Gunnar Tómasson

15. desember 2014.

Introduction

The title of this entry – “Shakespeare” By Another Name” – is that of Mark Andersen’s book published in 2005. In a Foreword to it, the British actor Sir Derek Jacobi writes that the author “demonstrates the intense intellectual energy and attention to factual detail that are required to unravel what, to honest minds, is an obvious mystery. [The book] presents the logical, valid, and excitingly precise arguments for recognizing that [the Seventeenth Earl of Oxford, Edward] de Vere, like all writers, drew from his own experiences, interests, accomplishments, education, position, and talents, and recognizable humanity drawn from his own unique life. Just as de Vere uses theatrical phrases and metaphor naturally and easily, so, too, his wide-ranging education and ingrained knowledge of many subjects flow effortlessly through his writing. Contrast this with the lack of any evidence which places a pen in the hand of William of Stratford (except of course on a dubious monument!).

“The great excitement of this seminal work is the precise relationship between de Vere’s life and his art, unveiling many thrilling revelations of how much of himself de Vere put into his characters. This book, with fascinating specificity, suits “the action to the word, the word to the action.” Innumerable instances of de Vere’s experiences, his relationships, his travels, and his unusual circumstances find expression in his plays and poems. “Shakespeare” by Another Name is one of the very best whodunits you will ever read.”

Book’s opening paragraphs

Every author’s life tells a story. According to the conventional biography, William Shakespeare was born in Stratford-upon-Avon in 1564; he moved to London sometime in the late 1580s or early 1590s and soon enjoyed great success as an actor and playwright, authoring some 37 or more plays, 2 epic poems, 154 sonnets, and assorted other verse that have become the crowning works of the English language. He retired to his hometown sometime around 1612, and he died in 1616. Seven years after his death, the first edition of his collected plays appeared in print. Although no authenticated portrait from his lifetime exists, the 1623 folio of Shakespeare’s works features the above image on its opening page.¹

Yet this image and his conventional story have confounded many great minds over the years.

The novelist Henry James remarked in a 1903 letter to a friend that he was “haunted by the conviction that the divine William is the biggest and most successful fraud ever practiced on a patient world.” In Sigmund Freud’s 1927 essay “An Autobiographical Study,” the founding father of modern psychology stated, “I no longer believe that William Shakespeare the actor from Stratford was the author of the works that have been ascribed to him.” Mark Twain published an entire book in 1909 – Is Shakespeare Dead? – that tore the conventional Shakespeare biography in tatters. Walt Whitman told a confidant in 1888: “It is my belief that the Shakespearean plays were written by another hand than Shaksper’s [sic] ….. I do not seem to have any patience with the Shaksper argument: it is all gone for me – up the spout. The Shaksper case is closed.”

Background

In 1984 an earlier monumental book written by Charlton Ogburn – The Mysterious William Shakespeare: The Myth & the Reality – was published setting forth what struck me as a persuasive case for Edward de Vere, Seventeenth Earl of Oxford as “Shakespeare” by Another Name. At the time, my own research had led me to conclude that Sir Francis Bacon was indisputably linked to the “works of Shakespeare”.

Nineteen years passed between de Vere’s death in 1604 and publication of the First folio of the plays of Shakespeare in 1623. My conclusion about Bacon’s role and the powerful case presented by Ogburn for the Earl of Oxford could only be reconciled on the assumption that de Vere had left his “Shakespeare” writings in Bacon’s custody to be amended, edited and augmented prior to publication of the First folio.

The “smoking gun”

Included in Ogburn’s book was a photographic reproduction of de Vere’s only extant reference to his cousin Bacon – a letter written by de Vere to Robert Cecil in 1601. Its atrocious spelling, including the insertion of “&” for “c” in one word is reminiscent of the mangled spelling of the KEY text in Uppsala Edda (See my previous blog, Snorri Sturluson and William Shakespeare).

What I refer to as the “smoking gun” is boldfaced in the text of de Vere’s letter which reads as follows:

20324 = My very good brother, yf my helthe hadd beene to my mynde

20978 = I wowlde have beene before this att the Coorte

31773 = as well to haue giuen yow thankes for yowre presence at the hearinge

25328 = of my cause debated as to have moued her M for her resolutione.

23461 = As for the matter, how muche I am behouldinge to yow

22506 = I neede not repeate but in all thankfulnes acknowlege,

27362 = for yow haue beene the moover & onlye follower therofe for mee &

19082 = by yowre onlye meanes I have hetherto passed

13953 = the pykes of so many adversaries.

32759 = Now my desyre ys. Sythe them selues whoo have opposed to her M ryghte

30507 = seeme satisfisde, that yow will make the ende ansuerabel to the rest

16549 = of yowre moste friendlye procedinge.

22816 = For I am aduised, that I may passe my Booke from her Magestie

12181 = yf a warrant may be procured 

21532 = to my Cosen Bacon and Seriant Harris to perfet yt.

25516 = Whiche beinge doone I know to whome formallye to thanke

16614 = but reallye they shalbe, and are from me, and myne,

23196 = to be sealed up in an aeternall remembran&e to yowreselfe.

32307 = And thus wishinge all happines to yow, and sume fortunat meanes to me,

19549 = wherby I myght recognise soo diepe merites,

24876 = I take my leave this 7th of October from my House at Hakney 1601.

20273 = Yowre most assured and louinge Broother

7936 = Edward Oxenford

511378

As in 164001 + 281935 + 65442 = 511378, where 164001 is the Cipher Value of the Ben Jonson’s introductory poem featured in my previous blog, Snorri Sturluson and William Shakespeare. The mid-Cipher Value is that of Ben Jonson’s poem entitled POET-APE.

The Anti-Stratfordian Case

in Plain Language

    4707 = On Poet-Ape

22358 = Poore Poet-Ape, that would be thought our chiefe,

21702 = Whose workes are eene the fripperie of wit,

14123 = From brocage is become so bold a thiefe,

15695 = As we, the rob’d, leaue rage, and pittie it.

22145 = At first he made low shifts, would picke and gleane,

21385 = Buy the reuersion of old playes; now growne

17994 = To a little wealth, and credit in the scene,

19578 = He takes vp all, makes each mans wit his owne.

21867 = And, told of this, he slights it.  Tut, such crimes

17655 = The sluggish gaping auditor deuoures;

23174 = He markes not whose ’twas first: and after-times

16562 = May iudge it to be his, as well as ours.

18313 = Foole, as if halfe eyes will not know a fleece

24677 = From locks of wooll, or shreds from the whole peece?

281935

And 65442 is

The Anti-Stratfordian Case  

in Cipher Language

  22816 = For I am aduised, that I may passe my Booke from her Magestie

12181 = yf a warrant may be procured

21532 = to my Cosen Bacon and Seriant Harris to perfet yt.

De Vere’s Booke Perfected

Brave New World

  1000 = Light of the World

7936 = Edward Oxenford

10594 = Sir Francis Bacon, Knight (Cosen Bacon)

7671 = O RARE BEN JOHNSON (Seriant Harris/Marker on Ben Jonson’s grave in Westminster Abbey)

8990 = Brave New World

Correction of

The Biggest and Most Successful Fraud

Ever Practiced on a Patient World

-17252 = Gulielmus, filius Johannes Shakspere (Poet-Ape’s baptismal name)

-10026 = Will Shakspere, gent (Poet-Ape’s burial name)

65442

***

A calculator which converts letters into cipher values is at:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

14 December 2014.

Introduction

The mystery of the Shakespeare Authorship Question – whose existence has been denied by academics whose intellectual investment is at stake – appears to be blatantly flaunted on the title page of the First Folio of Shakespeare’s plays.

The following is a succinct explanation of the circumstances thereof which is posted at http://www.william-shakespeare.info/william-shakespeare-droeshout-engraving.htm.

The Martin Droeshout Engraving – William Shakespeare First Folio

The “First Folio” is of major importance to William Shakespeare as it is the first collected edition of Shakespeare’s plays. The copper-engraving picture of William Shakespeare is signed Martin Droeshout on the title-page of the ‘First Folio’ (1623). It can be confidently attributed to Droeshout. It must be remembered that during Shakespeare’s era that only engravings could be used to illustrate such documents, it was not possible to reproduce paintings of portraits.

The famous picture engraving, prefixed to the First Folio of Shakespeare plays, is said to contain many strange clues as to the possible authorship of its content – often referred to in the web of intrigue surrounding the mystery of William Shakespeare as the ‘Identity Problem’.

The Engraving Picture

Before you read any further take a good, hard look at the picture of the engraving at the top of the page. And form an honest opinion of the engraving…

Opinions

Many opinions have been expressed about the copper engraving picture – and they are far from complimentary. “Ludicrous” and “Monstrous” are some terms that have been consistently applied. Sam Schoenbaum the author of Shakespeare’s Lives, wrote the following:

“…a huge head, placed against a starched ruff, surmounts an absurdly small tunic with oversized shoulder-wings… Light comes from several directions simultaneously: it falls on the bulbous protuberance of forehead … that ‘horrible hydrocephalous development’, as it has been called … creates an odd crescent under the right eye…” Sam Schoenbaum

“A hard, wooden, staring thing.” – Richard Grant White

“Even in its best state, it is such a monstrosity that, I for one, do not believe that it has any trustworthy exemplar.” – C. M. Ingleby

“The face is long and the forehead high; the one ear which is visible is shapeless; the top of the head is bald, but the hair falls in abundance over the ears.” – Sir Sidney Lee

Well, at first glance one cannot help but agree! So what on earth was Martin Droeshout the engraver thinking of? Surely such an illustration, on an important 900 page document, commissioned by the powerful Pembroke family would have been immediately rejected as quite grotesque? Why did they choose Droeshout as the engraver? Would they really have entrusted such an important task to a raw apprentice, apparently incompetent, with no talent and no sense of proportion or perspective?

Comment

In the First Folio, the title page which contains the Droeshout engraving is preceded on the opposite page by Ben Jonson’s brief introductory poem. Application of the Saga-Shakespeare Cipher Key to the poem is suggestive of a solution of a key part of the mystery – the link between the Saga literature of 13^th century Iceland and the Shakespeare literature of Elizabethan England.

***

I. Ben Jonson’s introductory poem

(First folio, 1623)

  5506 = To the Reader.

18235 = This Figure, that thou here seest put,

16030 = It was for gentle Shakespeare cut;

13614 = Wherein the Graver had a strife

15814 = with Nature, to out-doo the life:

16422 = O, could he but have drawne his wit

13172 = As well in brasse, as he hath hit

19454 = His face; the Print would then surpasse

16560 = All that was ever writ in brasse.

13299 = But, since he cannot, Reader, looke

15354 = Not on his Picture, but his Booke.

541 = B. I.

164001

Snorri Sturluson is identified as author of Edda in a curious version of the work known as Uppsala-Edda. I personally wrote the text below from a photocopy of the original manuscript. The text, not unlike the Droushout engraving, is mangled in respect of both spelling and individual words. Modern versions of this important text have been cleaned up, but in the process the Cipher Value of the original is lost.

II. Snorri Sturluson’s Booke

                Uppsala-Edda

8542 = Bók þessi heitir Edda.

20156 = Hana hevir saman setta Snorri Sturlo son

15735 = eptir þeim hætti, sem hér er skipat.

10539 = Er fyrst frá ásum ok Ymi

18224 = þar næst skalldskap ok heiti margra hluta.

17723 = Síþaz Hatta tal er Snorri hevir ort

13512 = um Hak Konung ok Skula hertug.

104431

Mörðr gígja – Mördr fiddle – is met with in the first few words of Brennu-Njálssaga, where he is said to be “a rich chieftain … and such great lawman that no court rulings were considered lawful unless he was present”. A few chapters later, Mörðr gígja passes away and is greatly mourned.

As here construed, Mörðr gígja is Cosmic Law personified. In the imagery of myth, his “passing” is one with that of Cosmic Law become Flaming Sword, whose constant Cipher Value is 4000. In the context of ancient creation myth, such “passing” leaves a “booke” – Man – “perfected”.

III. Snorri Sturluson as “Booke” Perfected

My construction

11359 = Snorri Sturluson

4000 = Flaming Sword

4642 = Mörðr gígja

20001

IV.  ‘Gentle Shakespeare‘ – In Memoriam

                Holy Trinity Church, Stratford-upon-Avon

19365 = IUDICIO PYLIUM, GENIO SOCRATEM, ARTE MARONEM

20204 = TERRA TEGIT, POPULUS MÆRET, OLYMPUS HABET

39569

With the judgment of Nestor, the genius of Socrates, the art of Virgil,

Earth covers him, the people mourn him, Olympus has him.

II + III + IV = 104431 + 20001 + 39569 = 164001.

***

A calculator which converts letters into cipher values is at:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

13. desember 2014.

I. Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

(Njála, 100. kafli)

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

29537 =Hákon jarl var liðinn undir lok, en kominn í staðinn Óláfr Tryggvason.

13917 = Urðu þau ævilok Hákonar jarls,

19696 = at Karkr þræll skar hann á háls á Rimul í Gaulardal.

22012 = Þat spurðisk þar með, at siðaskipti varð í Nóregi,

18289 = ok höfðu þeir kastat inum forna átrúnaði,

31117 = en konungr hafði kristnat Vestrlönd: Hjaltland ok Orkneyjar ok Færeyjar.

14711 = Þá mæltu margir, svá at Njáll heyrði,

21390 = at slíkt væri mikil firn at hafna fornum átrúnaði.

25113 = Njáll sagði þá: „Svá lízk mér sem inn nýi átrúnaðr

22478 = muni vera miklu betri, ok mun sá sæll, er hann fær heldr.

18442 = Ok ef þeir menn koma út hingat, er þann sið bjóða,

9830 = þá skal ek þat vel flytja.”

8467 = Hann mælti þat opt.

21905 = Hann fór opt frá öðrum mönnum ok þulði, einn saman.

289589

***

Úrdráttur úr vinnuplaggi

9. desember 2013.

The Four Augustan Poets of ancient Rome – Quintus Horatius Flaccus or Horace, Publius Virgilius Maro or Virgil, Sextus Propertius and Publius Ovidius Naso or Ovid – are apparent originators of what I have termed “hidden poetry” in the Saga-Shakespeare tradition. The term derives from Snorri Sturluson’s reference in Ch. 8 of Skáldskaparmál to what is “hulit kveðit” – or poetry that is hidden.

The Four Heathen Poets of ancient Rome and the Four Christian Poets of the Saga-Shakespeare tradition – Snorri Sturluson, Sturla Þórðarson, Francis Bacon and Edward Oxenford – would seem to exemplify the phenomenon described by Plato in ION, whereby a number of poets are linked through space and time in a manner akin to an original magnet which communicates its magnetism to a succession of magnets.

Orðræða Njáls – Umsögn höfundar

Tölugildi orðræðu Njáls, „Ok ef þeir menn koma út hingat, er þann sið bjóða, þá skal ek þat vel flytja,” og umsögn Njáluhöfundar –    Hann mælti þat opt.   Hann fór opt frá öðrum mönnum ok þulði, einn saman. – er samtals 18442 + 9830 + 8467 + 21905 = 58644. Sbr. ofangreindan úrdrátt úr vinnuplaggi mínu:

1654 = ION

14209 = Quintus Horatius Flaccus

12337 = Publius Virgilius Maro

11999 = Sextus Propertius

11249 = Publius Ovidius Naso

7196 = Bergþórshváll

58644

***

II. Menn er þann sið bjóða – komnir út hingat.¹

                Nýr siður

    4177 = Fiat lux!

1000 = Heimsljós

Menn er þann sið bjóða…

14209 = Quintus Horatius Flaccus

12337 = Publius Virgilius Maro

11999 = Sextus Propertius

11249 = Publius Ovidius Naso

                … komnir út hingat.

14209 = Quintus Horatius Flaccus

12337 = Publius Virgilius Maro

11999 = Sextus Propertius

11249 = Publius Ovidius Naso

Höfuðskáld og Tveir bræður

11359 = Snorri Sturluson

10893 = Höskuldr Dala-Kollsson

10210 = Hrútr Herjólfsson

137227

¹Einar Pálsson ályktaði að við Kristnitöku árið 1000 hafi Heilagur Andi íklæðst Heiðinni hugmyndafræði. Með öðrum orðum, fornum sköpunarsögnum sem endurspeglast í Baksviði Njálu var gefið inntak hins nýja siðar. Þessi ályktun myndi koma heim og saman við tengingu Njáluhöfundar á fjórum höfuðskáldum heiðins siðar við Snorra Sturluson, brautryðjanda og höfuðskáld kristins siðar.

III. Heiðingi undir feldi – Kristnitaka

(Njála, 105. kafli)

694326 = Sjá bloggfærslu, Snorri Sturluson: Hvernig skal Krist kenna?, 12. desember 2014.

Sbr. I + II + III = 289589 + 137227 + 694326 = 1121142.

***

Kristni saga

Sturla Þórðarson er nafngreindur höfundur Kristni sögu.

Tölugildi eftirfarandi frásagnar af Kristnitöku er 1121142.

***

IV. Um hvat reiddust goðin?

(Kristni saga, 11. kafli)

[…]

12779 = At Lögbergi var allr þingheimr.

13381 = Þeir Hjalti höfðu reykelsi á glóð,

19912 = ok kenndi svá í gegn vindi sem forvindis ilminn.

28215 = Þá báru þeir Hjalti ok Gizurr upp erendi sín vel ok sköruliga,

22936 = en þat undruðu menn, hversu snjallir þeir váru

13641 = ok hversu vel þeim mæltist,

14470 = en svá mikil ógn fylgði orðum þeira,

20498 = at engir óvinir þeira þorðu at tala móti þeim.

25339 = En þat gerðist þar, at annarr maðr at öðrum nefndi sér vátta,

32001 = ok sögðust hvárir ór lögum við aðra, inir kristnu menn ok inir heiðnu.

11238 = Þá kom maðr hlaupandi ok sagði,

15834 = at jarðeldr var upp kominn í Ölfusi

14247 = ok mundi hann hlaupa á bæ Þórodds goða.

13408 = Þá tóku heiðnir menn til orðs:

19927 = „Eigi er undr í, at goðin reiðist tölum slíkum.”

9518 = Þá mælti Snorri goði:

10708 = „Um hvat reiddust goðin,

19156 = þá er hér brann hraunit, er nú stöndum vér á?”

13488 = Eftir þat gengu menn frá Lögbergi.

11539 = Þá báðu inir kristnu menn,

16914 = at Síðu-Hallr skyldi segja lög þeira upp,

14550 = þau er kristninni skyldu fylgja.

21995 = Hallr keypti hálfu hundraði silfrs at Þorgeiri goða,

21628 = er þá hafði lögsögu, at hann segði upp lög hvártveggi,

19806 = kristin ok heiðin, ok var hann þá eigi enn skírðr.

10311 = En þá er menn kómu í búðir,

19764 = lagðist Þorgeirr niðr ok breiddi feld á höfuð sér

23434 = ok lá allan daginn ok um nóttina ok annan daginn til jafnlengðar.

18116 = Inir heiðnu menn höfðu þá stefnu fjölmenna

27753 = ok tóku þat ráð at blóta tveim mönnum ór hverjum fjórðungi

11911 = ok hétu á heiðin goð til þess,

16972 = at þau léti eigi kristni ganga yfir landit.

26240 = Þeir Hjalti ok Gizurr áttu aðra stefnu við kristna menn,

28912 = ok létust þeir vilja hafa ok mannblót, jafnfjölmennt sem inir heiðnu.

7534 = Þeir mæltu svá:

17792 = “Heiðingjar blóta inum verstum mönnum

13251 = ok hrinda þeim fyrir björg eða hamra,

16431 = en vér skulum velja at mannkostum

23476 = ok kalla sigrgjöf víð dróttin várn, Jesúm Kristum.

21090 = Skulum vér lifa því betr ok syndvarligar en áðr,

14609 = ok munum vit Gizurr ganga til

16374 = fyrir várn fjórðung sigrgjafarinnar.”

20467 = En fyrir Austfirðingafjórðung gengu þeir til,

28709 = Hallr af Síðu ok Þorleifr ór Krossavík fyrir norðan Reyðarfjörð,

24758 = bróðir Þórarins ór Seyðarfirði.  Ingileif var móðir þeira.

25225 = Honum hafði Digr-Ketill stefnt um kristni at ráði Brodd-Helga.

20312 = Þá gerði veðr svá illt, at Ketill varð því feginn,

23595 = at hann kom til Þorleifs um kveldit, ok hafði þar góðan beina.

7719 = Af því fell stefnan.

23329 = En ór Norðlendingafjórðungi gengu til sigrgjafarinnar

21292 = Hlenni inn gamli ok Þorvarðr, sonr Spak-Böðvars,

21872 = en ór Vestfirðingafjórðungi Gestr Oddleifsson.

9985 = Þar var engi annarr til.

15166 = Þat líkaði þeim Hjalta ok Gizuri illa.

26818 = Þá tók til orða Ormr Koðránsson, – hann var vistum á Gilsbakka,

25855 = því at Hermundr Illugason átti Gunnhildi, dóttur hans – :

11535 = „Verða mundi maðr til þessa,

25888 = ef Þorvaldr, bróðir minn, inn víðförli, væri samlendr við mik,

17990 = en nú mun ek til ganga, ef þér vilið við mér taka.”

19529 = Þeir játtu því, ok var hann þá skírðr þegar.

1121142

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

6. desember 2014.

Inngangsorð.

Í dag rakst ég á ritgerð um Grettisfærslu eftir Kate Heslop, sem er ástralskur norrænufræðingur (Ph.D. 2002, Sydney University). Efni ritgerðarinnar gerði mér kleift að fylla eyður í pússluspili hulins kveðskapar Snorra Sturlusonar og Sturlu Þórðarsonar, sem ég hef leikið með um árabil. Bein hugmynda- og rittengsl eru á milli ritverka „William Shakespeares‟ og þeirra Snorra og Sturlu.

Hér er samantekt af nokkrum atriðum sem hér um ræðir. Sýnt er hvernig einn hlutur passar við annan en heildarmynd pússluspilsins sem blasir við er látin liggja á milli hluta.

***

I. Kátir höfundar

                Grettisfærsla

14075 = Ok eptir þessu viðtali þeira

12352 = hafa kátir menn sett fræði þat

9997 = er Grettisfærsla hét,

13557 = ok aukit þar í kátligum orðum

8161 = til gamans mönnum.

58142

II. Höfuðlausn Grettis

                Fóstbræðrasaga

22615 = Myndak sjalfr í snöru engða helzti brátt höfði stinga,

22694 = ef Þórbjörg þessu skaldi, hon ‘s allsnotr, eigi byrgi.

                „Höfuð‟ Logandi Sverðs/PENIS – Sköpunarmáttur

4000 = Logandi Sverð

8733 = Vituð ér enn – eða hvat?

100 = Sögulok

58142

III. Snorri og Sturla

                Íslendinga saga

19404 = Nú tók at batna með þeim Snorra ok Sturlu,

17397 = ok var Sturla löngum þá í Reykjaholti

16691 = ok lagði mikinn hug á at láta rita sögubækr

18305 = eftir bókum þeim, er Snorri setti saman.

71797

IV. Kátir höfundar – Snorri og Sturla

1. og III.

58142 = Kátir höfundar

71797 = Snorri og Sturla

129939

V. Bók þessi heitir Edda

                Stafrétt yfirskrift Uppsalaeddu

8542 = Bók þessi heitir Edda.

35891 = Hana hevir saman setta Snorri Sturlo son eptir þeim hætti, sem hér er skipat.

28763 = Er fyrst frá ásum ok Ymi þar næst skalldskap ok heiti margra hluta.

31235 = Síþaz Hatta tal er Snorri hevir ort um Hak Konung ok Skula hertug.

104431

VI. Edda og höfundar

                V.

104431 = Bók þessi heitir Edda.

                Þrí-einn höfundr

11359 = Snorri Sturluson

9814 = Sturla Þórðarson

4335 = Kristr

129939

VII. Grettissaga rituð eftir Snorra-Eddu

                V.

104431 = Bók þessi heitir Edda.

Þrí-einn höfundr

1 = Mónad

345 = Efnissál

7000 = Microcosmos – Maður í Mynd Guðs

Sögulok

18162 = Lýkr hér sögu Grettis Ásmundarsonar.

129939

VIII. Francis Bacon um Komu Krists

                Essaye, Of Truth (1625)

22422 = Surely the Wickednesse of Falshood, and Breach of Faith,

17402 = cannot possibly be so highly expressed,

13942 = as in that it shall be the last Peale,

24494 = to call the Iudgements of God, vpon the Generations of Men,

20293 = It being foretold, that when Christ commeth,

  15732 = He shall not finde faith vpon the earth.  (114285)

                Kristskoma – Umbreyting Manns

4000 = Logandi Sverð

4654 = Brutus

7000 = Microcosmos – Maður í Mynd Guðs

129939

IX. Grettir og Síðasti Páfinn (a)

                Grettisfærsla

11030 = þat þikkir honum sómi

8935 = at serða páfann at rómi

                Spásögn Malachy um Síðasta Páfann

13831 = In persecutione extrema S.R.E.

12051 = sedebit Petrus Romanus,

22136 = qui pascet oues in multis tribulationibus:

26227 = quibus transactis ciuitas septicollis diruetur,

22573 = & Iudex tremêdus iudicabit populum suum. Finis.¹

116783

X. Grettir og Síðasti Páfinn (b)

                Kristskoma

114285 = Spásögn Francis Bacon (VIII.)

1 = Monad

10 = Höfuð Mælir Tíu

2487 = Anus – Sæti lægri hvata

116783

¹ In extreme persecution, the seat of the Holy Roman Church will be occupied by Peter the Roman, who will feed the sheep through many tribulations; when they are over, the city of seven hills will be destroyed, and the terrible or fearsome Judge will judge his people. The End.

Gunnar Tómasson

4. desember 2014.

Inngangsorð

Lofsöngur er sálmur eftir Matthías Jochumsson við lag Sveinbjörns Sveinbjörnssonar samið fyrir þjóðhátíð í tilefni af þúsund ára afmæli Íslandsbyggðar árið 1874. Lag og ljóð voru frumflutt af blönduðum kór við hátíðarguðsþjónustu sem hófst klukkan 10:30 í Dómkirkjunni í Reykjavík sunnudaginn 2. ágúst 1874 sem Lofsöngur í minningu Íslands þúsund ára og var konungur Danmerkur (og þar með konungur Íslands), Kristján IX, viðstaddur þá athöfn. (Wikipedia)

Matthías Jochumson mun hafa ort fyrsta erindið í íslenzka þjóðsöngnum í Edinborg, þar sem hann var samtíma Sveinbirni Sveinbjörnssyni. Ekki verður getum að því leitt hvort Matthías hafi kynnst táknmálslykli Reykholtsmáldaga í gegnum Sveinbjörn, en hitt er víst að í fyrsta erindinu er „hulit kveðit“ um yfirskilvitlegan arf Snorra Sturlusonar og Sturlu Þórðarsonar.

***

I. Lofsöngur í minningu Íslands þúsund ára

19533 = Lofsöngur í minningu Íslands þúsund ára

6108 = Almáttigr Guð

60167 = Reykholtsmáldagi (1)

11931 = Táknmálslykill Reykholtsmáldaga (2)

4000 = Logandi Sverð

2692 = Ísland

104431

II. Snorra saga Sturlusonar

4714 = Völuspá

8993 = Íslands þúsund ár

1000 = Heimsljós

4000 = Logandi sverð

13268 = Snorra saga Sturlusonar

16014 = Eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,

12696 = sem tilbiður Guð sinn og deyr.

43746 = Brennu-Njálssaga (3)

104431

III. Í upphafi var Orðið

3045 = Logos

4000 = Logandi sverð

43746 = Brennu-Njálssaga

104431 = Bók þessi heitir Edda. (4)

155222

 IV. Ó, Guð vors lands! Ó, lands vors Guð!

15504 = Ó, guð vors lands! Ó, lands vors guð!

13636 = Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn!

17446 = Úr sólkerfum himnanna hnýta þér krans

12718 = þínir herskarar, tímanna safn.

17053 = Fyrir þér er einn dagur sem þúsund ár

11452 = og þúsund ár dagur, ei meir:

16014 = eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,

12696 = sem tilbiður guð sinn og deyr.

9993 = Íslands þúsund ár, [+1000]

16014 = eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár,

12696 = sem tilbiður guð sinn og deyr.

155222

 ***

(1) Reykholtsmáldagi

18278 = Skrín þat es stendr á altara meþ helgo domo

19936 = gefa þeir Magn oc Snorre at helfninge hvar þeirra

21953 = oc es þetta kirkio fé umb fram of þat es áþr es talet.

60167

(2) Táknmálslykill Reykholtsmáldaga

A = 73; B = 116; C = K; D/Ð = 225; E = 228; F = 285; G = 325; H = 376; I/J/Y = 425; K = 449; L = 504; M = 542; N = 569; O = 660; P = 683; Q = 770; R = 821; S = 896; T/Þ = 923; U/V = 949; X = 1018; Z = 1094. (Tölugildi 21 bókstafa = 11931.)

(3) Brennu-Njálssaga

6257 = Mörðr hét maðr.

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

11274 = Fara menn við þat heim af þingi.

13530 = Ok lýk ek þar Brennu-Njálssögu. (Samtals 43746)

43746

(4) Bók þessi heitir Edda. (Stafrétt yfirskrift Uppsala-Eddu.)

8542 = Bók þessi heitir Edda.

20156 = Hana hevir saman setta Snorri Sturlo son

15735 = eptir þeim hætti, sem hér er skipat.

10539 = Er fyrst frá ásum ok Ymi

18224 = þar næst skalldskap ok heiti margra hluta.

17723 = Síþaz Hatta tal er Snorri hevir ort

13512 = um Hak Konung ok Skula hertug.

104431

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

2. desember 2014.

 Inngangsorð

Völuspá er frægasta kvæði Norðurlanda, og þótt víðar væri leitað, enda dregur margt til þess. Efnið er stórfellt og varðar alla: örlög heimsins, goða og manna, þar sem barátta andstæðra afla er lýst á þann hátt, að hver maður kennir um leið sína eigin sögu. Skáldið hefur verið hvorttveggja, djúpsær alvörumaður og mikill listamaður, en verið uppi á öld, sem knúði alla krafta hans til starfa. Kvæðið hefur frá upphafi verið stuttort og torskilið, nú er það auk þess í brotum og sumsstaðar aflagað. Það storkar skýrandanum með orðum völunnar: Vituð ér enn – eða hvat? En það heillar því meir sem það er torskildara. Menn sökkva sér aldrei ofan í verk, sem láta alla fjársjóði sína fljóta á yfirborðinu. (Sigurður Nordal, Völuspá, Ferill, Árbók Háskóla Íslands, 1922-23, fylgirit, upphafsmálsgrein bls. 26)

***

Efni Völuspár er svo víðtækt, að það girti fyrir nákvæma frásögn. Annars hefði kvæðið orðið endalaust. En á hinn bóginn var skáldið of mikill listamaður til þess að yrkja tóma beinagrind. Hann setur myndir í stað almennra lýsinga: Eggþér og hanarnir (42-43), örninn á fjalli (59). Skjálfti asksins í 47. v. Verður áhrifameiri af því að askinum er lýst algrænum og kyrrum: úandi af frjódögg. Önnur áhrif koma til sögunnar. Því verður ekki neitað, að sumt í kvæðinu kunni að vera sagt til fróðleiks (ef til vill teknir molar úr eldri kvæðum (eins og Sijmons hefur bent á af miklum skilningi (Einleitung, cccxlvii). Olrik hefur vakið athygli á því (Ragnarök I, 270), að skáldið skýri misnákvæmt frá, eftir því hvort hann vísar til alkunnra goðsagna, sem hann kemst ekki hjá að drepa á, eða segir frá þeim atriðum, sem hann sjálfur hefur skapað eða skilið á nýjan hátt. Verður minnst á það síðar. En alt þetta ætti lesendur að íhuga, ef þeim finst kvæðið sundurleitt og skáldinu mislagðar hendur. (Sigurður Nordal, Völuspá, Umgerð og uppistaða, lokamálsgrein bls. 24)

Hér að neðan er „girt fyrir nákvæma frásögn‟ af hugmyndaheimi að baki nokkurra lykilerinda Völuspár. Lesendur geta hins vegar staðfest að tölugildi texta viðkomandi erinda og túlkunar minnar á merkingu þeirra innan heildarramma Völuspár eru nákvæm.

Sjálfur hugmyndaheimurinn er allsendis ókunnur Sigurði Nordal og öðrum ágætum fræðimönnum sem hafa lagt sig fram við skilning og túlkun Völuspár – en þar finna menn sig á flæðiskeri stadda frá fyrstu tilraun til að spá í texta Völuspár ef byggt er á þeirri viðteknu hugmynd að höfundur Völuspár hafi verið uppi í kringum Kristnitöku árið 1000.

Kjarni málsins er hins vegar sá að Völuspá er óaðskiljanlegur hluti að hugmyndaheimi Snorra Sturlusonar og Sturlu Þórðarsonar, þar sem „heiðni‟ og „kristni‟ vísa til Alfa og Omega áfanga á andlegri þroskabraut mannskepnu hliðstæða þeirri sem Snorri gerir skil í Gylfaginningu.

***

Um HANA.

Um hanana þrjá, sem talað er um í þessum vísum – 42-43 – vita menn ekkert. […] Hvers vegna skáldið hafi sett þessar vísur um Eggþér og hanana þarna, eða ort þær yfirleitt, verður ekki skýrt á annan hátt en þann, að honum hafi nú dottið þetta í hug og látið það fjúka. Það er staðreynd, alt annað getgátur. En í kvæðinu hafa vísurnar þau áhrif að sýna, að nú hafi öll tilveran á sér mikinn andvara, eins og til tíðinda dragi, og muni jötnar einir hugsa gott til og vera glaðir. (S.N., op. cit., bls. 84).

I. Texti Konungsbókar

42. v.

22873 = Sat þar á haugi ok sló hörpu gýgjar hirðir, glaðr Eggþér;

23219 = gól um hánum í gaglviði fagrrauðr hani, sá er Fjalarr heitir.

43. v.

21381 = Gól um ásum Gullinkambi, sá vekr hölða at Herjaföðrs;

27301 = en annarr gelr fyr jörð neðan sótrauðr hani hjarar at sölum Heljar.

94774

Sbr. 1000 + 94774 + 4000 = 99774, þar sem 1000 (Heimsljós) er við það að umbreytast í 4000 (Logandi Sverð Surts, sem ‘brennir allan heim’.)

***

Viðbót við Njálutexta í Möðruvallarbók.

21615 = Láttu rita hér við Gauks sögu Trandilssonar

13600 = Mér er sagt at herra Grímr eigi HANA.

35215

***

II. Viðbót – Gauks saga Trandilssonar

                Njála – Alfa og Omega setningar Njálu og Kristniþáttar

6257 = Mörðr hét maðr.

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

11274 = Fara menn við þat heim af þingi.

13530 = Ok lýk ek þar Brennu-Njáls sögu.

35215 = Viðbót við Njálutexta

10148 = Snorri fólgsnarjarl

10565 = Heilagt Nafn JHWH – 10-5-6-5 skv. hebreskri gematríu – risið í lok Sjöunda dags.

100 = Kvæðis lok

99774

***

Stafrétt yfirskrift Eddu í Uppsalabók

    8542 = Bók þessi heitir Edda.

20156 = Hana hevir saman setta Snorri Sturlo son

15735 = eptir þeim hætti, sem hér er skipat.

10539 = Er fyrst frá ásum ok Ymi

18224 = þar næst skalldskap ok heiti margra hluta.

17723 = Síþaz Hatta tal er Snorri hevir ort

13512 = um Hak Konung ok Skula hertug.

104431

***

III. Texti Hauksbókar

42. v.

22047 = Sat þar á haugi ok sló hörpu gýgjar hirðir, glaðr Egðir

20923 = gól yfir í galgviði fagrrauðr hani, en sá Fjalarr heitir.

43. v.

21846 = Gól yfir ásum Gullinkambi, sá vekr hölða at Herjaföðrs;

24712 = en annarr gelr fyr jörð neðan sótrauðr hani at sölum Heljar.

89528

Sbr. 89528 + 4000 + 10900 – 7 + 10 = 104431, þar sem 4000 (Logandi Sverð) og 10900 (Kolr Þorsteinsson) hittast við uppgjör brennumála. -7 (Mannskepna Sjöunda Dags afhausuð) og 10 („ok nefndi höfuðit tíu, er af fauk bolnum‟. Njála, 158. k.).

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Gunnar Tómasson

1. desember 2014

Inngangsorð

Í Facebook-spjalli við Einar Kárason rithöfund um Örlygsstaðabardaga í nóvember 2012 í kjölfar viðtals við hann í Kastljósi komst ég m.a. að orði sem hér segir:

Fréttir af bók þinni um Sturlu Þórðarson og viðtal þitt í Kastljósi fyrir stuttu vöktu athygli mína m.a. vegna þess að ég hef verið nokkuð viss um það síðustu 35 árin eða svo að Sturla Þórðarson hafi verið höfundur Njálu.

Samtímamenn Sturlu sögðu hann vera „alvitrastan“ mann á sinni samtíð. Og verður ekki sterkar til orða tekið varðandi speki nokkurs manns.

Að gera langa sögu stutta, þá þykist ég líka viss um að Sturla Sighvatsson hafi verið alter ego Sturlu Þórðarsonar – líkt og Gylfi var alter ego Ganglera.

Að baki býr hugmynd sem Ovid gerði fræga með bók sinni Metamorphoses – hugmynd sem varðar vendipunkt í þroskaferli sálar – sbr. að Gangleri mun ekki komast heill út úr Háva höll nema hann sé „fróðari“.

Sbr. meintan föður íslenzkrar sagnaritunar, FRÓÐ(I)ARI.

Í dag fór ég í saumana á frásögn Sturlu Þórðarsonar í Íslendinga sögu af drápi nafna hans Sighvatssonar og kom niðurstaðan heim og saman við túlkun mína á hugmyndafræðilegu sambandi þeirra nafna.

Hitt kom á óvart að þar er „hulit kveðit‟ um Baksvið Njálu, sem Einar Pálsson rannsakaði um hálfrar aldar skeið og gerði frábær skil í ritsafni sínu Rætur íslenzkra menningar.

Meira um það síðar.

Lokaþáttur frásagnar af drápi Sturlu Sighvatssonar hefst eftir að hann er dauður. Áður hafði Sturla sagt: „Ok nú vinna smádjöflar á mér.‟ Sturla Þórðarson undirstrikar djöfulskapinn í frásögn sinni þar sem segir: „Engi sár blæddi, þau er hann fekk, síðan er Gizurr vann á honum.‟

***

I. Dráp Sturlu Sighvatssonar

(Íslendinga saga, 138. k.)

23858 = Þá lagði Klængr Bjarnarson í kverkr Sturlu í þat sár,

13869 = er þar var áðr, ok upp í munninn.

26436 = Var allt sárit svá mikit, at stinga mátti í þremr fingrum.

23993 = Þá kom Einarr Þorvaldsson þar ok sagði lát Sighvats.

14306 = „Ekki tel ek at því,‟ segir Gizurr.

28455 = Önundr byskupsfrændi skar púss af Sturlu ok fekk Gizuri.

14879 = Annarr maðr dró gull af fingri honum,

26993 = þat er átt hafði Sæmundr í Odda, dökkr steinn í ok grafit á innsigli.

18522 = Gizurr tók gullit ok vápn Sturlu.

30472 = Markús Marðarson lagði spjóti í kvið Sturlu hægra megin upp frá nafla.

19465 = Þrjú sár hafði hann á bringunni vinstra megin.

14156 = Naddr hér maðr, er hjó á barka Sturlu.

24126 = Engi sár blæddi, þau er hann fekk, síðan er Gizurr vann á honum.

27089 = Þórarinn Sveinsson var jafnan nær Sturlu ok bar sik vel,

18491 = en Gizurr gaf honum grið, þá er hann kenndi hann

21222 = fyrir sakir frændsemi við Gróu, konu Gizurar.

19072 = Þórarinn þó líki Sturlu ok saumaði um,

19242 = en þeir höfðu áðr flett líkit, svá at bert var.

21923 = Marteinn Þorkelsson fell skammt frá Sturlu.

406569

***

Tölugildi frásagnar frá Alfa til Omega, 406569,  jafngildir 401006 + 8729 + 1000 – 4166 = 406569, þar sem:

401006 = Tölugildi frásagnar Sturlu Þórðarsonar af drápi Snorra Sturlusonar í 151. kafla Ísl. sögu.

1000 = Heimsljós

8729 = Svanr á Svanshóli  – galdramaður og fóstri Hallgerðar í Njálu

-4166 = Sturla dauður (mínus)

406569

Svanr á Svanshóli

Lífs eða dauðr?

(Njála, 14. k.)

Þau tíðendi spurðusk ór Bjarnarfirði norðan, at Svanr hafði róit at veiðiskap um várit, ok kom at þeim austanveðr mikit, ok rak þá upp at Veiðilausu ok týndusk þar. En fiskimenn þeir, er váru at Kaldbak, þóttusk sjá Svan ganga inn í fjallit Kaldbakshorn, ok var honum þar vel fagnat; en sumir mæltu því í móti ok kváðu engu gegna, en þat vissu allir, at hann fannsk hvárki lífs né dauðr. En er Hallgerðr spurði þetta, þótti henni mikill skaði eptir móðurbróðir sinn.

Tvíþætt eðli Heimsljóss

Svanr á Svanshóli, 8729

1000 = Heimsljós

7729 = Jesús Kristr

8729

Táknmál Dráps Snorra Sturlusonar

í frásögn Sturlu Þórðarsonar af drápi Snorra Sturlusonar – tölugildi 401006 – er  „hulit kveðit‟ um umbreytingu (metamorphosis) Manns úr Mann-Skepnu (666) til Manns Rétts Máls (432). Svanr á Svanshóli er með hönd í bagga í báðum myndum Manns.

***

II. Smádjöflar við Örlygsstaðabardaga/Ragnarök

 (Íslendinga saga, 138. k.)

7992 = Klængr Bjarnarson

8410 = Markús Marðarson

10949 = Þórarinn Sveinsson

10756 = Marteinn Þorkelsson

100 = Ragnarök/Kvæðis lok

38207

III. Fjölflötungar Platons – Drápsmenn/Kristnitaka Sturlu Sighvatssonar

(Tilgáta Einars Pálssonar)

3069 = Mörðr

1858 = Helgi

2934 = Grímr

5314 = Skarpheðinn

1768 = Kári

14943

2131 = Jörð

2514 = Vatn

2372 = Loft

1778 = Eldr

2315 = Tími

11110

11154 = Sturla Sighvatsson

1000 = Kristnitaka

12154

Sbr. 14943 + 11110 + 12154 = 38207.

IV. Snorri Sturluson og Kristnitaka

(Íslendinga saga og Njála)

10148 = Snorri fólgsnarjarl

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi. (Alfa, 100. k. Njálu)

4000 = Logandi Sverð – Umbreyting fólgsnarjarls

11274 = Fara menn við þat heim af þingi. (Omega, 105. k. Njálu)

100 = Kvæðis lok

38207

***

Kabbalah

Einar Pálsson ályktaði að íslenzkar landnámssagnir endurspegluðu forn-hebreska hugmyndafræði um helgun lands.

Eins taldi hann einnig að hugmyndafræði Kabbalah hafi verið hluti af menningararfinum sem feðurnir fluttu út til Íslands við Landnám.

Að þvi er varðar Kabbalah þá fer vart milli mála að Einar hafi haft á réttu að standa, sbr. eftirfarandi:

Úrdráttur úr gömlu vinnuplaggi

Briefly, [certain aspects of Saga-Shakespeare Myth] concern the Myth’s pervasive Kabbalistic element as reflected in the sequential manifestation at the level of Man of World-Creating Monad alias En Sof (Without End) through Ten Sefiroth of the Kabbalah – an aspect alluded to in the opening exchange in Hamlet between Bernardo, “Who’s there?,” and Francisco, “Nay, answer me; stand and unfold your self.”

[It concerns] a process whereby the impersonal En Sof becomes a personality.  In the three highest sefiroth – Kether, Hokhmah and Binah – when, as it were, En Sof has only just “decided” to express himself, the divine reality is called “he.”  As “he” descends through the middle sefiroth – Hesed, Din, Tifereth, Netsakh, Hod and Yesod – “he” becomes “you.”  Finally, when God becomes present in the world in the Shekinah, “he” calls himself “I.”  It is at this point, where God has, as it were, become an individual and his self-expression is complete, that man can begin his mystical journey.  Once the mystic has acquired an understanding of his own deepest self, he becomes aware of the Presence of God within him and can then ascend to the more impersonal higher spheres, transcending the limits of personality and egotism.  It is a return to the unimaginable Source of our being and the hidden world of sense impression is simply the last and outer-most shell of the divine reality. (Karen Armstrong, A History of God, Ballantine Books, New York, 1993, bls. 247) 

In Saga-Shakespeare Myth, EK (13^th century Icelandic for “I”) denotes the final stage of God’s manifestation, where Man becomes ONE with God.  In the Saga-Shakespeare tradition, the works of Eight historical Master Poets are held to mirror Hugsun Guðs/God’s Thought over a period of more than two thousand years – as EK, they are ONE with God the Father.

Vas Hermetis

Vas hermetis, 6357, er „skip Hermes‟ (sjá Hermes í Wikipedia). Það skip kemur farþegum sínum á leiðarenda á einn máta eða annan líkt og „húsfreyja‟ Björns Kaðalssonar í Njálu. Í Íslendinga sögu virðist „Gróa húsfreyja‟, 6357, gegna því hlutverki við hlið eiginmanns síns, Gizurar Þorvaldssonar, allt til dauða hennar í Flugumýrarbrennu árið 1253.

Hin ágæta húsfreyja hét Gróa Álfsdóttir, 7614, og deilir tölugildi með nafni hjásvæfu Eyjólfs forna í lok 136. k. Íslendinga sögu, þar sem sagt er frá draumförum vítt um land í aðdraganda Örlygsstaðabardaga.

Síðasta frásögnin er eftirfarandi:

Eyjólf forna dreymdi, er hann svaf hjá Skytju í Skagafirði, að kona kvæði þetta: Sefr þú úti. Sék eld yfir þér.

Draumkonan hafi væntanlega verið sjálf Skytja í Skagafirði, 7614.

Eins leynir Eyjólfr forni, 6108, á sér, sbr. upphafsorð Snorra Sturlusonar í Formála Eddu: Almáttigr guð, 6108.

Í Njálu er Hallgerðr langbrók í hlutverki Gróu húsfreyju/Skytju í Skagafirði, sem er afhausuð í frásögn Sturlu Þórðarsonar í Landnámu af erfiðri eiginkonu að nafni Hallgerðr snúinbrók, og var sögð vera kvenna hárprúðust frá því er Hallgerðr langbrók var og hét.

Ekki segir af afdrifum Skytju í Skagafirði , en með afhausun Hallgerðr snúinbrókar kann eignmaður hennar að hafa launað henni lambið gráa vegna svika hárprúðrar nöfnu hennar við  Gunnar á Hlíðarenda í öðru verki Sturlu.

Loks má geta þess að meistaraverk Victor Hugo, Les Misérables , 6357, kann að draga nafn sitt af goðsögninni um þær Gróu, Skytju og Hallgerði – en þó þannig að hugmyndin virðist þar vera tengd við þá „smádjöfla‟ sem afhausast áður en lýkur.

***

V. Gróa húsfreyja, Kabbalah, og EK

Gróa húsfreyja, 6357, Myrkt Sverð, – 4000, sem Maður heldur á í Jarðhúsi í frásögn Landnámu af Leifi, fóstbróður Ingólfs er hann fór í víking til Írlands. Leifr drap þann Mann er lýsa tók af Sverðinu.

Táknmálið tengist Tíu Sefirot Kabbalah og viðmiðunartölugildinu 38207 sem hér greinir:

   6357 = Gróa húsfreyja

-4000 = Myrkt Sverð húsbónda

35850 = Tíu Sefirot Kabbalah

38207

***

Tíu Sefirot Kabbalah

(A history of God, bls. 246)

2638 = En Sof (Without End)

3025 = Kether (Crown)

2852 = Hokhmah (Wisdom)

1559 = Binah (Intelligence)

1953 = Hesed (Love or Mercy)

1219 = Din (Power)

4209 = Tifereth (Beauty)

3301 = a.k.a. Rakhamim (Compassion)

3514 = Netsakh (Lasting Endurance)

1261 = Hod (Majesty)

2434 = Yesod (Foundation)

3816 = Malkuth (Kingdom)

3392 = a.k.a. Shekinah

677 = EK

35850

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Inngangsorð

Áfangar á þroskabraut Manns

Umbreyting Heiðins Skálds

56326 = Seggr sparir sverði at höggva… (Ísl. saga, 16. k.)

6100 = Sonatorrek

1000 = Heimsljós

52326 = Mjök erum tregt tungu at hræra… (Egils s., 78. k.)

4315 = Veritas

120067

Kristið Skáld í Ásgarði

21399 = Þá spyrr Hárr komandann, hvárt fleira er erendi hans,

25186 = en heimill er matr ok drykkr honum sem öllum þar í Háva höll.

15920 = Hann segir, at fyrst vill hann spyrja,

12741 = ef nökkurr er fróðr maðr inni.

14757 = Hárr segir, at hann komi eigi heill út,

7433 = nema hann sé fróðari,              –

7517 = „ok stattu fram,

5737 = meðan þú fregn;

9377 = sitja skal sá, er segir.”(Gylfaginning, 2. k.)

120067

Mannkynsfræðari

4177 = Fiat lux!

11359 = Snorri Sturluson

104431 = Bók þessi heitir Edda. … (Uppsalabók)

100 = Kvæðislok

120067

***

I. Formáli Eddu – Upphaf heims

                Höfundur

11359 = Snorri Sturluson

                Sköpun heims

24844 = Almáttigr Guð skapaði í upphafi himin ok jörð ok alla þá hluti,

24337 = er þeim fylgja, ok síðast menn tvá, er ættir eru frá komnar,

4148 = Adam ok Evu,

22395 = ok fjölgaðist þeira kynslóð ok dreifðist um heim allan.

87083

II. Völuspá – Endir heims

                Spásögn Snorra

4714 = Völuspá

Gylfaginning 51. k.

21201 = En er þessi tíðendi verða, þá stendr upp Heimdallr

21348 = ok blæss ákafliga í Gjallarhorn ok vekr upp öll goðin,

8500 = ok eiga þau þing saman.

31528 = Þá ríðr Óðinn til Mímisbrunns ok tekr ráð af Mími fyrir sér ok sínu liði.

31520 = Þá skelfr askr Yggdrasils, ok engi hlutr er þá óttalauss á himni eða jörðu.

23843 = Æsir hervæða sik ok allir Einherjar ok sækja fram á völluna.

27029 = Ríðr fyrstr Óðinn með gullhjálminn ok fagra brynju ok geir sinn,

8230 = er Gungnir heitir.

24880 = Stefnir hann móti Fenrisúlf, en Þórr fram á aðra hlið honum,

9530 = ok má hann ekki duga honum,

23064 = því at hann hefir fullt fang at berjast við Miðgarðsorm.

28262 = Freyr berst móti Surti, ok verðr harðr samgangr, áðr Freyr fellr.

24832 = Þat verðr hans bani, er hann missir þess ins góða sverðs,

6904 = er hann gaf Skírni.

29235 = Þá er ok lauss orðinn hundrinn Garmr, er bundinn er fyrir Gnipahelli.

8710 = Hann er it mesta forað.

19474 = Hann á víg móti Tý, ok verðr hvárr öðrum at bana.

26709 = Þórr berr banaorð af Miðgarðsormi ok stígr þaðan braut níu fet.

29233 = Þá fellr hann dauðr til jarðar fyrir eitri því, er ormrinn blæss á hann.

17472 = Úlfrinn gleypir Óðin. Verðr þat hans bani.

33830 = En þegar eftir snýst fram Víðarr ok stígr öðrum fæti í neðra kjöft úlfsins.

26790 = Á þeim fæti hefir hann þann skó, er allan aldr hefir verit til samnat.

28231 = Þat eru bjórar þeir, er menn sníða ór skóm sínum fyrir tám eða hæli.

17776 = Því skal þeim bjórum braut kasta sá maðr,

17946 = er at því vill hyggja at koma ásunum at liði.

29470 = Annarri hendi rekr hann inn efra kjöft úlfsins ok rífr sundr gin hans,

11779 = ok verðr þat úlfsins bani.

23694 = Loki á orrostu við Heimdall, ok verðr hvárr annars bani.

27424 = Því næst slyngr Surtr eldi yfir jörðina ok brennir allan heim.

Heimur Rúms og Tíma ei meir

-4627 = Rúm (2312) og Tími (2315) ei meir (mínus)

637531

III. Snorri – Gangleri – Mannkynsfræðari

Gylfaginning 54. k.

14393 = Því næst heyrði Gangleri dyni mikla

16178 = hvern veg frá sér ok leit út á hlið sér.

27381 = Ok þá er hann sést meir um, þá stendr hann úti á sléttum velli,

10406 = sér þá enga höll ok enga borg.

21510 = Gengr hann þá leið sína braut ok kemr heim í ríki sitt

19469 = ok segir þau tíðendi, er hann hefir sét ok heyrt,

24372 = ok eftir honum sagði hverr maðr öðrum þessar sögur.

133709

IV. Skylt að hafa það heldur sem Sann Ara reynist

                Íslendingabók

10467 = Osiris-Isis-Horus

3074 = Sann Ara

7000 = Microcosmos – Ný Jörð/Maður sem Ímynd Guðs

20541

I + II + III + IV = 87083 + 637531 + 133709 + 20541 = 878864

V. The Tragedie Of Hamlet – Take him for all in all.

Act III, Sc. i – First Folio (1623)

5415 = Enter Hamlet.

Hamlet

18050 = To be, or not to be, that is the Question:

19549 = Whether ’tis Nobler in the minde to suffer

23467 = The Slings and Arrowes of outragious Fortune,

17893 = Or to take Armes against a Sea of troubles,

16211 = And by opposing end them: to dye, to sleepe

13853 = No more; and by a sleepe, to say we end

20133 = The Heart-ake, and the thousand Naturall shockes

19800 = That Flesh is heyre too?  ‘Tis a consummation

17421 = Deuoutly to be wish’d. To dye to sleepe,

19236 = To sleepe, perchance to Dreame; I, there’s the rub,

19794 = For in that sleepe of death, what dreames may come,

21218 = When we haue shufflel’d off this mortall coile,

20087 = Must giue vs pawse. There’s the respect

13898 = That makes Calamity of so long life:

24656 = For who would beare the Whips and Scornes of time,

24952 = The Oppressors wrong, the poore mans Contumely,

18734 = The pangs of dispriz’d Loue, the Lawes delay,

16768 = The insolence of Office, and the Spurnes

20720 = That patient merit of the vnworthy takes,

17879 = When he himselfe might his Quietus make

21696 = With a bare Bodkin? Who would these Fardles beare

17807 = To grunt and sweat vnder a weary life,

17426 = But that the dread of something after death,

21935 = The vndiscouered Countrey, from whose Borne

20927 = No Traueller returnes, Puzels the will,

19000 = And makes vs rather beare those illes we haue,

20119 = Then flye to others that we know not of.

20260 = Thus Conscience does make Cowards of vs all,

18787 = And thus the Natiue hew of Resolution

21086 = Is sicklied o’re, with the pale cast of Thought,

17836 = And enterprizes of great pith and moment,

22968 = With this regard their Currants turne away,

18723 = And loose the name of Action.  Soft you now,

16746 = The faire Ophelia? Nimph, in thy Orizons

9726 = Be all my sinnes remembred.

Ophelia

5047 = Good my Lord,

17675 = How does your Honor for this many a day?

Hamlet

17391 = I humbly thanke you: well, well, well.

Ophelia

15437 = My Lord, I haue Remembrances of yours,

14927 = That I haue longed long to re-deliuer.

12985 = I pray you now, receiue them.

Hamlet

12520 = No, no, I neuer gaue you ought.

Ophelia

19402 = My honor’d Lord, I know right well you did,

24384 = And with them words of so sweet breath compos’d,

19172 = As made the things more rich, then perfume left:

14959 = Take these againe, for to the Noble minde

24436 = Rich gifts wax poore, when giuers proue vnkinde.

5753 = There my Lord.

878864

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

Bræðr munu berjask

(Gylfaginning 51. k.)

8301 = Bræðr munu berjask

8582 = ok at bönum verðask,

9707 = munu systrungar

6607 = sifjum spilla,

7493 = hart er með hölðum,

6954 = hórdómr mikill,

7890 = skeggjöld, skalmöld,

7458 = skildir klofnir,

7114 = vindöld, vargöld,

9431 = áðr veröld steypisk.

79537

Með þessu erindi Völuspár kynnir Snorri Sturluson sig til sögunnar sem Spámann af Guðs náð – og er hans þó hvergi getið þar skv. orðanna hljóðan. Í gegnum aldirnar hafa hebreskir fræðimenn rýnt í spásagnir helgibókar Gyðinga, Torah, með tækni sem kallast gematría þar sem einstakir bókstafir hafa fast tölugildi og merking spásagna er lesin úr tölugildum texta viðkomandi spásagna.

Að baki býr hugmynd um Skapandi Mátt (Heimssál Platons) sem Alfa og Omega veraldar. Veröld vísar hér til Manns – ekki veraldar í venjulegri merkingu – sem vaknar til lífs sem Andi og Hold/Jörð.  Hjá Shakespeare er Hamlet Danaprins tákngervingur Manns goðsagna á andlegri þroskabraut þar sem vegvísanir Anda og Holds eru einatt misvísandi, sbr. fræga orðræðu Hamlets, To be og not to be, that is the question.

Hamlet kom fyrst fram á sjónarsviðið í Eddu Snorra Sturlusonar sem Amlóði. Enn í dag vísar nafnið til einstaklings sem er ekki skarpasti hnífurinn í skúffunni, sbr. Björn Kaðalsson í Njálu. Hins vegar eru Egill Skalla-Grímsson og Grettir Ásmundarson sögupersónur Snorra og Sturlu Þórðarsonar sem undirstrika tvískipt eðli Manns sem að kjarna til er Andi í Efnislíkama – Manns sem Mann-Skepnu, sbr. Mörður Valgarðsson.

Hér verður ekki orðlengt um þessi flóknu mál, heldur sýnt hvernig Snorri Sturluson getur kynnt sig til sögunnar sem Spámann með tölugildi hins þekkta erindis Völuspár hér að ofan. Aðili sem þekkir hugmyndavefinn að baki textans og telur sig því vita hvað þar kann að vera “hulit kveðit” (hugtak Snorra í 8. k. Skáldskaparmála) er fljótur að álykta að úr honum megi lesa tölugildin 20087 + 11359 + 345 + 4000 + 43746 = 79537.

a.  20087 er tölugildi vísuorðs Virgils sem á miðöldum var talið spá fyrir um Komu Krists:

Magnus ab integro saeclorum nascitur ordo. (The mighty cycle of the ages begins anew.)

b. 11359 = Snorri Sturluson

c. 345 = Heilagur þríhyrningur Íslands í heiðni – tákn Mannssálar skv. Einari Pálssyni.

d. 4000 = Fast tölugildi Logandi Sverðs, sbr. Surtr ferr sunnan með sviga lævi í Völuspá.

e. 43746 = Tölugildi Brennu-Njálssögu – Saga þroskabrautar Mannssálar frá c. til d.

Tölugildi Brennu-Njálssögu = summa tölugilda Alfa og Omega setninga Njálu og Kristniþáttar (100.-105. k.):

6257 = Mörðr hét maðr.

12685 = Höfðingjaskipti varð í Nóregi.

11274 = Fara menn við þat heim af þingi.

13530 = Ok lýk ek þar Brennu-Njálssögu.

43746

Reiknivél sem umbreytir texta í tölugildi er á netinu: http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm

 ***

Hér að neðan eru inngangsorð fræðimanns að miklu ritverki, Hamlet’s Mill, um hinn íslenzka Amlóða sem er betur þekktur sem Hamlet Danaprins. Á morgun mun ég setja inn aðra bloggfærslu þar sem tölugildi frásagna Snorra af (i) Sköpun heims í formála Eddu , (ii) Ragnarökum í 51. k. Gylfaginningar, (iii) Heimkomu Ganglera í 54. k., og (iv) siðaskiptum úr Heiðni í Kristni er sýnt vera samtals 878864.

Snorri var brautryðjandi kristinnar útgáfu af meginstefum heiðinna goðsagna sem endurspeglast í Gylfaginningu og þekktasta atriði úr leikriti Shakespeares, The Tragedie of Hamlet, Prince of Denmarke, “To be or not to be, o.s.frv.” Tölugildi þess frá Alfa til Omega er 878864.

***

The Once And Future King

(Giorgio de Santillana)

This is meant to be only an essay.  It is a first reconnaissance of a realm well-nigh unexplored and uncharted.  From whichever way one enters it, one is caught in the same bewildering circular complexity, as in a labyrinth, for it has no deductive order in the abstract sense, but instead resembles an organism tightly closed in itself, or even better, a monumental „Art of the Fugue.“

The figure of Hamlet as a favorable starting point came by chance.  Many other avenues offered themselves, rich in strange symbols and beckoning with great images, but the choice went to Hamlet because he led the mind on a truly inductive quest through a familiar landscape – and one which has the merit of its literary setting.  Here is a character deeply present to our awareness, in whom ambiguities and uncertainties, tormented self-questioning and dispassionate insight give a presentiment of the modern mind.  His personal drama was that he had to be a hero, but still try to avoid the role Destiny assigned him.  His lucid intellect remained above the conflict of motives – in other words, his was and is a truly contemporary consciousness.  And yet this character whom the poet made one of us, the first unhappy intellectual, concealed a past as a legendary being, his features predetermined, preshaped by long-standing myth.  There was a numinous aura around him, and many clues led up to him.  But it was a surprise to find behind the mask an ancient and all-embracing cosmic power – the original master of the dreamed-of first age of the world.

Yet in all his guises he remained strangely himself.  The original Amlóði, as his name was in Icelandic legend, shows the same characteristics of melancholy and high intellect.  He, too, is a son dedicated to avenge his father, a speaker of cryptic but inescapable truths, an elusive carrier of Fate who must yield once his mission is accomplished and sink once more into concealment in the depths of time to which he belongs:  Lord of the Golden Age, the Once and Future King.

This essay will follow the figure farther and farther afield, from the Northland to Rome, from there to Finland, Iran, and India; he will appear again unmistakably in Polynesian legend.  Many other Dominions and Powers will materialize to frame him within the proper order.

Amlóði was identified, in the crude and vivid imagery of the Norse, by the ownership of a fabled mill which, in his own time, ground out peace and plenty.  Later, in decaying times, it ground out salt; and now finally, having landed at the bottom of the sea, it is grinding rock and sand, creating a vast whirlpool, the Maelstrom (i.e. the grinding stream, from the [Icelandic] verb mala, „to grind“), which is supposed to be a way to the land of the dead.  This imagery stands, as the evidence develops, for an astronomical process, the secular shifting of the sun through the signs of the zodiac which determines world-ages, each numbering thousands of years.  Each age brings a World Era, a Twilight of the Gods.  Great structures collapse; pillars topple which supported the great fabric; floods and cataclysms herald the shaping of a new world. (Hamlet’s Mill – An Essay on Myth and the Frame of Time, 1969; Second Paperback Edition, David R. Godine, Publisher, Boston, 1983, pp. 1-2.)

I. Að vita meira en menn skilja.

Íslendingar vita of mikið um sögu sína í hlutfalli við það, sem þeir skilja. (Sigurður Nordal, Íslenzk menning, I. bindi, Mál og Menning, Reykjavík, 1942, bls. 35.)

II. Sigurður Nordal um Snorra Sturluson.

Hvað mundum vér þekkja til Snorra Sturlusonar, ef vér hefðum ekki aðrar heimildir um hann en frásagnir Sturlungu?  Af þeim vitum vér, að Snorri var ekki eftirbátur neins af jafnöldrum sínum að sækjast eftir meiri auði og völdum en samrýmdist skipulagi þjóðveldisins.  Í fari hans eru ýmsir aðrir brestir aldarháttar í berara lagi.  Þótt hann væri um sumt betur siðaður, vekur saga hans grun um, að meir hafi hann brostið til ofbeldisverka harðfengi en ranglæti.  Vér mundum hyggja hann hollan kirkju og kristni, því að hann var vel til Gvendar góða og flýði undan Sighvati og Sturlu með þeirri prýðilegu afsökun, að hann vildi ekki “fara að bróður sínum á þeim hátíðum, er þá fóru í hönd” (þ.e. dymbilviku og páskum).  Hann heitir því fyrstur Íslendinga að koma landi undir Noregshöfðingja og er síðar ekki sterkari á svellinu en svo, sextugur maður og margreyndur, að hann þiggur jarlsnafn af Skúla hertoga 1239 – í þeirri von, að uppreisn  Skúla heppnist í Noregi og höfðingjar á Íslandi verði talhlýðnari, eftir að ofsamaðurinn Sturla Sighvatsson sé af dögum ráðinn. (Op. cit., bls. 343-344)

III. Vilhjálmur Þ. Gíslason um Snorra Sturluson.

Lýsing Nordals [á Snorra Sturlusyni] er íslenzkum lesendum miklu kunnari [en lýsingar erlendra fræðimanna]. Snorri var að vísu laus við ýmsa lökustu galla samtíðarmanna sinna, segir Nordal.  Hann var ekki grimmur og ekki beint riðinn við hryðjuverk.  Hann lifði hinu fjölbreyttasta lífi.  En hann skorti skörungskap og röggsemi og brast persónulegt hugrekki.  Hann var ágengur og sínkur, en enginn maurapúki.  Í honum berjast andstæðar hvatir.  Viðleitni hans og hæfileikar stefna ekki í sömu átt.  Hann vill vera höfðingi, en hefur ekki hæfileika til þess.  Hann er marglyndur og tilfinningar hans grunnar og hverfular.  Hann vantar samkvæmni og þrautseigju.  Samt var hann of kaldur reikningsmaður.  Hann var metorðagjarn, en reikull í ráði og leiðitamur.  Hann gat látið sér nægja yfirskynið tómt, það að sýnast, en vera ekki.  Framkomu hans gat skort stórmennsku og drenglyndi. Marglyndið veikti vilja hans, en var ágætur jarðvegur fyrir fjölbreyttar gáfur og gerði honum auðvelt að lifa sig inn í annarra manna hugsanir.  Samt varð hann ekki mikið skáld, af því að hann orti eftir reglum listar, sem fyrir löngu hafði lifað sitt fegursta, og guðmóðurinn bregst honum, þegar hann talar frá eigin brjósti.  Honum er tamara að móta gersemar úr brotasilfri, en að sækja sjálfan málminn inn í bergið.  Hann er ekki brautryðjandi, heldur arfþegi.  Loks telur Nordal, að Sturlunga sé Snorra heldur vilhöll og beri honum vel söguna, eða sé heldur á hans bandi.

Margt í þessum Snorralýsingum [Nordals og annarra], sem nú voru nefndar, er skrifað af fróðleik, fjöri og mælsku.  En nú þurfa þær samt einnig sinnar endurskoðunar, þar sem þær virðast vera í ósamræmi við heimildir, eða lýsa ósanngjarnlega persónu og störfum Snorra. (Vilhjálmur Þ. Gíslason, Snorri Sturluson og Goðafræðin, Ísafoldarprentsmiðja, Reykjavík, 1941-1942, bls. 160-161.)

IV. „Heimild‟ S.N. – FORTÖLUR Sturlu Þórðarsonar

(Íslendinga saga, 38. k.)

30960 = Snorri Sturluson var tvá vetr með Skúla, sem fyrr var ritat.

27005 = Gerðu þeir Hákon konungr ok Skúli hann skutilsvein sinn.

17562 = En um várit ætlaði Snorri til Íslands.

21833 = En þó váru Nóregsmenn miklir óvinir Íslendinga

21084 = ok mestir Oddaverja – af ránum þeim, er urðu á Eyrum.

28575 = Kom því svá, at ráðit var, at herja skyldi til Íslands um sumarit.

20023 = Váru til ráðin skip ok menn, hverir fara skyldi.

29964 = En til þeirar ferðar váru flestir inir vitrari menn mjök ófúsir

9492 = ok töldu margar latar á.

19836 = Guðmundr skáld Oddsson var þá með Skúla jarli.

9518 = Hann kvað vísu þessa:

10580 = Hvat skalk fyr mik, hyrjar

10433 = hreggmildr jöfurr, leggja,

9371 = gram fregn at því gegnan,

10766 = geirnets, sumar þetta?

7230 = Byrjar, hafs, at herja,

8685 = hyrsveigir, mér eigi,

9377 = sárs viðr jarl, á órar

10173 = ættleifðir, svan reifðan.

20426 = Snorri latti mjök ferðarinnar ok kallaði þat ráð

18293 = at gera sér at vinum ina beztu menn á Íslandi

20845 = ok kallaðist skjótt mega svá koma sínum orðum,

10795 = at mönnum myndi sýnast

18139 = at snúast til hlýðni vid Nóregshöfðingja.

22649 = Hann sagði ok svá, at þá váru aðrir eigi meiri menn á Íslandi

10908 = en bræðr hans, er Sæmund leið,

20937 = en kallaði þá mundu mjök eftir sínum orðum víkja,

7201 = þá er hann kæmi til.

25243 = En við slíkar FORTÖLUR slævaðist heldr skap jarlsins,

9138 = ok lagði hann þat ráð til,

15892 = at Íslendingar skyldi biðja Hákon konung,

16818 = at hann bæði fyrir þeim, at eigi yrði herferðin.

18647 = Konungrinn var þá ungr, en Dagfinnr lögmaðr,

21877 = er þá var ráðgjafi hans, var inn mesti vinr Íslendinga.

22790 = Ok var þat af gert, at konungr réð, at eigi varð herförin.

15818 = En þeir Hákon konungr ok Skúli jarl

12768 = gerðu Snorra lendan mann sinn.

17608 = Var þat mest ráð þeira jarls ok Snorra.

15904 = En Snorri skyldi leita við Íslendinga,

20988 = at þeir snerist til hlýðni við Nóregshöfðingja.

17859 = Snorri skyldi senda utan Jón, son sinn,

15777 = ok skyldi hann vera í gíslingu með jarli,

11960 = at þat endist, sem mælt var.

721747

V. FORTÖLUR = VIÐMIÐ

Tölugildi frásagnar Sturlu af Snorra Sturlusyni í 38. k. Íslendinga sögu er viðmið fyrir aðra hluta frásagnar Sturlu í Íslendinga sögu þar sem er „hulit kveðit‟ um ætlunarverk Snorra Sturlusonar. Evrópskir andans menn, allt frá Dante til Fjölnismannsins Jónasar Hallgrímssonar, hafa kunnað öll skil á því ætlunarverki sem hefur verið nær öllum íslenzkum fræðimönnum sem lokuð bók.

Sir Francis Bacon skjalfesti skilning sinn á „huldum kveðskap‟ Sturlu m.a. með Tileinkun ritgerðasafns síns, Essayes (1625) með tölugildum texta og hugtaka samkvæmt Táknmálslykli Reykholtsmáldaga:

197920 + 7000 + 7086 + 509741 = 721747, þar sem:

197920 = ráðgjöf Snorra til „ungra skálda‟ í 8. k. Skáldskaparmála.

7000 = Microcosmos, sem er tákn Veraldar/Manns sem er Ímynd Guðs.

7086 = Brennu-Njálssaga, sem er sögubók Sturlu eftir bókum Snorra.

509741 = Tileinkun Essayes (1625)

VI. At kunna skilja þat, er hulit er kveðit.

(Skáldskaparmál, 8. kafli)

16349 = En þetta er nú at segja ungum skáldum,

15868 = þeim er girnast at nema mál skáldskapar

16723 = ok heyja sér orðfjölða með fornum heitum

23725 = eða girnast þeir at kunna skilja þat, er hulit er kveðit.

22969 = þá skili hann þessa bók til fróðleiks ok skemmtunar.

19899 = En ekki er at gleyma eða ósanna svá þessar frásagnir

17985 = at taka ór skáldskapinum fornar kenningar,

14787 = þær er höfuðskáld hafa sér líka látit.

19481 = En eigi skulu kristnir menn trúa á heiðin goð

17358 = ok eigi á sannyndi þessa sagna annan veg en svá

12776 = sem hér finnst í upphafi bókar.

197920

YII. Dedication, Essayes (1625)

16411 = TO THE RIGHT HONORABLE MY VERY GOOD LO.

21460 = THE DVKE of Buckingham his Grace, LO. High Admirall of England.          

5815 = EXCELLENT LO.

22090 = SALOMON saies; A good Name is as a precious oyntment;

8263 = And I assure my selfe,

22962 = such wil your Graces Name bee, with Posteritie.

21416 = For your Fortune, and Merit both, haue beene Eminent.

20248 = And you haue planted Things, that are like to last.

13223 = I doe now publish my Essayes;

25098 = Which, of all my other workes, haue beene most Currant:

15033 = For that, as it seemes, they come home,

13886 = to Mens Businesse, and Bosomes.

18429 = I haue enlarged them, both in Number, and Weight;

15649 = So that they are indeed a New Worke.

13471 = I thought it therefore agreeable,

18328 = to my Affection, and Obligation to your Grace,

13717 = to prefix your Name before them,

10975 = both in English, and in Latine.

20651 = For I doe conceiue, that the Latine Volume of them,

13148 = (being in the Vniuersall Language)

12837 = may last, as long as Bookes last.

16577 = My Instauration, I dedicated to the King:

14781 = my Historie of HENRY the Seuenth

21369 = (which I haue now also translated into Latine)

23643 = and my Portions of Naturall History, to the Prince:

13053 = And these I dedicate to your Grace;

20322 = Being of the best Fruits, that by the good Encrease,

21295 = which God giues to my Pen and Labours, I could yeeld.

10530 = God leade your Grace by the Hand.

20801 = Your Graces most Obliged and faithfull Seruant,

4260 = FR. St. ALBAN

509741

***

Reiknivél sem umbreytir stöfum í tölugildi er á netinu:

http://www.light-of-truth.com/ciphersaga.htm