Kúgun íslenskra kvenna virðist ekki eiga sér nein takmörk. Ný rannsókn leiðir í ljós að konur hafa ekki einu sinni sama aðgengi að sundlaugum og karlar. Samkvæmt könnuninni eru aðeins 46% sundlaugagesta í sundlaugum Reykjavíkurborgar konur en karlar eru 54%. Við erum að tala um 8% mun. Hugsið ykkur heil 8%. Þessi kynjahalli vekur þungar áhyggjur og nauðsynlegt er að grípa til aðgerða til að auka aðsókn kvenna að sundstöðum hið snarasta.

Hugsanleg skýring á þessum kynjahalla í sundlaugum er að konur beri meiri ábyrgð á börnum og heimili. Bent er á að aðsókn kvenna sé minnst á morgnana og eftir kl 16 á daginn. Við þessari kúgun mætti bregðast með því að reka karlana upp úr sundlaugunum kl 16:00 og segja þeim að fara heim og taka við börnunum svo konurnar komist í sund.

En fleiri skýringar á þessu kynjaða sundlaugaatferli  blasa við. Feðraveldið neyðir konur til þess að velta sér stöðugt upp úr bókmenntum og menningu í stað þess að fara í sund. Samkvæmt sömu könnun sækja konur frekar um styrki til menningarstarfs en karlar og þær fá 63% styrkjanna en karlar aðeins 37%. Það er kannski ekki við því að búast að konur sem eru á kafi í menningarstarfsemi geti hangið langtímum í lauginni. Þessu þarf að breyta.

Að sama skapi reynir feðraveldið að deyfa konur og gera þær óvirkar með því að halda að þeim óeðlilegum bóklestri. Þannig eru  konur 67% þeirra sem eiga bókasafnsskírteini á móti aðeins 33% karla. Með því að uppræta bókasöfn mætti eflaust beina fleiri konum inn á rétta braut og fá þær til að líkjast körlum meira, t.d. með því að stunda sundlaugarnar af sama kappi.

Ennfremur hefur feðraveldið þvingað konur til þess að hafa svokallaðar tíðablæðingar. Meðalaldur kvenna við síðustu blæðingar er 52ja ára og konur eru að jafnaði ólettar um 2 ár ævi sinnar. Að því gefnu að aldursdreifing sé nokkuð jöfn (en það þarf að rannsaka betur) má ætla að um helmingur þeirra kvenna sem sækja sundlaugarnar hafi tíðablæðingar að jafnaði 4 daga í mánuði. Hver kona undir fimmtugu er þannig á blæðingum 13 daga af hverjum 100. Ef konur beygja sig undir ægivald feðraveldisins og tregðast til að nýta sér þjónustu sundlauganna þá daga sem þær eru á blæðingum, eru það 6-7% afföll.

Við þessum vanda mætti bregðast með ýmsu móti. Slá mætti tvær flugur í einu höggi með því að bjóða konum upp á legnám og losa þær þannig í senn undan hinu íþyngjandi móðurhlutverki og einnig að auðvelda þeim aðgengi að sundlaugum. Slíkt inngrip í líkama konunnar hefur þó áhættu í för með sér og ætla má að margar konur hafi ekki styrk til að grípa til svo rótttækra aðgerða gegn feðraveldinu. Því væri ákjósanlegri leið til úrbóta að halda sjálfsstyrkingarnámsskeið til þess að hvetja konur til að fara í sund á meðan þær eru á blæðingum. Þegar allt kemur til alls eru blæðingar ekki hlutskipti sem konur hafa valið sér og því alger óþarfi að hlífa pulsupartýinu í heita pottinum við rauðum taumum. Það gæti jafnvel orðið til þess að einhverjir þeirra gæfust upp á viðleitni sinni til að einoka sundstaði borgarinnar og þar með væri jafnvel hægt að ná fullu jafnrétti.

Áfram stelpur. Segjum feðraveldinu stríð á hendur. Látum ekki líkama okkar hindra aðgengi okkar að sundstöðum. Förum stoltar í sund þótt við séum á túr og látum það barasta gossa beint í laugina.

Ég hef ekki skrifað rapptexta áður og veit svosem ekki hvort þessi tilraun stenst bragreglur rappsins 🙂

———————
Ég fíla ekki ritskoðun og finnst það dáldið upptjúnað
er klámpostular predika pólitískan réttrúnað.
En samt ég vildi svör við því
hvernig á því stendur að fjendur
dónanna sem grínast, sýnast
ekkert hneykslast klámi á
ef það kemur innan frá.
Og hvað sem líður Jónínu og ónafngreindri rapppíu
aldrei varð ég vör við nokkrar ofsóknir gegn Erpi
þótt hann hafi talað eins og karlrembugerpi.

Hverjir mega klæmast
án þess að dæmast
af dólgafemínistum
sem gera mun á listum
og karlremburaupi
dulbúnu sem skaupi?

Hverjir mega pota kjánaprikunum í pussurnar
án þess að gefa tilefni til hnussunar?
Hverjir mega djóka með að lóka
skverlegu skvísurnar,
framhaldsskólafýsurnar
heitar og bjóðandi
með draslið á sér sjóðandi?

Erpur hefur svarað því
það eru þeir sem falla í
kramið hjá þeim róttæku og rétthugsandi
og hjóla ekki í femmurnar með saur og hlandi.
Þeir sem vg styðja
og biðja
Palestínu griða og eru í réttu liði
því það er slíkra sómamanna siður
að sparka bara upp en aldrei niður.

Þeir sem hata ójöfnuð
og praktísera munnsöfnuð
bara gagnvart bláeygum skvísum
framhaldsskólafýsum
sem taka ei þátt í grasrótarbaslinu
en beiða þar til sýður á draslinu.

Velmeinandi listamenn sem gútera ekki kapítal
ósýktir af útlitsdýrkun (enda líðst þeim mellutal)
þeir andæfa hernaði og mótmæla stóriðjunni,
og hórast hvergi nema undir pólitísku miðjunni.
Og sitja af stakri séntilmennsku þegjandi undir hvíunum
í ónafngreindu rapppulsupíunum.

Á yfirdrulli einkarétt
eiga þeir sem hafa stétt-
arvitund og rokka
og aldrei myndu píkuhárin plokka
ef sjálfir þeir væru
konur með gæru
í klofinu
því um það snýst jú kvenfrelsisbaráttan
djöfullinn er píkurakstursáráttan.

Hvað höfðingarnir hafast að
hinir meina að sér leyfist það
þeir djóka með að leggja lók
í húmorslausa ullarbrók.
En staðfest er af RocaBlaz
að feminista væl og þras
ætti, vill hann meina,
að beinast
helst að Imma ananas
þegar hann rekur granítharðan göndulinn
í gráhærðan bílskúrinn.

Öðlingar og elítan
eiga vísan hreinhvítan
passa hjá þeim trúuðu
sem allra harðast púuðu
á Jónsa þegar hann hamaðist á hórunum
en fróaði ekki feminisku órunum.

Um daginn skrifaði ég grein þar sem ég nefndi dæmi um það hvernig kennivald kvenhyggjunnar er smámsaman að yfirtaka fjölmiðla.  Ég vissi samt ekki þá hversu langt þessi þróun er komin en Harmageddonmálið varpar enn nýju ljósi á það.

Fyrst féll ég fyrir Harmageddongríninu og hélt að stjórnendur þáttarins hefðu í alvöru gert svona feit mistök. Áttaði mig þó fljótt. Tónlistarmaður sem enginn hefur heyrt nefndan kallar sig Millz og kemur fram eins og Gillz í sjötta veldi. Æðsti prestur feminista á Íslandi kvartar og þess er af óskiljanlegum ástæðum getið í fjölmiðlum hver það var sem kvartaði. Téður æðstiprestur er með Sir Millz á vinalistanum sínum á facebook. Stjórnendur þáttarins sem hingað til hafa ekki sýnt af sér neinn púritanisma eru sagðir hafa gengist undir siðareglur þar sem „feminisk gildi“ séu í hávegum höfð og að lokum reka þeir sjálfa sig. Að sjálfsögðu er þetta grín og mér leið eins og fullkomnum asna þegar ég sá að ég hafði hlaupið apríl 30. nóvember.

Nema hvað; þetta er víst ekkert grín eftir allt saman. Lögmál Poes á svo sannarlega við bara ekki á þann hátt sem ég hélt. Farsinn er semsagt ekta. SirMills er ekki paródía heldur alvöru fáviti. Hann setti þetta lag sitt inn á Soundcloud fyrir tveimur árum. Og Máni og Frosti eru ekki að gera grín að kennivaldi kvenhyggjunnar þegar þeir segjast hafa sett sér feminiskar siðareglur heldur er þeim alvara.

Það ætti ekki að koma á óvart þótt stjórnendurnir víki í smátíma. Eins og ég talaði um í pistlinum sem ég tengdi á hér að ofan stjórna feministar því nú þegar hvað er tekið til sýninga í sjónvarpi og kvikmyndahúsum og því ekkert eðlilegra en að þær fjarstýri starfsmannahaldi útvarpsstöðva líka. Ég hélt þó satt að segja að þær þyrftu ennþá að frekjast dálítið til þess að fá að stjórna fjölmiðlum en svo er ekki. Útvarpsmenn gangast sjálfviljugir inn á það að lúta ákveðinni pólitískri hugmyndafræði, án þess að nokkur hafi beitt þá þrýstingi til þess.

Feminismi er þannig orðin nokkurskonar heilög kennisetning sem þarf að klína inn á sem flest plögg þó ekki sé nema upp á punt. Hann er eiginlega að taka við þeirri stöðu sem „kristileg gildi“ höfðu áður. Og það, kæru lesendur, er kennivald.

Eins og ég hef fjallað um í pistlunum sem ég tengi á hérna neðst, er meginmakmið feminista að koma á nýju kennivaldi, kennivaldi kvenhyggjunnar. Í því skyni vinna kvenhyggjusinnar markvisst að því að yfirtaka alla umræðu og orðræðu sem snertir kynjamál. Einn þátturinn í þeirri viðleitni felst í endurtúlkun bókmennta og annarra lista. Ég mun síðar fjalla um endurtúlkanir þekktra skáldsagna en í tilefni af því að aðventan er að hefjast langar mig að benda á feminiska djöflaleit í þekktum jólasöngvum.

Leitin að djöflinum

Í þessu myndbandi kynnir feministi hugmyndir sínar um kvenhatur, klám og nauðgunarmenningu í vinsælum jólalögum. Að sjálfsögðu finnur hún feðraveldisdjöfulinn og alla hans ára hvar sem hún leitar.

Konan er alltaf fórnarlambið

Hún er ekki að grínast konan. Hún meinar í alvöru að All I Want for Christmas Is You skipti um merkingu eftir kyni þess sem syngur. Ef það er kona eru „skilaboðin“ þau að konur geti ekki verið hamingjusamar án karlmanns. Ef flytjandinn er karlmaður merkir textinn hinsvegar ekki að karlinn geti ekki verið hamingjusamur án konu, heldur hefur hann allt í einu breyst í sögu eltihrellis sem situr um stúlku sem vill ekkert með hann hafa. Finnst ykkur þetta skynsamlegt?

Jólasveinninn sem táknmynd klámvæðingardjöfulsins

Ég sá mömmu kyssa jólasvein er í rauninni klámsaga. Þetta er kvæði sem flestir hafa skilið sem krúttlega sögu af barni sem verður vitni að sakleysilegu keliríi foreldra sinna þegar pabbinn er að máta jólasveinsbúninginn. Barnið virðist gruna hvernig í öllu liggur og glaðlegt lagið gefur ekkert tilefni til þeirrar túlkunar að þarna sé á ferð einhver hryllingur. Feministanum tekst að sjá klám út úr þessu. Barnið neyðist til að horfa upp á framhjáhald móður sinnar. Og jú í skársta falli gæti jólasveinninn verið faðir barnsins en þá er það samt eitthvert oj, án þess að nánar sé farið út í það í hverju ojið er fólgið.

Ég er mest hissa á því að hún skuli ekki hafa notað þetta gullna tækifæri til að túlka textann á þann veg að þarna sé jólasveinninn að stunda mansal. Hann kemur jú með gjafir og mamman kyssir hann og kitlar hann undir skegginu. Sagan af því þegar hann fer með hana heim á Norðurpólinn og leyfir öllum álfunum að sprengja í’ana er svo bara of hræðileg til þess að það sé á börn leggjandi að heyra hana.

Og enn á að neita litlum stúlkum um stríðsleikföng

It’s Beginning to Look a Lot Like Christmas frá 1951, er einnig algert ógeð því þar eru drengjum gefin hefðbundin drengjaleikföng en telpum brúður. Feministinn ann höfundi þess ekki einu sinni að vera barn síns tíma, hvað þá að reiknað sé með að þarna sé bara ákveðnum veruleika lýst; að óskir barna séu kynbundnar. Þetta hljóta að vera „skilaboð“ um að svona eigi þetta að vera. Jeminn hvað ég  hefði orðið svekkt ef ég hefði fengið byssu í jólagjöf þegar ég var barn – en það er náttúrulega bara staðfesting á hinu illa feðraveldi.

Kvenhatrið birtist líka í þeirri goðsögn að konur langi í dýra hluti

„Santa Baby“ er svo enn ein árásin á konur því samkvæmt textanum hljóta allar konur að vera gullgrafarar. Jájá, auðvitað þekkja fáar konur það í alvöru að langa í lúxuslíf og auðvitað eru engin dæmi um söngva þar sem karlar gæla við hugmyndina um að fá auðævi upp í hendurnar. Þetta er alltsaman einn allsherjar sexismi.

Og að lokum nauðgunarmenningin

Það hroðalegasta af öllu er svo nauðgunarlagið Baby it’s Cold outside.  Mörg okkar hafa misskilið textann á þann veg að þarna sé verið að lýsa tilhugalífi árið 1944. Að karlmaður sé að reyna við stúlku sem segist þurfa að fara heim þótt hana dauðlagi að vera lengur.

Ég féll fyrir Harmageddongríninu. Ég hlustaði á viðtalið og hugsaði „rassgat og alnæmi, er þetta ekki grín?“ en trúði samt. Var byrjuð að skrifa Frosta skammarbréf þegar mér var bent á að dónagaurinn kallaði sig Millz. Ég skil ekki hvernig mér gat yfirheyrst það. Í framhaldinu benti Snjáldurvinur mér svo á þessa stuttu úttekt á lögmáli Poes.

Samkvæmt lögmáli Poes ganga öfgahópar svo langt í vitleysunni að það er illgerlegt að toppa hana með skopstælingu. Munurinn á raunverulegum málflutningi og háði verður svo lítill að ef maður gefur ekki greinileg merki um að maður sé að grínast, mun einhver trúa að manni sé alvara. Þetta rímar vel við umræðuna um feminisma, karlrembu og skopstælingar. Poe talar um bókstafstrú og öfgahópa, en það sama á við um grín sem gengur svo langt að það hættir að vera fyndið, það er ekki hægt að ýkja það. Fúsk íslenskra fjölmiðla er á svo alvarlegu stigi og grófasti karlrembuhúmor sem viðgengst gengur svo langt, að ég trúði því að Harmageddonmenn hefðu aulast til þess að lofa Millz að vaða á súðum án andsvara.

Poe hitti naglann á höfuðið. Það er ekki bara ég sem á það til að sjá ekki muninn á paródíu og veruleika. Karlremba, kynþáttahyggja, hégómleiki, efnishyggja; allt gengur þetta nógu langt til þess að Hugleikur Dagsson finnur sig knúinn til að árétta að hann sé að grínast. Að sama skapi gengur ruglið í feministum svo langt út fyrir mörk hins hlægilega að hversu mikla þvælu sem maður lætur frá sér er útilokað að toppa grínið sem maður er að reyna að grínast með. Skilin milli spaugs og veruleika eru svo óljós að ef þessi pistill hefði birst á Pressunni undir nafni óþekktrar manneskju hefðu margir tekið honum sem skopstælingu á feminiskum tvískinnungi. Þessi grein var víst hugsuð sem háð á paródíu á femniska túlkun tákna en kemur í skársta falli út sem paródía á feminisma.

Meint paródía 

Lögmál Poes rifjaði upp fyrir mér misheppnaða tilraun til skopstælingar á texta Billy Joel She’s Always a Woman. Texti Billys lýsir konu sem beitir sálfræðihernaði til þess að stjórna karlinum. Hún gerir hann óöruggan með óræðum svipbrigðum, mislyndi og duttlungafullri hegðun. Hún þiggur en gefur engin fyrirheit um endurgjald og hann veit almennt ekkert hvar hann hefur hana. En hann elskar hana nú samt, hann er ekki beinlínis að kvarta undan henni, heldur að lýsa ástandi sem hann sættir sig við þótt það valdi honum sársauka. Saman kalla texti og lag fram hughrif sem hafa komið laginu á blað með vinsælustu ballöðum 20. aldarinnar; flestir myndu kalla þetta ástarsöng.

Billy Joel hefur oft verið gagnrýndur fyrir karlrembu (eitt dæmi hér) og þeir sem leggja sig fram um að sjá kvenhatur í öllum hugsanlegum aðstæðum túlka þennan mansöng sem afhjúpun kvenfyrirlitningar. Textinn sem á að vera skopstæling, lýsir sjálfhverfum og tillitslausum karlmanni.

Stæling? Já vissulega. Kannski svar. En skopstæling? Hvar er þá skopið? Textinn er nákvæm lýsing á manni sem ég þekki persónulega, ekki einu sinni ýkt. Þetta gæti verið paródía ef svona sambönd væru sjaldgæf en kvölin sem fylgir því að elska narkissista er algengt stef bæði í poppmenningu og klassískum kveðskap.

Ekki paródía

Margir dægurlagatextar sem sannarlega eru ekki hugsaðir sem neitt spaug segja nokkurnveginn það sama og meint paródía. Stand by Your Man er t.d. engin skopstæling, heldur lýsing á hugrenningum konu sem  sættir sig við stórkostlega galla mannins síns af því að hann er ‘just a man’ og þar með er ekki hægt að gera miklar kröfur til hans.  Á sínum tíma var textinn gagnrýndur sem and-feminiskur áróður en hver er munurinn á honum og meintri paródíu á Billy Joel?

Ég býst við að kynjafræðingar líti á texta Tammy Wynette sem dæmi um „styðjandi kvenleika“. Eins mætti fara með kvæði Jónasar Árnasonar um árans kjóann hann Jó(h)ann. Þar lýsir konan lífi sínu með úrillum frekjuhundi sem kann hvorki tillitssemi né þakklæti, en hún elskar hann, jafnvel þótt hann sé eins og hann er.  Ég sé engin sérstök „skilaboð“ í þessum textum, þetta eru bara lýsingar á upplifun kvenna sem vita að þær geta ekki breytt þeim mönnum sem þær elska. En auðvitað finna þeir djöfulinn allsstaðar sem að honum leita.

Konan er alltaf fórnarlamb

Billy Joel samdi lagið til þáverandi konu sinnar, Elizabeth Weber, eftir að hún tók við stjórn fyrirtækisins sem hann sjálfur réði ekkert við. Elizabeth er lýst sem hörkutóli sem alltaf hafði sitt fram. Fyrir því fann Billy ekki aðeins þegar hún bjargaði fyrirtækinu hans heldur líka þegar þau skildu og hún tryggði sér bæði helminginn af því sem hann þegar hafði þénað og helminginn af framtíðartekjum hans líka. Þetta varð til þess að trommarinn Liberty DeVitto sneri út úr öðrum texta sem Billy hafði ort til Elizabeth, það var ástarsöngurinn Just the Way You Are, en í meðförum DeVitto varð þessi lína She Got the House, She Got the Car.

Þótt textar Billy Joel og Tammy Wynette snúist um sama efni eru þeir samkvæmt feminiskri hentistefnu túlkaðir á ólíkan hátt. Í hugum þeirra sem gagnrýna Billy Joel fyrir karlrembu er karl sem lýsir brestum konu ekki að lýsa veruleika manns sem býr við sálrænt ofbeldi heldur er hann kvenhatari. Kona sem lýsir tillitslausum karli, eins og í textanum sem Tammy Wynette gerði frægan, er hinsvegar að lýsa veruleika feðraveldisins.  Konan er fórnarlamb.

Harmageddon og paródían

Það væri vel hægt að gera skopstælingu af ástarsöng Billy Joel en tilraun stúlkunnar sem sneri textanum upp á karlmann er misheppnuð. Spaug er alltaf á einhvern hátt á skjön við það sem maður á von á en þessi meinta paródía felur ekki í sér neina afbökun á veruleikanum og gengur ekkert lengra en upprunalegi textinn.

Ég trúði því um stund að það hefði verið alvöru aulagangur hjá Harmageddon að hleypa Millz áfram, en þar er þó veruleikinn afbakaður nógu mikið til þess að ég sé húmorinn þegar mér er  bent á hann. En það er annað í þessu Harmageddondæmi sem á að vera fyndið, sú staðhæfing að útvarpsmenn hafi sett sér að vinna eftir „feminiskum gildum“. Það grín er alveg jafn misheppnað og hin meinta paródía á Billy Joel. Það er nefnilega miklu sennilegra að stjórnendur útvarpsþáttar láti feminista stjórna sér en typpagrínista og því hefði ég vel trúað, jafnvel þótt væri fyrsti apríl og ég hefði lesið það á Knúzinu.

Þrátt fyrir að ég tæki það skýrt fram í pistli mínum í gær að ég væri ekki að kalla eftir gagnrýni á Erp Eyvindarson eða ætlast til þess að feministar gagnrýndu annað en þeim bara sýnist, hafa viðbrögðin að miklu leyti snúist um það hvort eigi að gagnrýna Erp og hvort það séu þá feministar sem eigi að taka það að sér eða ég sjálf. Greinin snerist ekkert um það, heldur var ég að færa rök fyrir því sem ég tel augljóst, að það sem ráði því hvort eitthvað er túlkað sem kvenfyrirlitning, sé ekki það hvað er sagt, heldur pólitísk tengsl þess sem talar. Ég talaði sérstaklega um afskipti Erps af pólitík en ég hef áður bent á að þeir sem eru í náðinni hjá menningarelítunni komast upp með það sem yrði vafalaust túlkað sem klám og kvenhatur hjá minni spámönnum.

Ég fékk ýmis viðbrögð við þessum pistli og mun e.t.v. síðar taka einhver þeirra til umræðu en aðeins eitt svar svar hef ég enn séð sem er hvorttveggja í senn, andsvar við þessum pistli og viðleitni til að nálgast viðfangsefni pistilsins en ekki eitthvað allt annað. Það svar var frá Hildi Lilliendahl. Hún sagðist ekki hafa séð menntaskólamyndbandið fyrr og benti á að sjálf hefði hún gagnrýnt Erp áður en auk þess kysi hún stundum að sýna ömurlegheitum bara enga athygli. Mér finnst Hildur trúverðug og hef ekki séð neinn elitisma í gagnrýni hennar hingað til. Hún hefur m.a.s. gagnrýnt Tómas Guðmundsson fyrir að vísa til barnungra telpna sem kynvera svo ekki virðist hún á valdi hugmynda um hámenningu og lágmenningu, svo mikið er víst. (Ég tek fram að ég er ekki að lýsa mig sammála Hildi um Tómas, heldur er ég að benda á að hún er sjálfri sér samkvæm) Ég hef heldur ekki séð að hún láti pólitískar yfirlýsingar annarra ráða því hverja hún gagnrýnir og hverja ekki. Svo gott og vel, hér er ein skýring til viðbótar við mína skýringu; semsagt sú að myndbandið hafi annaðhvort ekki náð augum feminista eða þeir ákveðið að hundsa það til að gefa því ekkert vægi. Þetta er svar sem ég tek til greina.

Önnur andsvör standa ekki undir því að snúast um efni greinarinnar. T.d. fékk ég svör sem eru efnislega á þann veg að með því að benda á að Erpur og fleiri sem tala ósmekklega séu ekki gagnrýndir, sé ég að verja Egil Einarsson. (Ég bar reyndar viðbrögðin við dónaskap Jónsa saman við viðbragðaleysið við sambærilegri orðræðu Erps en ég hefði auðvitað alveg eins getað tekið Gillz sem dæmi.) Það er á mörkunum að mér finnist þetta svaravert en þar sem ætla má að margir lesendur þekki ekki fyrri skrif mín, ætla ég að svara þessum ummælum:

Þó svo að tilgangurinn væri sá að verja Egil, svarar það ekki spurningunni um það hvort pólitískar yfirlýsingar hafi áhrif á það hvort menn komast upp með ruddaskap. En þar fyrir utan er af og frá að ég hafi nokkurntíma afsakað tuddaganginn í Agli. Ég hef þvert á móti gagnrýnt þá orðræðu og menningu sem hann stendur fyrir, t.d. hér og hér. Mér finnst mál Egils mjög áhugavert og ekki síst það hvernig umræðan um það afhjúpar viðhorf sem full ástæða er til að ræða. Ég hef margsinnis lýst andúð minni á því að maðurinn skuli hafa verið nánast tekinn af lífi í fjölmiðlum og ég hef bent á að hatrið gegn honum er réttlætt annarsvegar með margra ára gamalli bloggfærslu sem hann er löngu búinn að biðjast afsökunar á og hinsvegar með því að hann fékk á sig nauðgunarkæru sem var vísað frá. Það þarf góðan túlkunarvilja til að taka slíkum ábendingum sem sérstökum stuðningi við subbulegan karlrembuhúmor og menningu sem hampar yfirborðsmennsku. Ennþá betri vilja þarf til að skilja ábendingar um hlutdrægni í gagnrýni á karlrembulegt tal sem réttlætingu á ógeðshúmor en þá vantar víst ekki viljann sem kæra sig ekki um að horfast í augu við sinn eigin tvískinnung.

Önnur svör sem ég ætla að bregðast við eru fullyrðingar um að mér finnist ekki ástæða til að gagnrýna Erp. Það er rangtúlkun. Ég sagði ekki að Erpur væri ekki gagnrýniverður heldur að gagnrýni á hann væri ekki efni pistilsins. Mér finnst í fínu lagi að gagnrýna Erp. Ég efast hinsvegar að það þjóni góðum tilgangi að standa á öndinni af hneykslun á dægurlagatextum eða einhverjum subbuskap sem menn missa út úr sér í hugsunarleysi. Mér finnst áhugaverðara að skoða þau viðhorf sem skína í gegnum niðrandi orðræðu og viðbrögðin við henni en að benda á sökudólg. Þannig hef ég frekar talað um kynjaímyndir í dægurlagatextum allt frá Einsa kalda og til mellutexta Erps en að ráðast með offorsi á Erp. Í þessum pistli er áherslan á þau viðhorf sem endurspeglast í viðbrögum við dónaskap Jónsa fremur en það hvað Jónsi sé mikið ógeð. Ég jós heldur ekki persónulegum svívirðingum yfir Egil og hans aðdáendur þegar ég bað húmorista af því tagi að hugsa sig aðeins um. Semsagt, mér finnst ástæða til að ræða niðrandi umtal um konur, hvort sem það kemur frá Agli, Jónsa, Erpi eða einhverjum öðrum. Ég tek hinsvegar ekki þátt í þeirri umræðu á feminskum forsendum. Ég neita að afgreiða þessa menn einfaldlega sem kvenhatara því ég held að orðræða þeirra eigi sér miklu flóknari og áhugaverðari skýringar.

Mig langar að vekja athygli á tveimur svörum til viðbótar. Annað þeirra er í megindráttum það að Erpur sé sko bara víst rauðsokka og þar sem hann hafi stutt mörg pólitísk mál sem snerta mannréttindi og umhverfisvernd, sé óþarfi að gagnrýna hann fyrir niðrandi orðræðu um konur. Takk Snærós, ég átti ekki von á því að fá svona afdráttarlausa staðfestingu á því að tilgáta mín væri rétt. Hitt svarið er komment frá Magnúsi Helgasyni en hann segir að þarna hafi Erpur tekið þátt í „listrænum gjörningi“ og feministar líti það öðrum augum en daglega umræðu. Við þessu útspili Magnúsar á ég aðeins eitt svar: Dæs.

Þegar ég sá þetta myndband átti ég von á því að feminstar myndu brenna Erp Eyvindarson á báli.

Erpur flokkast sem fyrirmynd og þarna kemur hann fram, fullorðinn tónlistarmaður, eins og hani í hæsnahóp, með hóp af framhaldsskólastelpum í heita pottinum. Hann talar svo um þær sem „fýsur“ og segist hafa skráð sig í fjarnám í skólanum þeirra af því að félagslífið sé svo æðislegt og stelpurnar svo „ljónharðar að það bókstaflega sýður á draslinu á þeim“. Maður hefði haldið að þetta væri sannkallað jólahlaðborð fyrir feminista en ég sá þetta aldrei gagnrýnt.

Ég er ekki að skrifa þennan pistil í þeim tilgangi að messa yfir Erpi eða krökkunum sem gerðu myndbandið. Ég tel enga ástæðu til þess að reyna að hafa vit fyrir framhaldsskólanemum; mikill áhugi á djammi og kynlífi ásamt ósmekklegum húmor einkennir þennan aldur og ég hef engar áhyggjur af því að það hafi ógnvænlegar afleiðingar. Það sem vekur áhuga minn hér eru ekki „skilaboð“ Erps (en samkvæmt feminiskum rétttrúnaði notar ekki nokkur maður kynferðislegar skírskotanir nema til þess að koma einhverjum sérstökum „skilaboðum“ áleiðis) heldur ástæðurnar fyrir því að hann skuli ekki hafa fengið á sig neina gagnrýni frá þeim sem eru með klám og kvenfyrirlitningu á heilanum. Og það er best að ég taki það skýrt fram að ég ætlast ekki til þess af femnistum eða neinum öðrum að þeir gagnrýni annað en það sem þeim sjálfum sýnist en engu að síður er áhugavert að skoða hverjir það eru sem njóta friðhelgi og hverjir eru brenndir.

Jú Erpur hefur verið gagnrýndur eitthvað smávegis en ekki í neinu hlutfalli við það sem ruddalegir textar hans gefa tiefni til. Hér eru nokkur dæmi:

Blaz Roca er halinn sem
börnin þín fíla, því að,
ég kenni þeim að ríða,
fýra og dett’íða
Fjórfingra þig físa, fyrir
kynslóðina mína
Ég er Blaz Roca bíaaa,
étum krakkana þína.

Hún er á maraþon túr
og rústa heilli íbúð
en ég sver upp á þennan púng
að ég hef alltaf verið trúr

Mig rámar reyndar í gagnrýni á XXX Rottweilerhunda en í fljótu bragði finn ég ekkert í heykvíslastílnum, bara þetta sem verður að teljast hófsamleg og sanngjörn gagnrýni. Erpur fór þó yfir þolmörk einhverra sumarið 2010 með mellulaginu sínu. Hér er sýnishorn úr textanum:

Kvótalaus á miðunum
hangi með liðinu,
halaðir á prikinum
skinkur nýfallar og volgar úr Byrginu
mella er mín kapella
Hnakka slöttt,
sem pakkar skott
og þannig er ‘etta
fokkum í hórum
hómí, við lókum
mitt geim er dörtí
eins og pólskur dólgur.

Jú einhverjum ofbauð. Ég minnist þess þó ekki að hafa séð neinn tala um Erp sem „þroskaskertan reginhálfvita“ en það var sú einkunn sem alfa male feministinn Magnús Sveinn Helgason gaf Jónsa í svörtum fötum fyrir ósæmileg ummæli um konur. Athyglisvert er einnig að í þessum pistli þar sem Jónsi er tekinn í gegn er gefið til kynna að einn maður beri ábyrgð á dónaskap heillar kynslóðar þótt auðvitað sé það ekkert nýtt að í dægurlagatextum séu konur í hlutverki kynferðislegs „viðfangs“ og karlar í hlutverki kvennabósans. Og þetta var svosem hvorki í fyrsta né síðasta sinn sem Gillzenegger hefur verið kennt um siðspillingu ungdómsins.

Af hverju má Erpur það sem Jónsi má ekki? Getur verið að það hafi eitthvað með pólitík að gera? Nokkrum mánuðum áður en Jónsi klúðraði orðspori sínu með því að kalla tónleikagesti sína hórur lýsti Erpur því yfir opinberlega að hann væri feministi. Og áður en hann lýsti því yfir, studdi hann starf ungliðahreyfingar VG og ljáði þeim m.a.s. rödd sína.

Það skyldi þó ekki vera að pólitík ráði því að Erpur hefur sloppið þokkalega vel frá meintum sniðugheitum sem aðrir popparar hefðu verið jarðaðir fyrir að láta frá sér? Ég hef allavega ekki heyrt trúverðugri skýringu.

Nú er bara tæpur mánuður til jóla og eitt af því sem einkennir aðventuna er örlæti og kærleikur í garð fátækra og hrjáðra. Við getum auðvitað kallað það hræsni að leggja sérstaka áherslu á mannúðarstarf einn mánuð á ári en það hlýtur þó að vera skárra að almenningur sé meðvitaður um eymd meðbræðra sinna einu sinni á ári en alls ekki. Auk þess er sá dómur tæpast sanngjarn því þótt söfnunarátök séu mest áberandi í kringum jól er hjálparstarf auðvitað í gangi allt árið.

Hjálparstarf er mikilvægt. Hugsið ykkur t.d. hvernig ástandið í þróunarlöndunum væri ef ekki fyrir hjálparstarf. Þriðji heimurinn á okkur Vesturlandabúum mikið að þakka. Við söfnum ekki aðeins fé í bauka, heldur sendum við mikið magn matvæla og lyfja til svæða þar sem skortur á nauðsynjum er átakanlegur. Við stöndum fyrir undirskriftasöfnunum til að reyna að koma vitinu fyrir þeirra eigin ógnarstjórnir og við sendum friðargæsluliða til að kippa hlutunum í lag þegar allskyns talíbanar hafa lagt allt í rúst. Við sendum sjálfboðaliða til að vinna ýmis verkefni í þróunarlöndunum, við sendum börnum jólagjafir, við sendum fátæklingum föt sem við erum hætt að nota, slitin bíldekk og bilaðar tölvur. Við styrkjum barnaþorpin og við rekum þróunarsamvinnustofnun svo að vanþróaða fólkið geti þróast eins og við. Sjálfsagt má gagnrýna þróunarsamvinnu eins og allt annað en þeir sem sjá eftir þeim peningum sem renna til hennar ættu kannski að hafa í huga að þróunarstarf gagnast ekki aðeins vanþróuðu fólki, það skapar líka hálaunastörf fyrir nokkra Íslendinga og þau skila aftur skattekjum í kassann.

Mér finnst alltaf dálítið dapurlegt að heyra fólk tala um að við höfum ekki efni á því að styrkja þriðja heiminn. Við Vesturlandabúar erum nefnilega forríkir og þótt vandamál í okkar eigin heimshluta verði seint upprætt, þá ættum við kannski að hafa það í huga að það eru ekki allir jafn heppnir að búa yfir öðrum eins auðlindum og við. Vesturlönd eiga nefnilega gífurlega miklar auðlindir sem vanþróuðu löndin skortir. Vestræn fyrirtæki eiga t.d. gull- og demantanámur í Afríku en vanþróað fólk hefur ekkert vit á því að nýta sér þær. Vestræn fyrirtæki eiga líka stórar báxítnámur á Indlandi og stöku sinnum hafa þau skapað störf handa fólkinu sem þau hafa neytt til að skera bústofn sinn og flytjast búferlum vegna námuvinnslunnar.

Allir hljóta að sjá þörfina fyrir hjálparstarf í þriðja heiminum en það er einn þáttur sem stundum gleymist og það eru margföldunaráhrif kærleikans. Fólk sem finnur fyrir kærleika okkar fyllist nefnilega kærleika sjálft og þannig eflist hið góða. Gott dæmi um mannbætandi áhrif kærleikans sjást í myndbandinu hér að neðan. Fyrir nokkrum árum voru þessir svertingjar á sama þróunarstigi og Cro Magnon maðurinn. Með hjálp Life Aid samtakanna náðu þau að þróast upp á næsta stig. Þau eru farin að standa í fæturna sjálf og nú þegar þau frétta af hremmingum þjáðra Vesturlandabúa, vilja þau endurgjalda kærleiksverkin og leggja sitt af mörkum til að hjálpa.

Þetta árið eru það frændur okkar í Noregi sem munu njóta góðs af hlýhug vanþróaða fólksins. Ég yrði ekki hissa þótt við Íslendingar yrðum næstir í röðinni. Þangað til skulum við halda áfram að láta kærleikann tala. Nýtum auðlindir þriðja heimsins, sendum jólagjafir, búum til betri heim, sameinumst, hjálpum þeim sem minna mega sín, enn eitt árið.

Enn einu sinni er fólk farið að deila hysteríustatus sem segir að facebook eigi rétt á myndunum okkar. Þetta er þvæla og af því tilefni birti ég nú pistil frá því í apríl í fyrra.

——————–

Nei elskan. Facebook mun ekki öðlast útgáfurétt á fjölskyldumyndunum þínum á morgun. Andlitið á þér verður ekki notað í auglýsingu fyrir bandarískt símafyrirtæki án samráðs við þig og facebook mun ekki selja einhverjum myndirnar af krökkunum þínum, sem mun svo selja þær áfram til einhvers sem selur þær barnaklámhring. Þetta mun allavega ekki gerast eftir löglegum leiðum, svo mikið er víst. Fb hefur ekki rétt til að framselja notkunarleyfi á myndunum þínum, jafnvel þótt þú hafir samþykkt alla skilmála án þess að lesa þá yfir og kunnir ekki á öryggisstillingar.

Höfundarréttarlög leyfa það ekki

Ef auglýsendur hafa áhuga á að nota myndirnar þínar, verða þeir að fá formlegt leyfi þess sem á höfundarrétt að myndunum. Þótt þú hefðir gefið hverjum sem er leyfi til að nota allt þitt dót, þá er mjög líklegt að þú sért með myndir í safninu þínu sem þú átt ekki höfundarrétt að. T.d. er trúlegt að einhver annar hafi tekið flestar myndirnar af þér.

Þótt bróðir þinn leyfi þér að birta myndir sem hann tók af þér og krökkunum þínum, þá hefur þú engan lagalegan rétt til að leyfa öðrum að birta þær, hvað þá að nota þær í auglýsingar. Þú hefur þannig ekki rétt til að gefa facebook leyfi til að nota þær myndir sem þú birtir á síðunni þinni, nema hugsanlega þær myndir sem þú tókst. Í svo stóru netsamfélagi sem fb er, er auk þess útilokað annað en að einhverjir birti myndir sem þeir hafa fundið á netinu og mega strangt til tekið ekki deila, þótt flestir líti svo á að það sé í lagi svo fremi sem þeir eru ekki að gera það í gróðaskyni. Það yrði mun flóknara mál og dýrara líka að fara í gegnum myndasöfn fb notenda til að finna góðar myndir en að ráða almennilegan ljósmyndara. Auk þess eru hverfandi líkur á að fb ráði einkaspæjara til að komast að því hvort þú eigir höfundarréttinn að myndunum í safninu þínu.

Notkunarskilmálar eru aldrei æðri lögum 

Notkunarskilmálar á netsíðum þjóna oftast þeim tilgangi að gera notendum ljóst hvar þolmörk fyrirtækisins liggja. Þú getur t.d. ekki gert ráð fyrir að fá frið til að stunda dópviðskipti eða dreifa klámi í gegnum síðuna. Stundum er tilgangurinn sá að fá samþykki þitt fyrir því að auglýsendur fái að angra þig, ekki til að stela efni frá þér heldur til að fylla pósthólfið þitt af auglýsingum og öðrum ruslpósti. Í einstaka tilfelli er hætta á að maður skuldbindi sig til að kaupa eitthvað svo og svo oft á ári en þó er óvist að það stæðist fyrir dómi. Notkunarskilmálar eru hinsvegar ekki settir til þess að svipta þig lögbundnum réttindum þínum.

Þú getur ekki afsalað þér mannréttindum, slíkt afsal væri einfaldlega ógilt fyrir dómi. Þú getur heldur ekki afsalað þér réttinum til að fá að taka upplýsta ákvörðun um það hvort þú gefur öðrum leyfi til að nota hugverk þín eða réttinum til að ráða því hvort þú lánar fyrirtæki nafn þitt og andlit. Því síður geturðu afsalað þér þeim rétti bara með því að vanrækja öryggisstillingar eða vera tækniklaufi. Jafnvel þótt það væri hægt, geturðu ekki gefið fyrirtæki leyfi til að nota verk annarra.

Það stæðist heldur ekki persónuverndarlög

Ef fb ætti að öðlast rétt til að gefa öðrum leyfi til að nota efni sem þú birtir, án formlegs samnings, þyrfti fyrst að afnema höfundarréttarlög í öllum ríkjum veraldar. Það þyrfti líka að breyta persónuverndarlögum því það er útilokað að koma í veg fyrir að þú birtir upplýsingar um aðra sem kunna að vera viðkvæmar eða rangar (það getur gerst þótt þú sér bara að reyna að vera fyndinn). Það sem þú segir blasir þá að vísu við á síðunni og gæti jafnvel valdið viðkomandi skaða en að það stæðist persónuverndarlög að þriðja aðila yrði gefið leyfi til að nota slíkar upplýsingar í auglýsingaskyni, það er af og frá. Það eru því engar líkur á að facebook gefi lyfjafyrirtæki leyfi til að nota myndina þína af yfirmanninum þínum geðveikislegum til augnanna, ásamt athugsemd um að nú sé hann loksins búinn að taka doxypamið sitt (hvað sem það nú er) til að auglýsa lyf.

Það yrði of flókið að draga fólk til ábyrgðar fyrir framsal höfundarréttar

Aukinheldur er hæpið að það sé yfirhöfuð hægt að gera mann ábyrgan fyrir neinu sem hann hefur ekki undirritað í votta viðurvist. Það er alkunna að fólk búi til fb síður undir gervinöfnum. Með slíkri síðu gæti fólk gefið fb rétt til að framselja höfundarvarið efni annarra án þess að gera grein fyrir sér, ef þessi flökkusaga stæðist lög, og það er ekki hægt að útiloka að einhver komi að síðunni þinni opinni og breyti stillingum eða hreinlega hakki sig inn á hana. Það gæti orðið flókið að kalla mann til ábyrgðar fyrir framsali höfundarréttar og því ólíklegt að birtingarleyfi verði nokkurntíma sótt til einhvers fb notanda, bara út á aðgangsstillingarnar hans, án þess að það sé neitt rætt frekar.

Almennar öryggisreglur

Það er ástæða til að hafa það hugfast að allt sem þú gerir á fb getur orðið hverjum sem er sýnilegt, hvað sem öllum öryggisstillingum líður. Þessvegna er ágæt regla að birta ekkert á fb sem þú æltar ekki að sýna mömmu þinni, löggunni, skattinum og vítisenglum. En þessi ótti um að þú sért að afsala þér sjálfsögðustu réttindum með því að birta myndir, texta eða annað efni á netsíðu, hann er alveg óþarfur.

Hugleikur Dagsson er skemmtilegur listamaður. Ég kaupi bækurnar hans handa fermingarbörnum. Og nei, ég hef ekki áhyggjur af því að ungviðið misskilji samfélagsádeilu Hugleiks og haldi að hann sé að mæla með fjöldamorðum og barnaníði.

Og Hugleikur er ekki bara góður listamaður. Hann er líka svo góður strákur. Það hefur hann sjálfur staðfest. Hulli er ekki douchebag. Hulli segir ekki fólki að hoppa upp í tussuna á sér. Svo er hann líka feministi og þar með góð fyrirmynd.

Ég þekki Hugleik ekki persónulega en ég get auðveldlega bætt við rökum fyrir því hvers vegna hann er góð fyrirmynd. Hugleikur er pólitískur. Hann safnar ekki vöðvum. Hann er ekki kjötaður í ræmur eða tanaður í drasl og ég er ekki einu sinni viss um að hann fari reglulega í klippingu. Hann er ekki eins og þessi leikfimigaur sem var dónalegur við feminista og drap Lúkas. Eða nei, hann drap ekki Lúkas en nauðgaði allavega stelpu. Eða nauðgaði henni hugsanlega ekki, var allavega ekki ákærður en er samt bara svo ógeðslegur karakter að hann gæti hafa nauðgað stelpu. Og drepið Lúkas. Nei, þannig er hann Hugleikur ekki, ekki hann Hulli OKKAR. Að vísu örlar á einhverjum áhyggjum af því hjá honum Hugleik að til séu unglingar sem séu þau fífl að fatta ekki djókinn, en það er ekki stórmál. Þeir sem skipta máli vita nefnilega að Hulli er með hjartað á réttum stað.

Ég hef engar áhyggjur af því að hinn svarti húmor Hugleiks sé skaðlegur. En þessi undarlega varnarræða manns sem hefur ekkert að verja vekur mann til umhugsunar. Kannski hefur Hugleikur orðið var við umræðu um það hversvegna svokallaðir öðlingar, þ.e. karlar sem hafa talað máli feminista, geta framleitt gróteskan húmor og klám án þess að vera sakaðir um kvenfyrirlitningu þegar lágmenningarliðið er umsvifalaust stimplað ógeð fyrir svipaða hluti. Það er nefnilega ekki bara útlitsdýrkunarógeðsspengillinn sem hefði getað drepið Lúkas og nauðgað stelpunni og kosið Sjálfstæðisflokkinn sem er rakkaður niður fyrir kvenfyrirlitningu, listamenn á borð við útgáfufélagið Baggalút hafa líka verið sakaðir um að hvetja til nauðgana.

Baggalútsmenn liggja þó ekki eins vel við höggi og Gillz. Þeir deila á neyslubrjálæðið, þjóðrembuna, spillinguna, forheimskunina og ýmis önnur samfélagsmein og njóta því vinsælda meðal vinstrisinna, allavega þeirra sem taka sjálfa sig ekki of hátíðlega til að þola að gert sé gys að þeim líka. Baggalúti er nefnilega ekkert heilagt og stundum er ekkert á hreinu hvort Bagglútungar eru frekar að gera grín að hægri eða vinstri mönnum, karlrembu eða feministum. Sjálf hallast ég að því að þeir séu fyrst og fremst að gera grín að lesandanum/áheyrandanum sem krefst merkingar og upplifir meiriháttar hugleik (eða mind fuck) þegar hann veit ekki hvar hann á að staðsetja þá.

Það er auðvelt að staðsetja gaurinn sem hefði getað drepið Lúkas og nauðgað stelpunni, kosið Sjálfstæðisflokkinn og sagt einhverjum að hoppa upp í lopahúfuna á sér. Hann verður annaðhvort afgreiddur sem ógeð eða tröll nema hvorttveggja sé.

Það er auðvelt að staðsetja Hugleik Dagsson. Við vitum að hann er góður strákur sem myndi aldrei drepa Lúkasinn, nauðga stelpunni, kjósa Sjálfstæðisflokkinn eða segja einhverjum að hoppa upp í lopahúfuna á sér. Hugleikur útskýrir jafnvel fyrir okkur hvernig túlka beri það sem hugsanlega gæti haft tvöfalda merkingu. Fyrir þá sem vilja hafa allt á hreinu er það þægilegt, en fyrir okkur hin sem fáum kikk út úr því að láta fokka í okkur, er eiginlega dálítið sorglegt að maður sem ber þetta stórkostlega nafn Hugleikur og hefur allt til að bera til að standa undir því nafni, skuli neita okkur um hugleikinn, mændfokkið sem hann gæti svo auðveldlega boðið upp á.

Það er ekki eins auðvelt að staðsetja Baggalút. Baggalútur hefur kannski ekki beinlínis drepið Lúkasinn og nauðgað stelpunni en hann gæti hafa kosið Sjálfstæðisflokkinn og þótt hann dragi valdamenn sundur og saman í háði hefur hann líka potað í Saving Iceland, hernaðarandstæðinga og aðrar lopahúfur. Við vitum ekki almennilega hvað Baggalúti finnst um feminista og lopapeysuhippa og auk þess er Baggalútur ekki einn maður, það gæti þessvegna verið einn stóriðjusinni í hópnum og annar sem hatar Nató. Baggalútur er trickster, mændfokkari, hann leikur á huga okkar. Hann lætur ekki draga sig í dilk. Það er ekki hægt að afgreiða Baggalút sem tröll eða gróðamaskínu og við getum heldur ekki treyst því að hann beini ekki spjótum sínum að grasrótarhreyfingum.

Sá sem ætlar að lifa í samfélagi verður aldrei svo frjáls að hann geti leyft sér að láta allt flakka og það er yndisleg sjálfspíning að horfast í augu við það hverja maður forðast að styggja með gríni eða gagnrýni. Gæti Hugleikur gert grín að feminisma? Nei hann gæti það ekki þótt hann vildi. Feministagrín yrði annaðhvort túlkað sem paródía eða þá að hann yrði álitinn svikari og myndi missa stuðning mikilvægs aðdáendahóps. Hugleikur getur ekki gagnrýnt femnista, ekki frekar en Gillz getur leyft sér að senda einn grjótharðan í ósmurt Stórveldið. Gilli og Hulli eiga nefnilega fleira sameiginlegt en það að hafa ósmekklegan húmor og hafa ekki drepið Lúkas, þeir eiga það sameiginlegt að hafa á sér ákveðna merkimiða sem setja þeim takmörk. Gillz er háður þeim fyrirtækjum sem markaðssetja hann. Hugleikur hefur sjálfviljugur gengist undir kennivald kvenhyggjunnar og finnur sig knúinn til að ítreka hollustu sína við hana alveg sérstaklega.

Baggalútur getur potað í alla. Stóriðjusinna, Saving Iceland og allt þar á milli. Baggalútur þarf ekki að gefa okkur skýr skilaboð um það hvort hann sé frekar að grínast með karlrembu eða stríða kjeddlingum og ásakanir um kvenhatur hrynja af Baggalúti eins og rök af feminista. Baggalútur er hvorki ómarktækt tröll né hápólitíkskur grínlistahópur; hann er laus við merkimiða og getur því grínast með það sem honum bara sýnist. Slíkur hópur býður upp á umræðu sem gæti verið áhugaverð en deyr fljótt í samfélagi þar sem fólk tekur afstöðu með læk-hnappnum á facebook frekar en heilanum í sér.

Það er auðvelt að gagnrýna Gillz því hann er í vonda liðinu. Þessu sem drap Lúkas og nauðgaði stelpunni. Hugleikur Dagsson þarf ekki að óttast ósanngjarna gagnrýni af því að hann er í réttu liði með lopahúfum, öðlingum og öllum pakkanum. Baggalútur þarf ekki að óttast ósanngjarna gagnrýni af því að það er alltaf hægt að benda á að sá sem setur hana fram sé það fífl að fatta ekki djókinn.

Og það er góður djókur. Það er hugleikur, og hugleikur er verulega góður djókur.

—-
Hér er gamall pistill um kvenhatur, hámenningu og lágmenningu