Kreppan er búin sagði Gylfi, amen. Læknirinn fann púls og sagði hann lifir en tók ekki eftir járnbrautalestinni sem hafði nýlega ekið yfir sjúklininginn miðjann.

Ísland á ekki fyrir skuldum og er rekið á kredit. Gjaldeyrishöftin, snjóhengjan, fátæktin, nauðungaruppboðin, gjaldþrotin, þeir sem ekki borga eða geta ekki staðið í skilum, mataraðstoðin, atvinnuleysið, landflóttinn, eignaupptakan o.sv.fr..

Afskriftir hrunverja og arðgreiðslur elítunnar. Misskiptingin.

Hvar var kreppa, hvar er kreppa og hvert fór hún?

Skilin eru á milli almenings annars vegar og lánadrottna hins vegar og vina þeirra. Um víða veröld og líka á Íslandi eru lántakendur og venjulegur almenningur að skapa arð hinna með striti sínu. Átökin harðna eftir því sem græðgin verður taumlausari og ósvífnari. Mótmælendur mæta lögreglumönnum gráum fyrir járnum víðsvegar í Evrópu og Ameríku. Almenningur missir stöðugt trúnna á stofnunum lýðræðisins og mun á endanum taka til örþrifaráða. Hugsanlegt er að Tyrkir setji þriðju heimstyrjöldina í gang og þá gleymast svona smámunir eða þá að menn setjist bara niður og horfi á fótbolta í beinni.

En á Íslandi hefði Gylfi bara mátt senda tölvupóst til þeirra sem tilheyra 1% um að kreppan þeirra væri búin. Algjör óþarfi að vera segja okkur hinum að ránið á eigum okkar hefði lukkast.