Því má fagna að stjórnvöld stóðu í lappirnar í kjaradeilu útvegsmanna og sjómanna.

Útvegsmenn og helstu þingmenn þeirra á Alþingi kröfðust þess að hluti af launakostnaði sjómanna yrði færður yfir á herðar almennra skattgreiðenda.

Sú hugmynd er vægast sagt ævintýraleg í ljósi gríðarlegs hagnaðar útvegsmanna á síðustu 5 árum og mikillar eignamyndunar í fyrirtækjum þeirra. En þeir sem mest fá kunnar sér ekki hóf, eins og oft vill vera. Græðginni halda engin bönd.

Vegna fyrirstöðu stjórnvalda varð niðurstaðan hins vegar sú, að útvegsmenn greiða að fullu fæðiskostnað sjómanna á veiðum, auk þess að greiða einnig kostnað við hlífðarfatnað. Nokkrar kjarabætur eru einnig í öðrum þáttum samningsins.

Mér finnst það raunar vitnisburður um slælega frammistöðu sjómannaforystunnar á fyrri árum að hafa ekki fyrir löngu komið kostnaði af fæði og hlífðarfatnaði að fullu yfir á útvegsmenn.

Niðurstaða kjarasamninganna er í senn eðlileg og sjómönnum hagstæð.

Að niðurgreiða launakostnað einkafyrirtækja með skattfríðindum er leið sem á að heyra fortíð til.

Þessi deila var nokkurs konar prófsteinn á staðfestu ráðherra Viðreisna gagnvart yfirgangi og forréttindum útvegsmanna.

Vonandi boðar þessi frammistaða Viðreisnar áframhaldandi starf að heilbrigðari virkni kvótakerfisins og hækkun veiðigjalda, svo þjóðin geti sætt sig við kerfið.

Síðasta grein:  Gammar ásælast eignir okkar