Ég hef lengi haft taugar til Evrópu. Þess vegna hrekk ég oft við þegar ég les skrif um Evrópu og ESB hér á landi. Þar er yfirleitt dregin upp svo hrikaleg mynd af einu og öllu sem evrópskt er.

Þegar fjallað er um kreppuna er eins og Evrópa standi  öll í björtu báli – eða að allt sé að hrynja hjá þeim greyjunum!

Slíkar hörmungarfréttir af Evrópu, sem finna má hjá íslenskum þráhyggjubloggurum, ellibelgjum á Evrópuvaktinni og Hádegismóra á Mogganum, að ógleymdum æsingamönnum á ÍNN, hafa vakið mér óhug  og áhyggjur af vinum mínum í Evrópu.

Ég hef því nýlega gert mér ferð til nokkurra höfuðborga Evrópusambandsins og kannað aðstæðurnar.

Ég stakk fyrst niður fæti í Kaupmannahöfn – áður höfuðborg Íslands, en nú djúpt sokkin í Evrópusambandið.

Skemmst er frá því að segja að ástandið þar er skelfilegt. Allt stendur í ljósum logum, eins og sjá má á myndinni hér að neðan, sem tekin er rétt fyrir utan Tívólí í miðborginni.

Það vekur þó aðdáum að venjulegir borgarar reyna enn að draga fram lífið og fara um í daglegum erindum sínum – þrátt fyrir eldhafið.

Hér að neðan má svo sjá fólk á flótta undan eldtungunum við ráðhústorgið…

Hér er svo enn ein mynd sem einnig er tekin á götum Kaupmannahafnar, en þar má sjá að Danir eru nú farnir að keyra um á asískum rickshaw-reiðhjólum í stað leigubíla. Það er víst ekki lengur hægt að fá eldsneyti á bíla í Danaveldi.

Það er sem sagt rosalegt að sjá hversu illa Evran og skrifstofufólk í Brussel hefur leikið þjóðirnar í Evrópu!

Það sem ekki er hrunið stendur í ljósum logum…