„Allir eiga að búa við aðstöðu og svigrúm til að gera það sem hugur þeirra stendur til, án þess að skaða aðra. Fjölbreyttar athafnir einstaklinga, hugmyndir þeirra og kraftur — fái þeir svigrúm — eru grunnur að farsælu þjóðfélagi.“  Þetta gæti verið grunnstef í skilgreiningu á frjálslyndri stjórnmálastefnu.

Ég persónulega myndi vilja bæta við hugmyndinni um samvinnu frjálsra einstaklinga á jafnréttisgrundvelli við framangreint stef.

Í aldarfjórðung hef ég orðað þetta þannig: „Frelsi með félagslegri ábyrgð“.

Þótt stjórnmálamenn og stjórnmálaumræða hafi ekki verið upp á sitt besta að undanförnu þar sem því miður hefur glitt í öfgar, höft og forræðishyggju – þá er ljóst að það ætti að geta náðst ágætt samstaða um að byggja samvinnu ýmissi góðra stjórnmálamanna á framangreindu grunnstefi. Stjórnmálamanna úr öllum núverandi stjórnmálasamtökum-  þótt ýmis flokkssystkyni viðkomandi hafi verið út úr kú á kjörtímabilinu og fjarri því að vera frjálslynd á einn eða annan hátt.

Því sannleikurinn er sá að þetta grunnstef er að finna á einn eða annan hátt í öllum stjórnmálflokkum!

Setjum upp smá lista af góðu fólki sem rekur pólitík sem fellur að þessum frjálslyndu grunnstefum þótt það nálgist það úr mismunandi áttum:

Katrín Jakobsdóttir Thoroddsen varaformaður VG.  Árni Páll Árnason formannsefni Samfylkingarinnar. Eygló Harðardóttir ritari Framsóknarflokksins. Hanna Birna Kristjánsdóttir varaformannsefni Sjálfstæðisflokksins, Guðmundur Steingrímsson annar formaður Bjartrar framtíðar.

Hefði sagt Lýður Árnason úr Dögun – en hann er víst hættur. Nefni þá Gísla Tryggvason í staðinn!

Þetta væri ekki ónýtur grunnur að ríkisstjórn sem byggði samvinnu sýna á grundvallarstefninu „Frelsi með félagslegri ábyrgð“.