Hvað eiga málshættirnir „sjaldan fellur eplið langt frá eikinni“ og „hver er sinnar gæfu smiður“ sameiginlegt?

Báðir eru þeir rangir.

Epli falla iðulega langt frá eikunum vegna þess að þau vaxa á eplatrjám en ekki eikum og enginn getur smíðað gæfu sína án aðstoðar góðu og fórnfúsu mannanna sem hafa tekið það óeigingjarna hlutverk að sér af köllun og djúpri visku. Ég get varla hugsað þá hugsun til enda hverskonar klambur gæfa mín væri ef leiðsagnar og visku þeirra í stóru sem smáu hefði ekki notið við.

Góðu og vitru mennirnir sáu til þess að gæfa mín var reist á klöpp en ekki sandi. Það er þeim að þakka að foreldrar mínir gáfu mér gott og gilt íslenskt nafn. Ef handleiðslu þeirra hefði ekki notið við héti ég eflaust enn smekklausara nafni. Takk góðu menn!

En nú er vá fyrir dyrum.

Vondur maður í stjórnmálaflokki sem kennir sig við framtíðina vill afþakka leiðsögn gæfusmiðanna í mannanafnamálum. Hann segir að þetta standist ekki stjórnarskrána. Hvað er hann að hugsa? Veit hann ekki hvílíka holskeflu þjóðfélagið tók þegar leiðsögn góðu og vitru mannanna var afþökkuð í bjórmálum? Eða útvarpsmálum? Eða sjónvarpsmálum? Eða mjólkursölumálum?

Það er ekki nokkur vafi að ef leiðsögn góðu og vitru mannanna verður afþökkuð í þessu máli mun það marka upphafið að endalokum íslensks samfélags og menningar. Þjóðin hefur ekki á þeim rúmu ellefu hundruð árum sem hún hefur verið til sýnt neina umhyggju fyrir menningu sinni, máli og sögu.

Hafi ég einhverntíma haft þörf fyrir handleiðslu og stýringu var það þegar ég var nýorðinn faðir. Barnið hélt fyrir okkur foreldrunum vöku allar nætur einmitt á þeim tíma sem við völdum nafnið. Við vorum svo vansvefta og rugluð að hver veit nema við hefðum gefið drengnum okkar kvenmannsnafn? Ef engin hefði verið Mannanafnanefndin og lög um mannanöfn þá hefði nafnið kannski verið staðfest í bókum kerfisins. Hræðileg tilhugsun! Takk fyrir að vera til góðu, góðu menn í Mannanafnanefnd og allt hitt vitra fólkið í samfélaginu sem veit hvað mér er fyrir bestu í þessum efnum.

Við villuráfandi sauðirnir erum ekki í minni þörf fyrir að vera stýrt af glapstigum mannanafnavals þegar við komumst á fullorðinsár. Ef engin væru lögin gætu sjálfráða óvitar farið sér að voða. Gott dæmi um það er sjálfráði óvitinn Jón Gunnar Kristinnsson borgarstjórinn okkar fyrrverandi. Hann vildi breyta eftirnafni sínu í hið óíslenska og fáránlega Gnarr. Sem betur fer var það ekki leyft. Hugsið ykkur hve vesalings maðurinn hefði orðið fyrir miklu einelti ef hann fengi að halda þessu nafnskrípi!

Hvað gerir hann þá? Jú, hann fer til útlanda! Til útlanda þar sem smekkleysið og frelsið í mannanafnavali er algjörlega taumlaust! Og eins og sannkölluðum óvita sæmir hættir hann við Gnarr-nafnið og vill nú kalla sig Houston! Hafi Gnarr nafnið verið ljótt er Houston hörmulegt og fellur enganveginn að ritreglum íslensks máls. Það má vel vera að hann sé aðdáandi söngkonunnar Whitney Houston, en fyrr má nú rota en dauðrota.

Hér sést afleiðing þess svart á hvítu hvað myndi gerast ef engar reglur væru um mannanöfn.