Ég hef lengi vitað að Illugi Gunnarsson sé röskur maður. Hann er fljótur að koma sér til verks. Nú hefur hann lagt fram tímabært lagafrumvarp um ríkisútvarpið sem kemur stjórn þess í kunnuglegar skorður.  Auðvitað var það ómerkileg vinstri villa að ætla að koma stjórnmálamönnum frá því að ráða yfirstjórn útvarpsins. Það er líka hárrétt hjá Illuga að alþingismenn eru þjóðkjörnir eins og forsetinn og eiga að ráða því sem þeir vilja ráða eins og hann. Þessi gamaldags vinstri klisja að svokölluð fagleg sjónarmið eigi að ráð för, er auðvitað vesældarlegt yfirklór til að koma sér sem þjóðkjörnum alþingismanni undan þeirri kvöð að þora að ráða og beita valdi. Við höfum Íslendingar af því afbragðs reynslu að setja stjórnmálamenn í og yfir faglegar stofnanir og eigum því tvímælalaust að snúa þessari faglegu vitleysu  til fyrra horfs. Fortíðin er alltaf betri en óviss framtíð, sem þar að auki var reynt  að móta af vinstri mönnum, ef ekki kommúnistum.

Svo er nú ekki verra að feta í fótspor Jónasar heitins frá Hriflu, sem er eins konar Guðfaðir ríkisstjórnarinnar og hafa gát á og snúa af þeirri augljósu vinstri slagsíðu sem er á ríkissútvarpinu. Það er t.d. með ólíkindum að sá heimsþekkti vísindamaður Hannes Hólmsteinn skuli aldrei vera kallaður til þegar beðið er um umsögn. Það kvað þó við annan og betri tón á góssenárunum fyrir hið svokallaða hrun, svo vitnað sé í fyrrverandi seðlabankastjóra, þegar Hannes var í öðrum hverjum fréttatíma, og færði okkur hlutlausar en jafnframt jákvæðar fréttir um nýja töfrahagkerfið og hve mikla velsæld það færði landanum. Hannes hafði meira að segja afsannað gamla spakmælið, um að eins dauði væri annars brauð.  Nú höfum við fátt annað heyrt um nokkuð skeið en neikvæðar fréttir, sem mátti til sanns vegar færa meðan vinstri stjórnin sat við völd. Þetta hefur dregið kjark og þrótt úr þjóðinni. Því er kominn tími til að rýmka til á fréttastofu. Við eigum í þessu eins og öðru að taka okkur Kínverja til fyrirmyndar, ekki segja fréttir af öðrum atburðum en þeim sem eru jákvæðir að mati stjórnvalda og segja fréttir eins og menn vilja hafa þær. Þar kæmi  Hannes Hólmsteinn sér vel. Þar er hann á heimaslóð.

Ekki trúi ég því að óreyndu að aðrir ráðherra taki ekki þetta frábæra frumkvæði Illuga sér til fyrirmyndar. Lögum um Seðlabanka var illu heilli breytt og í stað þrístjórnar  var settur einn stjóri, sem þar að auki varð að hafa faglega þekkingu á viðfangsefnum seðlabanka. Þarna sýndi sig þessi menntunarhroki vinstri manna enn og aftur, eins og hver og einn geti ekki stýrt seðlabanka. Þetta hafa byltingarstjórnir alltaf sagt. Hvorki Lenín né Stalín hikuðu við að setja fáfróða alþýðumenn í æðri embætti, svo fremi þeir væru sanntrúaðir bolsévíkar. Hæfi felst jú í pólitískri sannfæringu ekki fagþekkingu. Ekki trúi ég því að innanríkisráðherra, sem er jafnframt þjóðkjörinn þingmaður, fái ekki á ný að ráða hæstaréttardómara að eigin vali. Það reyndist vel. Vinstri stjórnin breytti þessu og bjó til eitthvað fáranlegt ráð til að meta hæfi – aftur þessi faglega síbylja. Við mat á og úrvinnslu úr lögfræðilegum álitamálum á pólitísk sannfæring að nægja. Ekki saka heldur ættartengsl við ráðherra. Ég ætla að taka mér forsetann til eftirbreytni og fyrirmyndar og vitna í nafnlausa menn sem við mig hafa rætt, menn úr næst innsta hring Sjálfstæðisflokksins. Þeir eru undrandi á seinagangi annarra ráðherra sinna að bregðast ekki fljótt við og ýta vinstri óheillaþróuninni aftur á bak í hvelli , eins og Illugi.

Þá verður nú að taka Hagstofuna föstum tökum svo hún fari ekki að birta einhverja bölvaða vitleysu um hagþróun sem kemur sér illa. Það voru engin vettlingatök sem tekin voru á Þjóðhagsstofnun, þegar hún í miðju góðærinu fór að spilla fyrir gleði landsmanna með neikvæðum ummælum um varhugaverða þróun hagmála. Og úr því að við virðumst komast af án Þjóðhagsstofnunar  hlýtur sú spurning að vakna, hvort nokkur þörf sé á svo dýrri stofnun eins og Hagstofunni ? Það reyndist prýðilega að fela einkabönkunum haggreiningu og gagnasöfnun. Þeir sögðu okkur ekki annað en þeir vildu að við vissum. Það kom sér prýðilega í hinu svokallaða hruni, því þannig  komu allir af fjöllum. Enginn hafði getað séð nokkuð fyrir. Því bar heldur enginn ábyrgð.  Þetta bara gerðist.