Líklega er starf dómsdagsspámannsins það vanþakklátasta í heimi. Fyrir það fyrsta hafa slíkir alltaf rangt fyrir sér þar til einn daginn að engin verður eftir til að þakka fyrir spánna.

Einhverjir afkastamestu bölmóðsmenn Íslandssögunnar sitja enn við skrif þeir Jónas Kristjánsson og Gunnar Smári Egilsson og ættu báðir tilkall til titilsins ,,endaþarmar íslenskrar fréttamennsku“ ef Eiríkur Jónsson hefði ekki eignað sér hann hér um árið.

Gunnar Smári er æðsti prestur Svartsýniskirkjunnar á Íslandi en þó undarlegt megi virðast hafa bölmóðsmessurnar ekki náð eyrum hluthafa sem enn dæla peningum í útópíuhugmyndir klerksins á sviði fjölmiðlunar.

Það sem Jónas og Gunnar eiga sameiginlegt er fyrirlitningin á heimsku og þýlindi þjóðarinnar en eins og rakið hefur verið hér hefur Jónas kallað samlanda sína ,,bjána“ 3.990 sinnum á síðustu árum.

Þýlindið hefur verið Jónasi hugleikið lengi. Þannig skrifaði hann um Hvalfjarðargöngin:

Til marks um þýlyndi Íslendinga má hafa, að engin samtök grípa til varna gegn Hvalfjarðargöngum. Fólk tuðar gegn göngunum í hornum sínum, en notar ekki samtakamátt til að koma í veg fyrir, að göngin verði að einni helstu martröð þjóðarbúsins á næstu árum…. skattekjur verða minni vegna minni bensínnotkunar við að aka fjörðinn.

Í mestu kaupmáttaraukningu þjóðarinnar skrifar Gunnar Smári um ,,orðræðu“ og ,,þrælslund“ og hvetur til byltingar áður en ríkisstjórn er mynduð:

Langlundargeð almennings og þrælslund var eitt helsta einkenni íslensks samfélags, þess tíma sem kallaður hefur verið Gamla Ísland….Fæstir stjórnmálamenn hafa í raun breytt hegðun sinni og orðræðu.

Að vanda fær útgerðin sína sneið:

Útgerðarmenn hafa til dæmis ekki verið valdameiri í íslensku samfélagi en eftir Hrun. Gengisfall krónunnar og lækkun veiðigjalda færði þeim gríðarlegan auð og þeim auði fylgir mikið vald.

Veruleikinn er hinsvegar sá að útgerðarmenn fengu 180 krónur fyrir hverja Evru 2009 en fá í dag kr. 118 en borga engu að síður 24 milljarða til samfélagsins árlega.

Gunnari Smára er enn tíðrætt um ,,hrunið“ sem í dag er að verða að kennsluefni í sagnfræði í skólum landsins. Á því sviði er Gunnar auðvitað sérfróður enda fáir afrekað jafn mörg hrun á sínum ferli, hvort heldur er Nyhedsavisen, Dagsbrún auk fjölda annara fyrirtækja.