Hér á kaldastríðsárunum gekk mikið á í að tala niður kristna trú enda voru kommúnistar almennt á móti trúarbrögðum eins og talibanar. Töldu kommúnistar að trúarbrögð myndu rugla almenning og tefja fyrir byltingunni. Á þetta trúðu fjölmargir Íslendingar eins og nýju neti. Fyrir austan, þ.e. á Austfjörðum, var að verða til um tíma e.k. afsprengi trúarhreyfingar sem gekkst undir byltingaráform kommúnista. Þá var m.a. logið af heilli þjóð svo árum skiptir að til væru heilagir menn í Rússlandi. Ein lygin var afhjúpuð með SÍA skýrslunum svokölluðu sem Einar Olgeirsson, kommúnisti númer 1 á Íslandi, vildi láta brenna enda upplýstu þessar skýrslur innræti eðal-kommúnista, þ.e. að þeim leyst sjálfum ekkert á Sovétið eða Austur-Þýskaland en lugu engu að síður að þjóð sinni og alþýðu Íslands að þarna væri að finna fyrirmyndarríki. Gaf Heimdallur, FUS í Reykjavík, þessar skýrslur út árið 1963.

Vildu margir Íslendingar m.a. ganga í Varsjárbandalagið og fá aðgang að hinum stóra markaði innan Sovétríkjanna sem svo hrundi og varð gjaldþrota skömmu síðar. Það var þá sem menn vildu reisa Moskvu á Íslandi og krefjast þess að öll þjóðin kastaði af sér hlekkjum hugarfarsins er snérist um kristna trú, aldargamla þjóðmenningu og frelsi undan oki skattpíningar. Þessi Moskva var byggð upp gegn andstöðu fárra en kjarkmikilla einstaklinga sem neituðu að iðka trú sína í laumi, kasta frá sér frelsinu og leggjast undir okið sem fréttir hermdu að ætti sér í raun stað austan járntjaldsins.

Moskva var samt byggð upp en varð aldrei meira en Litla Moskva. Sem betur fer vitkuðust margir kommúnistarnir þarna fyrir austan og sáu að það þurfti að byggja samfélagið upp með einkaframtaki ásamt bættum hag alþýðu manna. Það sem gerði gæfumuninn var að menn héldu þrátt fyrir allt í nafn Neskaupsstaðar og kommúnistarnir urðu aldrei alvöru kommúnistar í raun heldur trúðu á hreyfingu sem var iðkuð með allt öðrum hætti innan múra og járntjalds austursins. Þeir höfðu það frelsi sem hér var að finna og hægri menn stóðu hér vörð um kommúnistana ofl. Kommúnistar á Íslandi nutu því víðtækrar verndar hægri manna og kvenna sem tryggðu málfrelsi þeirra og ritfrelsi þrátt fyrir alla lygina, vitleysuna og ruglið sem frá þeim fór um ástandið innan Sovétríkjanna og Varsjárbandalagsins svo áratugum skipti.

Því má ætla að ætli menn að byggja upp musteri trúar sé hvergi betra en á Íslandi að byggja slíkt hvað sem svo mönnum þykir um iðkun manna fjarri ströndum Íslands á þeirri sömu trú. Megin ástæðan er sú að hér standa menn vörð um frelsið, fólkið, mannréttindi, sem og atvinnulíf auk þess að gæta þess að skattpína fólk ekki né fyrirtæki þannig að erfitt verði að komast af. Einnig er Ísland í samtökum vestrænna ríkja sem tryggir öryggismál þjóðarinnar og þeirra sem vilja fá frið við að iðka trú sína óháð því hvort öðrum þykir hún skrítin, undarleg eða framandi. Skiptir litlu hvað slík trú er illa iðkuð og misnotuð fjarri Íslandi því rétt eins og með kommúnisman þá kennum við Íslendingar kommúnistum að lifa með öðrum löndum sínum í Guðs friði og læra af reynslunni.

Það er ekkert nýtt undir sólinni í þessum efnum.