Í 107. gr. stjórnarskrárfrumvarps stjórnlagaráðs segir:
Sveitarfélögum er stjórnað af sveitarstjórnum sem starfa í umboði íbúa og eru kjörnar í almennum, leynilegum kosningum.
Rétti íbúa sveitarfélags til þess að óska eftir atkvæðagreiðslu um málefni þess skal skipað með lögum.
Nauðsynlegt að hafa í stjórnarskrá…
Í gildandi stjórnarskrá segir ekkert um þetta en um þetta eru ákvæði í lögum; sem endranær er þó ástæða til þess að meta hverju sinni
- hvaða reglur er nægilegt að hafa í lögum (og eftir atvikum nauðsynlegt til útfærslu á stjórnarskrárákvæðum) annars vegar og
- hvaða reglur er nauðsynlegt að kveða á um í stjórnarskránni – m.a. til þess að binda hendur löggjafans eins og áður er vikið að.
… en nægilegt að útfæra nánar í lögum
Þó að þessar reglur séu að nokkru leyti þegar komnar í lög – sem er jú unnt að breyta að ákvörðun Alþingis – taldi stjórnlagaráð þær eiga heima í stjórnarskrá sem meginreglur sem útfæra má frekar í lögum. Í skýringum segir um þetta:
Í tillögu stjórnlaganefndar var lagt til nýmæli um kosningu sveitarstjórna og íbúalýðræði, en ákvæðið byggist á tillögu nefndarinnar, að undanskilinni orðalagsbreytingu í 1. mgr.
Í 1. mgr. þótti rétt að kveða á um það sem lengi hefur gilt skv. lögum, að sveitarfélögum skuli stjórnað af sveitarstjórnum, þær sæki umboð sitt til íbúanna og séu kjörnar í almennum kosn ingum sem skuli vera leynilegar. Eðlilegt þykir að kveðið sé á um slík grundvallarréttindi, líkt og kosningu sveitarstjórnar, í stjórnarskrá.
Til umræðu kom hvort áskilja bæri persónukjör eða heimila beitingu þess, eins og gert er í frumvarpi þessu, sbr. 39. gr., en talið var nægilegt að löggjafinn ákvæði slíkt og útfærði – og þá með hliðsjón af reglum stjórnarskrár og lögum um alþingiskosningar. Um nánari fyrirmæli, m.a. um kjörgengi og kosningarétt, verður kveðið á í almennum lögum.
Þá er nýmæli fólgið í 2. mgr. sem kveður á um rétt íbúa sveitarfélags til þess að óska eftir at kvæðagreiðslu um málefni þess. Sveitarfélög gegna mikilvægu lýðræðislegu hlutverki, enda eru þau það stjórnvald sem er næst fólkinu. Ákvæðið eitt og sér felur ekki í sér sérstakar skyld ur sveitarfélaga, heldur ráðagerð um að slíkar atkvæðagreiðslur skuli haldnar að ákveðum skilyrðum fullnægðum.
Réttinn til að óska eftir atkvæðagreiðslu um málefni sveitarfélaga er nú þegar að finna í XI. kafla sveitarstjórnarlaga nr. 45/1998, sbr. 8. gr. laga nr. 74/2003, og er meginbreytingin því að sá réttur er nú stjórnarskrárvarinn. Útfærslan er þó eins og í fleiri tilvikum sett í hendur löggjafans.