Munið eftir bumbubananum sem Guðni Ágústsson keypti fyrir kosningar, hjólaskautunum á miðju diskótímabilinu, línuskautunum sem komu svo á undan hjólreiðaævintýrinu? Sodastreamið á 80s tímabilinu var alveg yndælt fyrirbæri og ekki má gleyma fótanuddtækinu sem gerði fólki kleyft að horfa á sjónvarpið og fá nudd í leiðinni. Allt kom þetta inn á heimili okkar, þótti vinsælt en var svo sett inn í geymslu og er það hugsanlega enn og safnar bara ryki. Reyndar hefur Sorpa og þróun í flokkun á endunýjanlegu sorpi orðið til þess að fjölmargt af þessu má endurnýta. Það er gott og vel enda ávallt þörf á einhverju til að selja, svara þörfum markaðarins og bráðnauðsynlegu viðhaldi á líkama og sál.

Flokkar og málefni

Frægasta málefni líðandi stundar og allt frá því nokkuð fyrir hrun er málefni Evrópusambandsins. Flokkar frá vinstri að miðju sameinuðust í Samfylkingunni sem svo sundraðist. Vinstri grænir reyndu að halda í þá trú að forystumenn þeirra myndu ekki selja Ísland í síðustu stjórn en þeir reyndu það engu að síður gegn bæði sannfæringu sinni og loforðum til kjósenda. Samfylkingin varð að einsmálsflokki sem vildi aðeins inn í Evrópusambandið og Vinstri grænir voru fjölmálaflokkur með ráðherra á sínum vegum í síðustu ríkisstjórn sem var fjöldamálaráðherra enda stýrði hann fleirri ráðuneytum á tímabili en þekkt hefur verið lengi í íslenskri stjórnmálasögu. Hann gerði það reyndar illa en gerði það engu að síður. Forsætisráðherra síðustu ríkisstjórnar reyndi að koma mörgum málum að á sínum stjórnmálaferli en náði á þeim tíma að eyðileggja verkamannabústaðakerfið og ganga af því dauðu. Jóhanna og Steingrímur eru gott fólk en verkin hafa einhvern vegin spilast þannig úr að það er ekki einu sinni hægt að endurnýja það sorp sem ríkisstjórn þeirra skóp í fleti sínu þau fjögur ár sem liðu frá hruni hagkerfisins. Þau m.a. lögleiddu lágskattasvæði, afnámu svarta lista vegna Panama og fleirri slíkra skattaskjóla og fóru ekki eftir umsögn Ríkisskattstjóra sem einn sendi inn umgögn vegna málsins í meðförum þess á Alþingi rétt fyrir kosningar 2013. Svo var skammast í mér þegar ég minnstist á það í pistli hér á Eyjunni góðu. Í dag eru hins vegar sögulegir atburðir að gerast á Íslandi. Aldrei hefur kaupmáttur launa sem og ráðstöfunartekna vaxið eins mikið eins og undir stjórn núverandi stjórnarflokka. Hvergi er minnst á það á meðan Evrópusambandið logar stafna á milli.

Pavel, Kári Stefánsson, Svandís Svavars, Birgitta og einsmálsflokkar

Framleiðsla á einsmálsflokkum hefur verið hálf brösugleg á Íslandi upp á síðkastið. Björt framtíð, sem lagði ríka áherslu á Evrópusambandsaðild, stefnir í að hverfa eða þá að hinn sómakæri þingmaður, Óttarr Proppé, verði einn eftir í þeim þingflokki. Verður þá sá flokkur ekki aðeins einsmálsflokkur heldur einnig einsmannsþingflokkur. Ekki veit ég að slíkt hafi komið upp lengi á Alþingi Íslendinga frá því að Stefán Valgeirson frá Auðbrekku í Hörgárdal sat á þingi. Það sem ég held þó að Óttarr Proppé muni hafa umfram Stefán er sönghæfileikin og frábærir listrænir hæfileikar. Það er því fullvíst að endurnýta má þá hæfileika þó síðar verði.

Pawel og Sjálfstæðisflokkurinn

Pawel Bartoszek er mikill hæfileikamaður og frábær penni. Hann fullyrðir að hann myndi kjósa Sjálfstæðisflokkinn hefði Sjálfstæðisflokkurinn eitt mál á sinni stefnuskrá sem reyndar er þar ekki, a.m.k. ekki enn sem komið er. Þetta mál er aðild að Evrópusambandinu. Þess í stað vill hann vera í Viðreisn sem er einsmálsflokkur rétt eins og Samfylkingin. Viðreisn er því samansafn af ágætu og vel meinandi fólki sem er að fara inn á miðjuna, taka yfir kratafylgi Samfylkingarinnar og mynda e.k. hægri sinnaðan einsmálsflokk. Flest annað, svo fylla megi upp í málefnafæðina, er fengið úr stefnuskrá Sjálfstæðisflokksins rétt eins og Samfylkingin fékk margvíslegt frá Krötum nema lagið hans Stebba Hilmars, 18 rauðar rósir. Það fylgdi ekki með.

Kári og Bjarni Kári Stefánsson, rétt eins og Pawel og Óttar, er frábær maður og virðingarvert hve hann hefur ötullega byggt hér upp hátækni og skapað hátæknistörf. Það er lofsvert. Nú hefur hann ákveðið að herja á formann Sjálfstæðisflokksins og fjármálaráðherra Íslands. Megin ástæðan er fyrir því er sú að Bjarni þarf að gæta að buddunni, þ.e. ríkisbuddunni og hefur m.a. ekki náð að keyra á uppbyggingu hátæknisjúkrahúss.

Sú uppbygging er reyndar hafin og einnig verið að byggja yfir hina frábæru gjöf Kára, þ.e. yfir jáeindaskannan góða. Hvers vegna ætli það sé? Ekki gleyma að Vaðlaheiðagöngin, rétt eins og DeCode, fékk ríkisveð og þegar borað var í heiðina kom sjóðheitt vatn niður svo að menn urðu að vera helst naktir við vinnu þar í móðurkviði fjallkonunnar nyrðra. Þetta kostar allt pening (eða ,,pjéning“ eins og félagar mínir sumir og vinir bera það fram). Bjarni vill vel. Hann er að borga skuldir. Hann vill öldruðum og öryrkjum vel og ef hann er kóngulóamaðurinn hans Kára, nú þá er það gott og blessað. Hann er iðninn og áræðinn hann Bjarni. Hann kann því að prjóna (hugsanlega ekki eins flóknar lopapeysur og Bjarni Ármanns hér forðum) og sé hann fjármálaráðherra má ætla að vefur þess ráðuneytis sé til þess gerður að vera sterkur, áreiðanlegur og ábyrgur fyrir því að afla tekna til þess einmitt að skaffa það fjármagn sem til þarf.

Þá er einmitt óþolandi þegar vinstri menn birtast í þessu ráðuneyti og byrja að eyðileggja vefinn og veiða í hann sárasaklausan almenning með gengistryggðum lánum, fléttum til að hirða eignir af fólki og skila þeim aldrei aftur. Það gerði síðasta ríkisstjórn en hann Bjarni, hann er að skila fólki auknum kaupmætti og ríkisstjóð með afgangi.

Svandís og nei-flokkurinn hennar

Svandís Svavarsdóttir er ágæt manneskja en vill vaða í garðinn minn og segja að ég megi ekki setja niður blóm hér heldur þar. Hún vill ekki að ég helluleggi planið mitt og telur farsælast fyrir mig að ég leggi bílnum mínum farri húsi mínu og gangi svo heim hvernig sem viðrar. Hún vill mér vel, það er ekki málið.

Hún er bara að vasast í málum sem henni kemur bara ekkert við. Svandís telur sig bara vita betur en ég og betur en þú, lesandi góður, velur svo ríkið til þess að þvinga okkur til aðgerða í eigin garði, eigin rekstri og á ferðum okkar um landið. Það gengur ekki. Þetta, þrátt fyrir góðan vilja, er alveg hreint út sagt óþolandi.

Svona er þetta þegar fólk telur sig vita betur. Vinstri grænir hennar Svandísar eru því nei-flokkurinn gagnvart framkvæmdum og framþróun. Það passar mjög vel og þetta er því einsmálsflokkur sem stundar reyndar samhliða hentistefnupólitík.

Birgitta og afmælisveislurnar

Birgitta Jónsdóttir er listakona, frábær að ræða við en getur orðið ósátt við mann sé maður ekki á sama máli.

Ég tel hana alveg getað náð sönsum í mörgum málum og hef fulla trú á því en þegar fólk er ekki viss sjálft á því hvað á að gera þá er kallað til þjóðaratkvæðagreiðslu til að leysa úr vanda sem viðkomandi veit ekki sjálfur hvernig á að leysa og var kjörinn til að leysa. Líkur eru því á því að ef ég myndi halda fimmtugsafmæli mitt á næstu árum gæti ég safnað saman um 200 manns til að mótmæla á Austurvelli og ná í gegn stjórnarskrárbreytingu.

Reyndar hef ég ekki í huga hvaða breytingu ætti að gera á stjórnarskránni en í fljótu bragði virðast afmælisveislur henta Pírötum vel til að ná saman ,,friends, fools and family“ og þvinga þau til pólitískrar þátttöku í krafti þrengsla við útidyrnar á veislusal eða í heimahúsi. Birgitta kom á sínum tíma í Iðnó þegar ég fjallaði þar um rannsókn mína á nauðungarsölum. Það gerði einnig píratinn Þór vinur minn Saari. Þau vilja vel en eru öll á hreyfingu. Það ríkir óstöðugleiki og engin festa. Þetta eru því fulltrúar hins fljótandi fylgis.

Endurvinnslan

Málefni sem ekki fá að fylgja með í viðamikilli stefnuskrá um margvísleg þjóðmál eru því kippt út af einstaklingum inna þroskaðra flokka og fjöldahreyfinga. Síðan er gerð tilraun til að kalla saman hóp manna sem fellur þetta eina mál í geð. Þetta getur verið kynslóð, sbr. með hjólaskautana og línuskautana sem féllu að fótum mismunandi kynslóða. Þessir flokkar eru því tískufyrirbæri en fela ekki í sér langtímafestu til að tryggja í landinu atvinnu, velferð og samtryggingu á sviði heilsugæslu. Þau mál virðast því algjört aukaatriði og uppfyllingaefni hjá þessu ágæta fólki. Það virðist vera því það er þetta ,,eina mál“ sem öllu máli skiptir. Svo fer allur tíminn í þetta, öll athyglin og gríðarlegt fjármagn.

Hver man ekki þá tíð þegar ríkisstjórn Steingríms og Jóhönnu réð ríkjum á Íslandi? Stjórnkerfið var allt í e.k. aðlögun að Evrópusambandinu í stað þess að aðstoða við uppbyggingu innviða eftir hrun. Endurvinnsla stjórnmálamanna og málaflokka virðist því falla vel að tískusveiflum hjá framangreindum aðilum. Stjórn landsmála, í þeirra huga, virðist ekki vera víðtæk, fyrirferðamikil og margvísleg.

Einsmálsflokkar munu hugsanlega áfram poppa upp á Íslandi og ekkert við slíkt að athuga. Við búum við lýðræði. Hins vegar felst í þessu mikil sóun á mannviti og tíma þjóðarinnar við að byggja upp annars gott og afkastamikið samfélag sem við reyndar erum nú orðin. Það þarf herslumunin nú til að ljúka skuldauppgjörum og ganga svo að því vísu að framkvæmdir hins opinbera verði ekki til að stefna hagvexti og verðlagsmálum í hættu. Það er þetta sem skiptir máli og mun ég, verði ég kosinn á lista Sjálfstæðisflokksins í Suðvesturkjördæmi, leggja mitt á vogarskálarnar, þekkingu mína, reynslu og menntun, til að ramma inn það sem er til skiptana og gæta að því að sanngjörn skipting þess miðist að því að stöðugleiki ríki, kaupmáttur aukist og tryggt sé að heilbrigðismál, öldrunarmál og málefni barnafólks verði ekki útundan.

Þessu munu einsmálsflokkar einnig lofa en þegar kemur að störfum þeirra á Alþingi má ætla að þeir 24 tímar, sem þeir hafa í sólahringnum, að megninu til fara í þetta eina mál sitt á meðan Sjálfstæðisflokkurinn mun hér eftir sem hingað til leggja áherslu á alla málaflokka sem skiptir íslenska þjóð öllu máli.

Í fjölbreyttum heimi, a.m.k. hér á vesturlöndum, er orðið sjálfsagt að gera ráð fyrir umræðu varðandi jafnrétti kvenna og karla. Á síðustu árum hafa orðið byltingar í jafnrétti almennt og opnun á umræðu varðandi kynjamisrétti og kynhneigð. Það er af hinu góða. Samhliða þessari umræðu hafa akveðnir aðilar náð að sannfæra sjálfan sig að þeir séu einhverjir sérstakir verndarar þessarar umræðu og riddarar götunar hvað varðar alla sýn á þróun hennar. Pistlahöfundur er faðir tveggja stúlkna. Feður sem horfa á dætur sínar vaxa og dafna í dag sjá fram á að þurfa að leggja sig fram til að tryggja að jafnrétti dætra þeirra verði varanlegt til lengri framtíðar. Með því að stuðla að því að börn geti menntað sig og hvatt þau til að fara í langskólanám eða iðngreinar sem henta er lagður grunnur að betra samfélagi. Konur fara nú orðið meira í iðngreinar en áður og við sjáum ungt fólk af erlendum uppruna slá í gegn í skólakerfinu. Þetta er fagnaðarefni.

Feður í foreldrastarf

Til að feður taki á þessum málum er mikilvægt að þeir taki meiri þátt í skólastarfi og foreldrastarfi en láti ekki mæðrunum einum um það eins og tíðkast víðar. Með því sýna feður fram á áhuga þeirra fyrir námi barna sinna og þá dætra sinna. Það er ekki þar með séð að allir séu áhugalausir um nám barnanna taki þeir ekki þátt heldur er hér bent á að þeir geta mótað stefnu í skólastarfinu, tryggt að tækjabúnaður sé í lagi og til staðar í þeim stofum sem kenna t.a.m. eðlisfræði, efnafræði, stærðfræði, smíði, föndri osfrv. Það er einmitt þess vegna sem pistlahöfundur hefur tekið þátt í foreldrastarfi í grunnskóla. Þetta hefur tekist vel og með áræðni og dugnaði má bæta úr tækjabúnaði og efla skólana, standa vörð um þá og tryggja starfsgrundvöll sem styrkir skólastjórnendur og veitir aðhald.

Mæður standa sig frábærlega

Það er ekki heldur verið að segja hér að þær mæður, og þeir feður, sem starfa nú innan foreldrafélaga víða um land séu ekki að standa sig. Svo er ekki en það má hvetja feður, sérstaklega feður stúlkna, til að starfa enn meira í foreldrafélögum, taka virkan þátt og sýna dætrum sínum að þeim er hreinlega ekki sama. Það er ekki sjálfsagt að tækjabúnaður í skólum sé í lagi, að bókakostur sé til staðar og endurnýjun hans tryggi ferskustu hugmyndir þess tíma og nýjungar.

Sjálfstraustið skiptir megin máli og viðurkenningin

Jafnrétti felst því ekki aðeins í því að konur fái hærri laun og að við karlarnir stöndum framarlega í því að tryggja að dætur okkar njóti jafnræðis til lengri framtíðar. Jafnrétti felst einnig í því að það þyki sjálfsagt að feður taki virkan þátt í foreldrastarfi allt frá grunnskólaaldri barnanna. Þannig sýnum við feður það sem við höfum að geyma og við eigum ekki að fela það. Við viljum börnum okkur allt það besta og við viljum standa við hlið eiginkvenna okkar þegar við tölum einum rómi um það sem vantar og hvað þarf að bæta auk þess að gleyma því ekki að hrósa kennurum, skólastjórnendum og öðru starfsfólki skólakerfisins sem er að gera sitt besta og vill vel. Við erum og verðum aðhaldið og til stuðnings þessu fólki í að ná enn betri árangi og þróa jafnréttið, tryggja það og efla svo börn okkar geti lifað í sátt og samlyndi og notið ávaxtana af trjánum í jöfnum mæli.

Ungt fólk í dag veit betur og getur betur

Jafnrétti byrjar þegar börn eru ung og það að finna fyrir að stúlkubarn er með sjálfstraust og getu til að tjá sig, svara fyrir sig og segja manni til um karlrembu eða launamál áður en grunnskóla lýkur er hreint út sagt frábært. Það er þetta sem mun tryggja jafnrétti til framtíðar og að stúlkur geti borið hönd fyrir höfuð sér í þessum efnum og geta talað tæpitungulaust um það allt frá unga aldri. Ungir drengir í dag skilja þetta, viðurkenna og þykir þetta sjálfsagt mál. Það er því af sem áður var þökk sé ungu og upprennandi fólki í dag. Því verður pistlahöfundur ávallt með þetta í huga, þ.e. að jafnrétti kynja skiptir máli og er sjálfsagt.

Njótið helgarinnar í blíðskaparveðri.

Síðustu ár og misseri hefur þróast á Íslandi kæruleysislegt viðhorf til samfélagsins þar sem völd og ábyrgðarleysi fara saman, óábyrgar yfirlýsingar án innihalds, þörf á að þröngva lífsháttum eins upp á annan og veruleikafirrt neikvæð umræða um annars ágætt samfélag fólks er byggir á frelsi einstaklingsins, einkaframtakinu, sáttmála um velferð og umhyggju fyrir ungbörnum, öldruðum, fólki sem á bágt og náttúru lands og sjávar.

Þegar fólk er flokkað niður ber að gæta varúðar enda gæti sá er stundar slíka iðju fengið dóm fyrir og það all harðan. Vandinn sem felst í þessu er að geta afmarkað viðfangsefnið og greint stöðuna. Ljóst er engu að síður að upp er sprottinn Nýkommúnismi á Íslandi. Blómið er eldrautt og heillandi sem fyrr en illa þefjandi.

Nýkommúnismi

Í grunnin eru fylgjendurnir stéttir fólks sem hafa orðið undir í samfélaginu, farið illa út úr kreppunni og hruninu. Þarna fer saman ungt fólk, öryrkjar og aldraðir. Þetta er ansi stór hópur sem er vonsvikinn og kennir öðrum um sínar ófarir. Þeir sem svara eftirspurninni eru oft vel menntaðir, vel meinandi og gera það eitt að kynda undir þessari óánægju og beina spjótum sínum að ráðamönnum hvar sem þá er að finna. Rökin eru, rétt eins og hjá móður allra kommúnisma, tæknileg, ígrunduð en þau ganga ekki upp. Rökin hins vegar falla í frjóan jarðveg almennrar óánægju með eigið hlutskipti.

En mun þessi Nýkommúnismi ná okkur upp úr öldudalnum? Nei, hann mun ekki gera það.

Stefna Nýkommúnismans

Sem fyrr er stefna Nýkommúnismans að taka frá öðrum og afhenda einhverjum sem þeir telja að eigi rétt á að nota eða eiga eitthvað sem annar á í dag eða hefur aðgang að. Þannig að með þessari aðferð er leitast við að skapa réttlæti, jöfnuð og svara eftirspurn. Nota á ríkisvaldið til þess arna, gjörbylta stjórnarskrá viðkomandi ríkis og draga úr atvinnufrelsi til að tryggja megi að hið opinbera nái að sjá um allan rekstur. Frelsi til athafna og þróunar verður skert og ríkið látið vaxa og vaxa með tilsvarandi úthlutun gæða án þess að lögmál markaðarins verði látin ráða för.

Nokkur stefnumál sem þegar hafa komið fram:

1. Takmörkun atvinnufrelsis í landinu
2. Ríkisbankar áfram ríkisbankar
3. Heilbrigðisþjónusta algjörlega ríkisvædd
4. Skattar hækkaðir
5. Aukning við vaxtabætur þó svo að það hækki vexti
6. Aukning við húsaleigubætur þó slíkt hækki leigu
7. Eignarréttur takmarkaður og jafnvel afnuminn algjörlega
8. Höfundarréttur af efni ekki verndaður
9. Viðameiri og aukin ríkisafskipti
10. Breytingar þar sem leitast er við að lífsmynstur Nýkommúnista sé gert algilt og öðrum beri að fylgja því
11. Ofurtrú á miðstýringu
12. Vantrú á markaðslögmálum
13. Almenn trú á að trúleysi sé algild lausn til friðarumleitanna
14. Algjör opnun landamæra án þess að tekið sé tillit til þess að burðavirki samfélagsins standi undir slíku
15. Fjölgun vinstri manna í landinu
16. Fækka þeim sem eiga eigin fasteign og mæla fremur fyrir leiguliðakerfi
17. Fjölgun þjóðaratkvæðagreiðslna til að varpa ábyrgð frá kjörnum fulltrúum við ákvarðanatökur
18. Aðild að miðstýrðu Evrópusambandi

Það er af mörgu að taka og listinn er ekki tæmandi.

Hvar eru Nýkommúnistar í dag?

Það er eins með Nýkommúnista og aðrar hópa sem aðhyllast ýmsar stefnur almennt, þ.e. að þar er misjafn sauður í mörgu fé. Hins vegar virðist nú svo komið að Nýkommúnistar eru fremur dreifðir, villuráfandi og leitandi. Stór hluti þeirra hafa komið sér saman um að Píratar sé rétti vettvangurinn til að klekja út egg sín. Hins vegar, sé litið á vefsetur Pírata, eru þeir nokkuð frjálslegir, vilja ekki fara í ESB eins og Samfylkingin, nema aðeins ef slík áform fari fyrst í þjóðaratkvæðagreiðslu. Píratar eru með mjög mörg góð mál í farvatninu en þá kemur að því að ná þeim fram. Með hverjum tekst það? Mörg þessara frjálslyndu mála nást örugglega ekki fram nema með því að þeir starfi með Sjálfstæðisflokknum en þeir hafa nú útilokað það, a.m.k. vinstri hluti Pírata.

Þannig má vænta að frjálslyndir Píratar, sem virðast mjög svo frjóir í hugsun, séu þegar að verða  undir varðandi sín stefnumál enda orðið opinbert að þeir vilji aðeins starfa með öðrum en Sjálfstæðisflokknum. Þá eru eftir aðeins Nýkommúnískir flokkar og Framsóknarflokkurinn. Því munu Nýkommúnistar innan vébanda Pírata frá frítt borð gegn frjálslyndum og ferskum skoðunum innan þeirra sem þegar hafa komið fram.

Því má ætla að Nýkommúnistar séu aðallega innan vébanda Pírata innan um frjálslynda óánægða einstaklinga sem eru vel meinandi og hugsandi fólk með vilja til að hugsa á gagnrýnin hátt, leita tæknilegra lausna til að upplýsa almenning í stað þess að fela, deila og drottna.

Innan Samfylkingarinnar eru fleiri tækifærissinnar en eðalkratar. Samfylkingin angar af gömlu kommunum og áhrifalausum Nýkommúnistum. Þeir urðu undir eftir að hafa leitast við að fara undan í flæmingi og hverfa margir inn í framtíðina, þ.e. björtu framtíðina. Eðalkratar urðu undir en þeir eru í raun svipaðir í hugsun og hinir ungu frjálslyndu sem eru innan Pírata og fá þar engu ráðið. Hinir hávaðasömu, bæði innan Pírata og Samfylkingarinnar, eru kommúnistar í grunninn og í dulargervi. Hins vegar hafa fjölmargir Nýkommúnistar látið sínar skoðanir berlega í ljós og flestir þeirra virðast, eins og áður segir, vera innan vébanda Pírata.

VG er uppfullur af gömlu kommunum. Þeir eru ekkert að fara og halda áfram að fara í bakið á sínum kjósendum, selja sálu sína hæstbjóðanda og leggjast lágt eins og þeim er von og vísa.

Næstu misserin og framtíðarsýn Nýkommúnismans

Framtíðarsýn  Nýkommúnismans virðist því björt. Þarna hefur þeim enn og aftur tekist að ramma inn mikinn hóp af óánægjufylgi og náð tökum á stjórn Pírata rétt eins og gömlu kommúnistarnir gerðu með Samfylkinguna. Þeir draga því hóp af fólki inn, ná fylgi og komast í stjórn. Svo hægt og bítandi fá hinar frjálslyndu skoðanir að fjúka og Nýkommúnisminn tekur völdin. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem slík tilraun er gerð, þ.e. að þjóð kýs sér gengi sem á 4 árum eða skemur nær að eyðileggja árangur fyrri ára með afgerandi hætti. Nýkommúnisminn nýtir alla möguleika til að dreifa auði frá hinu opinbera og fólki með eignir og spara. Þessi ismi safnar almennt miklum skuldum og hækkar skatta því eyðslugleðin, svo halda megi völdunum, er Jörvagleði á háu stigi. Nýkommúnisminn mun örugglega draga mikið súrefni frá atvinnulífinu og leita allra leiða til að draga tennurnar úr sterkustu iðngreinum landsins.

Þetta er ekki borulegt en svona fer þetta verður ekki eitthvað gert í málinu. Nýkommúnisminn er því ekkert annað en skelfileg stefna sem mun sigla undir fölsku flaggi og hugsanlega taka völdin á Íslandi. Svo deyr hann út ásamt tilraunadýrum sínum, þ.e. þeim sem ekki komast undan og geta ekki varið hendur sínar.

Eru Íslendingar tilbúnir fyrir tilraunastofur Nýkommúnismanns?

Í nýlegri könnun MMR, sem Morgunblaðið birti í dag, kemur fram að fylgi Sjálfstæðisflokksins er aðeins 24% og Píratar með tæplega 27% fylgi. Þetta er algjörlega óásættanleg niðurstaða fyrir forystu Sjálfstæðisflokksins og rétt að fara yfir það hver ástæðan kann að vera.

Forysta Sjálfstæðisflokksins

Það hefur verið viðtekin venja að í forystusveit stjórnmálaflokka veljist helst einn karl og ein kona. Það hefur verið svo í pottinn búið hjá Sjálfstæðisflokknum um árabil. En hefur einhver önnur nýlunda skotið upp kollinum frá því að þessi flétta var tekin upp? Svarið er nei. Ekkert nýtt. Við sjáum að íhaldsmenn á Bretlandseyjum hafa nú enn á ný kosið sér til forystu konu sem virðist bæði skelegg og föst fyrir í mikilvægum málum, sbr. varnarmálum. Á sama tíma hefur Verkamannaflokkurinn þar á bæ ekki náð að kjósa sér til forystu konu. En skiptir það máli?

Nei það skiptir ekki megin máli hvers kyns þeir forystumenn eru sem skipa forystusveit hvers flokks um sig. Það sem mestu máli skiptir er að þessir aðilar nái að halda fylginu og tryggja nýliðun bæði í flokksstarfinu og að flokkurinn sjálfur haldi fylgi sínu og forystu í stjórn landsmála hverju sinni. Það næst með öflugu innra starfi og málefnalegum grunni sem fylgt er fast eftir.

Óhætt er að segja að forysta Sjálfstæðisflokksins er bæði sterk og viljug til að fylgja málefnum flokksins eftir en hvað er þá það sem vantar uppá til að fylgið nái flugi?

Staða formanns Sjálfstæðisflokksins

Staða formanns Sjálfstæðisflokksins er sterk innan flokksins en hælbítar og niðurrifsöfl hafa náð að innræta í fjölda landsmanna að hann hafi eitthvað að fela í stað þess að benda á þann frábæra árangur sem hann hefur náð á síðustu árum, bæði sem ráðherra og sem formaður flokks sem hefur þurft að breytast mikið á skömmum tíma.

Sama má segja með varaformann Sjálfstæðisflokksins.

Málefnastaðan

Hér tel ég að Sjálfstæðisflokkurinn standi veikt í dag. Málefnanefndir hafa verið fremur illa sóttar, fólk virðist ekki leggja eins mikið upp úr starfinu og áður, ungt fólk á erfitt með að eiga tíma til að mæta og stuðla að frjóu starfi sem pistlahöfundur sá að átt í sér stað hér á árum áður. Hvað veldur?

Við búum í gjörbreyttu umhverfi. Málefnin eru önnur og þurfa að lúta að því að tryggja grunninn sem flokkurinn er byggður upp af, þ.e. stétt með stétt. Hvar er ungi iðnaðarmaðurinn í dag? Hvar er hárgreiðsludaman, rakarinn, píparinn, verkfræðingurinn, ungu barnafjölskyldurnar og frumkvöðlarnir? Þeir eru ekki að sækja í Sjálfstæðisflokkinn þrátt fyrir að stefna þess flokks er sú eina og sanna fyrir þessa hópa sem reka lítil og meðalstór fyrirtæki eða hefðbundna þriggja til fjögurra manna fjölskyldu sem er fyrirtæki út af fyrir sig.

Ritari Sjálfstæðisflokksins hefur staðið sig vel með myndbandi á samfélagsmiðlum og kemur fram með kjarna sem verðugt er að halda á lofti, þ.e. séreignaréttinn og tryggja að ungt fólk geti haft efni á að fjárfesta í íbúð. Það var reyndar gert með breytingu á byggingareglugerð og íbúðirnar minnkaðar niður í um 40 fermetra. Hvers vegna? Jú, það er vegna þess að sveitarfélög eru að innheimta of mikið fyrir lóðir og eftirlitsiðnaðurinn og kröfur um dýra innviði eins og skóla sem kalla á dýran arkitektúr og listainnkaup sem er orðin skylda hins opinbera.

Barnafólkið þarf að vita að um þau er hugsað. Það þarf að afnema hömlur fyrir þetta fólk og ekki má heldur gleyma öldruðum og öryrkjum varðandi leiðréttingu á kjörum þeirra.

Það er því af mörgu að taka.

Ný stefnumál á gömlum grunni

Hér eru settar fram hugmyndir að stefnumálum sem setja ætti á oddin fyrir næstu kosningar til Alþingis og sveitastjórna og byggir á ályktun landsfundar Sjálfstæðisflokksins:

Frelsið: Þetta er grunnstefn í stefnu Sjálfstæðisflokksins en það hefur verið örðugt að auka frelsið og þess í stað leitast við að fela ríkinu og öðrum opinberum aðilum verkefni í of miklum mæli sem aðrir geta sinnt. Gott dæmi er rekstur ríkisútvarps – og sjónvarps, rekstur hafnamannvirkja og stofnbrauta í vegamálum, rekstur menntastofnana og tilhneiging til þess að stofna nefndir um margvísleg málefni eins og varðandi rekstur ferðamannastaða. Byggja þarf upp eftirlitsiðnað með ábyrgð á hendur þeim sem eftirliti þurfa að lúta í stað þess að hanga yfir frjálsum einstaklingum í rekstri í stað þess að beina að þeim öfugri sönnunarbyrði sbr. í skattamálum. Ungt fólk þarf að finna fyrir þessu frelsi á öllum sviðum mannlegs lífs. Það þarf að tryggja.

Jafnrétti: Í grunnin þarf að tryggja jafnan rétt allra óháð kyni. Hins vegar hefur minna verið um að tryggt sé jafnrétti út frá kynþætti og uppruna þar sem íslensk tunga hefur verið gerð að ásteitingarsteini í ráðningum hjá hinu opinbera. Það verður að víkja frá þeirri kvöð við opinberar ráðningar sem felst í lýtalausri íslensku sem beinlínis hamlar því að fólk með sambærilega menntun af ólíkum uppruna hafi sömu tækifæri. Þarna verðum við að opna á þann möguleika að fólk af erlendum uppruna geti átt raunverulegt tækifæri til að njóta sín í íslensku samfélagi og að samfélagið fái notið sín betur með fólki af erlendum uppruna. Þar er óbeisluð auðlind sem virkja má inn í framtíðna. Þar liggur launamunurinn ekkert síður en á milli kynja.

Trúfrelsi: Það þarf að tryggja algjört trúfrelsi og beisla þá umræðu sem hefur orðið varðandi mismunandi trúarhreyfingar og nýta trúarhreyfingar til að breiða út boðskap um jafnrétti og samfélagslega ábyrgð hvers og eins. Það þarf að tryggja samvinnu og sameiginlega samveru trúarhreyfinga og vettvang þar sem tryggt er að allir leiðtogar þessara trúarhreyfinga geta komið saman og átt samtal við opinbera aðila. Þar gæti slíkt komið í stað Kirkjuþings eða haldið í samfellu við það ágæta þing.

Aldraðir: Þessi hópur, sem við öll nálgumst hratt og örugglega, hefur verið afskiptur of lengi. Tryggja þarf að framtíðarkynslóðir eigi kost á fjölmörgum áhugaverðum sparnaðarleiðum til efri áranna og rétt væri að veita öldruðum tækifæri sem eru raunveruleg og felast aðallega í kjarabótum. Það hefur þó verið svo að tækifæri aldraða til að afla sér tekna eru afar mismunandi og taka ber tillit til þess í meira mæli en gert er. Tryggja verður að aldraðir geti búið við öryggi til æviloka og að hjón og sambúðarfólk geti búið saman heima eins lengi og nokkur kostur er. Standa ber vörð um kaupmátt aldraða.

Öryrkjar: Auka á atvinnuþátttöku öryrkja og tryggja þeim aukin tækifæri í samfélaginu. Byggja verður utan um þennan hóp vernd sem þeir geta treyst á og aðbúnað sem er bæði fullnægjandi og mannsæmandi. Standa ber vörð um kaupmátt öryrkja.

Mannréttindi: Íslendingar hafa verið eftirbátar í stuðningi við þróunarlönd víða um heim. Það er miður og svo virðist sem stefnubreytingar undanfarið hafi ekki skilað sér í mældum árangri eða aukningu á fjármagni í þá átt. Fremur hefur verið um að ræða e.k. geymslustofnun fyrir afdankaða einstaklinga sem hafa sumir verið þar setir á beit fjarri heimahögum. Það á hins vegar ekki við alla enda fjölmargir mætir menn sem starfa á þessu sviði fyrir Ísland um víða veröld. Þarna þarf að líta til verka sem eru stærri og gætu fallið að því að efla útrás verkfræðiþekkingar sem og annarar tækniþekkingar samhliða þróunarhjálp.

Löggæsla: Á fundum Sjálfstæðisflokksins hefur það komist í hámæli að gera lítið úr þeirri löggæslutengdri áhættu sem felst í fíkn og þá helst tengt fíkniefnum hvers konar. Þetta er heilsufarsvandamál en einnig glæpamál og varast ber að fegra það umhverfi sem við sköpum ef við gefum afslátt af þessari sýn almennings á ástand fíkniefnamála í landinu samhliða glæpum þeim tengdum. Vitað er að víða er um fíkn að ræða og er um heilsufarsvanda að ræða en einnig löggæsluvanda enda standa laganna verðir frami fyrir mikilli áskorun og áhættu þegar þeir horfast í augu við aukna neyslu fíkniefna á Íslandi. Á slíku þarf að taka með festu og áræðni án málamiðlana.

Heilbrigði: Tryggja ber aðgengi allra að heilbrigðisþjónustu í landinu. Í sama mund á að hvetja til nýfjárfestinga á þessu sviði bæði hjá hinu opinbera og auka hvata fyrir einkaaðila til hins sama. Þar ber hæst að auka ber frelsið til að hægt verði að afkasta þeirri þörf sem er fyrirséð á heilbrigðissviðinu. Þar gætu lausnir verið margvíslegar og tækniþróun gæti leitt til aukinna afkasta og bættrar þjónustu fyrir alla landsmenn. Tryggja þarf einnig nýliðun í greinum heilbrigðisvísinda á landinu og tryggja inn í framtíðna aukið frelsi í hvers kyns rekstrarformi á sviði þjónustu og meðhöndlun sjúklinga samhliða öflugum opinberum rekstri. Það er ótækt að ráðuneyti heilbrigðismála geti ekki með góðu móti starfað með það að augnarmiði að nýta megi krafta einkaaðila svo tryggja megi einstaklingsmiðaða þjónustu til lengri framtíðar og aukin afköst. Það á að veita læknum og öðrum starfsstéttum aukið frelsi til reksturs eigin sjúkraþjónustu og opna fyrir leiðir í því efni í meri mæli. Tryggt skal að frjáls verðlagning sé til staðar ásamt því að hið opinbera tryggi að hverjum skattgreiðanda fylgi ákveðin fjárhæð og/eða réttindi sem hann getur nýtt hvar sem er, hvenær sem er hjá fyrirtækjum og/eða stofnunum sem bjóða upp á margvíslega viðurkennda þjónustuþætti á sviði heilbrigðisvísinda.

Efnahags- og fjármál – Tækniþróun því tengdu: Fjölbreytt atvinnulíf verður að fá að dafna við bestu skilyrði. Þau skilyrði fást með auknu frelsi og minni ríkisafskiptum. Með því má auka lífskjör í landinu og til að tryggja grunndvöll byggðar í landinu ber ríkisvaldinu þó að tryggja að grunnstoðir séu til staðar á sviði mennta-, heilbrigðis-, velferðar- og öryggismála. Tryggja ber að skattar letji ekki atvinnulíf og almenning til athafna. Tryggja þarf að ríkið sem og skuldsett sveitarfélög greiði niður skuldir í meira mæli en gert hefur verið. Sameina á sveitarfélög í meira mæli þar sem rekstrargrunnur margra þeirra er tæpur.

Losa þarf um eignir ríkisins með opnu ferli og á það einnig við um fyrirtæki sem ríkið á minnihluta í með beinum eða óbeinum hætti, í gegnum eignarhlutafélög hins opinbera eða ekki. Varðandi tækniþróun ber að koma upp miðlægri gagnamiðlun ríkisins og efla tækni til að tryggja betur upplýsingar til ráðamanna samhliða því að bæta upplýsingaflæði til almennings og gera almenning auðveldara að afla sér upplýsinga milliliðalaust. Með þessu fyrirkomulagi geta þegnar landsins tekið beinan þátt í lýðræðisumbótum t.a.m. í málefnum sem eru í ferli á Alþingi Íslendinga og haft áhrif áður en frumvarp verður að lögum. Þetta er hægt með nokkrum mæli í dag en upplýsingar skortir til handa bæði þingmönnum, ráðherrum sem og sérstaklega almenningi til að efla lýðræðisvitund almennings og tryggja þátttöku sem flestra í mótun samfélagsins. Fjárlagaþáttur hins opinbera og fjárlagagerð spilar þar stóran þátt.

Húsnæðimál og barnafjölskyldur: Sameina á átak milli ríkis og sveitarfélaga til að tryggja ungu fólki, barnafjölskyldum sem og öðrum húsnæði. Þar ber helst að nefna að auka vægi þeirra sem búa í eigin húsnæði og vilja tryggja sér og sínum þak yfir höfuðið ásamt því að nýta fjármuni til að fjárfesta í fasteign sem reynst hefur besti kosturinn til að geyma lífeyrir til lengri framtíðar. Leggja ber upp úr því að á næstu árum verði gert átak á vegum hins opinbera í samráði við sveitarfélög og einkaaðila að bæta úr lóðaframboði á sérstökum kjörum í hverju deiliskipulagi sem verður samþykkt á næstu 4 til 20 árum. Á móti gæti ríkissjóður bætt tekjustofn sveitarfélaga sem kallað hefur verið eftir og með þeim hætti breikkað tekjustofn þeirra gegn skuldbindingu til handa komandi kynslóðum.

Samhliða slíkri breytingu ætti að lækka skuldahlutfall það sem sveitarfélög ber að halda sig innan og ná því úr 150% niður fyrir 100% af heildartekjum sveitarfélaga. Að auki ber að búa til fjárflæðisgreiningu á tekjustofnum þeim er ríkið felur sveitarfélögum ásamt ákveðnum þáttum sem flust hafa frá ríki til sveitarfélaga síðustu 20 árin. Með því geta skattgreiðendur viðkomandi sveitarfélags séð betur og greinilega hvort tekjustofnar, t.d. til fatlaðra og barna með sérþarfir í skólum, skili sér beint þar sem þörfin er. Slíkt tryggir hag barnafjölskyldna og skil fjármuna beint til barnanna úr ríkissjóði.

Umhverfismál: Vernda ber náttúru Íslands. Það er enginn spurning og koma að því með virkum hætti samhliða eðlilegri nýtingu auðlinda bæði í hafinu og á landi. Auðlindir sem fólgnar eru í vind- og sólarorku eru þættir sem ber að hafa í huga samhliða því að fá fólkið í landinu til að opna á þau tækifæri sem í þessum orkugjöfum felast. Virk skógrækt og hreinsun strandlengjunnar á að vera tryggð með ákveðnum hætti sem og að gæta að því að náttúran verði ekki spillt vegna ágangs búfénaðar og ferðamanna. Þar þarf að eiga sér samspil verndar og nýtingar í sátt við þjóðina og umhverfið allt til lengri framtíðar. Tryggja ber að einkaaðilar verði fengnir í meira mæli til að gæta að náttúru lands og sjávar, nýta hana með eðlilegum skilum til samneyslunnar hverju sinni. Tryggja þarf að tekjur og afraksturinn verði eftir sem næst uppruna nýtingarinnar en fari ekki í miðstýringu sem skilar sér oftar ekki með sama hætti. Þarna ber að nýta krafta einkaframtaksins og standa ber vörð um nýtingu og auðlindir hafsins án þess að kollvarpa því kerfi sem reynst hefur best til verndunar.

Ríkið á að takmarka afskipti sín af almenningi nema ef um öryggismál er að ræða, heilsuvernd og til að tryggja almenna velferð. Ríkið og aðrir opinberir aðilar þurfa að tryggja þann skilning innan sinna vébanda að einkaaðilar séu jafn færir og hið opinbera til að leysa flókin og erfið mál á sviði umhverfis og náttúru.

Utanríkismál: Viðskiptafrelsi þarf að aukast til muna. Sjálfstæðisflokkurinn hefur haft veg og vanda að því að fella niður gjöld og tolla í tíð núverandi ríkisstjórnar. Betur má ef duga skal. Sjálfstæðisflokkurinn á að leggja upp með, ásamt versluninni, að afnema tolla og skatta af barnatengdum vörum hvers konar. Tryggja verður að þetta skili sér til neytenda og að neytendur séu vel upplýstir um úrræði sem beita má standist verslunin ekki þær freistingar sem felast í að hækka verð á vörum sínum. Til að ná utan um þetta ber að gæta að því að gjöld á verslunarhúsnæði aukist ekki og éti upp arðinn af slíkum aðgerðum beint eða óbeint.

Öryggið er best tryggt með aðild að Atlantshafsbandalaginu og með varnasamningi Íslands og Bandaríkjanna. Leggja ber áherslu að tryggja frekari viðskiptasamninga við Norður Ameríku á næstu árum þar sem leitast verður við að auka frelsi í viðskiptum. Einnig má leita samninga við Bandaríkin og Kanda á sviði menntunar, atvinnu, verslunar og þjónustu sem gætu gengið lengra en þeir samningar sem nú eru í gildi.

Ísland hefur í gegnum árin átt gott samband við Evrópusambandið án aðildar að sambandinu og halda ber þeirri stöðu án aðilar. Sjálfstæðisflokkurinn á að mælast til þess innan EFTA að þau ríki sem aðild eiga að EFTA leiti allra leiða til að taka upp EES samninginn við Evrópusambandið með það að leiðarljósi að ná inn viðaukum gangi samkomulag Breta við ESB á næstu árum lengra en EES samningurinn gerir varðandi fjórfrelsið og innleiðingu tilskipanna. Hins vegar er rétt að mælast til þess að Schengen samningurinn verði endurskoðaður m.t.t. ástandsins í Evrópu en með það að leiðarljósi að hluti þess tryggi flóttafólki betri aðbúnað en nú er nær sínum heimahögum án þess að skuldbindingar Íslendinga til aðstoðar flóttamönnum takmarkist við það sem verið hefur. Þátttaka Íslands á vegum Sameinuðu þjóðanna er mikilvæg og ber að halda á lofti, tryggja og efla.

Upplýsingasamfélagið: Sjálfstæðisflokkurinn á að vera í fararbroddi fyrir opinni stjórnsýslu sem tryggir n.k. „Ríkið to Go“ upplýsingar beint í viðtæki og búnað ungs fólks í dag sem og eldri kynslóða sem hafa tileinkað sér tækni hraðar og í meira mæli en áður fyrr. Aðgangur að gögnum ber að tryggja svo opna megi stjórnsýsluna og auka þannig lýðræðisvitund almennings og þátttöku hans við ákvarðanir á öllum stigum máls. Með þessu fyrirkomulagi á að ná því að stjórnendur stofnana viti að skattgreiðendur hafa eftirlit á degi hverjum með því sem gert er og hvernig fjármunir eru nýttir. Sama á við ráðherra og stjórnmálamenn almennt. Með þessum hætti gerir aðhaldið það að menn geta síður vikið sér undan þegar augljóst er að illa er farið með opinbert fé. Með þessum hætti má tryggja að hið opinbera verði skilvirkara og skili þannig betra starfi, þróist og dafni.

Innviðir: Tryggja þarf búsetu um land allt og grunnþjónustu á sviði heilbrigðismála ásamt því að sjúkrastofnanir séu sem næst almenningi í landinu þannig að mæður geti fætt börn sín í heimabyggð og að sjúklingar geti leitað að þjónustu í nærsamfélaginu. Bæta ber samgöngur á höfuðborgarsvæðinu sem og víða á landsbyggðinni. Sjálfstæðisflokkurinn á að setja sér það markmið að ljúka endanlega við hringveginn og að stefnt verði á tvöföldun hans frá höfuðborginni allt að 200 kílómetrum frá borginni norður og austur fyrir fjall. Það markmið skal nást fyrir 2030 og tryggt að öll sveitarfélög geri ráð fyrir þessu í aðalskipulagi sínu á næstu misserum. Í meira mæli verði farin sú leið að leita leiða til að einkaaðilar reki stofnbrautir með BOT (e. Build Operate and Transfer – Byggja, reka og flytja yfir) leiðinni sbr. Hvalfjarðargöng. Einkaaðilar byggja og reka mannvirkin um ákveðið árabil þangað til þau flytjast yfir til ríkisins eða sveitarfélags eftir því sem við á hverju sinni. Samhliða þessu á að gera ráð fyrir raflögnum í jörðu meðfram vegum og leggja upp úr því að styrkja raforkukerfið um land allt með hálendisvegi og línu í jörðu meðfram slíkum vegi sem hluti þeirrar framkvæmdar.

Ef vegakerfið og innviðir eiga að afskasta því sem framundann er verður að horfa fram á vegin í þessum málum.

Önnur mál: Það sem setja verður á oddinn eru mál sem ekki verður hvikað frá í stjórnarmyndunarviðræðum eftir næstu kosningar til Alþingis. (1) Skattar ekki hækkaðir; (2) Ekki vikið frá stöðugleika efnhagslífsins til að tryggja kaupmátt launa og ráðstöfunartekna; (3) Leiðrétting á kjörum aldraða og öryrkja; (4) Samið við sveitarfélög um tekjustofna gegn skipulagsbreytingum til að tryggja ódýrara húsnæði og lægri fasteignaskatta; (5) Skattar og tollar felldir niður á barnatengdum vörum á kjörtímabilinu; (6) Miðlægt tölvukerfi innleitt til að virkja lýðræði og aðgang almenngins að gögnum og framvindu mála hins opinbera; (7) Opnari stjórnsýsla fyrir fólk af erlendum uppruna og verkefni sett af stað til að auka virkni fólks af erlendum uppruna í varanlegum störfum fyrir hið opinbera; (8) Aukin þátttaka einkaaðila í vegaframkvæmdum til að svara öryggissjónarmiðum og þörf á auknum afköstum vegkerfisins til 2030; (9) Aukin fríverslun við önnur ríki en þau sem aðilar eru að EES samningnum; (10) Tryggja öryggi landsins, þátttöku í alþjóðasamvinnu og aukin þróunaraðstoð í nærsamfélögum þeirra flóttamanna sem verst eru staddir bæði innan og utan Evrópu; (11) Virk náttúruvernd og efling uppbyggingar ferðamannastaða um land allt.

__

Það er af mörgu að taka en Sjálfstæðisflokkurinn þarf að fara að setja fram þá framtíðarsýn sem komandi kynslóðir vilja sjá. Framangreint þarf ekki að vera hið eina rétta og er alls ekki tæmandi, síður en svo. Hér er talið upp í 11 liðum það sem pistlahöfundur telur brýnt og ófrávíkjanlegt í stjórnarmyndunarviðræðum. Það verður að tryggja fjölmarga þætti og reka stoðum undir aðra. Í grunnin á þó að takmarka ríkisafskipti sem mest en nýta hið opinbera eins og vera ber, þ.e. bæði ríki og sveitarfélög. Þar má nefna að þeim ber að halda innviðum í lagi og lágmarksþjónustu á fáeinum sviðum og afmörkuðum. Heilbrigðisþjónusta á að vera fyrsta flokks og fjölbreytt. Sama á við um menntun og samgöngur. Ísland er að vaxa og dafna og unga fólkið er tilbúið til þátttöku. Það er viljugt og vel meinandi. Framangreint er ekki tæmandi, síður en svo.

Virkjum allt okkar góða fólk og tökum öllum nýliðum fagnandi sem fyrr. Þannig og með þessu lagi eykst fylgið og trú á Sjálfstæðisflokkinn styrkist enn frekar.

Við getum betur. Við munum gera betur.

Áfram Ísland !

Um þessar mundir er mikið rætt um Kjararáð og hækkun launa opinberra aðila. Óskapleg læti eru í gangi vinstra megin við miðju í íslenskum stjórnmálum og hafa margir stokkið fram með tilfinningaþrungnar yfirlýsingar og aðrir hreinlega misst sig.

Verkalýðsforingjar sumir hafa komið fram og sagt þetta skelfilegt framferði en almenningur áttar sig ekki alveg á því hverns vegna er ekki hægt að segja upp embættismönnum og hagræða eins og gildir um aðra starfsmenn á vinnumarkaði nema einna helst þingmenn og ráðherra væntanlega einnig. Það gerist í kosningum til þings enda segja kjósendur þá upp þingmönnum sem ekki hafa staðið sig vel, þ.e. menn hafa ekki orðið fórnarlömb óvandaðra fjölmiðla og fjölmiðlamanna að ósekju þar sem villandi gögn og upphrópanir hafa lagt menn að hinum pólitíska velli.

Þróun kaupmáttar á Norðurlöndunum (olíuríkjum sleppt)

Svo eru aðrir sem telja að laun verði að hækka en hafa gleymt kaupmættinum og mikilvægi þess að halda honum. Það er ekkert í því að hækka laun flæði hækkunin ekki öll út í verðlagið þannig að kaupmáttur rýrni. Hér má sjá þann árangur sem náðst hefur með aukningu kaupmáttar Íslendinga síðustu ár. Núverandi ríkisstjórn hefur staðið sig vel og ytri aðstæður hafa verið okkur hliðhollar. Þarna spila fjölmargir þættir inní en samhliða þessu má sjá fram á betri tíð. Því ber að fagna.

Varðandi embættismenn er nær að vinstri menn sjái ljósið í því að heimila það að forstjórar ríkisfyrirtækja og stofnana hins opinbera geti sagt undirmönnum sínum upp möglunarlaust eins og gerist víða annars staðar. Með því munum við sjá að hægt er að spara hjá hinu opnibera og hagræða mun meira og fyrr. Þora þeir því? Þeir hafa ekki þorað því hingað til.

Hér má sjá að Jóhanna Sigurðardóttir ritaði undir nefndarálitið sem fylgdi lögum nr. 47/2006 um Kjararáð úr hlaði á Alþingi Íslendinga hér um árið.

Hún sagði m.a. á þingi undir umræðum um frumvarp til laga um Kjararáð 2. júní fyrir rétt rúmum 10 árum:

Ég held ég megi segja að almenn samstaða hafi verið um það hjá þeim sem fjölluðu um málið og sendu umsagnir til þingsins að sú skipulagsbreyting sem gerð er væri verulega til bóta, þ.e. að ekki séu tvískiptar ákvarðanir fyrir þá aðila sem kjaranefnd og Kjaradómur hafa ákvarðað laun fyrir heldur falli þetta undir eina skipan sem er kjararáð og er það vissulega til bóta, virðulegi forseti.

Gerið það vinstri menn og verkalýðsforkolfar að hætta að vísa út og suður þegar ykkar eigin menn innan þings hafa lagt upp með lög af þessum toga. Ég sem hægri maður vil helst losna við svona ráð ríkisins, láta ráðherra taka meiri ábyrgð á launastefnum sinna stofnana og ríkisfyrirtækja, séu þau á annað borð til, og hafi vald, ásamt forstjórum stofnana, til að ráða og segja upp fólki að vild en eftir rökstuðning um mikilvægi slíkra aðgerða. Þeir taka svo pólitíska ábyrgð á því sem þeir gera og framkvæma til hagræðingar.

Þessu ægivaldi stjórnkerfisins á skattgreiðendum verður að ljúka þar sem meðalmennskan ræður ríkjum og stofnanir stækka og stækka án þess að hægt sé að hagræða með góðu móti nema að leggja stofnun niður. Erum við tilbúin til þess?

Allt þetta varð til á vinstri vængnum ella hefði það ekki komist í gegnum þingið með Jóhönnu Sigurðardóttur að baki því.

Guðni Thorlacius Jóhannesson hefur verið kjörinn 6. forseti Íslands.

Eftir kjördag og kosninganótt ber að líta um öxl.

Kosningabaráttan einkenndist af óreiðu til að byrja með og upphlaupi sem m.a. byggðist á fjölmiðlaárás á forsætisráðherra Íslands. Sú árás miðaði ekki við að lög giltu í landinu um svokölluð lágskattasvæði sem m.a. síðasta vinstri stjórnin hafði sett og útvíkkað til að auka möguleika þeirra sem geyma fjármuni erlendis. Þessi árás einkenndist ekki að því að bjóða þeim sem ráðist var á að svara fyrir sig með eðlilegum hætti og var leikurinn því ekki jafn. Fjölmiðlaárásin miðaðist ekki við að tryggja að hið sanna varðandi skattamálin kæmu fram og varð til þess að skapa úlfúð sem jarðvegur var fyrir og hafði verið sáð í með margvíslegum hætti lengi vel.

Í þessum óróa stóð Ríkissjónvarpið sig ekki vel né aðrir fjölmiðar sem réru undir til að mynda eins mikla sundrungu á meðal íslensku þjóðarinnar eins og kostur var. Hugsanlegt er að þessi samanteknu ráð í fjölmiðlaheiminum, m.a. innan fjölmiðla í Evrópu sem þátt tóku og á heimsvísu, hafi miðast við að nota Ísland því þar hafi aðgangur að þjóðarleiðtogum verið meiri og betri en víða erlendis. Ísland var því misnotað í þessum tilgangi en ekki hefur enn tekist hjá þessum fjölmiðlum, m.a. þýskum og frönskum, að benda réttilega á þá óheftu spillingu sem viðgengst innan Evrópusambandsins (ESB) og sérstaklega innan þessara tveggja ríkja sambandsins. Þar er af mörgu að taka.

Nýkjörin forseti Íslands verður að takast á við umhverfi sem er að breytast hratt. Bretar eru að yfirgefa ESB, líkur eru á að önnur ESB ríki fylgi þar á eftir og fjölmiðlar eru að breytast úr því að vera í sjónvarpi í það að vera á netinu, í hverjum síma og öðrum handfrjálsum búnaði almennings. Unga fólkið er annars staðar en fyrir framan sjónvarpið og les ekki blöð eins og áður. Ríkisútvarpið á að breytast í gagnamiðlun og geymslu í stað þess að reka fréttastofu og gefa öðrum miðlum andrúm til að þróa sig.

Nýkjörinn forseti á að gæta að einkennum Íslands. Eitt af þeim einkennum er nálægð almennings og forseta. Sama á við nálægð forsætisráðherra og almennings og þar hefur trúnaðarsamband verið skert með misnotkun fjölmiðils á þeim trúnaði og trausti. Mögulegt er að forseti verði að takast á við flóknara umhverfi þar sem fjölmiðlar munu ganga lengra enda verða þeir að leita neikvæðra frétta í meira mæli nú en áður sökum þess að flestir þeirra eiga undir högg að sækja, ef ekki vegna skertrar samkeppnisstöðu vegna stöðu RÚV á markaði, þá vegna þess að þar eru breytingar þar sem ungt fólk leitar frétta á öðrum stöðum í öðrum miðlum en áður. Nærast því miðlar meira en áður á neikvæðum fréttum en jákvæðum til að ná athygli. Aðeins einn þáttur getur komið í stað þessa og spilað gegn þessu en það er grínið og gleðin.

Mikilvægt er að nú taki þjóðin höndum saman og standi vörð um lýðræðislega kjörinn forseta. Það að leitast við að gera upp á milli kynslóða, sbr. umfjöllun nýlega varðandi úrslit kosninga um BREXIT, er aðeins gert til þess að veikja lýðræðið, varpa rýrð á það og valda úlfúð. Slíkt ber ekki merki um lýðræðisþroska.

Verður hver og einn að meta þetta fyrir sig og almenningur verður að gæta að náunganum og tryggja réttmæti í umfjöllun hverju sinni. Vonandi munu fjölmiðlar og heitir álitsgjafar gæta sín í framtíðinni þegar nýkjörin forseti fer að taka ákvarðanir eða tekur ákvörðun um aðgerðarleysi sem hugnast þeim ekki. Má þar vísa til þess þegar Ólafur Ragnar Grímsson gekk í gegnum slíkt og stóð sig vel þrátt fyrir umtalsverðar árásir.

Í þessum kosningum má sjá að stjórnarskráin hefur fært þjóð sinni nýjan forseta, hún hefur staðist gríðarlegt álag og eftir miklar breytingar í gegnum árin hefur hún stuðlað að því að mannúð og mannréttindi eru tryggari en áður. Það er vel og ekki ástæða til að bylta henni eða krefjast að stjórnkerfið umturnist.

Framangreint er ekki tæmandi en stendur þó uppúr eftir allt sem á undan er gengið síðustu daga og vikur. Mikilvægt er að halda þessu til haga.

Til hamingju með kjörið Guðni Thorlacius Jóhannesson. Megi þér og fjölskyldu þinni farnast vel á Bessastöðum. Njóttu heill.

Bretar eru á leið úr ESB. Fyrstu skref að upplausn ESB eru stigin með útgöngu Breta. Það hefur sýnt sig að þó miklu afli sé beitt gegn almenningi lætur lýðræðið ekki að sér hæða en framganga fjölmargra sýnir samt þau öfl sem hafa þarna gríðarlega sterk áhrif á kjósendur.

Íslendingar hafa mátt þola umtalsverðan áróður ESB sinna sem hafa fengið stuðning innan ríkisfjölmiðla og hjá þeim sem vilja minnka vægi þess sjálfstæðis er við Íslendingar búum við. Hafa m.a. einstakir þáttagerðarmenn hjá RÚV komið fram og reynt að smækka eða smætta inntak þjóðsöngs þessarar yndislegu þjóðar sem byggir Ísland.

Svo virðist sem þjóðin ætli að kjósa sér ESB áróðursmann sem forseta, sem virðist nú flagga þjóðfánanum af e.k. hentugleika fyrir málstað sinn og ESB. Hvers vegna?

Fræðimenn er notið hafa styrkjaflóru ESB sjá nú drauma um ,,ókeypis“ fjármuni fjara út en þekkja ekki til umboðsvandans þegar þeir sumir kaupa sér frægð og frama með fjármunum ESB er slíkt á kostnað sjálfstæðisins. Tilfinning einstakra fræðimanna fyrir baráttu um frelsi þjóðar og auðlindir hafa dvínað. Slíkir menn hafa og munu aldrei hafa í brjósti sínu sannfæringu fyrir því að blása kjark í brjóst þjóðar.

Nú tekur við áralöng barátta Breta um að semja sig frá ESB og það verður lærdómsríkt að fylgjast með því.

ESB á það til að líma sig fast í þjóðarvitund og regluverk þeirra ríkja sem ganga þar inn og ætla má að ferlið framundan mun verða að fræðigreinum. Það er sem þjóðir gangi í björg.

Við Íslendingar eigum að þróa fræðigrein um það hvernig þjóðir eigi að standast freistingar og áróður til að verja landamæri sín og sjálfstæði. Tengist þetta einnig úreldingu fræðimanna sem mælt hafa með aðild að ósjálfstæði og undirgefni með aðild að ESB.

Ungt fólk vill ekki missa frelsi sitt sem felst í því að vera hluti af sjálfstæðu ríki. Það þarf að fræða ungt fólk um rétt sinn og styrk innan sjálfstæðs ríkis.

Markaðir munu taka þessu misjafnlega en þeir munu ná jafnvægi og læra af reynslunni. Sjálfstæði þjóðar er ekki selt í kauphöllum. Kauphallir eiga að taka mið af sjálfstæði þjóða en ekki að stuðla að skerðingu sjálfstæðis þess sem skóp hinn frjálsa markað.

Þetta tekur á rétt eins og viðamikil tannviðgerð en jafnar sig. Álagið og umrótið lýsir fremur kostnaði við inngöngu í ESB fremur en kostnaði við útgöngu. Sjálfstæði þjóða og fullveldisréttur á að vera viðmið innan ríkjasambanda til að tryggja samkeppnishæfni og samkeppni til lengri tíma, tryggja ber menningu, þjóðareiningu og tungu ríkja. Sé þetta ekki tryggt ber að hætta aðild og má ekkert ríkjasamband eigna sér eða taka yfir þjóðríki eða auðlindir þess með beinum eða óbeinum hætti í gegnum þvælt og óskiljanlegt regluverk. Þannig er ESB einmitt orðið.

Til hamingju Bretar !

Davíð Oddsson

Það er fallegur dagur í dag. Fyrirtæki hafa gefið starfsmönnum frí seinni partinn svo allir geti notið þess að horfa á knattspyrnu.

Einu sinni voru hér á landi öfl sem vildu okkur í fjötra ICESAVE og að því loknu draga okkur Íslendinga bundin í ESB.

Á þeirri stundu voru dregnir fram sérfræðingar sem höfðu þegið fjármuni frá styrkjakerfi ESB og vildu meira. Eins og Megas segir í Heilræðavísunum:

Ef þú ert þjakaður þrúgandi fargi
en þraut þína kann enginn né vill gútera
og illra geðlæknanna ólyfjan grimmri
en þinn ömurleik kalla menn vesöld einbera
þá droppaðu við hjá dópmangaranum
og kýldu á netta nös.

Í stað þess að hvetja landsmenn til dáða gegn ICESAVE og þvingaða aðild að ESB töluðu þessir einstaklingar þjóðina niður. Það gerðist ekki einu sinni heldur ítrekað.

Nú er runninn upp dagur samstöðu þjóðarinnar þar sem við sameinumst um ferskleikann og fagmennsku í knattspyrnu. Þar ber ekki aðeins að fagna karlalandsliðinu okkar heldur einnig kvennalandsliðinu í knattspyrnu. Ekki má heldur gleyma að fagna árangri þeim sen nýlega náðist í handboltanum þar sem karlalandsliðið er komið á HM.

Við kjósum í dag að standa öll saman sem eitt. Þannig erum við sterkust.

Á laugardaginn kjósum við öll sem eitt og á sunnudag skulum við standa svo saman öll sem eitt, hvetja landsmenn til dáða og hætta nöldrinu, baknaginu og hvetja til betri hegðunar í netheimum sem og við Alþingi Íslendinga. Aukum virðingu þess og vegsemd.

Hvetjum börn okkar til dáða, hvetjum landsmenn til dáða.

Með þetta hugarfar kaus pistlahöfundur Davíð í dag.

Áfram Ísland !

Já, pistlahöfundur ætlar að kjósa Davíð Oddsson sem forseta Íslands.

Hver er Dr. Theo-Ben Gurirab?

Dr Theo-Ben Gurirab fv. forsætisráðherra Namibíu

Dr. Theo-Ben Gurirab er fyrrum forsætisráðherra Namibíu. Hann er annar forsætisráðherra Namibíu frá sjálfstæði ríkisins (2002-2005). Þar áður var hann utanríkisráðherra eða frá sjálfstæði Namibíu (1990-2002). Dr. Gurirab var forseti Allsherjarþings Sameinu þjóðanna (1999-2000) og síðar forseti þings Namibíu (2005-2015).

Dr. Gurirab er þjóðhetja í Nambíu, einn af virtustu mönnum þess ríkis og einn af mörgum sem náðu að sigra nýlenduþjóðir þær sem við sigruðum einnig í baráttu okkar t.a.m. gegn ICESAVE ánauðinni. Gleymum því ekki kæru landar.

Davíð studdi og styður enn Afríkuríki og alþjóðasamvinnu

Árið 2003 ákvað ríkisstjórn Davíðs Oddssonar að framlengja þróunarsamning milli Namibíu og Íslands eftir að hinn virti fræðimaður, Dr. Jónas H. Haralz heitinn, hafði unnið skýrslu um þróunarmál fyrir forsætisráðuneytið. Í nóvember 2003 kom forsætirsáðherra í Namibíu, Dr. Theo-Ben Gurirab, í opinbera heimsókn til Íslands og lagði ríka áherslu á mikilvægi þessa samstarfs á milli Íslands og Namibíu. Hið sama gerði Davíð Oddsson og tók á móti Dr. Gurirab með miklum myndarskap fyrir hönd íslensku þjóðarinnar.

Dr Theo-Ben Gurirab og Davíð Oddsson, nóvember 2003 (Mynd: Morgunblaðið)

Á þessum tíma voru Danir, Svíar, Norðmenn og önnur ríki Evrópu að hætta þróunarsamvinnu í Namibíu. Dr. Jónas H. Haralz benti á að mikilvægt væri að halda þessu samstarfi áfram enda víða enn fátækt í Namibíu og mikilvægt að styrkja þar innviði á morgum sviðum. Misskipting var mikil og hana þurfti nauðsynlega að jafna. Þróunarsamvinna er langhlaup.

Með þróunarsamvinnu má tryggja að fólk, sem vill dveljast í heimalandi sínu, festi þar sterkar rætur og þurfi ekki að rífa sig upp og flýja heimili sín vegna vosbúðar. Framhjá þessu litu framangreind ríki því miður en það var Davíð Oddsson sem tók af skarið og studdi þetta vinaríki Íslendinga sunnarlega í Afríku á meðan sósíaldemókratar í öðrum Norðurlöndum yfirgáfu Nambíu. Þessu ber að halda til haga.

Síðasta vinstri stjórn Íslands framlengdi ekki alþjóðasamvinnu við Namibíu

Frá sjálfstæði Namibíu 21. mars 1990 hafði Ísland staðið við bakið Namibíumönnum en það var fyrsta vinstri stjórnin á Íslandi, ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, sem hætti þessu samstarfi og framlengdi það ekki árið 2012. Til að bíta höfuðið af skömminni beitti þessi ríkisstjórn ekki neitunarvaldi innan NATO þegar ráðist var inn í Líbíu. Þessar aðgerðir hafa aukið á flótta fólks frá Afríku í stað þess að kalla eftir stöðugleika og þróunarsamvinnu til að tryggja að fólk gæti búið þar í sátt við land sitt og þjóð.

Það er miður. Líkur eru á að fjárframlagið, sem fór áður til Namibíu, og kraftar starfsmanna Utanríkisráðuneytisins hafi fremur farið í aðlögunarferlið að Evrópusambandinu (ESB) og kostnað við að semja um ICESAVE. Fjármunir fóru því í hönnun þess myllusteins sem átti að hengja um háls Íslendinga svo vel færi um ESB hér innanlands um aldur og ævi.

En hvað veldur því að flóttamannastraumur til Evrópu er svo mikil? Jú, það er vegna þess að vinstri stjórnir innan Evrópu hafa hætt stuðningi við ríki í Afríku til að byggja þar upp, bæta aðbúnað og skóla, tryggja alþjóðasamvinnu og kaupa vörur af ríkjum þar syðra. Við þekkjum árangur af slíkri öfgastefnu, slíku yfirlæti sem þar á bæ ríkir og því að frjáls viðskipti geta leitt til þess að efla ríki sunnan Sahara. Þetta má bæta og má Ísland gera betur í þeim efnum án fordóma gagnvart fólki og vörum sem þar eru framleiddar.

Orðanotkun Davíðs varðandi fólk af blönduðum kynþáttum

Nýlega hefur mikið verið rætt um orðanotkun Davíðs Oddssonar og tel ég að umræðan um þessa orðanotkun hafi verið notuð til að merkja hann sem kynþáttahatara sem og hans stuðningsmenn. Það er ekki rétt og ekki fallega gert. Davíð Oddsson er einstaklega heill maður þegar kemur að manngæsku og náungakærleik. Hann hefur í verki stuðlað að mikilli þróunarsamvinnu og með vinaþeli komið vel fram gagnvart ríkjum Afríku sem og öðrum ríkjum víða um heim. Davíð er minnugur mannvinur.

Hann mátti nota annað orðalag þegar hann lýsti forseta Bandaríkjanna í Morgunblaðinu á sínum tíma. Það eru fleiri orð eða orðasambönd í boði eins og ,,maður af blönduðum uppruna“. Íslenskan er hins vegar afar fátæk af orðum hvað þetta varðar og má geta þess að orðin ,,hommi“ og ,,lesbía“ voru á sínum tíma talin niðrandi þar til fólk með þessa kynhneigð tóku þau og gerðu að sínum. Það var klókt og sýnir styrk.

Af þessu tilefni setti ég þessi skilaboð á fésbókaríðu mína eftir þátt á RÚV þar sem Davíð var spurður út í þessa orðanotkun varðandi fólk af blönduðum kynþáttum:

Sem ræðismaður Afríkuríkis og faðir barna af blönduðum uppruna og kynþáttum tel ég afar óheppilegt, svo ekki sé dýpra í árinni tekið, að einn frambjóðandi til embættis forseta Íslands hafi ekki nýtt kjörið tækifæri á RÚV í gærkvöldi til að biðjast velvirðingar á að nota óviðurkvæmilegt orðalag um fólk af blönduðum uppruna og kynþætti. Einnig er þetta viðhorf mitt byggt á almennri sýn gagnvart fólki og manngæsku gagnvart öllum óháð uppruna þeirra.

Við þessi orð stendur pistlahöfundur enda vill hann sjá annað orðalag eða aðra orðanotkun sé þess nokkur kostur.

Hvað tíðkast þar syðra?

Í Namibíu, þ.e. á meðal svartra þar, er almennt viðkvæðið að nota orðið ,,mulatto“ um fólk sem blandað er hvítum og svörtum. Sem dæmi um þetta er hástétt Angólamanna, sem eru nágrannar Namibíumanna í norðri, blandaðir af Portúgölum og svörtum einstaklingum frá því landsvæði. Þeir eru kallaðir ,,mulatto“ og þar þykir fínt að vera af blönduðum uppruna. Annað gildir um þetta í Namibíu. Hverju sætir?

Megin ástæðan er sú hvernig nýlenduveldin fornu höguðu sér gagnvart hinum svörtu sem bjuggu í þessum löndum þegar þeir hernámu þau. Þjóðverjar voru nýlenduherrar Namibíu fram að fyrra stríði þegar Bretar og Suður Afríkumenn tóku þar völdin og kallaðist þá Suðvestur Afríka. Portúgalir voru nýlenduherrar í Angóla. Portúgalir voru mun vingjarnlegir, ef svo má að orði komast, og ,,liberal“ þegar kom að blóðblöndun í Afríku heldur en Þjóðverjar, Búar og Bretar. Segja má að þar hafi allir sofið hjá öllum og fjölgað sér á alla kannta á meðan þýski minnihlutinn hélt sér aðskildum í samræmi við aðskilnaðarstefnu sem almennt ríkti syðst í Afríku.

Þessi málþroski og málhegðun er því mismunandi en almennt hefur orðið ,,mulatto“ þótt niðrandi en þar sem nýyrðasmíð á Íslandi varðandi þetta hefur ekki verið betri en raun ber vitni má ætla að þessi umræða öll hvetji íslenskufræðinga til dáða.

Það má svo segja um marga stuðningsmenn einstakra forsetaframbjóðenda, sem pistlahöfundur þekkir vel, hafa ekki alltaf talað vel um fólk frá Afríku í mín eyru. Þykir mér það mjög miður og skiptir litlu hvort viðkomandi hafi verið af blönduðum uppruna eða ekki. Tekur hver það til sín sem telur sig eiga í því efni.

Heimurinn er ekki alveg svart-hvítur eins og margir vilja vera að láta

Þrátt fyrir orðanotkun hjá Davíð er hann langsamlega frambærilegasti frambjóðandinn til forseta Íslands. Það að hann hafi notað orð af þessum toga, sem mætti umorða, stendur eftir mun mikilvægari sigrar Davíðs á öflum sem hafa viljað skuldsetja börn og barnabörn Íslands langt fram í tímann.

Það er sekt í slíku fólgin en ekki í því að nota kjarnyrta íslenska tungu þó menn verði að gæta varúðar og haga orðum sínum með nærgætni gagnvart fólki almennt. Það á sérstaklega við um andstæðinga og stuðningsmenn meðframbjóðenda Davíðs til forseta Íslands. Þar hafa margir verið óvægnir í orðalagi, ónærgætnir og ósvífnir. Pistlahöfundur hefur fundið fyrir slíku einnig aðeins vegna þess að hann styður Davíð Oddsson í komandi kosningum. Vonandi verður þessi pistill til þess að fólk átti sig á þessari orðræðu og styrk þeim sem Davíð býr yfir ásamt yfirgripsmikilli reynslu.

Davíð lætur verkin tala og það skiptir öllu fyrir mig, mitt fólk og fjölskyldu.

Því kýs ég Davíð.

Á morgun, 5. júní 2016, hefðum við Íslendingar þurft að borga fyrstu afborgun af 208 milljarða vaxtagreiðslu vegna ICESAVE hefði Svavarssamningurinn verið samþykktur. Þetta var ,,lán“ sem Bretar og Hollendingar bjuggu til fyrir sig og sumir töldu bara í góðu lagi. Undir þennan samning vildu sumir forsetaframbjóðendur, sem nú eru í framboði til forseta Íslands, skrifa ásamt því að bylta stjórnarskránni sem gerði þeim sjálfum og öðrum Íslendingum ekkert illt. Allt var reynt til að þóknast ESB í aðildarviðræðum og aðlögun að því ríkjasambandi sem nú er í molum.

Til að bíta höfuðið af skömminni var haldinn fyrirlestur á Bifröst 2013 þar sem lítið var gert úr baráttu Íslendinga við að öðlast yfirráðarétt yfir auðlindum hafsins í kringum landið og 200 mílna landhelgi. Höfðu Bretar búið til ,,landhelgi“ fyrir sig þar sem þeir ætluðu að sópa upp úr auðlindum okkar og borga hvorki veiðigjald né skatta fyrir. Í kjölfar höfnunar Íslendinga á ICESAVE var leitast við að draga fjöður yfir skömmina með framangreindum fyrirlestri á Bifröst 2013. Þann 1. júní sl. voru einmitt 40 ár liðin síðan Bretar samþykktu þessa útvíkkun á landhelgi okkar allra eftir mikla baráttu og þóf um árabil.

Skilja íslenskir fjölmiðlar þetta ekki? Eru þeir margir svo skini skroppnir að ímynda sér að það sé fólk í landinu sem hefur gleymt þessu? Yfir 98% þjóðarinnar hafnaði ICESAVE í fyrstu þjóðaratkvæðagreiðslunni um það mál á sínum tíma. Er almenningur búinn að gleyma því? Eru þetta íslenskir fjölmiðlar sem svona haga sér af yfirgripsmiklum dómgreindarskorti? Þeim ber að taka af meiri festu á þessum málum og þæfa ekki umræðuefnið sem lýsir alvarlegum dómgreindarbresti þeirra sem ekki sjá og svara fyrir gjörðir sínar er miðuðu að því að ganga að slíkum afarkostum sem þessi ICESAVE samningur var.

Til hamingju Íslendingar með þessi tímamót.

Til hamingju með samstöðuna.