Í 29. gr. stjórnarskrárfrumvarps stjórnlagaráðs er – eins og víðar í mannréttindakafla stjórnarskrárinnar – kveðið á um hömlur við því sem löggjafinn og handhafar dóms- og framkvæmdarvalds geta ákveðið:

Í lögum má aldrei mæla fyrir um dauðarefsingu.

Engan má beita pyndingum né annarri ómannúðlegri eða vanvirðandi meðferð eða refsingu.

Nauðungarvinnu skal engum gert að leysa af hendi.

Í gildandi stjórnarskrá er nákvæmlega, orðrétt, sömu ákvæði að finna – og þar sem pistlar þessir eru fyrst og fremst samdir í því skyni að upplýsa og fræða um tillögur stjórnlagaráðs um breytingar á stjórnarskrá – og gefa færi á rökræðum um þær – orðlengi ég ekki um þessa grein stjórnarskrárfrumvarps okkar í stjórnlagaráði; ég er hins vegar ávallt reiðubúinn til þess að svara málefnalegum spurningum.

Öll ákvæðin þrjú eru sett í stjórnarskrána við breytingu á mannréttindakafla hennar 1995 – en töldust væntanlega flest óskráð grundvallarréttindi áður.

Helst dettur mér í hug að skýra þurfi að með „nauðungarvinnu“ er átt við þrældóm – þ.m.t. mansal; samfélagsþjónusta í því skyni að leysa af hendi refsingu fellur hins vegar ekki undir hugtakið.

* Hér má lesa ítarlegri skýringar skrifstofu stjórnlagaráðs með stjórnarskrárfrumvarpi stjórnlagaráðs (sjá um þetta ákvæði á bls. 75).