Dómarar Ísland Got Talent

,,Got Talent“ keppnin er bresk uppgötvun hins þekkta X Factor dómara Simon Cowell sem hóf göngu sína árið 2005 í spjallþætti Paul O’Grady. Í Bandaríkjunum hóf þessi keppni göngu sína 21. júní 2006.

Nú hefur barnasálfræðingurinn Kolbrún Baldursdóttir, sbr. frétt úr DV, bent á að þátturinn, þar sem fyrrum menntamálaráðherra er dómari ásamt valinkunnu fólki úr samfélaginu, sé ekki beinlínis fyrir börn. Þarna er fyrrum menntamálaráðherra Íslands í dómarasæti þar sem börn eru, líkt og ódýr söluvara fjölmiðils, fengin til að skemmta og taka þátt í keppni með misjöfnum árangri, undir annað hvort harkalegri eða mildri dómgæslu fyrrum ráðherra menntamála og félaga hans. Telur sálfræðingurinn þetta varhugvert enda gæti ,,neiið“ valdið óþroskuðum börnum undir 18 ára aldri áfalli, óþarfa álagi og kvíða.

Fyrrverandi ráðherra menntamála og dómari ungra barna í ,,Got Talent“ á Íslandi ætti frekar að efla íslenska tungu sem dæmi, stærðfræðinám, samstarf atvinnulífs og skóla, læsi og ljóðalestur sé vísað í PISA  (stendur fyrir Programme for International Student Assessment) kannanir sem dómstól er dæmt hefur árangur ráðherrans fyrrverandi í starfi. Á þetta hefur Andreas Schleicher, yfirmaður PISA-kannana hjá OECD, bent.

Tilraunastarf í menntakerfinu síðustu ár með börn hefur fengið falleinkun. Íslenska menntakerfið, sem ráðherrann fyrrverandi hafði forystu um yfir árabil, gaf börnum og gefur enn hærri einkunnir en efni standa til og brottfall úr framhaldsskólum er mikið m.a. vegna áfalls og kvíða þegar börn standast ekki lengur prófin þegar á reynir.

Væri ekki betra fyrir íslensk börn að fá athygli stjórnmálamanna í stað þess að þeirri athygli sé allri beint til Brussel ár eftir ár eftir ár?

Nýlega var þessi fyrrum ráðherra fenginn í spjallþátt á RÚV. Þar dæmdi fyrrverandi ráðherra menntamála og dómari í skemmtiþætti, sem vekur ótta sálfræðinga á Íslandi í dag, fyrrum flokksmenn sína sem Svartstakka er hefðu yfirtekið Sjálfstæðisflokkinn. Á meðan þessi fyrrum ráðherra getur ekki gagnrýnt eigin gerðir og séð í hendi sér að dómgæsla hennar í dag yfir ómótuðum einstaklingum orkar tvímælis er ekki að undra að skólarnir, sem hún hafði yfirumsjón með fyrir Íslendinga um árabil, séu ekki að skila meiru í PISA könnunum.

Þess ber að geta að Bretar, sem eru upphafsmenn ,,Got Talent“ þáttanna, eru svo afhuga Evrópusambandinu að kanslari Þýskalands brá sér bæjarleið til Lundúna og ávarpaði breska þingið fyrst þýskra þjóðarleiðtoga frá því að Austur- og Vestur-Þýskaland voru sameinuð. Þar voru Evrópusambandsmálin efst á baugi því Bretar vilja nú flestir yfirgefa búrókratið í Brussel.

Í stórum og stæðilegum flokki takast öfl á um mikilvæg mál og hefur Sjálfstæðisflokkurinn oft þurft að stýra þjóð sinni út úr erfiðum aðstæðum og í þá átt sem hún hefur hingað til ratað góðu heilli. Eins og fram hefur komið með ítarlegum hætti er ætlunin að kjósa síðar um Evrópusambandsaðild (þ.e. þegar lokið hefur verið við stjórnarskrárbreytingar) en nú þurfum við að fara að kjósa um illa leikið menntakerfi sem skilar flestum börnum óundirbúnum og illa læsum undir próf í framhaldsskólakerfinu, þökk sé m.a. fyrrum ráðherrum þessa málaflokks á Íslandi.

Svartstakkar ,,Got Talent“

Það er því augljóst að ,,Svartstakkar“ ,,Got Talent“ en ekki fyrrum menntamálaráðherra sem greinilega hefur fallið á PISA prófinu. Gefum börnum okkar tækifæri og bíðum með Evrópusambandsumræður í bili. Við þurfum að halda fókus og yfirgefa ESB umræðu sem yfirgnæft hefur pólitíska samræðu á Íslandi allt of lengi og tekið athyglina frá öðrum og brýnni verkefnum. Hér er ekki sagt að eigi að hætta umfjöllun um málefni Evrópu, síður en svo.

Við þurfum að huga að kjarnastarfsemi hins opinbera, þ.e. mennta- og heilbrigðismálum sem dæmi.

Um þessar mundir stafar ógn af Rússum og líkur á að órói magnist enn um sinn á meðal Evrópuríkja og nágrannalanda þeirra. Fjármunir frá Rússlandi hafa streymt til ríkja þar sem Rússar gæta hagsmuna sinna. Sama hefur Evrópusambandið gert hjá væntanlegum aðildar- og umsóknarríkjum og streyma nú hirðskáld sambandsins niður á Austurvöll og yrkja þar ljóð um það hvernig pelarnir gætu tæmst.

Yarmouk flóttamannabúðirnar í Damaskus, Sýrlandi

Síðustu misseri hefur verið umtalsvert fjallað um flóttamenn á Íslandi, meðferð persónuupplýsinga þeirra hjá opinberum aðilum og almennt um aðbúnað þeirra. Fullyrða má að enginn vill vera flóttamaður og flestir vilja búa og alast upp í heimabyggð. Þetta þekkja Íslendingar vel og sérstaklega þeir sem flúðu Ísland til Norður-Ameríku á árabilinu 1870-1914. Um 15 þúsund Íslendingar settust að í Norður-Ameríku og var þetta hluti af stórfelldum þjóðflutningum sem áttu sér stað í Evrópu til Ameríku á þessum tíma en talið var að um 52 milljónir hafi flust yfir hafið frá 1846 til 1914. Ástæður fyrir þessu voru fjölmargar og þar má m.a. nefna fátækt, þröngbýli, ófrelsi og jafnvel hungur.

Á þessum tíma geysuðu á Íslandi mikil harðindi og má m.a. geta þess að eldgos í Öskju árið 1875 varð til þess að vesturförum fjölgaði mikið árið þar á eftir. Samhliða hefur verið bent á að meginástæðan hafi verið að íslensku þjóðinni fjölgaði mikið á 19. öld án þess að atvinnulífið efldist að sama skapi. Gátu þeir framleiðsluþættir sem tíðkuðust til sveita ekki brauðfætt alla landsmenn. Á þessum tíma tóku sjávarþorp að myndast um sunnan- og vestanvert landið.

Í dag á Íslandi má sjá að yfirvöld taka hart á flóttamönnum er sækja landið heim í leit að því sama er Íslendingar vildu finna í nýja heiminum. Þar tóku nátturuöflin harkalega á móti landanum og þá sérstaklega í frosthörkum sem þekkjast vel í Alberta fylki Kanada. Hér á landi tekur snúið og oft óyfirstíganlegt regluverk á móti flóttamönnum, regluverk sem gefur fólki ekki tækifæri sem illa hefur verið farið með í heimalandi þeirra. Einnig, sé flutningur flóttamanna til landsins á forsendum hins opinbera, er tekið vel á móti fólki sem þarf að takast á við tungumálið og fordóma. Þarna er vandrataður vegur fyrir þau yfirvöld sem eiga að stýra þessum málum þannig að ekki fréttist til flóttamannabúða að Ísland sé góður staður til að flýja til.

Það er mikilvægt að girða vel utan um landamæri Íslands til að tryggja að ekki komi til landsins stórglæpamenn eða glæpagengi. Í þessu efni verða lögregluyfirvöld á Íslandi að meta hvert tilvik fyrir sig og Útlendingastofnun að taka á hvaða máli fyrir sig og gæta að réttri málsmeðferð og að bið flóttamanna við úrlausn mála verði ekki löng. Það er vel þekkt að flóttamenn sem hingað hafa komið hafi fengið landvistarleyfi og eru jafnvel orðnir ríkisborgarar, t.a.m. með vísan í mannúðarsjónarmið. Lítið fer af fréttum um það á öldum ljósvakans eða í netmiðlum það sem vel er gert. Það er miður og mætti vera meira um það.

Varðandi flóttamannabúðirnar í Sýrlandi verður íslensk þjóð að meta vel hvað hún getur gert til að hjálpa. Íslendingar eru hjálpsamir í eðli sínu. Flestir Íslendingar vilja samt sem áður forgangsraða og gæta að eigin þegnum áður en lagt er á ráðin um að veita þróunaraðstoð og uppfylla þannig skilyrði sem Ísland hefur gengist undir með alþjóðasamningum. Þessar flóttamannabúðir eru að mati pistahöfundar skýrt dæmi um að pólitík Evrópusambandsins (ESB) varðandi utanríkismál í næsta nágrenni sambandsins er ekki að virka. Sama mætti segja um arabíska vorið og nú spillingu innan Tyrklands, kollega Íslands í umsóknarferli að ESB. Yarmouk búðirnar urði til á 4. og 5. áratug síðustu aldar og hefur fljóttamannastraumurinn frá Sýrlandi nú sprengt allt stjórnkerfi búðanna sem hefur ekki við. Stærstu samtökin sem þar starfa til hjálpar eru frá Kanada, Bandaríkjunum og Ástralíu.

Þegar rætt er um hvaða leiðir flóttamenn leita til að skjóta rótum eru aðrar leiðir farnar í dag en á öldum áður þegar menn byrjuðu að rækta sinn akur eftir mikinn frostavetur í Alberta fylki í Kanada. Nú reyna flóttamenn allt til að uppfylla lagaleg skilyrði og að hylja slóð sína sé hún ekki sannfærandi eða óheppileg saga afbrota. Fjöldi fljóttamanna hafa afar góðan málstað að verja en oft reynist þeim erfitt að afla gagna frá heimalandi sínu þar sem óeirðir geysa, stjórnleysi, fordómar, spilling og glæpir. Þetta er allt mjög svo vandasamt og mikilvægt að almenningur sé tilbúinn að styðja við málstað þeirra sem minna mega sín en verða samt að velja á milli og láta ekki glepjast af áróðri eða tilfinningaklámi sem reynt er að viðhafa um einstök mál.

Það er nefnilega þannig að við getum ekki tekið á móti öllum og munum alltaf þurfa að velja á milli. Regluverkið miðar við að velja þá sem eiga bágt og hafa ekki brotið af sér, vilja vel og gætu þurft að sæta ofbeldi í heimalandi sínu væru þeir sendir til baka. Vill pistlahöfundur leggja áherslu á að um þessar mundir ætti Útlendingastofnun að leggja sig í framkróka við að aðstoða flóttamenn, sem hingað flýja heimaland sitt vegna kynhneigðar sinnar, með að fá dvalarleyfi á Íslandi. Ísland á að vera skjól fyrir þannig fólk og annað vel meinandi og gott fólk.

Varðandi Sýrland skal áréttað að það er svo stórt verkefni ásamt Úkraínu að það er ESB að sjá um að hjálpa þar fólki fyrrum nýlendna aðildarríkja þeirra og landa sem og hafa sprottið upp og fallið m.a. vegna hugmyndafræði fædda á götum Berlínar, kaffihúsum Parísar og á börum Lundúnarborgar á árabilinu 1836 til 14. mars 1883 á meðan landar okkar flúðu sult og seyru á Íslandi til nýja heimsins.

Hverjir verða pólitískir flóttamenn framtíðar?

Katrín Júlíusdóttir alþingismaður Samfylkingarinnar

Kvenréttindabarátta á Íslandi hefur náð undraverðum árangri í gegnum árin. Þegar konur fengu fyrst kosningarétt voru það karlmenn sem mæltu fyrir slíku og gengu í fararbroddi þrátt fyrir andmæli margra kynbræðra sinna á sínum tíma. Nú hafa konur kjark, þor, dug og vilja til að takast á við erfið og ábyrgðamikil embætti eins og svo oft áður sem lesa má úr fornbókmenntum okkar Íslendinga.  Það er ánægjulegt. Mörgum konum fer þetta afar vel og því ber að fagna að konur ná árangri sem þessum og geti aukið veg og vanda annarra kvenna og stúlkna til lengri framtíðar.

Til er þó önnur mynd af þessu öllu eins og vera ber. Hver man ekki eftir Samönthu í Sex and the City (í. Beðmál í borginni) og ,,leikfangi“ hennar sem hún kallaði ,,my toy boy“ (í. leikfangastrákur) . Þetta var hann Smith Jarred sem fáir muna eftir annað en að vera leikfangið hennar Samönthu. Í þessum vinsæla sjónvarpsþætti var litið á karlmenn sem e.k. kynlífsleikföng eða kjötskrokka konum til skemmtunar eins og Helgi Snær Sigurðsson (helgisnaer@mbl.is) kemst svo vel að orði í pistli sínum á mbl.is þann 5. nóvember 2009.

Við þetta fer maður að horfa á bumbuna á sér og velta vöngum yfir því hvort betri helmingurinn í hjónabandinu sé að fara af límingunum yfir því að maður er ekki eins og þetta vöðvastælta leikfang hennar Samönthu. Hún sagði klúra brandara, svo skelfilega klúra að togarasjómaður á búllu í Hull gæti ekki betur sé vísað í orð Helga Snæ í framangreindum pistli hans.

Nú hefur þessi menning Samönthu greinilega ratað í íslenska pólitík. Í dag fór Katrín Júlíusdóttir alþingismaður mikinn þegar hún kallaði Bjarna Benediktsson fjármála- og efnahagsmálaráðherra ,,helvítis dóna“ eftir að hann rétti henni dagskrá í ræðustól Alþingis eftir að hún kallaði eftir því að fá hana. Þurfti Bjarni að fara í ræðustól og útskýra sérstaklega fyrir Katrínu ástæður fyrir því að hann hafi verið að afhenda henni það sem hún var að biðja um.

Eins og þetta leit út er augljóst að Bjarni, sem er einskær séntilmaður, var að gefa henni dagskrá þingsins sem hún hafði beðið um.

Þó svo að konur mæti mótlæti og erfiðleikum með að ná sínu fram, t.d. á þingi, er óþarfi að ganga svo langt að kalla pólitíska andstæðinga dóna sem vilja sýna þeim velvilja. Kvenfólk á margt svo gott með að stjórna skapgerð sinni en þarna fór Katrín, þessi kvenskörnungur, því miður út af sporinu þegar hún sér að hún mun ekki fá máli sínu framgengt á Alþingi. Sjá mátti að Svandís Svavarsdóttir, alþingismaður VG, studdi dátt við bakið á kynsystur sinni sem er hið besta mál og minnir mann óneitanlega á dömurnar í Sex and the City. Þær hefðu sko ekki látið leikfangið komast upp með múður.

Bjarni hafði betur enda séntilmaður.

Ætti Katrín að biðjast afsökunar á þessu upphlaupi sínu á Alþingi Íslendinga.

VIÐAUKI: Í kvöld, eftir að pistill þessi fór í loftið bað Katrín Júlíusdóttir bæði þingheim og þá Bjarna Benediktsson afsökunar á orðum sínum í hans garð á Alþingi í dag. Það er vel og henni til framdráttar að hafa gert það. Sjá slóð á frétt um það HÉR.

Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármála- og efnahagsráðherra í Kastljósi RÚV 24.2.2014

Óhætt er að segja að Bjarni Benediktsson formaður Sjálfstæðisflokksins og fjármála- og efnahagsmálaráðherra hafi fært gild rök fyrir máli sínu í Kastljósi í kvöld þegar hann lýsti því vel hvernig hann tekur pólitíska ákvörðun í ljósi þess m.a. að allir ráðherrar í ríkisstjórn Íslands eru á móti aðild að Evrópusambandinu (ESB). Þau eru m.a.:

1. Hvers vegna ætti ríkisstjórn skipuð ráðherrum sem allir eru á móti aðild að ESB að leggja fram þingsályktunartillögu um annað en að hættta viðræðum og að komi önnur ríkisstjórn geti hún efnt til þjóðaratkvæðagreiðslu um nýjar aðildarviðræður? Þetta eru mjög svo áhugaverð spurning og rétt að stjórnarandstaðan svari því áður en hún fordæmir ákvörðunina.
2. Ef stjórnarandstaðan, sem var að stærstum hluta í fyrri ríkisstjórn, gat ekki á síðasta kjörtímabili lokið viðræðum og séð um erfiðu kaflana og afgreitt þá fyrst eins og þáverandi formaður VG lofaði, hví ætti ríkisstjórn að véla svo um við ESB að halda áfram viðræðum sem þeir hefðu, er sitja nú í ríkisstjórn, enga trú á? Þetta er mjög svo áhugaverð nálgun og rétt mat sem og gild spurning sem einnig verður að svara.
3. Það er ábyrgðarhluti að halda viðræðum áfram vitandi að þegar viðræðum lyki ætti núverandi ríkisstjórn, sem er öll mótfallin aðild að ESB eins og pistlahöfundur, að fara í að mæla með samningi eða leggja hann fram þar sem engar undanþágur fengjust varðandi landbúnaðar- og sjávarútvegsmál þjóðarinnar. Það er beinlínis rökvilla að ætlast til þess að núverandi ríkisstjórn gæti farið fram með þessum hætti.
4. Það er heiðarlegt að afgreiða málin nú á þessu þingi svo að ESB þurfi ekki að eyða frekari vinnu í málið sem er hvort eð er engin samstaða um á meðal þjóðarinnar og líkur á, m.a. vegna þess að engar undanþágur í landbúnaðar- og sjávarútvegsmálum yrðu veittar, að myndi hafna aðild að ESB.
5. Það að hafa lagt fram á Landsfundi að til þjóðaratkvæðagreiðslu gæti komið varðandi aðild að ESB og síðar í kosningaherferðinni er ekki hið sama og að hafa lagt til að fara í þjóðaratkvæðagreiðslu nú eins og ríkisstjórn er skipuð. Svo er ekki neinar hömlur settar á að hægt yrði að koma á þjóðaratkvæðagreiðslu síðar ætli stjórnmálaöfl, sem gætu komist til valda og styddu aðild að ESB, fengju brautargengi þjóðarinnar.
6. Á síðasta kjörtímabili lagði stjórnarandstaðan fram tillögur um að kosið yrði um að farið yrði í aðildarviðrræður við ESB áður en Alþingi hæfi þær. Slíku fyrirkomulagi hafnaði síðasta ríkisstjórn og núverandi stjórnarandstöðuflokkar sem þó voru aðildarsinnar að stórum hluta. Hví ætti þá ríkisstjórn að fara að taka upp slíkt fyrirkomulag þegar allir í ríkisstjórn eru nú  mótfallnir aðild að ESB?

Þetta steinliggur hjá Bjarna. Þarna hefur formaður Sjálfstæðisflokksins sannfært pistlahöfund að það er eina vitið og heiðarlegast pólitískt, sé litið bæði inn á við varðandi íslenska kjósendur og út á við varðandi ESB, að hætta þessum viðræðum. Nýtt afl, er styddi aðild að ESB gæti síðar boðað til þjóðaratkvæðagreiðslu varðandi aðildarviðræður að ESB. Það er meingallaður áróður af hálfu stjórnarandstöðunnar að ætlast til þess að núverandi ríkisstjórn svona skipuð geri eitthvað sem reyndist ómögulegt þegar þeir sátu sjálfir í ríkisstjórn á síðasta kjörtímabili.

Varðandi frjálslynt framsóknar- og sjálfstæðisfólk verður að gæta að því að tvístra ekki flokkum vegna eins máls eins og ESB. Mun betra og þjóðhagslega hagkvæmara er að leita leiða til að ná sáttum innan vébanda flokka enda miklar líkur á að Íslendingar muni hafna viðræðum við ESB þó síðar verði. Gefum núverandi ríkisstjórn tækifæri til að taka til í ríkisfjármálunum en formaður Sjálfstæðisflokksins hefur boðað umbætur í því efni. Þá er aldrei að vita nema að vel til takist og við siglum út úr þessum gjaldeyrishöftum. Það eru sterkar líkur til þess og allar tölur gefa slíkt til kynna.

Gleymum því heldur ekki að verðbólguskotið fyrir hrun var af mannavöldum og vegna þess að margir þeir er vilja nú ganga í ESB fjármögnuðu viðamikla útrás sbr. banka og fyrirtæki og því miður oft án mikillar fyrirhyggju. Við búum mörg á þessu landi og mikilvægt að taka tillit til allra þegar kemur að stjórnmálum. Ekki er séð að ESB hafi leyst vanda allra þrátt fyrir aðild margra ríkja hafi skapað fyrirtækjum svigrúm en það þarf að líta á þann styrk sem sjálfstæði þjóðar veitir til lengri framtíðar.

Um þessar mundir áformar ríkisstjórn Framsóknar- og Sjálfstæðisflokksins að leggja fram þingsályktunartillögu þess efnis að leggja niður samningaviðræður við Evrópusambandið (ESB) varðandi aðildasamnings Íslands að sambandinu. Samningar hafa staðið lengi en í desember 2009 skipaði þáverandi utanríkisráðherra tíu samningahópa til að annast undirbúning aðildarviðræðna við ESB.

Frá fyrsta fundi samninganefndar Íslands í Þjóðmenningarhúsinu 11. nóvember 2009 (af vef www.evropuvefur.is)

Með þingsályktunartillögu og eftir álit frá þáverandi utanríkismálanefnd Alþingis var þáverandi ríkisstjórn Íslands falið að sækja um aðild að Evrópusambandinu.

Samkvæmt skýrslu, sem ber heitið Umsókn Íslands og kom út hjá Utanríkisráðuneytinu í Apríl 2013, hafa 11 kaflar verið opnaðir og lokaðir til bráðabirgða og þeir eru: (1) 2. kafli um frjálsa för vinnuafls, (2) 6. kafli varðandi félagarétt, (3) 7. kafli varðandi hugverkarétt, (4) 8. kafli varðandi samkeppnismál, (5) 20. kafli um fyrirtækja- og iðnstefnu, (6) 21. kafli varðandi samevrópskt net, (7) 23. kafli varðandi réttarvörslu og grundvallarréttindi, (8) 25. kafli varðandi vísindi og rannsóknir, (9) 26. kafli varðandi menntun og menningu, (10) 28. kafli er snýr að neytenda- og heilsuvernd, (11) um utanríkis-, öryggis- og varnarmál.

Þeir kaflar sem opnaðir hafa verið en viðræðum ekki lokið eru 15: (1) 1. kafli um frjálsa vöruflutninga, (2) 5. kafli um opinber innkaup, (3) 9. kafli um fjármálaþjónustu, (4) 10. kafli um upplýsingasamfélagið og fjölmiðla, (5) 14. kafli varðandi flutningastarfsemi, (6) 15. kafli um orkumál, (7) 16. kafli um skattamál, (8) 17. kafli er snúa að efnahags- og peningamálum, (9) 18. kafli um hagtölur, (10) 19. kafli er snýr að félags- og vinnumálum, (11) 22. kafli varðandi byggðarstefnu og samræmingu uppbyggingarsjóða, (12) 27. kafli varðandi umhverfismál, (13) 29. kafli um tollabandalag, (14) 32. kafli um fjárhagslegt eftirlit, (15) 33. kafli um framlagsmál.

Síðan koma þeir kaflar sem ekki hafa verið opnaðir en þeir eru 6 talsins: (1) 3. kafli um staðfesturétt og þjónustufrelsi, (2) 4. kafli um frjálsa fjármagnsflutninga, (3) 11. kafli varðandi landbúnað og dreifbýlisþróun, (4) 12. kafli um matvælaöryggi og dýra- og plöntuheilbrigði, (5) 13. kafli varðandi sjávarútveg, (6) 24. kafli um dóms- og innanríkismál.

Þá er það upp talið.

Kaflarnir eru því 33, af þeim hafa 11 verið opnaðir og lokaðir til bráðabirgða, 15 opnaðir en ekki lokaðir og 6 óopnaðir.

Sé gripið niður í 17. kaflann er snýr að efnahags- og peningamálum segir í skýrslunni varðandi samningsmarkmið Íslands m.a.:

Hugsanlega þyrfti að ræða hversu mikinn stuðning væri hægt að fá til að draga úr gengissveiflum. Þá var skýrt að enda þótt skuldir hins opinbera væru hærri en 60% af landsframleiðslu, sem eru viðmiðunarmörk Maastricht-sáttmálans, þá væri skuldastaða Íslands lækkandi og sjálfbær.

Varðandi málefnasviðið í þessum kafla segir einnig:

Markmið þessa er að viðhalda gengisstöðugleika og njóta ríkin til þess stuðnings Seðlabanka Evrópu.

Ekki er að sjá samkvæmt þessu að sjálfstæði Seðlabankans aukist við þessa málaleitan eins og ríkulega hefur verið kallað eftir þegar hreyft var við þeirri hugmynd að fjölga seðlabankastjórum úr einum í þrjá og það sagt draga úr sjálfstæði Seðlabanka Íslands. Var þá rætt um að íslenskir stjórnmálamenn væru að hóta og leggja stein í götu sjálfstæðs banka á meðan hinir sömu leggja í raun til að betur sé að Seðlabanki Íslands lúti stjórn frá Seðlabanka Evrópu í stað þess að vera sjálfstæður banki hér innanlands með þremur valkinkunnum einstaklingum í forystu bankans og einn aðalbankastjóra.

Í Evrópusambandinu eru eftirtalin lönd og sjá má hér aðildarár og skuldir sem hlutfall af vergri landsframleiðslu: Austuríki (1995, 74%), Belgía (1952, 99,8%), Búlgaría (2007, 18,5%), Króatía (2013, 55,5%), Kýpur (2004, 86,6%), Tékkland (2004, 46,2%), Danmörk (1973, 45,4%), Eistland (2004, 9,8%), Finland (1995, 53,6%), Frakkland (1952, 90,2%), Þýskaland (1952, 81,0%), Grikkland (1981, 156,9%), Ungverjaland (2004, 79,8%), Írland (1973, 117,4%), Ítalía (1952, 127,0%), Lettland (2004, 40,7%), Litháen (2004, 40,5%), Lúxemborg (1952, 21,7%), Malta (2004, 71,3%), Holland (1952, 71,3%), Pólland (2004, 55,6%), Portúgal (1986, 124,1%), Rúmanía (2007, 37,9%), Slóvakía (2004, 52,4%), Slóvenía (2004, 54,4%), Spánn (1986, 86,0%), Svíþjóð (1995, 38,2%) og Bretland (1973, 88,7%) [heimild: www.tradingeconomics.com og www.europa.eu]

Skuldir evrópuríkja sem hlutfall af vergri landsframleiðslu (fyrsti ársfjórðungur 2012)

Samkvæmt sömu heimildum standa skuldir íslenska ríkisins í 96,2% af vergri landsframleiðslu.

Nú er spurt hvort við eigum að halda áfram viðræðum við Evrópusambandið eða slíta þessum viðræðum og fórna þeirri vinnu sem unnin hefur verið af þeirri nefnd er fyrri ríkisstjórn skipaði. Einnig hafa aðildarsinnar, þ.e. þeir sem vilja fara inn án þess að skoða í ,,pakkana“, þ.e. fara blindandi inn, mótmælt því harðlega að setja inn tvo seðlabankastjóra í viðbót við núverandi bankastjóra því að slíkt  myndi skerða sjálfstæði Seðlabanka Íslands. Þetta er í mótsögn við það að þeir vilja að Seðlabanki Evrópu taki í raun yfir alla stjórn peningamála á Íslands. Við aðild að ESB skerðist sjálfstæði Seðlabanka Íslands fullkomlega og evrópusinnum bent á það svo ekkert fari  þar á milli mála.

Svo eru það skuldirnar. Ekki er séð annað en að innan ESB sé verið að safna skuldum og sé tekið mið af stærstu aðildarríkjunum eru skuldir hins opinbera langt fyrir ofan 60% skuldamarkið, sem eru viðmiðunarmörk Maastricht-sáttmálans og lagt er upp með í aðilarviðræðum við Ísland en hér heima stendur skuldahlutfallið í 96,2%. Á meðan ESB safnar skuldum er sett það mark að lækka skuldir fyrir tilstuðlan Seðlabanka Evrópu sem ræður ekki við skuldir dagsins í dag. Er þetta trúverðugt? Nei !

Varðandi stjórnmálin eru það tveir flokkar, Framsóknarflokkur og Sjálfstæðisflokkur, sem eru við stjórnvölin í dag á Íslandi og sögðust báðir ætla að leggja það fyrir íslenska þjóð hvort halda ætti viðræðum áfram eða slíta þeim. Pistlahöfundur telur eðlilegt að staðið verði við þessi pólitísku loforð en þau ekki brotin. Verður því að lofa þjóð að kjósa þó síðar verði sbr. þingsályktunartillöguna.

Telur pistlahöfundur, þrátt fyrir allt, afar mikilvægt frjálslyndu fólki í Sjálfstæðisflokknum og almennt í landinu (sbr. fjölda framsóknarfólks sem styður aðildarviðræðurnar einnig), ekki gott að stjórnmálamenn standi ekki fyllilega við þetta loforð sitt. Það má vel treysta íslenskri þjóð að meta stöðu eins og bent hefur verið á hér að framan þó síðar verði og fjölmarga aðra þætti sem deila má um og menn geti verið sammála um.

Varðandi leikjafræðina má benda á að það er ekki alltaf klókt að eiga ekki kost í boði þegar rætt er um stöðu Íslands í dag. Hins vegar verða menn að koma heiðarlega fram í pólitík og það gera menn með því að fylgja sannfæringu sinni. Það er ekki alltaf klókt að kasta á glæ valkostum þó svo að menn geti verið ósáttir við aðild en oft brýtur nauðsyn þá reglu m.a. ef menn hafa enga trú á ESB. Það gæti hugsast að þessi valkostur reynst vel í öðrum samningaumleitunum þó svo að aldrei verði aðild að ESB samþykkt af Íslendingum.

Pistlahöfundur vill fá sinn rétt til að greiða atkvæði um aðildarviðræður við ESB síðar þrátt fyrir að líkur séu á, eins og málin standa í dag a.m.k., að hann hafni aðild þó síðar verði.

Skorað er á XD og XB að heimila þjóð sinni að kjósa um hvort fara eigi í viðræður við ESB síðar. Svo virðist að það sé gert með þeirri þingsályktunartillögu er liggur fyrir á Alþingi.

Lágafellskirkja í Mosfellsbæ

Óhætt er að segja að Lágafellskirkja í Mosfellsbæ sé ein fallegasta kirkja landsins. Þarna stendur þessi fallega kirkja í hlíðum Lágafells og ber fyrir augu hvers einasta manns sem leggur leið sína norður í land, austur að Þingvöllum eða lengri veg. Það sem þessi kirkja hefur umfram margar aðrar kirkjur er þessi hlýleiki og birtan sem stafar af henni. Hún veitir manni von um frið og manngæsku hérna megin grafar.

Nú er svo búið að foreldrar í Mosfellsbæ, ekki allir en stór hluti þó, hefur barist í sjálfboðavinnu svo mánuðum skiptir fyrir því að á þá verði hlustað varðandi skipulag í hlíðum annars fells í Mosfellsbæ. Enn á ný hafa fjárfestar lagt milljarða tugi í fjárfestingar í bænum, bankar tekið lóðir að veði og gengið til samninga við Mosfellsbæ.

Það er afar mikilvægt skuldugu bæjarfélagi eins og Mosfellbæ að í yfirstjórn bæjarins séu einstaklingar við völd sem hægt er að treysta og því búast bankar, fjárfestar og byggingaraðilar við þegar gengið er til samninga eðli máls samkvæmt. Svo má nú ekki gleyma kjósendunum, t.a.m. foreldrum barna og þá sérstaklega ungbarna.

Í þessu umhverfi er oft viðkvæmt hvernig hagsmunum er háttað. Arkitektinn vinnur hjá arkitektastofu sem hefur hagsmuni af því að fá verk frá bæjaryfirvöldum og er einnig foreldri í bænum. Sama á við um kennarann, almannatengilinn, smiðinn, skúringarkonuna, málarann, rafvirkjan, verkfræðinginn, bæjarstarfsmanninn, bankamanninn og aðra sem eiga börn og búa í Mosfellsbæ.

Á hvað ætlar þetta foreldri að stóla og fyrir hverju ætlar það að berjast? Berst foreldrið fyrir vinnunni sinni, gætir það þess að ógna ekki yfirmönnum sínum og mun innlegg þess í starfi fyrir börn í bænum geta leitt til uppsagnar? Vill fólk virkilega búa í samfélagi sem þarf að hræðast þetta? Pistlahöfundur vill það alls ekki en manni er sagt; ,,svona er nú raunveruleikinn hér í Mosfellsbæ.“.

Skólastjórarnir eru ráðnir af yfirvöldum bæjarins og hræðast við að blanda sér í mál varðandi börnin því þeir eru líka foreldrar og gætu misst vinnuna. Málefni barna eru stjórnmál hafi einhver lesandi gleymt því. Þau eru líka STÓR-MÁL!

Er þetta raunveruleg ógn allt saman eða mun Guðs blessun ríkja yfir störfum sé starfað fyrir börn á öðrum tímum en rétt yfir Jólin þegar þau eru beðin um að syngja í Lágafellskirkju?

Hver er hin raunveruleg staða mála nú í Mosfellsbæ, á þessum yndæla stað?

Nú hefur Mosfellsbær tilkynnt það sérstaklega í gegnum almannatengil bæjarins og fjölmiðla (RÚV) að nú sé ,,skólabyggingu í Helgafellslandi frestað“. Er þetta virkilegt? Hvað með þá samninga sem Mosfellsbær og þá bæjarstjórinn í bænum hefur gengist undir?

7. gr. úr samningi milli Mosfellsbæjar og Helgafellshlíða ehf dags. 2. júní 2006

Það var nefnilega svo að árið 2006 skuldbatt Ragnheiður Ríkarðsdóttir, þá bæjarstjóri, nú formaður þingflokks Sjálfstæðisflokksins og evrópusinni í minnihluta, Mosfellsbæ til þess að byggja grunn- og leikskóla í Helgafellslandi og tryggja þannig skólahúsnæði á svæðinu þegar 50% íbúða í hverfinu yrðu fullbyggðar.

Snemma á síðasta ári, þ.e. fyrir flest Skólaþingin og fundina sem meirihlutinn í bæjarstjórn hefur vísað í að hafi verið vegna ,,samstarfs“ við foreldra í Mosfellsbæ (skv. almannatengli Mosfellsbæjar), var svo ritað undir annan samning við eignarhaldsfélag Landsbanka Íslands, Hömlur 1.

1. gr. úr samningi milli Mosfellsbæjar og Hömlur 1 dags. 16. maí 2013

Sé þetta lesið og litið á blaðsíðu 4 í Mosfellingi, fréttablað okkar góða hér í Mosfellsbæ sem kom innum lúguna nú fyrir helgina, er formaður fræðslunefndar greinilega ekki vel upplýstur enda fyrirsögn greinar eftirfarandi: ,,Uppbygging skólamannvirkja komin í farveg.“. Hér má sjá að framan að Mosfellsbær hefur svo sannarlega skuldbundið sig að koma upp skóla í Helgafellslandinu en hvers vegna þessi asi?

5. gr. úr samningnum milli Mosfellsbæjar og Hömlur 1 dags. 16. maí 2013

Í samningnum, þar sem núverandi bæjarstjóri hefur tekið upp þráðinn frá Ragnheiði fyrrum bæjarstjóra, frá því í maí 2013 kemur fram eftirfarandi:

Mosfellbær skuldbindur sig til að hefja ekki sölu í áföngum 5 og 6 fyrr en a.m.k. 70% lóða í áfanga 4 eru seldar. Ákvæði þetta gildir í 6 ár frá undirskriftardegi.

Hér kemur því rúsínan í pylsuendanum. Þetta er snilldarvel samið af hálfu Landsbankans og spurning með hvort við í Mosfellsbæ eigum svo lélega samningamenn eða hvort að þetta hafi verið eina lausnin. Það liggur því fyrir að ef núverandi meirihluti keyrir ekki þetta mál í gegn, þ.e. með skóla í Helgafellslandi, munu lóðir seljast illa og því mun dragast umtalsvert að selja í 4. áfanga (sem er miðja hverfisins) fyrir þarnæstu sveitarstjórnarkosningar að Hömlur 1 nái ekki að selja 70% lóðum og leitt þannig til þess að bærinn fái ekki að selja sínar eignir. Bænum er því meinað að selja eignir sínar sem Landsbankinn lét bænum í té í tengdum samningum. Bærinn er því ekki lengur sjálfstæður í sölu á eigin lóðum í bæjarfélaginu og hefur bæjarstjórinn og meirihlutinn í Mosfellsbæ því samið svo fyrir skattgreiðendur að það verði að byggja skóla í Helgafellslandinu því annars mun bærinn ekki geta losað um dýrar lóðir og landspildur sínar í hlíðum Helgafells. Talandi um gulrótina og asnann, hver er asninn í þessu tilviki?

Það er búið að fífla foreldra bæjarins í meira en ár eða allt frá því að svokallað ,,samráðsferli“ hófst. Mosfellsbæ ber að standa við gerða samninga og það vekur undrun ef meirihlutinn í bæjarstjórn ætlar nú að ganga á bak orða sinna enda í gildi samningar við Hömlur 1 um skólabyggingu í Helgafellslandi ella getur hinn skuldsetti Mosfellsbær ekki grynnkað á skuldum sínum, bær sem er ekki sjálfstæður hvað sem menn og konur tauta og raula. Því miður er svo í pottinn búið.

Hér skal bent á að það er ábyrgðarhluti að hræra mikið í umhverfi barna. Fjöldi barna eru afar viðkvæm og þurfa mikla alúð og festu hvað allt skólaumhverfi varðar. Nú er verið að rugla svo óskaplega með þennan málaflokk að fjölmargir foreldrar hræðast framhaldið, því miður. Þetta á ekki við alla foreldra, alls ekki. Þeim foreldrum sem segja að hjá sér sé allt í stakasta lagi skal bent á að við búum í samfélagi þar sem ætla má að fólk beri hag allra barna fyrir brjósti, einnig þeirra barna sem maður á ekki sjálfur.

Staðan er því sú að líkur eru nú á að maður leiti upp í Lágafellskirkju og biðji Guð að blessa flokkinn sinn í messu næstkomandi sunnudag enda XD í Mosó nú í algjöru messi.

Höfundur: Fyrrverandi formaður Sjálfstæðisfélags Mosfellinga, fyrrum stjórnarmaður í foreldrafélagi Varmárskóla og áhugamaður um bætt skólaumhverfi, öryggi barna og velferð.

Fjölmargir hafa gagnrýnt forsætisráðherra Íslands að undanförnu. Eftir að hann hafi mótast við að benda á fjölmörg þjóðþrifamál á nýlega afstöðnu Viðskiptaþingi pikka andstæðingar hans aðeins upp eitt mál, þ.e. afstöðu hans til inngöngu í ESB og samningaviðræðna. Sjálfur er pistlahöfundur á því að ljúka eigi viðræðum og leggja samning þann er fæst úr þeim fyrir þjóðina.

Í morgunsárið var ráðherrann í viðtali á RÚV. Þar spurði Gísli Marteinn ráðherra m.a. út í ostakvóta og málefni er snerti aðild Íslands að Evrópusambandinu ofl. Vissulega reyndi Gísli að koma ráðherranum í snöru spurninga sem voru mjög svo leiðandi. Það var rétt hjá ráðherranum að þar var leitast við að gera honum upp skoðanir og sem reyndur fréttamaður gerði hann það sem rétt var að leiðrétta misskilning sem lá í spurningum Gísla. Vitnað var í löngu fluttar ræður og yfirlýsingar ráðherra án þess m.a. að taka allan textan sem heyrði til umræðuefnisins sem vitnað var til. Bjóst reyndar pistlahöfundur við að viðtalið yrði í léttum dúr eftir spjallið við dömurnar þar á undan en Gísli byrjaði strax að boxa við ráðherrann sem vissulega svaraði hressilega á móti eðli máls samkvæmt.

Allt eru þetta þekkt trix fjölmiðlamanna og verður spyrjandi á svo virtri stöð sem RÚV er að gæta sín að undirbúa spurningar sínar með þeim hætti að í þeim felist ekki ígildi skoðunar þess sem spurður er. Við Íslendingar erum ekki svo galnir að greina ekki þarna á milli en vissulega vorkenndi ég Gísla Marteini því það kom greinilega mikið á hann þegar ráðherrann ítrekað þurfti að kalla eftir tíma til að svara, leiðrétta að þær skoðanir sem voru í hinum leiðandi spurningum væru ekki hans og beinlínis kalla eftir því í blálokinn að starfsmenn RÚV taki málefnalegar á þeim þáttum er snúa t.a.m. að rekstri ríkissjóðs og hlutverki Seðlabanka Íslands sem bundið er lög.

Gæti verið að það hafi einmitt verið ástæðan fyrir bestu lausn þegar á reyndi að í miðju hruni hagkerfisins voru þrír seðlabankastjórar?

Vill pistlahöfundur fullyrða að það hafi skipti íslensku þjóðina mestu þegar afar reyndur stjórnmálamaður og tveir valinkunnir sérfræðingar á sviði hagfræði og viðskipta hafi tekið ákvarðanir, sem margar hverjar eru vissulega umdeilanlegar, er leiddu m.a. til þess að neyðarlögin voru sett sem hafa reynst þjóðinni heillavæn þegar á reyndi.

Getur þjóðin, a.m.k. sá hluti hennar sem málið varðaði, seint gleymt að þegar fólk leitaði eftir leiðréttingum ólögmætra lána var það aðeins einn seðlabankastjóri sem beinlínis lagðist á sveif með yfirstjórn Fjármálaeftirlitsins og fyrrum efnahagsráðherra þjóðarinnar í fyrri ríkisstjórn m.a. vegna þess klúðurs sem fólst í hvernig um lánasöfnin var búið eftir að tveir bankar hafi verið nánast gefnir kröfuhöfum á silfurfati? Ásamt þessu var ríkisábyrgð gefins á skuldbindingarnar. Ekki var að sjá að Seðlabanki Íslands hafi verið mjög sjálfstæður í störfum sínum á því tímabili.

Það er augljóst að þegar pistlahöfundur ritaði skýrslu um sjálfstæði Seðlabanka Íslands hér á árum áður að það skipti máli að það yrðu skipaðir þrír bankastjórar við bankann en ekki aðeins einn. Það fyrirkomulag þarf alls ekki að vera til annars en þess að öryggis sé gætt og að pólitísk sátt ríki um störf og stefnu sjálfstæðs seðlabanka.

Það að forsætisráðherra ,,skammi“, eins og sumir vilja taka óskemmtilega til orða, Seðlabanka Íslands er bara hið besta mál. Sérstaklega skiptir það máli þegar bankinn lætur undir höfuð leggjast að forgangsraða í störfum sínum svo hið opinbera geti fengið þau bráðnauðsynlegu gögn sem kallað er eftir varðandi greiðslujöfnuð ofl.

Í 3. gr. laga nr. 36/2001 um Seðlabanka Íslands segir:

Meginmarkmið Seðlabanka Íslands er að stuðla að stöðugu verðlagi. Með samþykki ráðherra er Seðlabankanum heimilt að lýsa yfir tölulegu markmiði um verðbólgu. Seðlabankinn skal stuðla að framgangi stefnu ríkisstjórnarinnar í efnahagsmálum, enda telji hann það ekki ganga gegn meginmarkmiði sínu skv. 1. mgr.

Seðlabankanum ber að sinna störfum sínum þannig að beiðnir um ákveðna vinnu gangi fyrir komi þær úr Stjórnarráði Íslands sbr. ákvæði 14. gr. sömu laga:

Seðlabanki Íslands annast hvers konar bankaþjónustu fyrir ríkissjóð aðra en lánafyrirgreiðslu, sbr. 16. gr. Innstæður ríkissjóðs skulu varðveittar á reikningum í Seðlabankanum nema sérstakar aðstæður gefi tilefni til annars. Seðlabankinn skal vera ríkisstjórn til ráðuneytis um allt sem varðar gjaldeyrismál, þar á meðal erlendar lántökur, og taka að sér framkvæmd í þeim efnum eftir því sem um verður samið.

Það sem brugðið hefur við að fréttamenn, er gefa sig út við að vera rannsóknarblaðamenn, fagmenn á sínu sviði, geti vart fjallað um annað en fagurfræði, listir og fremur augljósa glæpi, sem vissulega er afar mikilvægur þáttur í fjölmiðlun og upplýsingagjöf til almennings. Dýpt viðskipta og hagfræði, stjórnun seðlabanka og sjálfstæði þeirra er meira en svo að hægt sé að draga það upp með þeim hætti sem reynt var að gera í morgun á RÚV. Það að setja í Seðlabanka Íslands 2 bankastjóra við hlið núverandi bankastjóra, sem reyndar óvíst er að verði, þarf alls ekki að vera e.k. pólitísk hótun heldur fremur áhættustýring stjórnvalda komi til flókinna ákvarðanna sem samstaða þarf að ríkja um t.a.m. varðandi peningamál þjóðarinnar.

Það veit hver sá sem vill það vita að innan úr háskólasamfélaginu koma oftast nær pólitískar skoðanir og þeir sem þora þar að tjá sig eru yfirleitt að gera það of seint eða ganga erinda uppfullir af umboðsvanda. Jafnvel byggir þetta á pólitískri eða persónulegri óvild í garð ríkjandi stjórnvalda. Fagmennskan er af skornum skammti því miður og þekkir maður það frá því fyrir hrun. Það voru alltof fáir úr þeirri átt sem þorðu að tjá sig enda störfuðu og starfa enn fjölmargir háskólamenn fyrir stórfyrirtæki, sitja í stjórnum og nefndum bæði þeirra og opinberra aðila. Hafa þeir margir því hagmuni af því að þegja í stað þess að koma ,,naktir fram“ sé vísað í vel þekkt Stuðmannalag.

Sem dæmi um þetta sjást sjaldan eða aldrei átök í betri stofum RÚV þar sem í beinni útsendingu takast á skoðanir tveggja prófessora sem eru á öndverðum meiði. Maður man helst eftir Merði og Hannesi og þóttu þeir þættir afar áhugaverðir. Er það kanski ekki nógu sexy og fremur dregin þar upp undirfögur ímynd borgar í stað landsbyggðar sbr. góða ábendingu ráðherra varðandi þátttakendur hjá Gísla Marteini í morgun. Þar standa N4 og ÍNN sig vel en RÚV illa.

Það er möguleiki fyrir spyrjendur RÚV að umorða spurningar sínar vel og undirbúa sig betur. Gísli Marteinn er frábær þáttastjórnandi en yfirbragð þessa þáttar hefur verið það mjúkt hingað til að ekki er að undra að margar viðkæmar sálir hafi brugðið þegar ráðherra svarar hressilega fyrir sig í morgunsárið. Til þess er hann kjörinn og mega Íslendingar vera stolltir af því að eiga þann mannkost sem í þessum manni býr óháð pólitískum skoðunum sem deila má um.

Forsætisráðherra lætur greinilega engar skuldir sitja eftir í viðtölum við sig.

Brúarland í Mosfellsbæ á stríðsárunum

Brúarland er sögufrægt hús hér í Mosfellsbæ og á sér afar merka sögu. Í háskólaritgerð ungs og upprennandi kennara, Þráins Árna Baldvinssonar, frá árinu 2010 má lesa um Brúarland sem skóla og einskonar samfélagsmiðstöðvar á stríðstímum síðari heimstyrjaldarinnar. Á 50 ára afmælishátíð Varmárskóla vorið 2012 rifjuðu gamlir nemendur þessa merka skóla fortíðina og nám sitt við Brúarland þar sem riðið var á hrossum til náms og oft dvalist þar yfir nætur vegna ófærðar. Voru hrossin hýst í smákofa við hlið hússins. Þá var fremur riðið á hrossum en ekið á bifreiðum á milli staða.

Á þessum tímum en nokkuð síðar komu Bretar hingað til lands og vörðu íslenska þjóð gegn ágangi Nazista nú eða Rússa nema hvortveggja væri að ræða sem ógn stafaði af á þeim vályndu tímum. Brúarland var byggt árið 1922 og var smíðinni lokið árið 1930. Þar bjuggu þau merkis hjón Lárus Björgvin Halldórsson og Kristín Magnúsdóttir ásamt börnum sínum og var Lárus þar skólastjóri frá 1922 allt til þess að nýtt húsnæði við Varmá var opnað árið 1961 og skólinn þá fluttur þangað.

Allt var þetta gert í sátt og samlyndi við foreldra.

Bretar og síðar Bandaríkjamenn voru hingað fengnir til að vernda m.a. tjáningafrelsi fólks á Íslandi og fullveldið sem og gæta að því að Íslendingar gætu fengið búið hér óáreittir án ægivalds sem m.a. hefur verið boðað í Rússlandi á tímum Stalíns. Íslendingar gengu í Nató til að tryggja rit-, mál- og tjáningafrelsi sitt sem og fullveldi þjóðarinnar.

Frétt úr Vísi frá mánudeginum 3. september 1945 þegar Japanir rituðu undir uppgjafaskilmála í Missouri í Bandaríkjunum.

Á sama degi og Japanir skrifuðu undir uppgjafarskilmála undir lok síðari heimstyrjaldarinnar í Missouri í Bandaríkjunum skömmu fyrir miðnætti aðfaranótt mánudagsins 3. september 1945 birtist frétt um að bifreið hafi hvolft við Brúarland og stúlka slasast þar en reyndar fengið rænu á ný og ,,…líður eftir atvikum vel.“.

Þessi frétt er áhugaverð þegar litið er til þess hvar þessi merka bygging er staðsett í Mosfellsbæ, þ.e. nálægt fjölfarnasta veg Íslands í dag. Þarna er mikil umferð og hefur aldrei verið eins þung og um þessar mundir. Þar fara flutningar með milljónatugi lítra af eldsneyti og bráðdrepandi spilliefnum svo einhver dæmi séu nefnd um hættuna sem þarna leynist. Þetta er ekki sá rómantíski hestaslóði eða sveitavegur sem eitt sinn var því nú er öldin önnur.

Brúarland við Vesturlandsveg í Mosfellsbæ á síðustu öld

Brúarland ætti að verða safn en ekki villidýrasafn. Virðist sem villidýrasafninu hafi verið komið fyrir að áeggjan einkaaðila  í húsakynnum á lóð Framsóknarmanna og Kaupfélags Kjalnesinga í miðbæ Mosfellbæjar. Glápa nú ljónin þar uppstoppuð yfir að félagsheimili Sjálfstæðisflokksins í bænum. Fréttir herma að einhverjir óknyttis strákar hafi eitt sinn lætt villidýrasafni á stefnuskrá flokksins fyrir sveitarstjórnarkosningar fyrir fáeinum árum. Það endaði svo reyndar sem gjöf til Mosfellbæjar sem aldrei hefur verið afhend af hálfu bæjarstjóra. En það er nú önnur saga um sögu og stjórnmál í Mosfellsbæ.

Í háskólaritgerð Þráins Árna Baldvinssonar, sem að framan greinir, koma m.a. fram góðar tillögur varðandi notkun á Brúarlandi fyrir bæjarbúa og reyndar n.k. loforð sem ekki hefur verið uppfyllt frekar en villidýrasafnið. Þar segir m.a. í riti Þráins:

Félag aldaðra í Mosfellsbæ hefur sýnt mikinn áhuga á því að fá aðstöðu fyrir félagsstarf sitt í húsinu og eins má búast við því að Kvenfélag Lágafellssóknar fái aftur aðstöðu í húsinu. Hugsanlega verður þarna einnig aðsetur fyrir öflugt kórastarf í bæjarfélaginu. En hvað verður er ekki gott að segja en eftir þær endurbætur sem á húsinu hafa verið gerðar má telja líklegt að húsnæðið verði nýtt áfram og starfrækt að einhverju eða öllu leyti í þágu menntunar, fræðslu og félagsmála. Vel má svo ímynda sér einhvers konar fræðasetur í Brúarlandi og þar væri einnig hægt að setja upp einhvers konar safn. Möguleikarnir eru margir en hvað sem verður er nauðsynlegt að hafa í huga að saga hússins er merk og mikilvægi þess í menningar- og menntunarsögu Mosfellsbæjar verður seint metið til fjár. Margs er að minnast og margt ber að hafa í huga þegar ákvörðun verður tekin um framtíð Brúarlands.

Þessi tilhögun virðist hafa verið talin ómöguleg að mati núverandi bæjarmeirihluta í Mosfellsbæ.

Nú hefur verið brugðið á það ráð að koma fyrir í þessu sögufræga húsi við Vesturlandsveg kornabörnum úr Mosfellsbæ. Foreldrar í í bænum skilja vel hve vel hefur verið staðið að endurbyggingu þessa húss og sögulegu gildi þess sem spannar sögu allt frá því er börn komu ríðandi á hrossum úr Mosfellssveit. Nú hefur bæjarstjórnin ákveðið einhliða og án samráðs við foreldra að koma kornabörnum þeirra fyrir í þessu húsi. Þetta eru börn sem ekki einu sinni geta setið hest eða flúið vá sem getur skapast ef t.d. bifreið veltur að steinvegg þessa gamla húss eða þeirra færanlegu timburhúsa sem þar standa á óafgirtri lóðinni. Þessi bifreið getur verið uppfullur tankbíll ásamt tengivagni með flugvélaeldsneyti á leið norður í land. Hér má heldur ekki gleyma þeirri loftmengun sem er á þessu svæði þegar umferð er þarna sem mest og spurning hvort loftræstikerfið að Brúarlandi sé hannað m.t.t. þess arna að verna börn gegn mengun.

Þegar litið er til öryggismála í þessu efni má vænta þess að Almannavarnarnefnd höfuðborgarsvæðisins fari brátt undirbúa stórslysaæfingu að Brúarlandi svo kornabörn bæjarbúa geti verið viðbúin komi til alvarlegs umferðarslyss eða bruna í einum að þeim fjölmörgum færanlegum kennslustofum sem nýttar eru í Mosfellbæ. Ætla má að undir mjög alvarlegum kringustæðum myndu kennarar getað hlaupið talsvert hraðar en þessi börn og komið sér í skjól. Það var ekki einu sinni þorandi að hafa þarna börn í námi á menntaskólastigi og því brást ríkið við með því að byggja nýjan framhaldsskóla í bænum svo koma mætti þeim fullorðnu börnum undan þessu bráðabirgðahúsnæði þar sem þau dvöldu dagana langa undir umtalsverðri vá af vaxandi umferð.

En Brúarland er engu að síður falleg bygging og afar merkileg sé litið til sögunnar. Hins vegar er þetta ekki skynsöm ráðstofun, þ.e. að koma þarna börnum fyrir í húsnæði sem er að verða aldargamalt og ekki hannað sem nútímalegt skólahúsnæði eða leikskóli. Ekki er vitað til að á svæðinu hafi verið skipulögð lóð fyrir leikskóla þar sem hýsa mætti kornabörn frá morgni til eftirmiðdags.

Foreldar hafa mótmælt þessum áformum og farið í að safna undirskriftum foreldra gegn þessum áformum.

Fréttir herma að vegið hafi verið að þessum áformum foreldra og undirskriftalistar m.a. teknir af foreldum, þeim meinað að safna undirskriftum um málefni sem fellur undir ákvæði í grunnskólalögum varðandi hlutverk foreldrafélaga, þ.e. að gæta að hagsmunum barna og framförum í skólamálum. Því miður er ekki hægt að kalla á Breta eða Bandaríkjamenn í þessum málum svo verja megi tjáningafrelsið heldur verður að leita til kjósenda í Mosfellsbæ um að taka til sinna ráða og refsa þeim sem leyfa ekki foreldrum að leita leiða til að mótmæla friðsamlega þessum yfirgangi bæjaryfirvalda. Búum við á tímum e.k. ógnarstjórnmála hér í Mosfellsbæ?

Þetta er ljótt og illa gert og bæjaryfirvöldum til vansa.

Einnig er leitt að þessi saga skuli þróast í kringum þetta fallega og sögufræga hús, Brúarland í Mosfellsbæ.

Brúarland og bæjarstjóri Mosfellsbæjar ásamt fyrrum bæjarfulltrúa og fulltrúa Vinstri grænna

Brúarland er ekki lengur fyrir börn að dveljast þar dægrin löng – Gætum að öryggi og velferð barna í Mosfellsbæ.

Á morgun, laugardaginn 8. febrúar 2014, fer fram prófkjör Sjálfstæðisflokksins í Mosfellsbæ. Það er ávallt mikill gleðidagur að fá að nýta atkvæði sitt. Það þykir mörgum mikilvægt að nýta lýðræðislegan rétt sinn með þessum hætti og sorglegt hve léleg þátttaka er oft í prófkjörum sem og í almennum kosningum. Þróun í því efni er váleg satt best að segja. Mörgum er það afar mikilvægt að kosningar séu leynilegar enda vill fólk eiga sitt prívat í kjörklefanum og eiga ekki á hættu að vera drepið á eftir eins og tíðkaðist á tímum ævintýramannsins Sverris komma þegar hann var að hjálpa Stalín í Moskvu hér um árið við að byggja neðanjarðargöng sem enduðu sem lúxus lestastöðvar fyrir fátæka kommúnista með gull í tönn.

Já, það er erfitt mörgum að fá yfir sig óhróður og skeppnuskap eftir að hafa kosið og heyrst hefur að heilu fjölskyldurnar í Afganistan og Írak hafi verið þurrkaðar út eftir að viðkomandi hafi ekki kosið það sem Talibönum líkaði best við. Sama átti nú reyndar við hér á Víkingaöld. Þetta er liðin tíð hér á landi en nú er barist enn víða erlendis við að konur fái að kjósa, að ungbörn og stúlkur fái að læra að lesa. Hér á landi eigum við Íslendingar enn langt í land að treysta konum fyrir bæjarstjórastólum, formennsku í flokkum eða stjórnum félaga á íslenskum hlutabréfamarkaði. Þessu þarf að breyta sem og launaþróun og jafnrétti í þeim málum. Þá hefur ekki verið minnst á launakjör Pólverja og annarra nýbúa á Íslandi þar sem mótast er við að byggja upp fjömenningarsamfélag en fjölmargir feimnir landar manns kunna sig ekki enn í þeim efnum, því miður. Það kemur með nýrri kynslóð, nýju fólki og upplýstari þjóð.

Eftir Eirmálið svokallaða, sem núverandi fulltrúar í bæjarstjórn Mosfellsbæjar er sátu þar í stjórn stóðu ekki vörð um aldraða, Helgafells-víxilmálið ólögmæta, braskið sem allt er á huldu enn á Hulduhólum og í Leirvogstungu að hætti framsóknar sem fleyttu lóð í eigu bæjarins í miðbænum framm um 50 ár í leigusamningi eða svo, klúður í skipulags- og skólamálum, ólögmætt niðurbrot tilboða í fimleikahús og einnig ólýðræðislega þöggunartilburði margra forystumanna Sjálfstæðisflokksins í bæjarstjórn með bæjarstjóra í broddi fylkingar og meðvirka félagsmenn hef ég raðað upp því fólki hér á atkvæðaseðilinn minn.

Skorað er á aðra félagsmenn í Sjálfstæðisflokksins að taka áskorun um breytingar og allir eru hvattir til mæta á kjörstað á morgun.

Áfram X-D !