….í skuldsetningu!

Stóra fréttin er að góðærið núna er ekki tekið að láni frekar en styrking krónunnar. Auðvitað er erfitt að tilheyra klerkastétt svartsýniskirkjunnar á Íslandi undir forystu Gunnars Smára, Ragnars (V.R. byltingarmanns) og Jónasar Kristjáns. Þeirra tími mun líklega ekki koma fyrr en þeir sjálfir komast til valda. Veruleikinn er hinsvegar sá að aldrei hefur blásið jafn byrlega fyrir íslensku samfélagi sem nú, samkvæmt lögmálinu um að þjóðinni vegnar vel þá vinstri mönnum vegnar illa.

Einhver brengluðustu rök gegn viðskiptafrelsi með áfengi byggja á þeirri trú sumra að einokunarverslun færi neytendum lægra verð og betra úrval. Oft er vitnað til þess að álagning í verslunum verði mun hærri heldur en rekstrarsnillingar hjá ÁTVR þurfi til að láta enda ná saman.

Fyrir það fyrsta er auðvitað engin arðsemi af rekstri sérverslana sem standa galtómar fram að hádegi á föstudögum flestar vikur. Eins og rakið hefur verið kemur allur hagnaður ÁTVR til vegna heildsölu með tóbak.

Skoðanakannanir virðast sýna að fæstir landsmenn treysta Alþingismönnum til lagasetninga en mun fleiri treysta þeim til að reka smásöluverslanir, hugsanlega í rökréttu samhengi við að þeir sem ekki geti stjórnað eigin neyslu, séu best fallnir til að stjórna neyslu annara.

Ríkisssjóður rekur ekki bara eina einokunarverslun með áfengi heldur tvær. Hin einokunarverslunin er fríhöfnin í Keflavík þar sem áfenginu er stillt upp við hliðina á fílakarmellum. Það er mikil lýðheilsustefna virk í versluninni og hið tvöfalda siðgæði ríkisins um aukið aðgengi að alkóhóli á sér hvergi sterkari birtingarmyndir. Þar geta viðskiptavinir ríkisins gert reyfarakaup á Anthon Berg súkkulaðivíni og borgað kr. 1.699 krónur tollfrjálst í stað 899 kr. í Bónus með tollum og virðisaukaskatti – á sama verði um land allt!

Myndin úr Leifsstöð er tekin 27. febrúar 2017 þegar gengi Evru var kr. 114. Fríhöfnin hinsvegar borgaði kr. 110 til að standa undir nafni. Viðskiptavinir sem borguðu í Evrum, greiddu því í raun kr. 1755 fyrir vínið.

…..og talar að handan….

Er máltæki sem Einar Oddur heitinn taldi að lægi til grundvallar ferðagleði starfsmanna hins opinbera. Um þessar mundir eru 10 embættismenn staddir í  Vín á ráðstefnu um kynjaða hagstjórn, þ.m.t. Mannréttindaráð Reykjavíkurborgar en eins og flestir vita eru mannréttindi víða fótum troðin í borginni.

Vafalítið mun fulltrúi Svíþjóðar kynna kynja-snjómokstur en þarlendir samfélagsverkfræðingar þykja vera lengst komnir í að útvíkka sín fræði yfir á hin ólíkustu svið mannlegs lífs. Upphaf kynjaðs snjómoksturs á rætur sínar í uppgötvun kynjafræðinga á að konur notuðu gangstéttar meira en karlar og því bæri að moka gangstéttar fyrst en stofnbrautir síðar.

Á ferð bréfritara í Svíþjóð nýlega var reyndar kvartað nokkuð undan hinum kynjalegum áherslum. Stjórnendur snjómokstursvéla áttu líka erfitt með að skilja hvar kynjaðar áherslur liggja sem skrifast auðvitað á reikning feðraveldisins enda talsverður kynjahalli í greininni.

Ókynjað hefði snjónum líklega verið mokað af hafnarbakkanum í sjóinn en slíkt gengur ekki undir kynjuðum snjómokstursáherslum í Stokkhólmi.

Líklega er starf dómsdagsspámannsins það vanþakklátasta í heimi. Fyrir það fyrsta hafa slíkir alltaf rangt fyrir sér þar til einn daginn að engin verður eftir til að þakka fyrir spánna.

Einhverjir afkastamestu bölmóðsmenn Íslandssögunnar sitja enn við skrif þeir Jónas Kristjánsson og Gunnar Smári Egilsson og ættu báðir tilkall til titilsins ,,endaþarmar íslenskrar fréttamennsku“ ef Eiríkur Jónsson hefði ekki eignað sér hann hér um árið.

Gunnar Smári er æðsti prestur Svartsýniskirkjunnar á Íslandi en þó undarlegt megi virðast hafa bölmóðsmessurnar ekki náð eyrum hluthafa sem enn dæla peningum í útópíuhugmyndir klerksins á sviði fjölmiðlunar.

Það sem Jónas og Gunnar eiga sameiginlegt er fyrirlitningin á heimsku og þýlindi þjóðarinnar en eins og rakið hefur verið hér hefur Jónas kallað samlanda sína ,,bjána“ 3.990 sinnum á síðustu árum.

Þýlindið hefur verið Jónasi hugleikið lengi. Þannig skrifaði hann um Hvalfjarðargöngin:

Til marks um þýlyndi Íslendinga má hafa, að engin samtök grípa til varna gegn Hvalfjarðargöngum. Fólk tuðar gegn göngunum í hornum sínum, en notar ekki samtakamátt til að koma í veg fyrir, að göngin verði að einni helstu martröð þjóðarbúsins á næstu árum…. skattekjur verða minni vegna minni bensínnotkunar við að aka fjörðinn.

Í mestu kaupmáttaraukningu þjóðarinnar skrifar Gunnar Smári um ,,orðræðu“ og ,,þrælslund“ og hvetur til byltingar áður en ríkisstjórn er mynduð:

Langlundargeð almennings og þrælslund var eitt helsta einkenni íslensks samfélags, þess tíma sem kallaður hefur verið Gamla Ísland….Fæstir stjórnmálamenn hafa í raun breytt hegðun sinni og orðræðu.

Að vanda fær útgerðin sína sneið:

Útgerðarmenn hafa til dæmis ekki verið valdameiri í íslensku samfélagi en eftir Hrun. Gengisfall krónunnar og lækkun veiðigjalda færði þeim gríðarlegan auð og þeim auði fylgir mikið vald.

Veruleikinn er hinsvegar sá að útgerðarmenn fengu 180 krónur fyrir hverja Evru 2009 en fá í dag kr. 118 en borga engu að síður 24 milljarða til samfélagsins árlega.

Gunnari Smára er enn tíðrætt um ,,hrunið“ sem í dag er að verða að kennsluefni í sagnfræði í skólum landsins. Á því sviði er Gunnar auðvitað sérfróður enda fáir afrekað jafn mörg hrun á sínum ferli, hvort heldur er Nyhedsavisen, Dagsbrún auk fjölda annara fyrirtækja.

Mikilvægasti eiginleiki stjórnmálamanna er trúverðugleiki, eiginleiki sem erfitt er að ávinna en auðvelt að tapa.

Því verður ekki neitað að vinstri menn voru nokkuð duglegir í að markaðssetja sig fyrir síðustu kosningar m.a. undir fölskum formerkjum alþjóðahyggju sem fyrr eða síðar munu kosta flokkana trúverðugleika.

Markaðsdeild vinstri manna bauð m.a. upp á kosningapróf þar sem spurt var nokkurra leiðandi spurninga sem síðan eignaði prófþolanum eiginleika á borð við alþjóðasinnun eða þjóðernissinnun sem andstæðum.

Að vilja ,,samstarf við aðrar þjóðir“ snýst einfaldlega um spurninguna um að vilja ganga í ESB.  Að vilja kjósa um ESB gerir viðkomandi að sjálfsögðu alþjóðasinnaðann. Þó er það þannig að Ísland á í fullu ,,samstarfi“ við ESB en hin eiginlega spurning fjallar í raun ekkert um samstarfið heldur afsal fullveldis til bandalagsins.

Alls er Ísland aðili að um 50 alþjóðlegum stofnunum sem engum hefur dottið í hug að leggja til að þjóðin dragi sig út úr sem undirstrikar hve ótrúverðugt það er að stilla upp stjórnmálaflokkum sem ekki vilja ganga í ESB sem andstæðingum alþjóðlegs samstarfs.

1. Dómstólar og lögreglumál
Alþjóðagerðardómurinn í Haag – Permanent Court of Arbitration (PCA), The Hague
Alþjóðasamband sakamálalögreglu – International Criminal Police Organization (INTERPOL), Lyon

2. Efnahags- og viðskiptamál
Alþjóðafjárfestingarábyrgðastofnunin – Multilateral Investment Guarantee Agency (MIGA), Washington D.C.
Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn – International Monetary Fund (IMF), Washington D.C.
Alþjóðalánastofnunin – International Finance Corporation (IFC),Washington D.C.
Alþjóðastofnun til útgáfu tollalaga – International Customs Tariffs Bureau (ICTB)
Alþjóðastofnunin um lausn fjárfestingardeilna – International Centre for the Settlement of Investment Disputes (ICSID), Washington D.C.
Alþjóðaviðskiptastofnunin – World Trade Organization (WTO), Geneva (Sviss)
EFTA-dómstóllinn – EFTA Court (Luxembourg)
Efnahags- og framfarastofnunin – Organization for Economic Co-operation and Development (OECD), Paris
Eftirlitsstofnun EFTA – EFTA Surveillance Authority (ESA), Brussels
Fríverslunarsamtök Evrópu – European Free Trade Association (EFTA), Geneva (Sviss)
Tollasamvinnuráðið – World Customs Organization (WCO), Brussels

3. Fiskveiðar og hafrannsóknir
Alþjóðahafrannsóknaráðið – International Council for the Exploration of the Sea (ICES), Copenhagen
Alþjóðasjómælingastofnunin – International Hydrographic Organization (IHO), Monte Carlo
Norðaustur-Atlantshafsfiskveiðinefndin – Nort-East Atlantic Fisheries Commission (NEAFC)
Norður-Atlantshafslaxverndarstofnunin – North Atlantic Salmon Conservation Organization (NASCO)
Norður-Atlantshafssjávarspendýraráðið – North Atlantic Marine Mammal Commission (NAMMCO), Reykjavik
Norðvestur-Atlantshafsfiskveiðistofnunin – Nortwest Atlantic Fisheries Organization (NAFO), Dartmouth (Kanada)

4. Heilbrigðismál
Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin – World Health Organization (WHO), Geneva (Sviss)

5. Hugverka- og menntamál
Alþjóðahugverkastofnunin – World Intellectual Property Organization (WIPO), Geneva (Sviss)
Menningarmálastofnun Sameinuðu þjóðanna – UN Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO), Paris

6. Pólitísk samtök
Barentsráðið – Barents Euro-Arctic Council (BEAC)
Evrópuráðið – Council of Europe, Strassbourg (Frakkland)
Eystrasaltsráðið – Council of the Baltic Sea States
Norðurlandaráð – Nordic Council, Copenhagen
Norræna ráðherranefndin – Nordic Council of Ministers, Copenhagen
Norðurskautsráðið – Arctic Council
Sameinuðu þjóðirnar (S.þ.) – United Nations (UN), New York, Geneva, Vienna

7. Samgöngumál
Alþjóðafjarskiptasambandið – International Telecommunication Union (ITU), Geneva
Alþjóðaflugmálastofnunin – International Civil Aviation Organization (ICAO), Montreal (Kanada)
Alþjóðapóstsambandið – Universal Postal Union (UPU), Berne
Alþjóðasiglingamálastofnunin – International Maritime Organization (IMO), London
Alþjóðastofnun um notkun gervitungla í siglingum – International Maritime Satellite Organization (INMARSAT), London
Alþjóðastofnun fjarskipta um gervihnetti – International Telecommunications Satellite Organization (INTELSAT), Washington D.C.
Evrópustofnun fjarskipta um gervitungl – European Telecommunications Satellite Organization (EUTELSAT).

8. Umhverfismál og skyld mál
Alþjóðakjarnorkumálastofnunin – International Atomic Energy Agency (IAEA), Vienna
Alþjóðanáttúruverndarsambandið – World Conservation Union (IUCN), Gland (Sviss)
Alþjóðaveðurfræðistofnunin – World Meteorological Organization (WMO), Geneva (Sviss)
Alþjóðalandfræðisambandið – International Union of Geodesy and Geophysics (IUGG), Toulouse (Frakkland)
Alþjóðajarðfræðisambandið – International Union of Geological Sciences (IUGS), Trondheim (Noregur)

9. Vinnumál
Alþjóðavinnumálastofnunin – International Labour Organization (ILO), Geneva (Sviss)

10. Þróunarsamvinna
Alþjóðabankinn – International Bank for Reconstruction and Development (IBRD), Washington D.C.
Alþjóðaframfarastofnunin – International Development Association (IDA), Washington D.C.
Endurreisnar- og þróunarbanki Evrópu – European Bank for Reconstruction and Development (EBRD), London
Matvæla- og landbúnaðarstofnun S.þ. – Food and Agricultural Organization (FAO), Rome

11. Öryggismál
Atlantshafsbandalagið – North Atlantic Treaty Organization (NATO), Brussels
Vestur-Evrópusambandið (VES) – Western European Union (WEU), Brussels – Aukaaðild
Öryggis- og samvinnustofnun Evrópu (ÖSE) – Organization on Security and Co-operation in Europe (OSCE), Vienna

Þó að krónan sé um margt umdeilanlegur gjaldmiðill má þó benda á að sterkari króna færir almenningi aukinn kaupmátt sem er hið eiginlega markmið hagkerfisins. Kaupmáttaraukning er hinn eiginlega mælieining á hið margþvælda hugtak ,,arðinn til þjóðarinnar“

Auðlind er nokkuð gildishlaðið orð sem við notum um hrávörur eða ,,natural resources“ Auðvitað væri það draumastaða ef saman færi einhverskonar lindaruppspretta auðs sem ekki þyrfti annað að gera en að setja á krana og gjaldmæla svona ekki ósvipað og vatnslind sem nánast sjálfkrafa rennur um gjaldmæla sem myndu svo hjá-veita arðinum beint í vasa þjóðarinnar.

Eins ótrúlegt og það kann að hljóma þá er opinberum starfsmönnum flest betur til lista lagt heldur en að skapa arð og skila til þjóðarinnar. Hugmyndin er oft einfaldari í orði en á borði.

Orkuveita Reykjavíkur er einmitt dæmi um slíkt en nýjustu fréttir frá þeirri stofnun herma að skattgreiðendur þurfi að punga út 25 milljörðum til þess að fyrirtækið geti staðið við raforkusölusamning sinn við Norðurál, samning sem fyrirtækið hreppti með því að undirbjóða Landsvirkjun. Líklegt verður að telja að heildarkostnaður vegna Hellisheiðar nemi ámóta upphæð og heildarskuldir félagsins eða um 170 milljörðum og því morgunljóst að eigendur OR (þjóðin) munu aldrei bera krónu úr bítum fyrir stórmennskudrauma Alfreðs Þorsteinssonar og Helga Hjörvars. Það er því ljóst að arðurinn fór aldrei til þjóarinnar heldur til embættismanna sem sólunduðu honum í gæluverkefni. Orkuveitan er því á framfæri skattgreiðenda en ekki öfugt.

Utan úr heimi horfa vinstri menn forviða á drauminn sinn um ,,Sósíalisma 21. aldarinnar“ í Venezueala breytast í þjóðarharmleik þrátt fyrir að allir viltustu draumar um ,,arðinn til þjóðarinnar“ hafi ræst og það á sannanlegum auð-lindum, þ.e. olíu. Sú ,,fyrningarleið“ sem félagshyggjufrömuðurinn Hugo Chavez innleiddi þýðir að olíuframleiðslan hefur dregist saman um 40%. Að auki er svo komið að olíuvinnslan ein og sér stendur ekki undir tilkostnaði.

Einhver stærsta bábiljan sem flokka má undir yfirvarpið ,,arðurinn til þjóðarinnar“ er afnám kvótakerfis og þjóðnýtingu á kvóta útgerðarfyrirtækja hér á landi.

Enginn hefur þó getað í senn sýnt fram á betra kerfi til stjórnunar fiskveiða og/eða fundið kerfinu neitt annað til foráttu en að vel reknar útgerðir skili arði af því fé sem bundið er í rekstrinum. Öllum má ljóst vera að sú kollvörpun sem lýðskrumsstjórnmálamenn boða verður til þess fallin að arðurinn rennur einmitt til embættismanna til að skapa nýtt styrktarkerfi.

Þess má geta að gróflega talið greiðir útgerðin um 24 Milljarða til samfélagsins árlega og leggur þar að auki til mikið af þeim gjaldeyri sem styrkir krónuna sem aftur eykur kaupmátt alls almennings. Þar með fer arðurinn sannanlega til þjóðarinnar en ekki embættismanna.

Í nýlegri grein spurði Heiðar Guðjónsson ,,Hver er hugmyndafræði embættismanna?“ Auðvitað er djúpt á hugmyndafræði í opinberum rekstri en á því eru þó undantekningar. Þegar kvótakerfinu var komið á, lá sú hugmyndafræði að baki að ríkisvaldið dragi sig út úr atvinnurekstri og þar með afskiptum af þeirri atvinnustarfsemi í þeirri von að innbyrðis hagræðing myndi skapa bættann efnahag og hugsanlega arðsemi í framtíðinni sem á þeim tíma virtist fjarlægur draumur.

Í komandi kosningum verður meðal annars kosið um hvort breyta eigi þeim draumi í martröð.

Líklega á engin flokkur jafn fá kosningaloforð ósvikin eins og VG. Þó er nokkuð víst að loforðin um skattahækkanir verði aldrei svikin. Í kosningaþætti RÚV talaði Steingrímur J. afdráttarlaust að vanda:

Van­ræksla rík­is­stjórn­ar­inn­ar

Stein­grím­ur sagði Vinstri græna telja það óumflýj­an­legt að afla nokk­urra tuga millj­arða í viðbót í tekj­ur. Það hafi nú­ver­andi rík­is­stjórn van­rækt. Hann talaði meðal ann­ars um að hækka skatta á auðmenn

En Steingrími finnst ekki þörf á að hækka skatta á alla, allavega ekki mengandi stóriðju eins og fram kemur í stórgóðu myndbandi.

Þingskjal 1109 um ívilannir til PCC vegna stóriðju á Bakka Áætlað er að þær ívilnanir sem ríkið veitir til verkefnisins vegna frávika frá sköttum og gjöldum, þ.e. lægra tekjuskattshlutfall og undanþága frá almennu tryggingagjaldi og stimpilgjaldi, geti verið um 100–150 m.kr. á ári eða um 1–1,5 mia.kr. á 10 ára tímabili frá því að starfsemin hefst.

Í umræðu á Alþingi spurði Svandís Svavarsdóttir í tengslum við meinta skattasniðgöngu stóriðjuvera á Íslandi:

Hvers vegna hefur ekkert verið gert til að koma í veg fyrir þetta?

Ronald Reagan sagði eitt sinn að ein af meginreglum stjórnsýslunnar mætti skilgreina samkvæmt eftirfarandi:

If it moves, tax it. If it keeps moving, regulate it. And if it stops moving, subsidize it.

Illugi Gunnarson og Ragnheiður Elín Árnadóttir eru tveir af þeim þingmönnum sem kjósendur Sjálfstæðisflokksins hafa hafnað af því að þeir öðrum fremur hafa staðið að innleiðingu ofangreindrar meginreglu.

Með tilkomu netsins hefur aldrei verið auðveldara eða ódýrara að stofna eða reka fjölmiðla. Í raun mætti setja upp heila sjónvarpsstöð í fjórfaldri háskerpuupplausn af hvaða nemenda- áhugamanna- eða íþróttafélagi sem er.

Vissulega er skiljanlegt að Helgi Hjörvar telji það ,,ganga gegn góðu hófi“ að aðrir fjölmiðlar en RÚV séu ekki á framfæri skattgreiðenda en hvaða hagsmuni sér Illugi ,,nauðsynlega“ í slíku fyrirkomulagi?

Í umræðunni um viðskiptafrelsi með áfengi hafa ekki ómerkari stofnanir en Landlæknir, Kári Stefánsson og fjöldi lýðheilsufræðinga, talað afdráttarlaust um orsakasamhengið á milli aukins aðgengis, aukinnar neyslu og verri lýðheilsu þegar áfengi er annarsvegar.

Engu skiptir að engri tölfræði sé til að dreifa um slíkt, hvort heldur er hérlendis eða erlendis.

Nýlega kom út skýrsla um áhrif þess að opnuinartími kráa í Bretlandi var gefin frjáls, nokkuð sem lýðheilsufræðingar flokka sem aukið aðgengi. Skemmst frá því að segja að hræðsluáróður stjórnlyndra einstaklinga reyndist með sama hætti og íslendingar þekkja.

Bloomberg fjallar svo um fækkun kráa.