Það er satt að segja ótrúlegt bull sem menn láta stundum út úr sér á Íslandi um vinaþjóðir okkar í Evrópusambandinu og aðildarviðræður okkar. Andstæðingar aðildar eru alla jafna verstir.

Það er að vísu eitrað og óheilbrigt margt sem á borð er borið í þjóðmálaumræðunni á Íslandi, t.d. linnulaus ósannindi og afbakanir frjálshyggjumanna um skatta og tekjuskiptingu. En ummælin sem látin eru vaða á opinberum vettvangi um ástandið í ESB ríkjum og um samskipti Íslands og ESB eru alltof oft ósæmandi. Þetta eru jú okkar nánustu viðskipta- og samstarfsþjóðir sem um er að ræða.

Mál Evrópu og möguleikar Íslands í framtíðinni fást almennt ekki rædd af neinu viti hér á landi. Það er auðvitað miður.

Nú var forsetinn okkar, sjálft átrúnaðargoð mitt, að bera í bakkafullan lækinn með vægast sagt vafasamar fullyrðingar um að við séu ekki velkomin í Evrópusambandið, þrátt fyrir aðildarviðræðurnar! Segir ESB hvorki hafa getu né vilja til að klára samningaviðræður.

Þau ummæli rekast á alltof margar staðreyndir til að vera boðleg.

Við erum t.d. nú þegar með um 70% aðild að ESB í gegnum aðild okkar að Evrópska efnahagssvæðinu. ESB hefur tekið umsókn Íslands vinsamlega þó hún breyti litlu fyrir sambandið – hver svo sem niðurstaðan verður.

Þetta skiptir kanski ekki máli lengur, því við erum ekkert á leið inní ESB á næsta áratug. Andstæðingar aðildar hafa þegar unnið sigur í málinu.

Einmitt þess vegna er ekki lengur þörf fyrir forheimskandi bull þeirra um Evrópu.

Snúum okkur að öðru gagnlegra, til dæmis því hvernig hægt er að bæta og verja kjör heimilanna – þrátt fyrir síendurteknar gengisfellingar krónunnar.