Það var ein af mikilvægustu forsendum Lífskjarasamningsins að stjórnvöld myndu lækka tekjuskatt láglaunafólks um a.m.k. 10.000 krónur á mánuði, eða um 120 þúsund krónur á ári.

Nú um áramótin kemur þriðjungur þessarar lækkunar til framkvæmda.

Í byrjun næsta árs verður lækkunin svo að fullu komin til framkvæmda.

Verkalýðshreyfingin lagði ríka áherslu á þetta.

Enda er þetta mikilvæg kjarabót, einkum fyrir lágtekjufólk, og raunar mun verðmætari en tíu þúsund króna launahækkun (af henni tekur ríkið strax staðgreiðslu uppá minnst 37%).

Í kjarasamningunum sem gerðir voru árið 2015 var samið um ágætar launahækkanir en þá rýrði ríkið persónuafsláttinn, árlega allan samningstímann (2015 til 2018).

Þetta jók skattbyrði allra, en þó langmest hjá þeim sem voru á lægstu laununum (sjá hér).

Þannig tók ríkið umtalsverðan hluta af kaupmáttaraukanum sem átti að renna til lágtekjufólks.

Slíkt mun ekki gerast á samningstíma Lífskjarasamningsins (2019-2022).

Þvert á móti bætist alvöru skattalækkun við kauphækkanir og aðrar kjarabætur sem í samningnum eru.

Mest kemur í hlut þeirra lægst launuðu. Skattalækkunin minnkar svo með hækkandi tekjum og skilar litlu sem engu til þeirra sem hafa meira en milljón í tekjur á mánuði.

Þannig er Lífskjarasamningurinn jafnaðarsamningur.

Tekjuskiptingin á Íslandi mun því jafnast á næstu þremur árum, að öðru óbreyttu.