Meðal helstu ástæða hruns bankanna haustið 2008 voru ófagleg vinnubrögð stjórnenda þess.

Bankakerfið var síðan endurreist með framlagi skattgreiðenda og er nú að hluta í eigu ríkisins (skattgreiðenda).

Hið endurreista bankakerfi hefur þó ekki beinlínis slegið í gegn! Hneykslunarefni hafa hlaðist upp. Hér eru nokkur dæmi…

• Borgunarmálið
• Símamálið
• Fleiri vafasamar eignasölur
• Bónusgreiðslur
• Miklar launahækkanir stjórnenda
• Alltof háir vextir útlána
• Frumskógur þjónustugjalda
• Alltof há þjónustugjöld banka og kortafyrirtækja
• Léleg þjónustu
• …o.s.frv.

Svo bætist við að þetta auma bankakerfi, sem engin verðmæti skapar, skilar ofurgróða – 107 milljörðum á einu ári.

Góðinn hér virðist vera 5 til 6 sinnum meiri hlutfallslega en í Bandaríkjunum, þar sem flestum þykir nóg um (sjá hér).

Allt virðist þetta vera til marks um að stjórnendur bankakerfisins séu enn með sama hugarfarið og var á árunum fyrir hrun – þó „hin tæra snilld“ þeirra sé enn sem komið er ekki jafn stórtæk.

Öllum er misboðið!

En mun eitthvað breytast?

Eru stjórnmálamenn okkar ekki örugglega á fullu að hanna áætlanir um að breyta þessu?