Vigdís má eiga það að hún er kröftugur og duglegur þingmaður. Dálítið fljótfær á köflum, kjaftfor og yfirlýsingaglöð og minnir nokkuð á Steingrím J eins og hann var forðum daga í stjórnarandstöðu. Vigdís sækir líka talsverðan lærdóm í framkomu og málflutning Jóhönnu forsætisráðherra áður en hennar tími kom. Það er að sjálfsögðu umdeilt hvort þessar fyrirmyndir Vigdísar verði henni til framdráttar í pólitíkinni. Hún fær meira að segja hnútur frá samherjum. Siv vandaði henni ekki kveðjurnar úr ræðustóli þingsins og eiga stjórnmálafræðingar og álitsgjafar í hinum mestu erfiðleikum með að túlka hvað Siv gekk til. Eðlilegast hefði verið að snupra samherja á þingflokksfundi eða veita móðurlegt tiltal einhvers staðar í skúmaskotum þingsins. Þeir sem lengst vilja ganga telja að lofræða Sivjar um forseta þingsins, snuprurnar í garð samherja og passíf afstaða til stjórnarmeirihlutans séu vel ígrunduð fyrstu skref útúr Framsókn inná pólitískar lendur Guðmundar Steingrímssonar.
Fari svo má leiða líkur að því að baráttukonunni Vigdísi sé slétt sama og nýti sér gullkorn eins og farið hefur fé betra eða ekki er það harmsefni, nóg er af fólkinu.
Vigdís er sjálfsagt ágæt en það er með hana eins og okkur öll hin að það er gott að velta aðeins fyrir sér hvað maður er að fara að segja áður en maður segir það. Alls ekki illa meint, smávægileg hvatvísi er góð þegar á þarf að halda, kannski nauðsynleg.
Það er betra að hafa þingmann sem gerir mikið og einstaka mistök en að hafa þingmann sem gerir engin mistök af því að hann gerir ekki neitt.
Fjögurra barna faðir "af vondu fólki" og áhugamaður um þjóðmál.
Heldur upp á eftirfarandi vísu:
"Það þarf meiri kjark til að segja satt en ljúga,
sjálfstraust til að efast, er aðrir trúa,
djörfung til að mæla gegn múgsins boðun,
manndóm til að hafa eigin skoðun."
Séra Baldur segir að Hallur sé: "...bæði sviphreinn og tillögugóður"!
Hallur Magnússon
Himinninn er blár.
Það kemur reyndar ekkert af viti frá henni en það er annað mál.
Og er svo ekki líka til Guð?
En í hvað fer krafturinn og dugnaðurinn? Hennar vera á þingi er sorgarsaga eins og mörg dæmi sanna.
Vigdís má eiga það að hún er kröftugur og duglegur þingmaður. Dálítið fljótfær á köflum, kjaftfor og yfirlýsingaglöð og minnir nokkuð á Steingrím J eins og hann var forðum daga í stjórnarandstöðu. Vigdís sækir líka talsverðan lærdóm í framkomu og málflutning Jóhönnu forsætisráðherra áður en hennar tími kom. Það er að sjálfsögðu umdeilt hvort þessar fyrirmyndir Vigdísar verði henni til framdráttar í pólitíkinni. Hún fær meira að segja hnútur frá samherjum. Siv vandaði henni ekki kveðjurnar úr ræðustóli þingsins og eiga stjórnmálafræðingar og álitsgjafar í hinum mestu erfiðleikum með að túlka hvað Siv gekk til. Eðlilegast hefði verið að snupra samherja á þingflokksfundi eða veita móðurlegt tiltal einhvers staðar í skúmaskotum þingsins. Þeir sem lengst vilja ganga telja að lofræða Sivjar um forseta þingsins, snuprurnar í garð samherja og passíf afstaða til stjórnarmeirihlutans séu vel ígrunduð fyrstu skref útúr Framsókn inná pólitískar lendur Guðmundar Steingrímssonar.
Fari svo má leiða líkur að því að baráttukonunni Vigdísi sé slétt sama og nýti sér gullkorn eins og farið hefur fé betra eða ekki er það harmsefni, nóg er af fólkinu.
Hallur,
þú hefur að sumu leyti ágætan húmor, sem á stundum er nokkuð djúpur.
Þessi nýja Black & Decker réttlætir illt umtal um Alþingismenn.
Vigdís starfar eftir kjörorðinu „Kapp er betra en forsjá“.
Mér dettur nú alltaf í hug það sem vinur minn sagði oft „Það er verst þegar duglegir menn gera mikið illa“ þegar minnst er á Vigdísi Hauksdóttur.
Hálkan er varasöm þessa dagana Hallur! Dattstu á hausinn í morgunsárið,áður en þú settir inn þessa færslu?
Bara böns af samfylkingarkommentum,eða pirringur.
Vigdís er sjálfsagt ágæt en það er með hana eins og okkur öll hin að það er gott að velta aðeins fyrir sér hvað maður er að fara að segja áður en maður segir það. Alls ekki illa meint, smávægileg hvatvísi er góð þegar á þarf að halda, kannski nauðsynleg.
Það er betra að hafa þingmann sem gerir mikið og einstaka mistök en að hafa þingmann sem gerir engin mistök af því að hann gerir ekki neitt.