© Gunnar Tómasson

1. júní 2017

Sigurður Nordal:

„Svo framarlega sem menn fara að fást við andlega hluti, eiga þeir ekki að nema staðar fyr en að andanum er komið. Svo mikill ljóður sem það er á fræðimanni að leggja andríki sjálfs síns inn í annara rit, þá er hitt engu síður ábyrgðarhluti að eigna verkum löngu liðinna stórmenna sitt eigið andleysi og reyna að hneppa þá í stakk, sem sniðinn er við dvergs hæfi. Afleiðingar þessa moldvörpu-hugsunarháttar verða jafnillar fyrir fræðimennina sjálfa og almenning. Enginn er fær um að rannsaka einstakt svið, svo að fullu gagni komi og ekkert fari til spillis, nema hann kunni að sjá það í sambandi við lífið og menninguna í heild sinni.” (Árbók Háskóla Íslands, 1923, bls. 13-14.)

Guðmundur Andri Þórsson:

Ég hef aldrei skilið þessa áráttu að líta á íslenskar fornbókmenntir sem „launsagnir“ um eitthvað allt annað en þær eru; og undir hinum eiginlega texta búi annar texti sem við þurfum að finna lykiliinn að eins og við séum Indiana Jones ofan í helli; eins og það sé einhvern veginn ekki nógu merkilegt að skrifa um samfélag, ástríður, átök, ástir, vináttu, dauða, örlög, einsemd, harm, uppgjör, elli, hjónaband, fegurð, tryggð, fóstbræðralag, kærleika, hatur, fjölskyldur, ríkidæmi: mannlega tilveru. (Umsögn við færslu mína, 30. Júlí 2014 – Bækur Snorra – Sögubækr Sturlu.)

Snorri Sturluson – I:

En þetta er nú at segja ungum skáldum, þeim er girnast at nema mál skáldskapar ok heyja sér orðfjölða með fornum heitum eða girnast þeir at kunna skilja þat, er hulit er kveðit, þá skili hann þessa bók til fróðleiks ok skemmtunar. En ekki er at gleyma eða ósanna svá þessar frásagnir at taka ór skáldskapinum fornar kenningar, þær er höfuðskáld hafa sér líka látit. En eigi skulu kristnir menn trúa á heiðin goð ok eigi á sannyndi þessa sagna annan veg en svá sem hér finnst í upphafi bókar.      (Skáld Skapar Mál, 8. kafli)

Snorri Sturluson – II:

En er Suttungr sá flug arnarins, tók hann sér arnarham ok flaug eftir honum. En er æsir sá, hvar Óðinn flaug, þá settu þeir út í garðinn ker sín, en er Óðinn kom inn of Ásgarð, þá spýtti hann upp miðinum í kerin, en honum var svá nær komit, at Suttungr myndi ná honum, at hann sendi aftr suman mjöðinn, ok var þess ekki gætt. Hafði þat hverr, er vildi, ok köllum vér þat skáldfífla hlut. En Suttungamjöð gaf Óðinn ásunum ok þeim mönnum, er yrkja kunnu. Því köllum vér skáldskapinn feng Óðins ok fund ok drykk hans ok gjöf hans ok drykk ásanna. (Skáld Skapar Mál, 6. kafli)

Snorri Sturluson – III:

En til þess at heldr mætti frá segja eða í minni festa, þá gáfu þeir nöfn með sjálfum sér öllum hlutum, ok hefir þessi átrúnaðr á marga lund breytzt, svá sem þjóðirnar skiptust ok tungurnar greindust. En alla hluti skilðu þeir jarðligri skilningu, því at þeim var eigi gefin andlig spekðin. Svá skilðu þeir, at allir hlutir væri smíðaðir af nökkuru efni. (Formáli Eddu, 2. kafli)

Sturlu þáttr:

(2. kafli)

Gaf konungi eigi at sigla þann dag. En um kveldit, áðr hann fór at sofa, lét hann kalla á Sturlu.  Ok er hann kom, kvaddi hann konung ok mælti síðan:

10731 = „Hvat vilið þér mér, herra?”

16594 = Konungr bað taka silfrker, fullt af víni,

19928 = ok drakk af nökkut, fekk síðan Sturlu ok mælti:

10799 = „Vín skal til vinar drekka.”

16090 = Sturla mælti: „Guð sé lofaðr, at svá sé.”

12948 = „Svá skal vera,” segir konungr.

14107 = „En nú vil ek, at þú kveðir kvæðit,

16532 = þat sem þú hefir ort um föður minn.”

10130 = Sturla kvað þá kvæðit.

23344 = En er lokit var, lofuðu menn mjök ok mest dróttning.

7037 = Konungr mælti:

15851 = „Þat ætla ek, at þú kveðir betr en páfinn.”

174091

Konungr – eiginlegur texti:

13373 = En um kveldit, áðr hann fór at sofa,

 9960 = lét hann kalla á Sturlu.

23333

Konungr – hulit kveðit:

Konungr

  4335 = Kristr

Silfrker, fullt af víni

  2414 = Vagina

6783 = Mons Veneris

Víndrykkja – Höfuðlausn

  2801 = Penis

Brave New World

  7000 = Microcosmos

23333

Af höfundum Njálu:

(Ísl. saga, 79. kafli)

19404 = Nú tók at batna með þeim Snorra ok Sturlu,

17397 = ok var Sturla löngum þá í Reykjaholti

16691 = ok lagði mikinn hug á at láta rita sögubækr

18305 = eftir bókum þeim, er Snorri setti saman.

71797

Alfa og Omega Njálu – M

  6257 = Mörðr hét maðr.

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

11274 = Fara menn við þat heim af þingi.

13530 = Ok lýk ek þar Brennu-Njálssögu.

43746

Viðauki við Njálu í M:

21615 = Láttu rita hér við Gauks sögu Trandilssonar.¹

13600 = Mér er sagt at herra Grímr eigi hana.

35215

Vituð ér enn – eða hvat?

Sbr. 23333 + 71797 + 43746 + 35215 = 174091

¹ Gaukr Trandilsson

„Hvað þýðir nafnið Gaukr Trandilsson?” spurði ég Einar heitinn Pálsson.

„Tilli Píkuson,” svaraði Einar um hæl.

Sbr. einnig:

Þat ætla ek at þú kveðir betr en páfinn.

(Gylfaginning, 51. k.)

105113 = Heimssál Platons

1000 = Heimsljós

7 = Mannskepna Sjöunda Dags

Ragnarök

8706 = Hátt blæss Heimdallr,

6345 = horn er á lofti,

5041 = mælir Óðinn

6499 = við Míms höfuð;

8098 = skelfr Yggdrasils

6217 = askr standandi,

6552 = ymr it aldna tré,

8415 = en jötunn losnar.

Upphaf Gauks sögu

Trandilssonar

2801 = Penis – Heimdallr

2414 = Vagina – Horn sbr. Hornkerling

6783 = Mons Veneris – Á lofti, fjalli einu háu

Skelfr Yggdrasils

askr standandi

    100 = Sáðlát, Omega Gamals/Alfa Nýs Heims

174091

***

Reiknivél sem umbreytir bókstöfum í tölugildi er hér:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm