Það er skemmtilegt að fylgjast með Sjálfstæðismönnum þessa dagana.

Í gær skrifaði Björn Bjarnason, fyrrverandi ráðherra flokksins grein um ESB málin. Þar sagði hann ESB-aðildarsinna í Sjálfstæðisflokki vera öfgamenn. Þar á hann við fólk eins og hinn Engeyjarættaða Benedikt Jóhannesson og Þorstein Pálsson, fyrrverandi formann flokksins.

Benedikt og Þorsteinn kalla hins vegar Björn og Davíð róttæka einangrunarsinna og svikara.

Björn vekur einnig athygli á því, að í grannríkjunum eru það oftar andstæðingar ESB-aðildar sem teljast öfgafullir eða róttækir.

Björn er eins konar aðalsmaður í flokknum, sonur leiðtogans Bjarna Benediktssonar (eldri). Honum lætur vel að tala um að aðrir en hann sjálfur séu öfgamenn. Hann ætti náttúrulega að vera  “íhald”, af gömlu gerðinni.

Það er Benedikt raunar líka. Þarna takast því á ólík ættarveldi aðalsmanna í Sjálfstæðisflokknum.

Samt horfir Björn framhjá því, að hann er sjálfur í hópi róttækustu stjórnmálamanna landsins, frjálshyggjuhirðar Hannesar Hólmsteins og Davíðs Oddssonar.

Frjálshyggjan sem Hannes flutti til landsins frá Texas í Bandaríkjunum er róttækasta pólitíkin sem hefur verið stunduð hér á landi um langt árabil. Það er pólitíkin sem færði okkur bóluhagkerfið, hrunið og vúdú-hagfræðina.

Og róttæklingar frjálshyggjunnar vilja ekkert læra af þeim mistökum sem leiddu Ísland svo herfilega afvega. Þeir fylgja frjálshyggjukreddunni af mikilli róttækni og halda fast í rétttrúnaðinn.

Kanski þeim sé best lýst sem róttækum íhaldsmönnum – eða íhaldssömum róttæklingum!

Þeir eru í öllu falli mótsagnakenndir.

Það ríkir því ótrygg stilla í Sjálfstæðisflokknum. Sannkallað svikalogn.

Síðasti pistill: Snjall samningur hjá kennurum