði bú í Fagrey,

22273 = en fekk Snorra, syni sínum, land á Staðarhóli til ábúðar.

23388 = Sat Sturla þá í góðri virðing, þar til er hann andaðist

14525 = einni nótt eftir Óláfsmessudag.

16437 = Var hann ok Óláfsmessudag fyrst í heim

11099 = ok Óláfsmessudag síðast.

17523 = Hann var þá nær sjautugr, er hann andaðist.

13252 = Var líkami hans færðr á Staðarhól

18342 = ok jarðaðr þar at kirkju Pétrs postula,

21710 = er hann hafði mesta elsku á haft af öllum helgum mönnum.

777077

[1] See Greek-Roman Roots of Saga Writing – I of II

[2]

Invocation to the Muse

(Virgil, The Aeneid, Bk I:1-11)

21474 = ARMA virumque cano, Troiae qui primus ab oris

18533 = Italiam, fato profugus, Laviniaque venit

22763 = litora, multum ille et terris iactatus et alto

19582 = vi superum saevae memorem Iunonis ob iram;

23348 = multa quoque et bello passus, dum conderet urbem,

19764 = inferretque deos Latio, genus unde Latinum,

16896 = Albanique patres, atque altae moenia Romae.

18452 = Musa, mihi causas memora, quo numine laeso,

21121 = quidve dolens, regina deum tot volvere casus

18724 = insignem pietate virum, tot adire labores

19250 = impulerit. Tantaene animis caelestibus irae?

219907

I sing of arms and the man, he who, exiled by fate,

first came from the coast of Troy to Italy, and to

Lavinian shores – hurled about endlessly by land and sea,

by the will of the gods, by cruel Juno’s remorseless anger,

long suffering also in war, until he founded a city

and brought his gods to Latium: from that the Latin people

came, the lords of Alba Longa, the walls of noble Rome.

Muse, tell me the cause: how was she offended in her divinity,

how was she grieved, the Queen of Heaven, to drive a man,

noted for virtue, to endure such dangers, to face so many

trials? Can there be such anger in the minds of the gods?

***

A calculator for converting letters to cipher values is on the Internet at:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

© Gunnar Tómasson

25 December 2014.

Greek-Roman roots of Saga Writing – I of II

Introduction

In Íslendinga saga by Sturla Þórðarson (d. 1284) and a brief three-chapter account of Sturla’s trials and tribulations before he makes his peace with the King of Norway, brings a “law book” to Iceland, and serves for a time as “law-speaker” before peaceful retirement and death (Sturlu þáttr), there are two key Cipher Values whose roots in the works of Plato, Virgil, Horace and Ovid are near obvious. They are,

552503 and 777077

The first Cipher Value is that of a purported account of those who died at or of wounds suffered in the biggest and bloodiest battle in Icelandic history, the so-called Örlygsstaðabardagi allegedly fought on 21 August 1238.

My conclusion is that the alleged battle is a fictional re-enactment of an Armageddon scenario.

The second Cipher Value is that of the text of the last of three brief chapters of Sturlu þáttr, which concludes with an account of Sturla Þórðarson’s death and burial.

In the context of Augustan-Saga-Shakespeare Myth, certain details of the account appear mythical in nature.

***

I. Plato, Horace, Ovid and the Cipher Value 552503.

Genesis – Alpha and Omega of Creation

– 1000 = Darkness

4000 = Flaming Sword – Fixed Cipher Value of Cosmic Creation Power

105113 = Plato’s World Soul¹

262982 = Horace’s Monument²

181408 = Ovid’s Metamorphosis³

552503

II. Dead in battle and of wounds suffered at Örlygsstaðir

(Íslendinga saga, Ch. 138, omega paragraph)

29625 = Þessir menn létust á Örlygsstaðafundi með þeim er ór sárum dóu:

22464 = Sturla Sighvatsson vestan, Árni Auðunarson,

28882 = Snorri Þórðarson, Vigfúss Ívarsson, Ormr Halldórsson,

32913 = Marteinn Þorkelsson, Markús Þorgilsson, Gizurr Þórarinsson,

22820 = Hermundr Hermundarson, Þórir Steinfinnsson,

22748 = Valdi ok Áskell Skeggjasynir, Bersi Þorsteinsson,

23920 = – ór Vestfjörðum:  Krákr ok Sveinbjörn Hrafnssynir,

27408 = Markús Magnússon, Helgi Sveinsson, Þórðr Guðmundarson,

19253 = Eindriði smiðr, Þórðr Hallkelsson ok Ámundi,

23047 = Ögmundr Kolbeinsson, Jón kaupi, Dálkr Þorgilsson,

29008 = – en norðan: Sighvatr Sturluson, Þórðr ok Markús, synir hans,

23230 = Sighvatr Runólfsson, Ingjaldr stami, Þórðr daufi,

27632 = Einarr Ingjaldsson, Björn Gizurarson, Björn Þórarinsson,

26634 = Eyjólfr, Guðmundr Halldórsson, Sámr, Þórðr Eysteinsson,

21764 = Eiríkr Þorsteinsson, Björn Þorgrímsson,

23985 = – en lengra norðan:  Kolbeinn Sighvatsson, Páll Magnússon,

22645 = Þorgeirr Bjarnarson, Oddr Kárason, Skeggi Hallsson,

20946 = Sigurðr Guðmundarson, Brandr Þorkelsson,

17678 = Brandr Einarsson, Ljótr, Loðinn Helgason;

24363 = – þessir létust af Gizuri:  Játgeirr Þórarinsson,

27260 = Sigfúss Tófason, Þorlákr Barkarson, Þorgils Steinason,

34278 = Þórðr Snorrason, Þorbjörn, Þóroddr, húskarl Teits Þorvaldssonar.

552503

¹ The numerical value of Plato’s concept of World Soul, 105113, represents the sum of 34 numerical values derived from the tone scale in what is known as the  Traditional Construction of the World Soul. These 34 numerical values are shown in a table on p. 229 a book by Robert Brumbaugh entitled Plato’s Mathematical Imagination. The book is accessible on the Internet.

²

15415 = Exegi monumentum aere perennius
15971 = regalique situ pyramidum altius,

18183 = quod non imber edax, non Aquilo impotens
16667 = possit diruere aut innumerabilis
15808 = annorum series et fuga temporum.
16838 = Non omnis moriar multaque pars mei
17125 = vitabit Libitinam; usque ego postera
15977 = crescam laude recens.  Dum Capitolium
16702 = scandet cum tacita virgine pontifex,
17493 = dicar, qua violens obstrepit Aufidus
17316 = et qua pauper aquae Daunus agrestium
19190 = regnavit populorum, ex humili potens,
14596 = princeps Aeolium carmen ad Italos
15421 = deduxisse modos.  Sume superbiam
15021 = quaesitam meritis et mihi Delphica
15259 = lauro cinge volens, Melpomene, comam.*

262092

*  I have created a monument more lasting than bronze and loftier than the royal pyramids, a monument which neither the biting rain nor the raging North Wind can destroy, nor can the countless years and the passing of the seasons.  I will not entirely die and a great part of me will avoid Libitina, the goddess of Death; I will grow greater and greater in times to come, kept fresh by praise.  So long as the high priest climbs the stairs of the Capitolium, accompanied by the silent Vestal Virgin, I, now powerful but from humble origins, will be said to be the first to have brought Aeolian song to Latin meter where the raging Aufidius roars and where parched Daunus ruled over the country folk.  Embrace my pride, deservedly earned, Muse, and willingly crown me with Apollo’s laurel.

³

20809 = Iamque opus exegi, quod nec Iovis ira nec ignis

20812 = nec poterit ferrum nec edax abolere vetustas.

23327 = Cum volet, illa dies, quae nil nisi corporis huius

18460 = ius habet, incerti spatium mihi finiat aevi:

19235 = parte tamen meliore mei super alta perennis

20738 = astra ferar, nomenque erit indelebile nostrum,

22001 = quaque patet domitis Romana potentia terris,

17657 = ore legar populi, perque omnia saecula fama,

18369 = siquid habent veri vatum praesagia, vivam. **

181408

** And now the measure of my song is done:

The work has reached its end; the book is mine,

None shall unwrite these words: nor angry Jove,

Nor war, nor fire, nor flood,

Nor venomous time that eats our lives away.

Then let that morning come, as come it will,

When this disguise I carry shall be no more,

And all the treacherous years of life undone,

And yet my name shall rise to heavenly music,

The deathless music of the circling stars.

As long as Rome is the Eternal City

These lines shall echo from the lips of men,

As long as poetry speaks truth on earth,

***

A calculator for converting letters to cipher values  is on the Internet at:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

24. desember 2014.

Inngangsorð

Heimssál Platóns var kynnt til sögunnar í bloggfærslu minni dags. 24. ágúst 2014 þar sem hugtakið var tengt við  (a) Tólf Nöfn Alföðurs í 3. k. Gylfaginningar, 51950, (b) Tólf Hús Dýrahrings, 45319, og (c) Jesus Patibilis, 7864, sbr. 51950 + 45319 + 7864 = 105113. Fyrirhugaður síðari hluti bloggfærslunnar (Heimssál Platóns – II) bíður enn birtingar. Hugtökin Heimssál Platóns og Jesus Patibilis voru einnig útskýrð þar sem hér segir:

Heimssál Platóns

[Hugtakið Heimssál/World Soul] hefur tölugildið 105113, og byggir á 34 tölugildum sem eru afleidd af tónskalanum skv. Traditional Construction of the World Soul – Hefðbundin afleiðsla heimssálarinnar. Þessi 34 tölugildi eru tilgreind í töfluformi í bók – Plato´s Mathematical Imagination (Stærðfræðilegt ímyndarafl Platons) – eftir Robert Brumbaugh. [Aðgengileg á netinu, sjá bls. 229].

Jesus Patibilis

Jesus is here the god with the mission of revelation to man, […] That it is he who makes Adam eat from the Tree of Knowledge explains the Christian accusation that the Manichaeans equated Christ with the serpent in Paradise. Of the content of his revelation, the doctrine concerning „his own self cast into all things” requires comment. It expresses the other aspect of this divine figure: in addition to being the source of all revelatory activity in the history of mankind, he is the personification of the Light mixed into matter; that is, he is the suffering form of Primal Man. This original and profound interpretation of the figure of Christ was an important article of the Manichaean creed and is known as the doctrine of the Jesus patibilis, the „passible Jesus” who „hangs from every tree,” „is served up bound in every dish,” „every day is born, suffers and dies.” He is dispersed in all creation, but his most genuine realm and embodiment seems to be the vegetable world, that is, the most passive and the only innocent form of life. Yet at the same time with the active aspect of his nature he is transmundane Nous [an intelligent purposive [my emphasis] principle of the world] who, coming from above, liberates this captive substance and continually until the end of the world collects it, i.e. himself, out of the physical dispersal. (Hans Jonas, The Gnostic Religion – The message of the alien God and the beginnings of Christianity, Second edition, enlarged, Bacon Press, Boston, 1963, bls. 228-229.)

***

I. Jesus Patibilis – Út vil EK.

Í 143. k. Íslendinga sögu Sturlu Þórðarsonar endurspeglast vilji Jesus Patibilis til að losna úr viðjum heims rúms og tíma við heimsenda í fleygum orðum Snorra Sturlusonar, „Út vil EK‟. Tölugildi orðanna er 4427.

II. Brennu-Njálssaga – Ætlunarverk Jesus Patibilis

Í lokasetningu Njálu kynnir Höfundur sig til sögunnar við lok ætlunarverks síns með orðunum „Ok lýk EK þar Brennu-Njáls sögu‟.  Í millitíðinni hefur náðst að kristna landslýð, sbr. frásögn af Kristnitöku í 100 – 105. k. Njálu. Tölugildi meints ætlunarverks Jesus Patibilis er því táknað með summu tölugilda Alfa og Omega setninga Njálu allrar og innskotshlutans um Kristnitöku:

6257 = Mörðr hét maðr.

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

11274 = Fara menn við þat heim af þingi.

13530 = Ok lýk ek þar Brennu-Njáls sögu.

43746

III. Heimsendir á Kili

„Upp skalt á kjöl klífa … hér munt þú lífit verða‟, kveður Þórir jökull áður en hann leggst á höggstokkinn til að mæta örlögum sínum á Kili í lok frásagnar Sturlu af Örlygsstaðabardaga (Armageddon) í 138. k. Ísl. sögu.

Einar Pálsson útskýrir í upphafi fyrstu bókar hans í ritsafninu Rætur íslenzkrar menningar (Baksvið Njálu) að MAÐR er tákn bæði Skapara og Sköpunar/Veraldar.  Sá MAÐR brennur í Surtaloga við lok ætlunarverks Jesus Patibilis.

Lýsing Snorra á Ragnarökum í Gylfaginningu vísar til hrikalegra átaka í SÁL MANNS sem eru undanfari heimsenda – en síðan rís „jörð úr ægi iðjagræn‟ og líf heldur áfram í Brave New World, sem kallast svo í leikriti Shakespeares, The Tempest.

Hér er „hulit kveðit‟ um myndbreytingu/Metamorphosis, 7725, gamallar, gjörspilltrar og feigrar veraldar í ógnvænlegri atburðarás. Í Egilssögu er myndbreytingin táknuð með drukknun Böðvars í ofsaveðri .

Tveir „synir‟ tákna andstæða þætti í sál Egils – „jarðliga skilningu‟ (Böðvarr) og „andligu spekðina‟ (Gunnarr) í frásögn Snorra í formála Eddu. Gunnarr  hafði „andast‟ áður en Böðvarr „drukknar‟ og því stendur Egill eftir vitstola við fráfall hans .

KJÖLR, 2859, er vettvangur „dauða‟ Þóris jökuls í sama skilningi.

Í leikriti Shakespeares, The Tragedie of Macbeth, þar sem Macbeth er skepna líkt og Egill fyrir sonarmissi, talar Lady Macbeth um „veikleikann‟ í skepnuskap Macbeths sem felst í „the milk of human kindness” („mjólk mannlegrar góðvildar‟).

Í Egilssögu er Egill vélaður til að drekka „mjólk‟ sem kveikir með honum lífsneista. Hann kýs að lifa og yrkja „sonatorrek‟ í minningu eigin tvíklofinnar skepnusálar.

IV. Vituð ér enn – eða hvat?

Stef Völuspár – Vituð ér enn – eða hvat?, 8733 – hljómar í níunda og síðasta sinn við slíkan heimsendi.

V. Lögsögn Sturlu og Snorra

Í örstuttum lokakafla Sturlu þáttar segir frá útkomu Sturlu Þórðarsonar með „lögbók‟. Síðan fer Sturla með „lögsögn‟ en lætur svo „lögsögn lausa‟ en við taka Jón Einarsson og Erlendr sterki. Hérer eitthvað kveðið undir rós því aðeins einn maður var lögsögumaður á hverjum tíma.

Í Uppsalabók Eddu er „Snorri Sturluson‟ síðasta nafnið í upptalningu lögsögumanna sem þar er að finna.

Orðrétt segir þar: „Snorri Sturluson í annat sinn‟, 16450.  Samtala tölugilda nafnanna Jón Einarsson, Erlendr sterki, Snorri Sturluson ásamt tölugildi Kristnitöku, 1000, við lok ætlunarverks Jesus Patibilis er 25288, þar sem tölugildi Logandi Sverðs, 4000, tengist 21288, sbr 4000 + 21288 = 25288.

Í bók Joseph Campbells, The Hero, er vikið að hugtaki sem hann segir hafa vakið ugg í hjörtum manna á miðöldum:

Time Jesum transeuntem et non revertentem = 21288.

Dread the passing of Jesus for he does not return.

VI. Samantekt

Í lokakafla Sturlu þáttar segir af Snorra syni Sturlu Þórðarsonar í örstuttu máli. Í samantektinni hér að neðan er sú frásögn ásamt orðalaginu „Snorri Sturluson í annat sinn” túlkað sem vísbending um að með tveimur lögsögumönnum sé hulið kveðið um tvítekningu nafns Snorra í lok samantekarinnar:

4427 = Út vil ek.

43746 = Njála – Bók ætlunarverks Jesus Patibilis

9814 = Sturla Þórðarson

2859 = KJÖLR

7725 = Metamorphosis

11359 = Snorri Sturluson

16450 = Snorri Sturluson í annat sinn.

8733 = Vituð ér enn – eða hvat?

105113

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

23. desember 2014

Inngangsorð

Snorri Sturluson er nafngreindur sem höfundur Eddu í rauðletraðri yfirskrift Uppsala Eddu – og hvergi annars staðar. Sturla Þórðarson nefnir þetta ekki í Íslendinga sögu en tengir Snorra við bækur í 70. k.:

19404 = Nú tók at batna með þeim Snorra ok Sturlu,

17397 = ok var Sturla löngum þá í Reykjaholti

16691 = ok lagði mikinn hug á at láta rita sögubækr

18305 = eftir bókum þeim, er Snorri setti saman.

71797

Af samhenginu virðist mega ráða að umræddur Sturla sé Sturla Sighvatsson en ekki Sturla Þórðarson.  Fyrir 35 árum benti ég Matthíasi Jóhannessen á rangfeðrun Marðar gígju í upphafssetningu Njálu, en þar er hann sagður vera Sighvatsson.

Ef Sturla Þórðarson ritaði Njálu, eins og MJ og ég töldum vera, þá væri hér um vísvitandi rangfeðrun að ræða því að í Landnámu hafði Sturla sagt Mörð vera Sigmundsson. Málið varð ekki útrætt, en ég taldi það vera áhugavert vegna orðalags texta og ritvillu í eiginnafni Snorra í yfirskrift Uppsala-Eddu:

8542 = Bók þessi heitir Edda.

20156 = Hana hevir saman setta Snorri Sturlo son

15735 = eptir þeim hætti, sem hér er skipat.

10539 = Er fyrst frá ásum ok Ymi

18224 = þar næst skalldskap ok heiti margra hluta.

17723 = Síþaz Hatta tal er Snorri hevir ort

13512 = um Hak Konung ok Skula hertug.

104431

Að „setja saman bók‟ er sérstakt orðalag og tilviljun hefir vart ráðið notkun þess í báðum textum sem tengja Snorra við bók og sögubækur.  Hugsanleg skýring á þessu felst í samtölunni 71797 + 2448 + 7141 + 2859 + 4335 + 15851 = 104431 sem endurspeglar þá niðurstöðu mína að Snorri og Sturla notuðu forna rithefð „hulins kveðskapar‟ til að túlka heilaga ritningu af sjónarhóli „andligrar spekðar‟ og tefla gegn túlkun Páfans af sjónarhóli „jarðligrar skilningar‟, sem Snorri nefndi svo í lok 1. kafla formála Eddu:

  71797 = Nú tekr at batna með þeim Snorra ok Sturlu…

2448 = Óðinn – (Heiðni)

7141 = Þórir jökull – (Upp skalt á kjöl klífa … Armageddon að Örlygsstöðum)

2859 = Kjölr – (… hér muntu lífit verða …)

4335 = Kristr – (Kristni)

15851 = Þat ætla ek at þú kveðir betr en páfinn. – (Konungr um „kvæði‟ Sturlu um Föður Konungs)

104431

KJÖLR er lykilorð í lið III hér að neðan og Sturla Þórðarson nefnir það, líkt og af tilviljun, í fyrstu setningu 151. kafla Íslendinga sögu þar sem hann segir frá vígi Snorri Sturlusonar.

***

I. Armageddon að Örlygsstöðum

Íslendinga saga, 138. k.

29625 = Þessir menn létust á Örlygsstaðafundi með þeim er ór sárum dóu:

22464 = Sturla Sighvatsson vestan, Árni Auðunarson,

28882 = Snorri Þórðarson, Vigfúss Ívarsson, Ormr Halldórsson,

32913 = Marteinn Þorkelsson, Markús Þorgilsson, Gizurr Þórarinsson,

22820 = Hermundr Hermundarson, Þórir Steinfinnsson,

22748 = Valdi ok Áskell Skeggjasynir, Bersi Þorsteinsson,

23920 = – ór Vestfjörðum:  Krákr ok Sveinbjörn Hrafnssynir,

27408 = Markús Magnússon, Helgi Sveinsson, Þórðr Guðmundarson,

19253 = Eindriði smiðr, Þórðr Hallkelsson ok Ámundi,

23047 = Ögmundr Kolbeinsson, Jón kaupi, Dálkr Þorgilsson,

29008 = – en norðan: Sighvatr Sturluson, Þórðr ok Markús, synir hans,

23230 = Sighvatr Runólfsson, Ingjaldr stami, Þórðr daufi,

27632 = Einarr Ingjaldsson, Björn Gizurarson, Björn Þórarinsson,

26634 = Eyjólfr, Guðmundr Halldórsson, Sámr, Þórðr Eysteinsson,

21764 = Eiríkr Þorsteinsson, Björn Þorgrímsson,

23985 = – en lengra norðan:  Kolbeinn Sighvatsson, Páll Magnússon,

22645 = Þorgeirr Bjarnarson, Oddr Kárason, Skeggi Hallsson,

20946 = Sigurðr Guðmundarson, Brandr Þorkelsson,

17678 = Brandr Einarsson, Ljótr, Loðinn Helgason;

24363 = – þessir létust af Gizuri:  Játgeirr Þórarinsson,

27260 = Sigfúss Tófason, Þorlákr Barkarson, Þorgils Steinason,

34278 = Þórðr Snorrason, Þorbjörn, Þóroddr, húskarl Teits Þorvaldssonar.

552503

II. Bók Snorra– Sögubók Sturlu – I

Egilssaga, 86. k.

28561 = Grímr at Mosfelli var skírðr, þá er kristni var í lög leidd á Íslandi.

10024 = Hann lét þar kirkju gera.

8041 = En þat er sögn manna,

27806 = at Þórdís hafi látit flytja Egil til kirkju, ok er þat til jartegna,

15132 = at síðan er kirkja var ger at Mosfelli,

24527 = en ofan tekin at Hrísbrú sú kirkja, er Grímr hafði gera látit,

13506 = þá var þar grafinn kirkjugarðr.

20634 = En undir altarisstaðnum þá fundust mannabein.

17007 = Þau váru miklu meiri en annarra manna bein.

17868 = Þykkjast menn þat vita af sögu gamalla manna,

11575 = at mundi verit hafa bein Egils.

24171 = Þar var þá Skafti prestr Þórarinsson, vitr maðr.

23271 = Hann tók upp hausinn Egils ok setti á kirkjugarðinn.

13409 = Var haussinn undarliga mikill,

22950 = en hitt þótti þó meir frá líkendum, hvé þungr var.

24499 = Haussinn var allr báróttr útan svá sem hörpuskel.

23522 = Þá vildi Skafti forvitnast um þykkleik haussins.

11635 = Tók hann þá handöxi vel mikla

13685 = ok reiddi annarri hendi sem harðast

19336 = ok laust hamrinum á hausinn ok vildi brjóta,

19597 = en þar sem á kom, hvítnaði hann, en ekki dalaði né sprakk,

7236 = ok má af slíku marka,

24046 = at hauss sá mundi ekki auðskaddr fyrir höggum smámennis,

11072 = meðan svörðr ok hold fylgði.

27342 = Bein Egils váru lögð niðr í útanverðum kirkjugarði at Mosfelli.

460479

III. Bók Snorra – Sögubók Sturlu – II

Brennu-Njálssaga – Alfa og Omega

6257 = Mörðr hét maðr.

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

11274 = Fara menn við þat heim af þingi.

13530 = Ok lýk ek þar Brennu-Njálssögu.

Þar

2859 = KJÖLR

46605

IV. Kvæðislok Snorra

Edda – Háttatal

5521 = Njóti aldrs

3902 = ok auðsala

7274 = konungr ok jarl,

7826 = þat er kvæðis lok.

4143 = Falli fyrr

3150 = fold í ægi,

6684 = steini studd,

6819 = en stillis lof.

45319

100 = Kvæðislok

45419

II + III + IV = 460479 + 46605 + 45419 = 552503.

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

22. Desember 2014

Inngangsorð

Í eina tíð var ég meðlimur Art Committee starfsmanna Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og átti frumkvæði að því að koma á sýningu í glæsilegu anddyri AGS á málverkum eftir Hauk Dór.

Kvöldið fyrir opnunina kom ég með konu minni til að sjá uppstillingu verkanna. Þar blasti við afar sterkt og áhrifaríkt málverk – Skálholtsbiskup gerði ferð – sem kona mín ákvað við fyrstu sýn að við skyldum kaupa af listamanninum.  Það gekk eftir.

Af hverju nefni ég þetta? Jú, ég þóttist sjá að málverkið túlkaði Ragnarök á kröftugan og hugvitsamlegan hátt. Ég nefndi það við Hauk Dór en spurði ekki um hans eigin túlkun. Hann hlustaði – og sagði það eitt að e.t.v. væri eitthvað til í þessu.

Snorri Sturluson er sagður hafa sett saman Eddu og Sturla Þórðarson lagði hug á að láta rita sögubækur eftir bókum þeim sem Snorri setti saman. Eftirfarandi samsetning af lykiltextum úr (a) Íslendinga sögu, (b) King James Bible (1611) og (c) Shakespeares Sonnets bregður upp í formi samsvörunar talnagilda svipmynd af heimsögulegu hlutverki Snorra og Sturlu við endurtúlkun á heilagri ritningu.

Handritið af King James Bible var í vörslu Francis Bacon um eins árs bil áður en það var prentað. Ekkert er vitað hvað varð af handritinu, en Bacon hefur væntanlega ekki látið það afskiptalaust.  Snorri og Bacon létu báðir eftir ritaðar umsagnir í þá veru að þeirra verk væru unnin í þágu fjarlægrar framtíðar (Snorri í lokakafla Gylfaginningar) og “my fellow countrymen of the future ages” (Bacon).

Skyldi fjarlæg framtíð og “future ages” vera nútíð á 21. öld? 

E.t.v. er eitthvað til í því.

***

I. Örlygsstaðabardagi

(Íslendinga saga, 138. k.)

29625 = Þessir menn létust á Örlygsstaðafundi með þeim er ór sárum dóu:

22464 = Sturla Sighvatsson vestan, Árni Auðunarson,

28882 = Snorri Þórðarson, Vigfúss Ívarsson, Ormr Halldórsson,

32913 = Marteinn Þorkelsson, Markús Þorgilsson, Gizurr Þórarinsson,

22820 = Hermundr Hermundarson, Þórir Steinfinnsson,

22748 = Valdi ok Áskell Skeggjasynir, Bersi Þorsteinsson,

23920 = – ór Vestfjörðum:  Krákr ok Sveinbjörn Hrafnssynir,

27408 = Markús Magnússon, Helgi Sveinsson, Þórðr Guðmundarson,

19253 = Eindriði smiðr, Þórðr Hallkelsson ok Ámundi,

23047 = Ögmundr Kolbeinsson, Jón kaupi, Dálkr Þorgilsson,

29008 = – en norðan: Sighvatr Sturluson, Þórðr ok Markús, synir hans,

23230 = Sighvatr Runólfsson, Ingjaldr stami, Þórðr daufi,

27632 = Einarr Ingjaldsson, Björn Gizurarson, Björn Þórarinsson,

26634 = Eyjólfr, Guðmundr Halldórsson, Sámr, Þórðr Eysteinsson,

21764 = Eiríkr Þorsteinsson, Björn Þorgrímsson,

23985 = – en lengra norðan:  Kolbeinn Sighvatsson, Páll Magnússon,

22645 = Þorgeirr Bjarnarson, Oddr Kárason, Skeggi Hallsson,

20946 = Sigurðr Guðmundarson, Brandr Þorkelsson,

17678 = Brandr Einarsson, Ljótr, Loðinn Helgason;

24363 = – þessir létust af Gizuri:  Játgeirr Þórarinsson,

27260 = Sigfúss Tófason, Þorlákr Barkarson, Þorgils Steinason,

34278 = Þórðr Snorrason, Þorbjörn, Þóroddr, húskarl Teits Þorvaldssonar.

552503

II. Tileinkun Shakespeares Sonnets

(Útgáfuár 1609)

10233 = TO THE.ONLIE.BEGETTER.OF.

11550 = THESE.INSUING.SONNETS,

9775 = Mr. W.H., ALL HAPPINESSE

7932 = AND.THAT.ETERNITIE.

4480 = PROMISED.

541 = By.

10347 = OUR EVER-LIVING POET.

5122 = WISHETH.

9575 = THE WELL-WISHING.

6780 = ADVENTURER.IN

7354 = SETTING.FORTH.

1846 = T.T.

85535

I + II = 552503 + 85535 = 638084.

III. Ljós og Myrkur – Kristur og Andskotinn

(Heimsmynd Snorra og Bacons)

1 = Monad

1000 = Heimsljós

4469 = Asmodeus *

17252 = Gulielmus filius Johannes Shakspere – Skráð nafn Stratfordbúans við skírn hans.

10026 = Will Shakspere, gent. – Skráð nafn Stratfordbúans við greftrun hans.

4000 = Logandi Sverð

45319 = Kvæðislok **

82067

IV. Then the Deuill leaveth him

(King James Bible, 1611)

Yfirskrift.

26929 = Christ fasteth, and is tempted.  The Angels minister vnto him.

Matt. IV:1-11

28613 = Then was Iesus led vp of the Spirit into the Wildernesse,

11214 = to bee tempted of the deuill.

20530 = And when hee had fasted forty dayes and forty nights,

13181 = hee was afterward an hungred.

16482 = And when the tempter came to him, hee said,

10566 = If thou be the Sonne of God,

15281 = command that these stones bee made bread.

18472 = But he answered, and said, It is written,

11833 = Man shall not liue by bread alone,

26509 = but by euery Word that proceedeth out of the mouth of God.

20924 = Then the deuill taketh him vp into the holy Citie,

16520 = and setteth him on a pinacle of the Temple,

8004 = And saith vnto him,

20580 = If thou bee the Sonne of God, cast thy selfe downe:

28489 = For it is written, He shall giue his Angels charge concerning thee,

15292 = & in their handes they shall beare thee vp,

22323 = lest at any time thou dash thy foote against a stone.

19606 = Iesus said vnto him, It is written againe,

17802 = Thou shalt not tempt the Lord thy God.

25356 = Againe the Deuill taketh him vp into an exceeding high mountaine,

20642 = and sheweth him all the kingdomes of the world

8143 = and the glory of them:

22688 = And saith vnto him, All these things will I give thee

19710 = if thou wilt fall downe and worship me.

12627 = Then saith Iesus vnto him,

17837 = Get thee hence, Satan: for it is written,

18110 = Thou shalt worship the Lord thy God,

13398 = and him onely shalt thou serue.

11082 = Then the deuill leaveth him,

17228 = and behold, Angels came and ministred vnto him.

555971

III + IV = 82067 + 555971 = 638038.

* Asmodeus var Djöfull sem aðstoðaði við byggingu Musteris Salómons sem, líkt og Péturskirkja í Róm, er tákn Veraldar/Manns í fornum fræðum, sbr reiðskjóta Sæmundar fróða yfir Atlantsála út til Íslands.

** 45319 er tölugildi (a) Tólf Húsa Dýrahrings og (b) Kvæðis lok Snorra í Háttatali (bragarháttur Galdralag):

5521 = Njóti aldrs

3902 = ok auðsala

7274 = konungr ok jarl,

7826 = þat er kvæðis lok.

4143 = Falli fyrr

3150 = fold í ægi,

6684 = steini studd,

6819 = en stillis lof.

45319

Tólf Hús Dýrahrings, 45319, eru vettvangur Brennu-Njálssögu í Efra, sbr. ályktun Einars Pálssonar að Njáluvangur hafi verið ímynduð vörpun Dýrahrings á Rangárvelli í Neðra.

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

Fjórða sunnudag í Aðventu

21. desember 2014.

Inngangsorð

Njála var mörgum Íslendingum fyrri alda sem guðspjall en öðrum sem skemmtisaga af „bændum  sem  börðust”.

Rannsóknir Einars Pálssonar leiddu m.a. í ljós að íslenzk menning væri af SÖMU rótum runnin og kabbalaspeki gyðingdóms.

Í umræðu á Facebook fyrir nokkru um skrif  mín um tengd efni taldi Ragnar Önundarson verklag mitt vera kunnuglegt úr kabbalafræðum.

Í eftirfarandi innleggi sem ég setti inn á vefsíðu rannsóknarhóps á netinu fyrr í dag kemur tvennt fram:

(a) að höfundar Shakespeare verkanna virðast hafa þekkt SAMA verklag og

(b) að kjarni einnar þekktustu og dramatískustu orðræðu Macbeths, sem endurspeglar kabbalaspeki, styður óbeint þá niðurstöðu mína að verklag og efnistök Snorra og Sturlu endurspeglist í verkum Shakespeares:

[Innleggið fylgdi í kjölfar upprifunar á fyrri umsögn minni frá 16. október 2012:

As I understand it, Augustan-Saga-Shakespeare Myth regards ALL biblical imagery as aspects of PSYCHOLOGY as reflected in the stages of Man’s Psychological evolution/growth.]

Follow-up:

9018 = Out, out, breefe Candle,

18629 = Life’s but a walking Shadow, a poore Player,

23287 = That struts and frets his houre vpon the Stage,

13957 = And then is heard no more.  It is a Tale

15789 = Told by an Ideot, full of sound and fury

8516 = Signifying nothing.

89186

As in:

1000 = Light of the World

4600 = Scialetheia – Shadow of Truth

4000 = Flaming Sword – Cosmic Creative Power

43746 = Brennu-Njálssaga – (as posted many times before)

35850 = Kabbalah/Ten Sefiroth*

89196

* My message to [the group] 31 January 2007, # 11793:

‟This is my first direct posting to [the group] and, in the interest of brevity, I post the following without comments.

[…]

3. In one of his books in the eleven-volume series “Rætur íslenzkrar menningar” (Roots of Icelandic Culture), the late Einar Pálsson (d. 1996) wrote inter alia as follows:

“We now know that many fundamental aspects of Kabbalah wisdom correspond to the conclusions of this corpus concerning the basic concepts of Icelandic heathendom.  This is most importantly reflected in Triangle 3, 4, 5, the sixteen-fold division of a circle’s circumference as symbol for woman, the nine-fold division of a circle’s diameter as symbol of man, and, last but not least, the creation number 216 itself.  Thus, there is every reason to conclude that Iceland’s settlers knew the SAME wisdom as did the foremost Kabbalists of antiquity.” (Steinkross/Stone Cross, Mímir 1976, p. 466; my translation.)

4. In her book ‘A History of God’, Karen Armstrong writes of Kabbalistic wisdom, inter alia, as follows:

“The most influential Kabbalistic text was The Zohar, which was probably written in about 1275 by the Spanish mystic Moses of Leon.  As a young man, he had studied Maimonides but had gradually felt that attraction of mysticism and the esoteric tradition of Kabbalah.  The Zohar (The Book of Splendour) is a sort of mystical novel, which depicts the third-century Talmudist Simeon ben Yohai wandering around Palestine with his son Eliezar, talking to his disciples about God, nature and human life.  There is no clear structure and no systematic development of theme or ideas.  Such an approach would be alien to the spirit of The Zohar, whose God resists any neat system of thought.  Like Ibn-al-Arabi, Moses of Leon believed that God gives each mystic a unique and personal revelation, so there is no limit to the way the Torah can be interpreted: as the Kabbalist progresses, layer upon layer of significance is revealed.  The Zohar shows the mysterious emanation of the ten sefiroth as a process whereby the impersonal En Sof becomes a personality.  In the three highest sefiroth – Kether, Hokhmah and Binah – when, as it were, En Sof has only just “decided” to express himself, the divine reality is called “he.” As “he” descends through the middle sefiroth – Hesed, Din, Tifereth, Netsakh, Hod and Yesod – “he” becomes “you.”  Finally, when God becomes present in the world in the Shekinah, “he” calls himself “I.”  It is at this point, where God has, as it were, become an individual and his self-expression is complete, that man can begin his mystical journey.  Once the mystic has acquired an understanding of his own deepest self, he becomes aware of the Presence of God within him and can then ascend to the more impersonal higher spheres, transcending the limits of personality and egotism.  It is a return to the unimaginable Source of our being and the hidden world of sense impression is simply the last and outer-most shell of the divine reality. (Ballantine Books, New York, 1993, p. 247)

5. As listed by Karen Armstrong (pp. 246-247), the Ten Sefiroth whereby En Sof is manifested as I/EK –

En Sof (Without End)

Kether (Crown)

Hokhmah (Wisdom)

Binah (Intelligence)

Hesed (Love or Mercy)

Din (Power)

Tifereth (Beauty)

a.k.a. Rakhamim (Compassion)

Netsakh (Lasting Endurance)

Hod (Majesty)

Yesod (Foundation)

Malkuth (Kingdom)

a.k.a. Shekinah

Ek (“I” in 13th century Icelandic)

– have a Cipher Value of 35850.‟

Frh.

Gunnar Tómasson

16. desember 2014.

Inngangsorð

Hugmyndin um Sturlu Þórðarson sem höfund Njálu er ekki ný af nálinni. Skáldin Matthías Jóhannessen og Einar Kárason , sem gjörþekkja þankagang og verklag skálda í fremstu röð, telja víst að skáldið Sturla Þórðarson sé nær ótvírætt hinn nafnlausi höfundur Njálu.  Sjálfur hef ég lengi verið þeirrar skoðunar en það var ekki fyrr en í dag að ég áttaði mig á þeirri lausn gátunnar, sem vikið er að hér að neðan.

Annar tveggja lykilþátta lausnarinnar felst í lok frásagnar Sturlu Þórðarsonar af Örlygsstaðabardaga í 138. k. Íslendinga sögu og kemur heim og saman við þá skoðun mína sem ég deildi með Einari Kárasyni í fyrra:

Frásögnin er ekki sagnfræði – hún er dulbúin goðsögn.

Goðsögnin varðar Gauk Trandilsson, sem Ásgrímr Elliða-Grímsson, fóstbróðir hans, drap áður en Njála hefst, sbr. eftirfarandi frásögn í 26. k. Njálu:

20831 = Gaukr Trandilsson var fóstbróðir Ásgríms,

22367 = er fræknastr maðr hefir verit ok bezt at sér görr.

43198

„Hvað þýðir nafnið Gaukr Trandilsson,‟ spurði ég Einar Pálsson um árið. Hann svaraði um hæl, „Tittlingur Píkuson‟, en Trandill er „klofin spýta‟. Heilagt Nafn JHWH (10-5-6-5 í hebreskri gematríu) er sagt klofna um miðju í karlkyn og kvenkyn (táknað með 5 og 5).  „Tilgangur‟ tilveru okkar er að sameina „tvö fimm‟ svo að Heilagt Nafn JHWH rísi á ný. Í lok Njálu mælir Höfuð Tíu, og er þar hulið kveðið um 5 + 5.

Eftirfarandi frásögn Sturlu Þórðarsonar í 79. k. Íslendinga sögu varðar fyrri lykilþátt lausnarinnar:

19404 = Nú tók at batna með þeim Snorra ok Sturlu,

17397 = ok var Sturla löngum þá í Reykjaholti

16691 = ok lagði mikinn hug á at láta rita sögubækr

18305 = eftir bókum þeim, er Snorri setti saman.

71797

Við fyrstu sýn má lesa hér tilvísun til Sturlu Sighvatssonar.  En líkt og í Gylfaginningu þar sem Gylfi kallast Gangleri við komu til Háva hallar án útskýringar af Snorra hálfu, þá er einsýnt að um myndbreytingu (metamorphosis) sé að ræða – að hér sé vísað til Sturlu Þórðarsonar sem er orðinn „heill‟, 1, líkt og Gangleri í lok uppfræðslu í Háva höll.

Frásagnir 26.k. Njálu og 79. k. Íslendinga sögu mynda þannig samtöluna 43198 + 1 + 71797 = 114996.

Og þar með er Heilagt Nafn JHWH, 10565, risið á ný í Sköpun fyrir tilstilli „sögubóka‟ (Njálu og Íslendinga sögu) sem Sturla lagði mikinn hug á að láta rita eftir bókum þeim, er Snorri setti saman, sbr. eftirfarandi yfirskrift Uppsala-Eddu, 104431, og 10565 + 104431 = 114996:

8542 = Bók þessi heitir Edda.

20156 = Hana hevir saman setta Snorri Sturlo son

15735 = eptir þeim hætti, sem hér er skipat.

10539 = Er fyrst frá ásum ok Ymi

18224 = þar næst skalldskap ok heiti margra hluta.

17723 = Síþaz Hatta tal er Snorri hevir ort

13512 = um Hak Konung ok Skula hertug.

104431

Nánar síðar.

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm