Hin litla Reykjavík hefur gert ófáa að stórmennum á Íslandi en nú er svo komið að þetta hefur snúist við. Reykjavík hefur verið ítrekað misnotuð og þrátt fyrir mikinn vilja til að valda tjóni á fjárhag Reykjavíkurborgar virðist sem svo að vinstri elítan á Íslandi hafi ekki tekist að leggja höfuðborg landsmanna alveg í rúst. Það eru því enn tækifæri að kjósa aftur yfir okkur aðila sem fara með völd í höfuðborginni sem geta eyðilagt orðspor bæði höfuðborgarbúa heldur einnig allra landsmanna á meðal lýðræðisþjóða um víða veröld. Er ekki kominn tími til að snúa þessu ferli við?

Hrossakaup með hag landsmanna

Nýlega hefur einn aðili ákveðið að fara í ferðalag eftir að hafa gagnrýnt starfsfólk og ráðamenn fyrr og síðar í Reykjavík fyrir aumingjaskap. Ferðalagið er píslavottaferðalag þar sem endastöðin er Palestína. Þar getur viðkomandi nú sagt að hann hafi lagt höfuð sitt að veði á pólitískum vígvelli á Íslandi, komi nú eftir að hafa fórnað þessum ferli sínum í heimalandinu til Palestínu sem frelsandi engill. Eftir sitja ferðafrömuðir á Íslandi með afpantanir á ferðum fólks víða að úr heiminum og prjónakonur á Íslandi, sem um árabil hafa prjónað íslenskar lopapeysur, verða að draga úr framleiðslu sinni vegna afpantanna.

Hér má lengi telja og eftir stendur sú hræsni, sem oft einkennir boðskap og undirmál vinstri manna, enda ekki tekist á við önnur þjóðríki sem talin eru brjóta mannréttindi með einum eða öðrum hætti.

Lélegur málstaður

Árið 1990 ferðaðist pistlahöfundur til bæði Kairó og Jerúsalem. Það tímabil var friðsælt á báðum stöðum en nú er Kairó rjúkandi rústir og sundurlaus borg á meðan Jerúsalem blómstrar þrátt fyrir róstur sem eru frekar minniháttar. Ísraelsríki er það ríki sem Ísland var fyrst lýðræðisríkja til að viðurkenna sem sjálfstætt og fullvalda ríki. Ísrael er fjölmenningarsamfélag sem heldur Gay Pride göngur eins og við hér heima, stuðlar að lýðræðislegri umræðu og býður Palistínuaröpum sæti á sínu þingi og hafa þeir full réttindi sem þegnar Ísraelsríkis.

Þegar nágrannaþjóðir Araba réðust á Ísrael í sex daga stríðinu 1967 náði þetta smáríki að verja sig af mikilli elju og hefur byggt upp frjálst samfélag sem dafnar þrátt fyrir að nú berjist hin ríkin við að halda sér saman vegna innri óstöðugleika og óróa sem er alþekktur. Ekki má gleyma því að fjölmargir Palistínuarabar, sem gera sér grein fyrir mikilvægi lýðræðis og að hamla því að Hamas taki öll völd, störfuðu með Ísrael svo ná megi árangri í að skapa stöðugleika og framþróun þessa heimshluta.

Gyðingdómur

Trúarbrögð eru fjölmörg í þessum heimi og eitt þeirra er Gyðingdómur. Líkum lætur að á síðustu öldum hafi ekki fólk vera meira ofstótt en Gyðingar og þrátt fyrir að vera friðsamt fólk sem ekki mátti vamm sitt vita. Nú er svo komið að Gyðingar hafa sitt eigið föðurland, Ísrael. Þetta land er viðurkennt af Íslendingum á sínum tíma og hefur þetta ríki ávallt þurft að verja sig árásum sem hafa oftar en ekki komið frá andstæðingum Ísraelsríkis og þá af fyrra bragði.

Látum ekki fámennan hóp villuráfandi Íslendinga afvegleiða umræðuna, aflaga söguna og stuðla að því að orðspor Íslands skaðist. Þetta er nú aðeins smjörþefurinn af því sem koma skal höldum við vinstri mönnum of lengi við völd. Stöndum vörð um Gyðinga sem og aðra trúarhópa, innan sem utan Ísraels.

Árásir vinstri manna á Íslandi

Lengi má deila um utanríkispólitík á vettvangi Alþingis Íslendinga og sitt sýnist hverjum. Þessi mál eru nú farin að rata fyrir Borgarstjórn og Borgarráð höfuðborgar Íslands í ríkum mæli og hefur m.a. verið gengið svo langt að rætt hafi verið um að hafna skipum Natóríka að leggjast að höfn í Reykjavík. Þessi fásinna og þessi vanþekking sem býr að baki slíkum áformum eða hugrenningum einkennir nú þá vinstri sveiflu sem gengur yfir Ísland um þessar mundir. Nýleg áform, sem samþykkt hafa verið í Borgarstjórn um að hafna kaupum á vörum frá Ísrael, eru aðeins áfangi á þeirri leið vinstri afla á Íslandi og annarra öfgamanna að einangra Ísland til frambúðar.

Eina ráðið er að borgarbúar mótmæli þessu sem og allir landsmenn og það harkalega. Mikilvægt er að þessi ályktun og ákvörðun Reykjavíkurborgar, til að búa til e.k.  píslarvotta úr hávaðasömum pólitískum tröllkerlingum, verður að vera endastöð fráránlegra mála innan höfuðborgarinnar á vegferð sem hófst með yfirtöku vinstri manna og annarra pólitískra leppalúða á síðustu árum. Fordómar, sem endurspeglast í þessari ákvöðrun, eru í besta falli kjánaprik en í raun og sann líklega brot á alþjóðalögum og sáttmálum sem Ísland hefur undirgengist.

Nú er fallinn dómur í Hæstarétti í svokölluðu Al Thani-máli. Einn maður hefur hafið afplánun en hinir sem dæmdir voru bíða afplánunar. Hæstiréttur, æðsti dómstóll landsins, hefur sagt sitt lokaorð og fært rök fyrir dómi sínum.

Það vekur því undrun pistlahöfundar að almenningur á Íslandi geti ekki séð sér fært að hvíla umræðuna þó ekki nema út frá því sjónarmiði að börn þessara manna, önnur ættmenni sem og nánir vinir hafa setið lengi undir því að þessir menn hafi legið undir grun og nú dæmdir menn. Það er þungbært hverjum sem á í hlut, sekum jafnt sem saklausum.

Þeir sem brjóta af sér mega vissulega búast við því að þeir, með brotum sínum, leggi eigið orðspor að veði og geti hugsanlega valdið börnum sínum og ættingjum sem og nánum vinum verulegu tjóni og erfiðleikum með brotum sínum. Slíkt á ekki að hamla rannsókn mála eða dómaframkvæmd enda verið að gæta meiri hagsmuna fyrir almenning, land og þjóð.

Nú er þessu máli lokið fyrir æðsta dómstól landsins kæru landar. Er þetta ekki orðið gott? Er ekki mál að linni?

Hvílum umræðuna varðandi þetta mál og setjum siðferðið á hærri stall.

Upp á síðkastið hefur verið mikið fjallað í fjölmiðlum um gögn sem einhver huldumaður hefur undir höndum og vill selja embætti skattrannsóknastjóra. Fulltrúar stjórnarandstöðunnar hafa farið mikinn og talið að ráðherrar í ríkisstjórn Íslands vilji alls ekki semja um kaup á þessum gögnum án þess að vita hver þessi gögn eru eða hvað þau innihalda. Því virðist einstökum þingmönnum nokk sama, ef vísað er í umfjöllun þeirra um málið og yfirlýsingar nýlega, hvað greitt verði fyrir þessi gögn svo fremi sem hið opinbera, íslenska ríkið, kaupi gögn sem þingmennirnir sjálfir hafa ekki hugmynd um hvað innihalda og enginn veit hvað muni skila í ríkissjóð.

Kaup á gögnum með fjármunum skattgreiðenda

Það hefur komið fram hjá skattrannsóknastjóra að þrátt fyrir að greiddar verði margar milljónir fyrir gögnin sé hreint ekki víst hvort þau muni nýtast embættinu og ríkissjóði nema þó aðeins í að hefja málaferli. Það er allt og sumt að svo komnu máli.

Svo virðist sem stjórnarandstaðan, með upphrópunum sínum um að ríkið verði að kaupa gögn sem enginn veit hvað innihalda og hvernig munu nýtast við skattrannsókn, hafi skaðað samningsstöðu skattrannsóknastjóra sem sér um kaupin fyrir okkur skattborgarana. Þrýstingur á embætti skattrannsóknastjóra og ráðherra um að það verði að kaupa gögnin gera ekkert annað en að hækka verðið á ,,vörunni“ sem er í boði, ,,vöru“ sem enginn veit hvort muni koma að gagni. Því er það óábyrgt af hálfu stjórnmálamanna að hafa hátt þegar hið opinbera er í samningaumleitunum af þessum toga þar sem krafa, t.a.m. um að það verði að semja um að kaupa eitthvað, gerir ekkert annað en að skerða samnignsstöðu þess sem gengur erinda almennings og leitast við að nýta takmarkaða fjármuni sem best, fjármuni sem fást úr hendi skattgreiðenda.

Listi yfir glæpamenn?

Einhver kann að hrópa upp yfir sig að þessi gögn innihaldi lista yfir Íslendinga sem hafa falið fjármuni erlendis og hugsanlegt að viðkomandi aðilar hafi þar falið fjármuni í skattaskjólum, náð að skorast undan lögum sem skylda þá að skila skatti til ríkissjóðs og brotið skattalög. Það kann vel að vera en það er ekki einu sinni alveg á hreinu. Það gæti líka verið að viðkomandi aðilar hafi gefið allt upp til skatts en svo sett fjármuni í eðlilega ávöxtun erlendis. Þarna mun reyna á þekkingu og getu embættis skattrannsóknastjóra við greiningar á þessum gögnum en þær greiningar munu takmarkast við gæði þess hráefnis sem fjárfest var í. Það þekkir hver einstaklingur sem verslar í matinn að hráefnið skiptir öllu máli og einnig hvað það kostar.

Það sem fáir velta fyrir sér er hve umsvifamikil þessi mál geta orðið, kostnaðarsöm og þvæld fyrir hið opinbera. Það gæti orðið dýrara að sækja það skattfé sem um er að tefla en nemur því sem hugsanlega næst að innheimta. Það kann að vera siðferðislega rétt að eltast við ákveðin erfið og flókin mál og sýna þannig fram á fordæmi en það útheimtir umtalsvert fé. Það réttlætir þó alls ekki að það eigi ekki að reyna á mál enda eðlilegt að sýna skattaglæpum í tvo heimanna.

Skattaundanskot er glæpur

Skattaundanskot varða við lög á Íslandi og flestum ber skylda að borga skatta lögum samkvæmt. Hins vegar vitum við líka að aukin skattheimta, hærri skattar og hærri gjöld auka líkur á að fólk leiti leiða til að komast hjá skattheimtu þar sem skattar draga úr getu fyrirtækja og fólks til að standa undir öðrum skuldbindingum sínum eins og hærri launum og arðsemiskröfu fjármagnsmarkaðar. Þar hafa einstaka stjórnmálamenn einnig lagst neðarlega í umræðuna og kallað eftir hærri sköttum og auknum gjöldum bæði á atvinnulífið og almenning á Íslandi. Það er hin hliðin af hvatanum sem kallar á samdrátt í atvinnulífinu.

Við ættum því að vera sammála því að upphlaup stjórnarandstöðunnar nýlega verði aðeins til þess að skerða samningsstöðu skattrannsóknastjóra gagnvart umræddum huldumanni sem nú getur óskað eftir því að gögnin verði keypt á 150 milljónir í stað 100 milljóna sem dæmi. Eftir kaupin, sem væntanlega eru í farvatninu, á hið opinbera eftir að setja milljónatugi í vinnu við þessi gögn, mat á ,,sakar-kostum“ sem í boði eru og svo eftirfylgni fyrir dómstólum næstu árin.

Hvar liggja hagsmunir skattgreiðenda?

Er það til hagsbóta fyrir skattborgara að þingmenn stjórnarandstöðunnar hagi sér með þessum hætti og væntanlega skerði þannig samningsstöðu skattrannsóknastjóra í þessu mikilvæga máli?

Jón Sigurðsson

Kæru Íslendingar – Gleðilega hátíð !

Í dag fögnum við því að þjóðin er sjálfstæð og hefur náð að dafna betur undir sinni stjórn en allar þær aldir þar á undan þar sem þjóðin varð að lúta erlendri stjórn. Íslendingar vilja starfa með öðrum ríkjum á jafnræðisgrunni, stunda verslun og viðskipti þar sem allir aðilar gæta að jafnræði og því að vaxtarbroddar nýrra viðskipta geti dafnað og orðið að einhverju stóru og blómlegu. Þessu hafa Íslendingar náð í öll þessi 70 ár og skapað sér virðingu á meðal þjóða heims.

Heimurinn tekur stöðugum breytingum og hafa Íslendingar verið lánsamir með að getað átt góð samskipti við öll ríki heims en jafnframt getað sýnt festu þegar á reynir í mikilvægum málum. Má þar helst nefna baráttu okkar fyrir lögsögu landsins og landhelgi þess. Þar stóðum við saman og náðum því að breyta veröldinni allri þegar aðrar þjóðir fylgdu fordæmi Íslendinga með 200 mílna landhelgi.

Nú hafa skotið rótum á Íslandi öfl sem telja Íslandi betur borgið í framtíðinni innan ríkjasambands eins og Evrópusambandsins. Í miðri heimstyrjöldinni síðari voru til einstakir menn sem vildu að Ísland gengi Þýskalandi á hönd sem hafði þá innlimað bæði Noreg og Danmörk í það sem mátti kalla ríkjasamband sem var myndað með valdi. Eftir heimstyrjöldina síðari voru stofnuð ríkjasambönd kommúnistaríkja og einbeittu þau sér að því að miðstýra allri framleiðslu og byggja upp mikið og stórt embættismannakerfi með aðsetur í Moskvu. Eftir stríð sameinuðust nokkur ríki Evrópu undir merkjum kolabandalags, þ.e. ríki  sem höfðu m.a. fengið styrki til uppbyggingar innviða sína frá Bandaríkjunum. Gerðu þau þetta svo hægt yrði að fá betri verð í heildsöluinnkaupum á kolum. Þau ríki áttuðu sig á því að orka væri grundvallarmál þegar kæmi að iðnaði og samkeppnisstöðu ríkja. Þetta bandalag hefur nú stækkað og nefnist nú Evrópusambandið.

Íslendingar vilja eiga góð samskipti við Evrópusambandið sem og önnur samtök ríkja um víða veröld. Það er afar mikilvægt að slík samskipti verði virt á báða bóga og að þess sé gætt að samband eins og Evrópusambandið virði sjálfstæði Íslands. Evrópusambandið á ekki að reyna að beita taktík eins og kommúnistar gerðu hér á árum áður m.a. með því að halda uppi fjölmiðli eins og Þjóðviljanum eða útgáfu af mörgu tagi til að fegra stöðu kommúnistaríkja og blekka þannig þorra almennings á Íslandi.

Evrópusambandið er talvert snúnara fyrirbæri en Sovétríkjasambandið. Sovétríkjasambandið var fremur einfalt kerfi sem byggðist á þekktri heimspeki kommúnismans. Þarna ríktu vissulega mismunandi skoðanir um áherslur rétt eins og tíðkast um trúarbrögð. Sem dæmi um trúarbrögð má geta þess að múslímar í Indónesíu og Malasíu eru talsvert hógværari í túlkun sinni á Kóraninum en trúbræður þeirra við botni Miðjarðarhafs. Mátti í þessu samhengi því einnig finna hógværa kommúnista sem skildu viðskipti og mikilvægi þess að þróa samskipti á milli ríkja á annan hátt en almennt tíðkaðist með hervaldi og kúgun kommúnistaríkja.

Evrópusambandið er flóknara og byggir á kennisetningum um frjáls viðskipti í bland við umtalsverða miðstýringu og flókið samspil á milli embættismannaeinræðis og lýðræðis. Flestir eru á því að frjáls viðskipti eru af hinu góða og það er fullvíst að Jón Sigurðsson forseti hefði verið mjög hlynntur frjálsum viðskiptum. Hins vegar eru viðskipti innan Evrópusambandsins það snúin og skattkerfið flókið að örðugt er að sjá í gegnum viðamiklar niðurgreiðslur sem taka á sig ótal myndir.

Með samningnum um evrópska efnahagssvæðið (EES) hafa Íslendingar náð að innleiða umtalsvert af tilskipunum og gert lagabreytingar með það í huga að aðlagast markaði Evrópu. Vandinn er sá að þrátt fyrir tilkomu Evrópusambandsins hefur atvinnuleysi þar aukist til muna, málefni flóttamanna eru þar í molum og sambandið virðist nú búið að missa sjálfstæði sitt í orkumálum eftir að Rússar lokuðu fyrir gasleiðslur til Úkraínu þar sem Evrópusambandið er með sinn stærsta gas-lager. Þetta minnir mann óneitanlega á það þegar Hitler réðst inn í Danmörku og Íslendingar notuðu þau rök til að öðlast endanlegt sjálfstæði að þar sem Danir væru ekki lengur sjálfstæð þjóð væri Íslendingum ekki annað fært en að taka endanlega yfir stjórn á öllum sínum málum. Það var og gert árið 1944 þjóðinni til heilla.

Því er leitt að sjá og heyra af svo einbeittum Íslendingum sem líta ekki til sögunnar í þessu samhengi. Við verðum að tryggja að eiga góð og bein samskipti við öll þjóðríki heims og það að ganga í samband eins og Evrópusambandið er lítt frábrugðið því í eðli sínu ef við hefðum gengið í ríkjasamband með Sovétríkjunum á sínum tíma. Hugsanlegt er að aðild að Evrópusambandinu væri öllu bærilegri en innan Sovétríkjanna en sjálfstæði þjóðarinnar yrði af henni tekið og auðlindir færðar til lengri tíma undir miðstjórn í Brussel.

Það er leitt að sjá að vinstri menn og konur á Íslandi hafi nú lagt einn stjórnmálaflokk í e.k. einelti eftir að bent hafi verið á mikilvægi þess að við gættum íslenskrar menningar og trúar. Þeir sem slíku vilja halda á lofti þurfa alls ekki að vera rasistar. Það er sorglegt að vinstri menn leggist svo lágt að beita n.k. einelti með þessum hætti í ljósi þess að allt menntakerfið er að reyna að berjast gegn slíku fyrirbæri. Það að trúfélög fái úthlutun á lóðum er hið besta mál en rétt að gæta þess að slíkar lóðir verði ekki við hliðina á Skálholti eða við innkeyrslu til Reykjavíkur sem beinlínis gæfi ranga mynd af sögu þjóðarinnar og menningu hennar. Ekki hefur Búddistafélagið fengið þvílíka afgreiðslu á Íslandi þó eftir lóð hafi verið leitað um árabil. Hér þarf að gæta jafnræðis og skipulagsmála sem reyndar hafa verið í molum eftir að vinstri menn tóku við stjórn Reykjavíkurborgar, höfuðstað Íslands.

Hér er því um pólitískt einelti vinstri manna að ræða og virðast stjórnmálamenn henda þessu á milli sín eins og heitri kartöflu enda ekki dugur í mörgum að ræða þetta svo vel sé. Vinstri menn eru að nýta öll tækifæri til að etja Íslendingum saman og það er allt gert fyrir Evrópusambandið eins og þar þrífist enginn rasismi. Vinstri menn og miðjumoðsgengi vill láta líta á sig sem ,,framtíðarfólkið“ og fólkið sem er alþjóðlegt á meðan restin sé púkó, asnaleg, heimsk og jafnvel rasistar. Því má ætla að flestir þessir sem kalla sig Evrópusinnna séu nú afar ósáttir við að víða um land sé í dag flaggað íslenskum fána í stað fána Evrópusambandsins.

Jón Sigurðsson var sjálfstæðismaður, hann var réttsýnn og áræðinn lýðræðissinni sem lagði áherslu á einstaklingsframtakið og frelsi einstaklingsins til orðs og athafna. Hann aðhylltist atvinnufrelsi og jafnræði á milli þegna landsins. Hann var hlynntur samningsfrelsi og því að tryggt yrði að atvinnulífið gæti blómstrað á Íslandi. Hann var foringi og fylginn sér í að gæta hagsmuna Íslands og Íslendinga. Hann var ekki rasisti heldur opinn fyrir því að Íslendingar ættu góð samskipti við önnur ríki og bauð alla sem komu frá útlöndum velkomna til Íslands. Hann var verndari náttúru, menningar og lista á Íslandi.

En Jón Sigurðsson var ekki Evrópusambandssinni né vinstri maður. Hann var þjóðhetja og þeirri stöðu skal hann fá að halda svo lengi sem við byggjum þetta land.

Njótið dagsins kæru Íslendingar.

Hér á kaldastríðsárunum gekk mikið á í að tala niður kristna trú enda voru kommúnistar almennt á móti trúarbrögðum eins og talibanar. Töldu kommúnistar að trúarbrögð myndu rugla almenning og tefja fyrir byltingunni. Á þetta trúðu fjölmargir Íslendingar eins og nýju neti. Fyrir austan, þ.e. á Austfjörðum, var að verða til um tíma e.k. afsprengi trúarhreyfingar sem gekkst undir byltingaráform kommúnista. Þá var m.a. logið af heilli þjóð svo árum skiptir að til væru heilagir menn í Rússlandi. Ein lygin var afhjúpuð með SÍA skýrslunum svokölluðu sem Einar Olgeirsson, kommúnisti númer 1 á Íslandi, vildi láta brenna enda upplýstu þessar skýrslur innræti eðal-kommúnista, þ.e. að þeim leyst sjálfum ekkert á Sovétið eða Austur-Þýskaland en lugu engu að síður að þjóð sinni og alþýðu Íslands að þarna væri að finna fyrirmyndarríki. Gaf Heimdallur, FUS í Reykjavík, þessar skýrslur út árið 1963.

Vildu margir Íslendingar m.a. ganga í Varsjárbandalagið og fá aðgang að hinum stóra markaði innan Sovétríkjanna sem svo hrundi og varð gjaldþrota skömmu síðar. Það var þá sem menn vildu reisa Moskvu á Íslandi og krefjast þess að öll þjóðin kastaði af sér hlekkjum hugarfarsins er snérist um kristna trú, aldargamla þjóðmenningu og frelsi undan oki skattpíningar. Þessi Moskva var byggð upp gegn andstöðu fárra en kjarkmikilla einstaklinga sem neituðu að iðka trú sína í laumi, kasta frá sér frelsinu og leggjast undir okið sem fréttir hermdu að ætti sér í raun stað austan járntjaldsins.

Moskva var samt byggð upp en varð aldrei meira en Litla Moskva. Sem betur fer vitkuðust margir kommúnistarnir þarna fyrir austan og sáu að það þurfti að byggja samfélagið upp með einkaframtaki ásamt bættum hag alþýðu manna. Það sem gerði gæfumuninn var að menn héldu þrátt fyrir allt í nafn Neskaupsstaðar og kommúnistarnir urðu aldrei alvöru kommúnistar í raun heldur trúðu á hreyfingu sem var iðkuð með allt öðrum hætti innan múra og járntjalds austursins. Þeir höfðu það frelsi sem hér var að finna og hægri menn stóðu hér vörð um kommúnistana ofl. Kommúnistar á Íslandi nutu því víðtækrar verndar hægri manna og kvenna sem tryggðu málfrelsi þeirra og ritfrelsi þrátt fyrir alla lygina, vitleysuna og ruglið sem frá þeim fór um ástandið innan Sovétríkjanna og Varsjárbandalagsins svo áratugum skipti.

Því má ætla að ætli menn að byggja upp musteri trúar sé hvergi betra en á Íslandi að byggja slíkt hvað sem svo mönnum þykir um iðkun manna fjarri ströndum Íslands á þeirri sömu trú. Megin ástæðan er sú að hér standa menn vörð um frelsið, fólkið, mannréttindi, sem og atvinnulíf auk þess að gæta þess að skattpína fólk ekki né fyrirtæki þannig að erfitt verði að komast af. Einnig er Ísland í samtökum vestrænna ríkja sem tryggir öryggismál þjóðarinnar og þeirra sem vilja fá frið við að iðka trú sína óháð því hvort öðrum þykir hún skrítin, undarleg eða framandi. Skiptir litlu hvað slík trú er illa iðkuð og misnotuð fjarri Íslandi því rétt eins og með kommúnisman þá kennum við Íslendingar kommúnistum að lifa með öðrum löndum sínum í Guðs friði og læra af reynslunni.

Það er ekkert nýtt undir sólinni í þessum efnum.

Eldflaugaskot HR – Mjölnir verkefnið – 15. maí 2014 á Mýrdalssandi – Mýrdalsjökull og Hafursey í bakrunni rétt eftir klukkan 7 í morgun (Þessa mynd tók pistlahöfundur með ,,Prnt Scrn“ takkanum á tölvunni þegar skotið átti sér stað) – (Smella á mynd til að fá hana stærri og í réttum hlutföllum)

Í morgunsárið vaknaði pistlahöfundur upp eldsnemma til að fylgjast með metnaðarfullu verkefni stúdenta við Háskólann í Reykjavík (HR) sem þeir nefna Mjölnir verkefnið (e. Mjölnir – High Power Rocket Recovery Project). Um var að ræða smíði og hönnun á eldflaug og óhætt er að segja að verkefnið hafi tekist mjög vel. Flaugin fór í yfir 5 km hæð (5258 metra) og lenti nærri Hafursey á Mýrdalssandi. Það var bjartur morgun og útsýnið stórkostlegt þegar flaugin fór í loftið eftir fáeinar tilraunir. Ætlunin var að skotið yrði um klukkan 6 í morgun en tæknimenn og sérfræðingar, þ.e. nemendur HR, leystu úr vandanum á faglegan hátt.

Hægt var að fylgjast með í beinni útsendingu á netinu og hægt að sjá skotið sjálft, fylgjast með sérfræðingum úr stjórnstöð og það sem einna áhugaverðast var að komið var fyrir myndavél í eldflauginni sjálfri svo fylgjast mætti með þegar hún tók á loft og sjá hve hratt hún náði hæð og fylgjast þannig með úr lofti. Þetta metnaðarfulla verkefni bæði íslenskra og erlendra nemenda HR er til fyrirmyndar.

Tryggja ætti að næst þegar slíkt á sér stað verði nemendum grunn- og framhaldsskóla boðið uppá það að fylgjast með ,,live“ úr skólastofunni samhliða því að kennarar skýri út fyrir nemendum hvaða tækni og hvaða vísindi liggja þarna að baki.

Hér má sjá Hafursey úr 5 km hæð en þessi mynd er tekin úr stéli eldflaugar sem nemendur úr Háskólanum í Reykjavík skutu upp rétt eftir klukkan 7 í morgun 15. maí 2014 – (Smella á mynd til að fá hana stærri og í réttum hlutföllum)

Slóð á vefsíðu verkefnisins

Eftir vel heppnað skot voru fallhlífar sem tóku við þegar flaugin hafði náð mestri hæð og sveif hún niður til jarðar. Til að geta staðsett flaugina hafði verið komið fyrir símasendi í flauginni og var sendirinn tengdur tölvubúnaði í stjórnstöð. Gátu sérfræðingarnir því vitað nákvæmlega hvar flaugin lenti. Skotstaðurinn var N63 29. 465 W18 44.073 og lenti flaugin skammt frá og var hún sótt á bifreið þegar hún hafði lent um kl. 07:18.

Skotstaður og stjórnstöð 15. maí 2014 – Mjölnir verkefnið (e. the Mjölnir Project) – (Smella á mynd til að fá hana stærri og í réttum hlutföllum)

Hér má sjá stjórnstöðina á milli brúarstólpa þar sem áður var alfaraleið um Mýrdalssand. Með þessu má tryggja öryggi enda als óvíst hvort verkefni af þessum toga takist vel. Í þessu tilviki má segja að verkefnið hafi tekist frábærlega þó metnaðarfullir sérfræðingar HR hafi gert kröfur m.a. um að staðsetningartæki væru betri þegar næsta skot yrði framkvæmt. Þessi tilraun heppnaðist engu að síður afburða vel og óhætt að segja að nemendur HR hafi lært mikið og öðlast yfirgripsmikla reynslu af þátttöku í þessu verkefni.

Til hamingju HR !

Myndarleg hjón – Hjónin Izekor Osazee og Gísli Jóhann Grétarsson – Mynd fengin af vef DV (12. maí 2014)

Hjónin Izekor Osazee og Gísli Jóhann Grétarsson gengu í það heilaga 12. apríl 2014 en Izekor Osazee er flóttamaður frá Nígeríu og Gísli Jóhann er borinn og barnfæddur Íslendingur. Áform Útlendingastofnunar var að vísa Izekor úr landi á morgun, þann 13. maí 2014.  Helga Vala Helgadóttir, lögmaður þeirra hjóna, upplýsti að fulltrúi Útlendingastofnunar hafi tjáð henni að nú ætlaði stofnunin að meta almennt málefni maka íslenskra ríkisborgara í heild sinni og búa til stefnumótun varðandi það hvernig ætti að taka á málum i framtíðinni.

Kristín Völundardóttir, forstjóri Útlendingastofnunar, hefur fundað lengi með fulltrúum innanríkismála í dag vegna málsins og í kjölfarið tjáði hún sig um að mál Izekor Osazee væri einstakt því ekki hefði áður komið inn á borð Útlendingastofnunar mál þar sem hælisleitandi gat gifst íslenskum ríkisborgara eftir að hafa fengið synjun um dvalarleyfi á Íslandi.

Þarna koma upp þrjú álitaefni.

• Hvers vegna getur Útlendingastofnun, uppfull af íslensku kvenfólki, ekki veitt þessari konu hæli þegar fyrir liggur að kynsystur hennar eru píndar til kynlífsþrælkunar fyrir kolvitlausa glæpamenn og trúarofstækismenn í norður Nígeríu?
• Telur fólk það nokkuð undarlegt að þegar afgreiðslutími Útlendingastofnunar er svo langur, svo þreytandi og eyðileggjandi fyrir ,,viðskiptavini“ stofnunarinnar að fólk fari að nýta tíman sinn í annað en að bíða eftir illa mannaðri stofnun og fer þess í stað að leita sér að maka og gifta sig, stofna fjölskyldu og njóta lífsins?
• Hvers vegna flettir lögreglan ekki upp í þjóðskrá eða leitar af sér allan grun áður en eiginkonu Íslendings er stungið í steininn án ásetningsbrots? Þetta verklag er lögreglu og Útlendingastofnun til vansa sem og öðrum stjórnvöldum sem koma að þessum málum.

Í þeirri heimspeki sem ég hef lært er ein dyggðin veglyndi og önnur umburðalyndi. Svo virðist sem regluverk það sem hannað hefur verið af stjórnvöldum utan um Útlendingastofnun sé mannfjandsamlegt og virðist stefna í að verða álíka ömurlegt kerfi, þrátt fyrir alþjóðasamvinnu, og það sem þekkist innan ESB. Má þar nefna skelfilegan aðbúnað flóttamanna á Ítalíu og á Grikklandi.  Eins og pistlahöfundur hefur bent á er fjölmargt af þessu flóttafólki mikil auðlind, gott fólk og gefandi. Á þetta hefur pistlahöfundur bent í pistli sínum í tengslum við heimildarmyndina Fit Hostel. Reyndar hafa fáeinir bloggarar náð að misskilja afstöðu pistlahöfundar til þessara mála, það er miður og vonandi leiðréttist það hér með.

Pistlahöfundur á vini víða í Afríku og einnig í Asíu sem og fjölmörgum öðrum ríkjum heims. Það vill svo til að hömlur varðandi flóttamenn má ekki yfirskyggja markmiðið með að auka fjölbreytni mannlífs á Íslandi og gefa fólki af erlendum uppruna tækifæri til að öðlast hamingju sem hvert mannsbarn á rétt á.

Nú er Innanríkisráðuneytið einnig uppfullt af íslensku kvenfólki alveg upp í æðstu stöður stjórnkerfisins rétt eins og Útlendingastofnun. Hafa íslenskar konur náð að koma sér fyrir víða í stjórnkerfi á Íslandi en hafa hikað við að ráða kynsystur sínar af erlendum uppruna við hlið sér til að veita sér ráðgjöf og skiptir litlu þó viðkomandi hafi víðtæka menntun. Þetta eru fordómar.

Nú er komið að íslenskum konum innan stjórnkerfisins á Íslandi að aflétta fordómum gagnvart fólki af erlendum uppruna sem íslenskar kynsystur þeirra urðu fyrir hér innanlands á árum áður. Ein kynsystir þeirra af erlendum uppruna hefur nú gift sig manni af íslenskum uppruna og þá er spurn hvort eitthvað standi þá í veginum fyrir því að hún fái dvalarleyfi og verði síðar íslenskur ríkisborgari?

Pistlahöfundur á erfitt með að trúa að konur af íslenkum uppruna séu svo fordómafullar að þær treysti ekki lengur fólki fyrir því að velja sér maka.

Nígerísku glæpamennirnir treystu ekki yfir 200 kornungum skólastúlkum til þess að velja sér maka og því rændu þeir þeim í skjóli myrkurs. Sama á við um marga trúarofstækismenn um heim allan.

Ekki ræna þessu yndislegu hjónum, sem og öðru góðu fólki, hamingjunni.

Eftir áhugaverða Eurovision settist pistlahöfundur yfir SKY-News fréttastöðina í gærkvöldi þar sem farið var yfir blöðin sem koma út á Bretlandi nú í morgunsárið.

Vitnað var í lítinn kálf í The Guardian sem kom inn um póstlúgurnar nú í morgun á Bretlandseyjum. Um var að ræða áhuga Breta á Evrópusambandinu (ESB) og kjör til Evrópuþingsins.

Samkvæmt pistli Egils Helgasonar á Eyjunni fara kosningar til Evrópuþingsins fram 22. – 25. maí næstkomandi. Jafnframt leggur Egill Helgason uppúr því að með úrslitum í Eurovision hafi verið slegið á putta þeirra innan Evrópu sem hafa fordóma.

Fyrir pistlahöfund voru úrslitin í Eurovision ánægjuleg, áhugaverð og virðast segja mest um baráttu gegn fordómum og áhuga almennings innan Evrópu á Conchita Wurst, sem vann Eurovision í gær, en frambjóðendum til Evrópuþingsins.

Í the Guardian kemur fram að um 90% aðspurða á Bretlandseyjum þekkir ekki til þingmanna sinna á Evrópuþinginu og aðeins 27% gátu nefnt nafn José Manuel Barroso sem forseta framkvæmdastjórnar ESB og töldu um 19% að forsetinn væri Angela Merkel, kanslari Þýskalands.

Eins og margir áhugasamir ESB aðildarsinnar væntanlega vita skaut José Manuel Barroso á Breta nýlega en það virðist ekki hafa haft mikil áhrif til aukinnar vitneskju um stöðu forsetans innan vébanda ESB.

Einnig kemur fram í frétt the Guardian að aðeins 8% aðspurðra hafi haft með einhverjum hætti samband við sinn evrópuþingmann á meðan 79% sögðust aldrei hafa íhugað að leita til evrópuþingmanna sinna. Jafnframt kom fram í viðræðum á SKY-News að breskir evrópuþingmenn væru almennt önugir við fréttamenn og viku sér mun oftar frá þeim en þingmenn á breska þinginu.

Samkvæmt frétt the Guardian er talið fullvíst að EVRU-neikvæðir (e. Eurosceptic) flokkar nái allt að 30% fylgi í kosningunum og munu ná allt að 200 sætum á Evrópuþinginu.

Í ljósi úrslita í Eurovision eru nú sterkar líkur á að José Manuel Barroso hafi fengið nýjan keppinaut um athyglina innan Evrópu, þ.e. dívuna Conchita Wurst.

Vænta má að þessi athygli almennings og áhugi á Evrópusambandinu innan þess sé alveg fordómalaus.

Nú í morgunsárið (9. maí 2014) hlustaði pistlahöfundur á Virka morgna á Rás 2.

Voru þáttastjórnendurnir að selja gítar Heiðars ,,Leðju“,  eins af Pollapönkurunum. Verið er að selja gítarinn til styrktar Framtíðarsjóði barna hjá Hjálparstarfi kirkjunar.

Óhætt er að segja að þar fór vandaður hópur fagfólks með tónlist og þáttastjórnendur tóku undir. Dægurlög voru flutt og var sérstök áhersla lögð á eurovisionlög. Þar komu fram þau Friðrik Ómar Hjörleifsson, Regína Ósk og Kristján Grétarsson gítarleikari. Þarna tóku þau nokkur gömul eurovisionlög ,,live“ eftir pöntun og lögðu hlustendur til þau lög sem flutt voru í beinni.

Ekki ætlar pistlahöfundur að vera e.k. auglýsingarpési hér á Eyjunni en setur hér samt slóð á skemmtistaðinn SPOT í Kópavogi enda munu þau, ásamt öðru góðu listafólki, slá upp eurovisionballi á SPOT á laugardagskvöld.

Í gærkvöldi (8. maí 2014) ,,droppaði“ pistlahöfundur við á SPOT og hlustaði á aðra og ólíka tónlist.

Gengu inn í salinn Fræbbblarnir í allri sinni mynd með góðkunningja pistlahöfundar, Valgarð Guðjónsson, í broddi fylkingar. Þá um klukkan 18 voru að hefjast tónleikar með Fræbbblunum, Q4U og Glen Matlock. Stoppaði pistlahöfundur stutt við en óhætt er að segja að þarna voru frábærir listamenn að koma fram með fyrrum meðlimi Sex Pistols, Glen Matlock.  Algjör snillingur sá maður þrátt fyrir að honum hafi víst verið ,,hent úr“ Sex Pistols vegna þess að hann ,,hafi líkað of vel við Bítlana“. Það er nú önnur saga og brosleg.

Já, pönkið er klassískt. Þungarokkið er það líka.

Þetta sýnir okkur Íslendingum að við eigum fagfólk á fjölmörgum sviðum tónlistar. Það er einnig mikið gleðiefni að sjá fólk sýna fordæmi með gjöfum. Þökk sé stjórnendum Virkra morgna á Rás 2 fyrir líflegan og fjölbreyttan þátt og frumkvæði sem þau sýna okkur hinum með framkomu sinni til hjálpar börnum og listafólki almennt. Einnig má þakka Hjálparstarfi kirkjunar og því góða fólki sem þar starfar og auðvitað svo pollapönkaranum honum Heiðari sem gefur gítarinn sinn til styrktar börnum sem vilja læra á hljóðfæri, njóta tónlistar og fá tækifæri.

Það er sælla að gefa en að þiggja og skiptir litlu um trú eða vantrú þegar málstaðurinn er góður.

Allir geta sameinast um að hjálpa og það kenna listamenn okkur að virða.

Þegar pistlahöfundur ritaði um Konfúsíus, oft kallaður fyrsti kennarinn, varðaði rannsóknarefnið samanburð á siðfræði Aristótelesar og þessa forna kennara frá Kína varðandi fjölskylduna. BA verkefni mitt var fyrsta BA verkefnið sem ritað hafði verið um fræði Konfúsíusar við Háskóla Íslands. Áhugavert að hluti af ,,fjölskyldu“ Aristótelesar var þrællinn en hann var neðstur í virðingaröðinni innan hennar. Mikið vatn hefur runnið til sjávar frá því að þessir snillingar lögðu upp með siðfræði til að styrkja vitund almennings hvernig haga ætti samskiptum manna.

Fjölmargir hafa sett sér siðareglur eins og félagasamtök, fyrirtæki og stofnanir og er Kennarasamband Íslands eitt þeirra. Allir foreldrar vita að kennarar, rétt eins og foreldrar, eru börnum fyrirmynd. Pistlahöfundur, eftir að hafa ritað BA ritgerð um siðfræði og útskrifast úr Háskóla Íslands, naut þess að vera einn vetur leiðbeinandi úti á landi. Það var gefandi tímabil, þroskandi og ánægjulegt. Þar störfuðu fjölmargir kennarar og allir með tölu fagmenn á sínu sviði. Sama má segja um þá kennara sem hafa kennt börnum pistlahöfundar öll þau ár sem þau hafa numið við Varmárskóla í Mosfellsbæ. Allir þeir kennarar sem pistlahöfundur hefur kynnst eru vandir að virðingu sinni og uppfylla þær siðareglur fullkomlega sem Kennarasamband Íslands setur kennurum landsins.

Brotalamir geta vissulega verið hvað þetta varðar. Til að sýna fram á slíkt skal bent á fáein dæmi sem birst hafa á Eyjunni síðustu misserin:

Hann ver Hönnu Birnu (óvænt, óvænt) með eftirfarandi röksemdafærslu: „Fólk ræðst gegn Hönnu Birnu með ásökunum sem ekki hafa verið sannaðar fyrir dómi. Það eiga menn ekki að gera. Menn eiga að bíða þar til sök sannast á menn áður en þeir bera sakir á þá. Að því sögðu er eðlilegt að hafa í huga að brottvísun Tony Omos var hugsanlega mikið þjóðþrifaverk því hann var kannski sekur um mansal og þrælasölu.“

Hér er kennari að vitna í pistlahöfund og hefur eftir texta í fölsuðu formi beinnar tilvitnunar í pistlahöfund sem pistlahöfundur hefur aldrei skrifað en setur aftast innan sviga ,,(endursögn mín)“. Þessi kennari fékk ekki heimild pistlahöfundar að vitna beint í sig með þessum hætti og ekki heldur þó að þar stæði aftast að þetta væri ,,endursögn“ kennarans. Hér er um fölsun að ræða, fölsun frá upphafi til enda. Þetta gerir kennarinn líklega vegna þess að hann er ekki sammála pistlahöfundi. Það er ekki heimilt að falsa texta með þessum hætti og ef þessi kennari er að kenna börnum út í bæ þessa aðferðafræði má ætla að um ,,hættulegan“ kennara sé að ræða, ,,hættulegan“ að því leiti að hann kennir börnum að falsa texta og segir þeim beint eða óbeint að þar sem hann komist upp með slíkt sé þeim óhætt.

Ætla má að þarna brjóti hann í bága við fjölmargar af þeim siðareglum sem Kennarasamband Íslands hefur lagt upp með. Má þar nefna siðareglu númer 1 (Menntar nemendur, sem hann gerir ekki heldur ,,afmenntar“ nemendur), siðareglu númer 2 (Eflir með nemendum gagnrýna hugsun, virðingu fyrir sjálfum sér og öðrum, umhverfi og menningu, sem hann gerir hreint alls ekki enda virðir hann ekki aðrar skoðanir né eflir gagnrýna hugsun), númer 6 (Vinnur gegn fordómum, einelti og öðru ranglæti sem nemendur verða fyrir, sem hann gerir ekki enda betir hann í pistlum sínum grófu einelti gagnvart einstaklingum og sýnir ranglæti fólki sem hefur ekki til sakar unnið), númer 11 (Sýnir öðrum fulla virðingu í ræðu, riti og framkomu sem augljóst er að hann gerir ekki) og að lokum númer 12 (Gætir heiðurs og hagsmuna stéttar sinnar sem hann gerir hreint ekki, því miður fyrir þessa gömlu stétt og virðingarverða).

Í öðrum pistli sínum segir viðkomandi kennari eftirfarandi:

Það virðist vera löngu ljóst að Hanna Birna og hennar fólk segja ekki satt um málið.

Hvaða sannanir hefur þessi kennari fyrir því að Hanna Birna Kristjánsdóttir, innanríkisráðherra, sé ekki að segja satt? Er það Kastljós eða DV? Það liggur fyrir í þessu máli að verið er að vinna að rannsókn. Þarna brýtur kennarinn þær grundvallar siðareglur er varða það að kenna nemendum sínum að fólk er ekki sekt áður en sekt er sönnuð sem og að þrátt fyrir að kenna verði gagnrýna hugsun á slík hugsun að byggja á virðingu fyrir sjálfum sér og öðrum.  Þarna nefnir hann einstakling, í þessu tilviki stjórnmálamanneskju á nafn, og segir hana segja ósatt, þ.e. ljúga.

Væri ég foreldri í þeim skóla þar sem kennarinn væri að útlista sig með þessum hætti myndi ég gera alvarlegar athugasemdir um þann boðskap sem hér er verið að flytja og skiptir litlu þó það sé ,,utan“ skólalóðar.

Svo vissulega gerir þessi kennari annað, hann gætir ekki heiðurs stéttar sinnar með slíkum fullyrðingum. Skiptir hér litlu þó ráðherran sé í stjórnmálum heldur skiptir hér máli að hafa fólk ekki fyrir rangri sök og gæta að því að bak við stjórnmálamenn gætu verið börn og því ríkari skylda til kennara að láta texta af þessum toga ekki frá sér fara. Þvílíkt og annað eins gæti auðveldlega skapað einelti gagvart aðstandendum viðkomandi þó stjórnmálamaður sé.

Svo ræðst kennarinn á lögregluna í sama pistli og kallar eftir enn meiri ,,leka“:

Lögreglan virðist getulítil og hægfara. Ráðherrann er ekki beint búinn að vera hjálpa til. Hér vantar því eiginlega aðeins eitt: Hér vantar alvöru uppljóstrara.

Þessi sama lögregla kemur í marga skóla til að kenna börnum umferðareglurnar. Í samskiptum manna gilda einnig ákveðnar ,,umferðareglur“ og í tilviki kennara má ætla að það séu siðareglur Kennarasambands Íslands. Þessi kennari á að vera fyrirmynd og sýna börnum sem og fullorðnum að það er lögreglan sem kemur til hjálpar en er ekki ,,sá vondi“. Hvernig væri það ef lögreglumaður myndi fara að ráðast með þessum hætti á kennarastéttina í heild sinni? Lögrelgan gerir sitt besta og reyndir eftir bestu getu að gera sem mest úr þeim fjármunum sem er skammtaður árlega frá hinu opinbera.

Lögreglan á Íslandi er til fyrirmyndar og vekur hjá pistlahöfundi, sem foreldri, góða tilfinningu að börnin eru örugg og vernduð í umhverfi sínu. Svo bætir kennarinn gráu ofan á svart og kallar eftir ,,uppljóstrara“ eins og hann sé stokkinn úr hlutverki kennarans og kominn í spennuþáttaröð í ætt við Glæpahneigð sem sýnd er á RÚV rétt eins og Kastljós.

Svo ræðst kennarinn á Bubba Morteins af öllum mönnum í einum pistli sínum eftir að Bubbi hafði gagnrýnt Pírata fyrir það að vilja hvetja til þjófnaðar á hugverkum listamanna:

Nú stendur Bubbi Morthens vaktina fyrir smáborgaralegu öflin og sendir hörð skeyti að þingmönnum pírata.

Og síðar í sama pistli segir kennarinn:

Talið um að verið sé að eyðileggja menninguna með ólöglegu niðurhali er álíka marklaust og að bókaútgáfu hafi staðið ógn af lestrarfélögum í sveitum eða plötuútgáfu af Ómari Ragnarssyni, Ingimari Eydal eða Þorsteini Eggertssyni.

Vissulega stóð hinum fátæklega íslenska bókmenntaarfi 19. aldar ákveðin ógn af því þegar þingeysk bóndahjón tóku upp á því að þýða Á hverfanda hveli í stað þess að láta sér nægja að lesa Pilt og stúlku í skrilljónasta skiptið. Og íslenskar bítlahljómsveitir mörkuðu ákveðin endalok tímabils. En menningin tekur ekki enda – svo lengi sem menn hafa lyst á og nennu til að skapa, tjá sig og breytast.

Án viljugra menningar- og móðurmálsmorðinga væri Bubbi Morthens líklega að vinna hjá Samherja.

Þarna gagnrýnir kennarinn að Bubbi Morteins vilji ekki að verið sé að stela höfundarétti listafólks. Kennarinn er að mæla með ritstuldi og höfundaréttarbrotum. Bubbi á fullt í fangi með að lifa af tónlist sinni sem og fjölmargir íslenskir listamenn af öðrum verkum sínum. Markaðurinn er smár og því bera íslenskir tónlistamenn meira skynbragð á það þegar réttur þeirra til verka sinna verður að engu vegna þjófnaðar.

Hvers vegna ég tel þennan kennara ,,hættulegan“? Það er vegna þess að hann gæti farið að pretikera þessa tómu vitleysu við fjölda nemenda sem opinber embættismaður. Áður en maður veit af spretta úr grasi kynslóðir misskildra einstaklinga sem hafa sogið þessa vitleysu með móðurmjólkinni þegar foreldrarnir voru ekki viðlátnir til að verja barn sitt fyrir tómri vitleysu af þeim toga sem hér hefur verið tilgreind.

Gerum börn okkar ekki að þrælum þessarar heimspeki.

P.s. Til að gæta fylltu varúðar gagnvart fáeinum ,,frjálslegum“ bloggurum hefur pistlahöfundur tekið afrit af framangreindum pistlum sem vitnað er í.