Það er athyglisverð umræðan um Al-Thani dóminn yfir nokkrum Kaupþingsmönnum.

Ég hef enga sérstaka skoðun á þeim dómi.

Ég tók þó eftir því að Sérstakur saksóknari hefur lengi verið með málið í rannsókn og dómur var felldur um fimm árum eftir að meintu afbrotin áttu sér stað.

Í framhaldi tók Brynjar Níelsson til máls og sagðist ósammála dóminum og hefur hann nú skrifað grein um þá afstöðu sína.

Þar fullyrðir hann meðal annars að málið hafi verið rannsakað í sérstöku „hatursástandi“ í þjóðfélaginu og að bæði saksóknari og dómarar hafi orðið fyrir „þrýstingi úr samfélaginu“.

Jón Steinar Gunnlaugsson, sem tekur til máls með tilvísun til greinar Brynjars, segir m.a. eftirfarandi:

“Dómari má ekki láta vindana sem á hverjum tíma blása í samfélagi okkar hafa nokkur áhrif á sig þegar hann leysir úr máli sem fyrir honum liggur.”

Í ljósi þess að Brynjar og Jón Steinar gefa í skyn að bæði saksóknari og dómurinn hafi brugðist starfsskyldum sínum vegna meints þrýstings úr samfélaginu, þá má spyrja hvort bæði Jón Steinar og Brynjar séu ekki sjálfir að setja þrýsting á dómarana?

Gilda viðvaranir Jóns Steinars um óheppilegan þrýsting á dómsvaldið þá ekki um hann sjálfan og Brynjar Níelsson? Málið á jú eftir að fara fyrir Hæstarétt.

Þeir félagar eru einmitt aðilar úti í samfélaginu sem virðast áhugasamir um tiltekna niðurstöðu í málinu – og beita sér kröftuglega.

Annars virðist heldur hæpið að halda því fram að dómurinn hafi fallið í einhverju hatursástandi.

Hvar gætir þess núna – fimm árum eftir hrun? Hjá dómurum?

Síðasti pistill: Borgarlíf