Einhver þrálátasti misskilningur vinstri manna er að misskipting auðs (ekki bara tekna) sé meginástæða þess að hinir efnaminni séu efnaminni. Sú kenning byggir á þeirri grunnforsendu að auður eins sé annars manns tap – að auður sé fasti sem hvorki vex né dragist saman og að ef auður eins aukist, hljóti hann að minnka hjá öðrum.

Engu er líkara en að sögurnar af nískustu önd allra tíma,  Jóakim hafi verið lagðar til grundvallar en peningar auð-andarinnar enduðu allir í peningatanki og urðu engum til gagns nema Jóakim til baðferða.

Samt var peningatankur andarinnar í Andabæ en ekki í Karíbahafi.

Sem dæmi þá myndi framangreind bábiljukenning gera ráð fyrir að sú verðmætaukning sem varð á óáþreifanlegum eignum Marc Zuckenberg hafi ollið því að hinir efnaminni í heiminum hafi það verr, óháð því hvort þeir hinir sömu noti eða hafi gagn af samfélagsmiðlinum Facebook nú eða þeim fjármunum sem frumkvöðullinn gefur til góðgerðarmála.

Ljóst er að Píratar eru lengst til vinstri hér á landi með það meginmarkmið að útrýma eignarrétti alfarið og gildir þá einu hvort um er að ræða sköpunarverk einstaklinga í afþreyingariðnaði, hugbúnaði eða öðru því sem í dag nýtur verndar samkvæmt eignarréttarákvæði stjórnarskrár.

Myndin er án höfundarréttar

Þetta kalla píratar ,,afnám eigendavalds“ samfara upptöku ,,borgaralauna“ Flokkurinn telur jafnframt að 40-50% atvinnuleysi sé ákjósanlegt.

Eignfærsla fiskveiðikvóta á efnahagsreikning útgerðarfélaga er augljóst hagsmunamál fyrir hluthafa slíkra félaga.

Það sem kallað er ,,þjóðareign“ á kvóta færir hinum almenna borgara hinsvegar ekki neitt enda ekkert sem einstaklingar geta selt, nýtt eða veðsett sjálfum sér eða öðrum til hagsbóta.

Þekkt er að oft komast lýðskrumarar til valda í kjölfar þjóðaráfalla. Eftir hrun var engu er líkara en að íslenska þjóðin hefði ákveðið að taka sitt sprengjuáfall út á bankamönnum sem nú hefur snúist upp í óþol gegn einhverskonar óhelgu sambandi stjórnmála og fjármála. Nú er krafan eitthvað nýtt, eitthvað annað og sannanlega eru Píratar einmitt eitthvað annað. Fylgismenn flokksins hafa svo sannfærst um að hugtökin vinstri og hægri séu úreld sem er grundvallarmisskilningur.

Myndin er án höfundarréttar og öllum frjáls til afnota.

Píratar hafa verið einstaklega færir í að sigla undir að því er virðist fölsku flaggi en fátt er fjær sanni því Píratar eru sannanlega ræningjar. Á síðasta þingi tókst flokknum að halda uppi trúverðugri mynd frjálslyndis og framfara, fyrst og fremst með því að taka aldrei afstöðu en viðhalda ímynd róttækni. Í frumvarpi til viðskiptafrelsis með áfengi var flokkurinn bæði með og á móti, m.a. vegna þess að Birgittu finnst íslendingar ,,ömurlegir“ Helst eru það tónlistar og kvikmyndagerðarfólk  sem hafa slegið varnagla við stefnu flokksins um afnám hugverkaréttar. Fáir hafa hinsvegar áttað sig á samhenginu og hvernig það ákveðna mál í raun tengist stefnu flokksins um afnám eignarréttar. Í nýlegu tímariti MAN er athyglisvert viðtal við einn af hugmyndasmiðum Pírata, Smára McCarthy þar sem segir:

Átakapunktur í íslenskri pólitík er um hvort og þá hvernig beita eigi skattkerfinu sem jöfnunartæki eða eingöngu sem tekjuöflunartæki ríkisins. Ég er ekki viss um að hægt sé að aðskilja þetta svona eins og gert er. Á móti þessari aðferð höfum við í staðinn fyrir að taka af ríka fólkinu leiðir….. þannig að síður verði hægt að verða auðmaður“

Í þessu samhengi er mikilvægt að fólk átti sig á muninum á tekjum og auði. Vissulega hafa vinstri menn stundað eignaupptöku með hinum rangnenfnda auðlegðarskatti auk fasteignagjalda og aldrei farið leynt með endanlegt markmið sitt með 100% tekjuskatt en útrýming eignarréttar er klárlega ,,eitthvað annað“

Í sæluríki sínu vilja Píratar útiloka möguleika einstaklinga til þess að búa sér í haginn ,,verða auðmenn“ uppskera eins og til er sáð. Ekki á bara að fyrirbyggja að vinsæll tónlistarmaður eða forritari auðgist heldur vilja Píratar ræna öllum eignarrétti í nafni sinnar brengluðu sýnar á réttlætið. Og hvað liggur betur við höggi heldur en einmitt kvótakerfið í fyrstu atrennu með nýrri stjórnarskrá? (hér er þó ekki átt við mjólkurkvóta því í þeirri starfsgrein er jú engin arðsemi til að ásælast)

Merkilegt nokk virðast allmargir rétthafar tónlistar og myndefnis taka undir afránshugmyndir pírata á rétthöfum fiskveiðikvóta en telja sinn eignarrétt engu að síður réttmætann og einfaldlega skilja ekki samhengið í afnámi eignarréttar á tónlist og þjóðnýtingar á eigum útgerðarmanna. Menn geta svo bara velt fyrir sér hvað verður um laxveiðikvóta í ám þegar búið verður að þjóðnýta fiskveiðikvóta í sjó, virkjun á bæjarlæknum eða gras á túnum svo nokkur dæmi séu tekin.

Sú ríkisstjórn sem nú er við það að kveðja getur því miður ekki státað sig af einni einkavæðingu og útgjöld til stofnana hafa blásið út óháð því hvort eitthvað gagn sé af starfseminni. Þessum afrakstri lýsir Smári þannig að:

…stöðugt er verið að einkavæða í þeim tilgangi að stela peningum af ríkinu. Það er mjög sjaldan einkavætt í öðrum tilgangi.

Hér gæti Smári verið að vitna til þess þegar hið opinbera afsalaði sér einokunarsölurétti á símtækjum, eldspítum og hárvötnum, Ferðaskrifstofa Ríkisins og Ríkisskip voru seld og að ekki sé nú minnst á Áburðar og Sementsverksmiðjuna, allt saman þjófnaður sem Smári ,,eitthvað annað“ stjórnmálamaður sér sárt á eftir.

Vissulega er ekkert nýtt við það að vinstri menn stofni nýjar kennitölur um sína samfélagsverkfræði í baráttunni gegn einstaklingsfrelsi og eignarrétti. Frá stofnun Sjálfstæðisflokksins hafa a.m.k. 11 flokksbrot litið dagsins ljós sem blessunarlega hafa flest hver dáið drottni sínum úr austri:

1. Kommúnistaflokkur Íslands 1930-1938
2. Sameiningarflokkur alþýðu – Sósíalistaflokkurinn 1938-1968
3. Alþýðubandalagið 1968-1999
4. 

   Næsti forsætisráðherra Íslands?

   Alþýðuflokkurinn 1916-2000

5. Bandalag Jafnaðarmanna 1983-1987
6. Þjóðvaki 1994-2000
7. Samfylkingin 1999-2016
8. VG 1999-
9. Borgarahreyfingin 2009-2012
10. Björt Framtíð 2012-2016
11. Píratar 2012-

Jafn réttur gagnvart lögum, eignarréttur og einstaklingsfrelsi hefur verið undirstaða velferðar hér á landi hingað til og svo mun verða áfram, sama hvað þjófum og ræningjum kann að finnast.

Stjórnmálamenn hreyktu sér af því að hirða (eða ætla sér að hirða) 700 milljarða af s.k. hrægömmum.

Þegar hrægammarnir ætla að bæta við 700 milljónum til ríkissjóðs í formi skatta og 800 milljónum í vasa sinna starfsmanna hér á landi kallast það ,,sjálftaka“

Sjálfspyntingar virðast vera á uppleið á meðal íslenskra bloggara

Í fréttaflutning hér á landi er orsakasamhengi sjaldnast leitt út. Þannig birtist í síðustu viku frétt með ofangreindri fyrirsögn þar sem segir:

Við erum með of margar afurðastöðvar sem selja of fáum, stórum verslunarkeðjum. Það hlýtur að flokkast sem fákeppni…

Samandregið virðist ljóst að of mikil fákeppni sé í verslun en of lítil í afurðarstöðvum.

Stærsti þátturinn sé hins vegar sá að verð á lambakjöti hafi lítið hækkað til neytandans.

Auðvitað hefur miðstýrður áætlunarbúskapur að Marxiskri fyrirmynd margsannað sig í blómlegum rekstri um víða veröld og því augljóslega ekki við ríkis-markaðsráð, ríkis-kvótakerfi eða ríkis-verðlagsráð að sakast, bara fákeppni í verslun sem heldur aftur af verðhækkunum til neytenda!

,,Ekkert er til sem heitir slæmur áætlunarbúskapur“ ,,Bara slæmir stjórnendur (verslunarmenn)“

Svandís Svavarsdóttir skrifar pistil í Fréttalbaðið undir fyrirsögninni ,,Ögurstund“. Til að forðast misskilning er hún þar ekki að ræða um þá ögurstund þegar faðir hennar Svavar Gestsson hugðist hneppa þjóðina í 208 Milljarða skuldafangelsi, í umboði hennar eigin ríkisstjórnar. Í grein sinni segir Svandís:

Pólitísk öfl taka sér stöðu með forréttindum, með hinum ríku beita sér í þágu peningaafla og sérhagsmuna …….Innlend og erlend peningaöfl sækja inn á svið velferðar og auðlinda ….. Réttlátt skattkerfi er hornsteinn velferðarsamfélaga

Hér er Svandís auðvitað ekki að lýsa sínum eigin flokki sem samdi sérstaklega um skattaívilnanir og jarðgangnagerð fyrir stóriðju á Bakka enda flokkurinn og Svandís græn í gegn. Svandís telur eignaskatta ,,réttlátt skattkerfi“ því einungis með slíku fyrirkomulagi næst að útrýma eignarrétti sem vinstri menn telja undirstaða alls ills.

Svandís er auðvitað heldur ekki að lýsa því þegar faðir hennar lærði í æðsta flokksskóla miðstjórnar austur-þýska kommúnistaflokksins, Institut für Gesellschaftswissenschaften beim ZK der SED. Þangað var aðeins hleypt þeim, sem gegna átti æðstu stöðum í austur-þýska kúgunarkerfinu. Varð hann nemandi þar samkvæmt sérstakri samþykkt austur-þýsku miðstjórnarinnar. Fékk hann rífleg laun, á meðan hann var í náminu, og dóttir hans, Svandís, gekk í leikskóla, sem aðeins var ætlaður börnum miðstjórnarmanna og starfsfólks flokksins.

Svo óheppilega vildi til að öll STASI skjöl um Svavar og fjölskyldu hurfu við fall Berlínarmúrsins og því lítið vitað um þær ögurstundir en draumurinn lifir enn hjá feðgininum.

Á fréttavef RÚV (Ríkis-Útvarp Vinstri manna) eru tvær athyglisverðar fréttir í dag, hér og hér. Lesendur, aðrir en fréttamenn geta spáð í samhengið.

Einn merkasti stjórnmálamaður sögunnar Ronald Reagan sagði eitt sinn að einhver hræðilegustu orð í enskri tungu rúmuðust í einni setningu ,, Hæ, ég er frá hinu opinbera kominn til að hjálpa“

Liðsmenn VG eru bókstaflega talandi dæmi um þessa fullyrðingu. Ögmundur Jónasson sem ekkert aumt má sjá, skrifar pistil í Fréttablaðið í dag undir fyrirsögninni ,,MS í einelti“

Ögmundur og liðsmenn í VG eru eins og allir vita ákafir baráttumenn fyrir hagsmunum neytenda, sjúkra og náttúrunnar en skattgreiðendur eru reyndar bara ,,tekjustofn“ (nema stóriðja sem fær niðurfellda skatta og niðurgreidd jarðgöng og koma málinu augljóslega ekki við).

Ögmundur veit sem er að ríkisrekstur er alltaf óhagkvæmur og getur aldrei staðið undir sér nema með lögum sem fyrirbyggja það sem hann kallar „frelsiskreddukjaftæði“. Gildir þá einu hvort um er að ræða einokun í dreifingu á neysluvörum eins og áfengi, mjólk eða á öðrum sviðum. En rétt eins og George Orwell skrifaði í 1984, þá er stríð friður, fákunnátta er styrkur, þrældómur er frelsi og hefði auðvitað átt að bæta við að einokun er samkeppni.

Nú er það svo að Ögmundur og félagar á Alþingi reka einmitt Samkeppnisstofnun fyrir almannafé sem ætlað er það meginhlutverk að fyrirbyggja þann sama rekstur og þingmenn stunda sjálfir, þ.e. fákeppni og einokun. Ögmundur er svo að sjálfsögðu fyrirmynd annara þegar kemur að hollustuháttum, hvort heldur er í umgengni um áfengi eða neyslu matvæla og augljóslega þess umkominn að hafa vit fyrir öðrum. Óhætt er að segja að Orwellskari verði sjálfhverfan varla hjá Ögmundi eða hans stærstu bræðrum.

Í grein sinni kemur Ögmundur fram með nýjar kenningar um hvernig skilgreina má samfélagslegann ábata af einokun og það eina hugtak sem er djöfullegra en samkeppni, þ.e. arðsemi. MS er þóknanlegt Ögmundi af því að hagnaður af veltu er ekki nema 1%. Þannig munu fleiri sektir og hærri starfslokasamningar starfsmanna auðvitað bæta reksturinn á þann mælikvarða. Önnur nýstárleg barbabrella er að eigendur MS gjaldfæra hagnað í formi vörukaupa sem auðvitað lýtur miklu betur út heldur en hefðbundnar arðgreiðslur og margir mættu taka til fyrirmyndar. Önnur ,,lágverðsbrella“ er að láta neytendur borga tvisvar fyrir mjólkurfernuna, fyrst með sköttum og síðan við búðarkassann.

Væntumþykja Ögmundar um barnafjölskyldur og þá sem eiga við einhverskonar veikleika að stríða er auðvitað óumdeild. Þannig skattleggur Ögmundur soya og hrísmjólk um tugi prósenta, eingöngu af umhyggjusemi fyrir þeim barnafjölskyldum sem glíma við mjólkuróþol.

Næst kemur svo deild fyrir niðurbrotna einokunarforstjóra hjá Regnbogabörnum.

Sú bábilja gengur víða á samfélagsmiðlum að hugtökin vinstri og hægri séu úrelt. Sú kenning er reyndar að hálfu leiti sönn því ekkert nýtt er í að vinstri sinnaðir flokkar úreldast með reglubundnu millibili, klofna, ,,sam-fylkjast“ og klofna svo aftur og deyja. Hin klassísku hægri gildi um réttlát samfélög þar sem fólk nýtur ávaxta eigin erfiðis og hefur allt það frelsi til að bera sem ekki gengur á frelsi annara, hafa í seinni tíma hagsögu getið af sér betri samfélög heldur en þar sem ríkisvald er blásið út með eignaupptöku og frelsisskerðingu.

Næst stærsta verkefni á sviði félagsvísinda er að reyna að komast að rótum þeirra hvata hérlendra vinstri manna að níða niður ímynd Íslands erlendis og berjast gegn hagsmunum þjóðarinnar gagnvart útlendingum. Nýlega skrifaði t.d. Hjörtur Smárason ,,ímyndarfræðingur“ grein í fréttablaðið þar sem hann lýsti landinu sem bananalýðveldi og að í augum erlendra blaðamanna væri landið eitt það spilltasta í heimi. Veruleikinn utan ímyndarfræði Hjartar er hinsvegar sá að Ísland er talið vera það 13. heiðarlegasta í heimi og OECD telur landsmenn þá næst-hamingjusömustu í heimi.

Þegar vel árar, benda vinstri menn réttilega á að auðnum sé misskipt eftir afrakstri hvers og eins (eins og vera ber). Hinsvegar er tekjudreifing jöfnust hér á landi og líklega of jöfn. Vandi vinstri manna á Íslandi er ekki samstöðuvandi og lausnin er ekki kennitöluflakk. Skiljanleg hugmyndafræði væri hinsvegar góð byrjun.

Nefna má sem dæmi um að meina ekki það sem menn segja er þegar vinstri menn kalla eftir hærri launum fyrir meiri menntun en hafna lægri launum fyrir minni menntun. Annað er loforð um auðlindir í þjóðareigu en að því slepptu skuli auðlindar afhentar erlendum ríkjabandalögum. Miðstýrður áætlunarbúskapur í landbúnaði er slæmur en góður ef hann kemur frá ESB. Einokunarverslun með mjólk er slæm en góð með áfengi. Vinstri menn hampa félagshyggju erlendis en þegja svo þunnu hljóði þegar lönd eins og Venezuela eða Kúba hrynja í framhaldinu. Þannig er ekki um að ræða ímyndarvanda heldur innihaldsvanda ef skýra á tilvistarkreppu vinstri manna annara en Pírata.

Píratar eru reyndar tímabundin undantekning á reglunni um að vinstri mönnum vegni illa þegar þjóðinni vegnar vel eins og nú þegar kaupmáttur hækkar, atvinnuleysi er ekki mælanlegt og hagvöxtur í hæstu hæðum. Píratar eru algerlega óskrifað og lítt skiljanlegt fyrirbæri, einhverskonar sambland af stjórnleysisstefnu og stjórnlyndisstefnu, frjálslyndi og eignaupptöku. Flokkurinn er þó fullur af samfélagsverkfræðingum.

Það eina sem við vitum um væntanlega frambjóðendur Pírata er að flestir eru mjög reiðir þó ekki sé vitað að hverju sú reiði beinist. Birgitta segir að íslendingar séu ömurlegir og kunni ekki með áfengi að fara en Helgi Hrafn er á annari skoðun. Píratar hafa ekki gert upp við sig hvort viðskiptafrelsi eigi að ríkja í leigubílaakstri eða verslun með áfengi en eru andsnúnir höfundarrétti annara en þeirra sjálfra.

Nýlega átti bréfritari áhugaverðann fund með sjóðsstjóra hjá stóru eignastýringarfyrirtæki sem er með um €45Milljarða í stýringu. Skoðun sjóðsins er að betri horfur í efnahagslegu tilliti væri hvergi að finna í heiminum sem væri sérstakt við þær aðstæður sem nú ríktu.

Helsta áhyggjuefnið var hvort íslendingar hyggðu á einhverskonar vinstri kollsteypu og/eða hvort eignarréttur væri í einhverri hættu, s.k. ,,political risk“

Sú undarlega staða er komin upp hér að gjaldeyrishöft eru nú til þess að halda peningum utan landsins en ekki inni í landinu.

Tímaritið Wall Street Journal birtir grein um síðasta útspil ríkisstjórnarinnar um afnám hafta með eftirfarandi skýringarmyndum:

Ekkert í umfjöllun blaðsins eða annara stórra miðla tengist ætlaðri spillingu, bara efnahagslegum uppgangi.

Í nýlegri fréttaskýringu Bloomberg er hvergi að finna neikvæðann tón, bara jákvæðni og góða ímynd af landi og þjóð.

Vinstri menn vita sem er að þeim mun ekki vegna vel nema þóðinni vegni illa og því er þeim mikill vandi á höndum. Til að rétta af sinn hlut er því nærtækt að grípa til niðurrifs. Þar sem hagvaxtaraldan lyftir öllum bátum er hinsvegar erfitt að finna þolendur.

Hvernig þjóðin lét ana sér út í að stytta það stjórnarsamstarf sem hefur getið af sér viðlíka árangur er hinsvegar stærsta ráðgátan á sviði félagsvísinda.

Merkilegt upphlaup virðist hafa orðið í Samfélaginu vegna þeirrar augljósu staðreyndar að einokunarfyrirtæki velti sínum rekstrar og sektarkostnaði yfir á neytendur. Nánar tiltekið er hér um að ræða pökkunaraðila á fljótandi kálfapróteini sem frá náttúrunar henda er ætlað til þess að tífalda þyngd kálfa frá fæðingu á sínu fyrsta ári.  Af einhverjum ástæðum hafa menn fundið út að slíkt ekki bara henti mannfólki heldur sé lífsnauðsynlegt.

Nú er það svo að helsi hyglar fáum á kostnað margra en frelsið hyglar flestum á kostnað fárra. Svo augljós er sú staðreynd að Alþingismenn verja hundruðum milljóna í Samkeppniseftirlit gegn starfsemi ámóta þeirri sem þeir sjálfir reka, einkum í dreifingu og smásölu á drykkjarvörum eins og mjólk og áfengi.

Samfylkingin sendi frá sér tímamótaályktun þess efnis að eftir vandlega athugun hefði það komið í ljós að einokun er alltaf á kostnað neytenda. En rétt eins og með ást flokksins á þjóðaratkvæðagreiðslum takmarkast frelsisástin við mjólk en ekki endilega aðrar neysluvörur á borð við áfengi.

Vert er að minna á minnihlutaálit Efnahags og Viðskiptanefndar undir forsæti Frosta Sigurjónssonar þar sem fram kemur að einungis ríkiseinokun tryggi gott úrval og hagstætt vöruverð.

Um frelsisást VG þarf auðvitað enginn að efast sbr grein Ingimars Karls Helgasonar, blaðamanns og félaga í VG:

Engum finnst fákeppni góð. Hvað segjum við um einokun? Ranglæti er líklega það orð sem kemst ansi nálægt því að lýsa stöðunni. Í forréttindum handa einum er fólgið óréttlæti allra hinna. Beinn og óbeinn skaði bitnar á okkur

Flestum svelgist hinsvegar á þegar liðsmenn VG tala fyrir frelsi.

Margir átta sig ekki á að ríki og sveitarfélög eru ekki aðfararhæf, þ.e. ekki nema þau falli sérstaklega frá slíku t.d. með veðsetningu tiltekinna eigna. Þó má ekki veðsetja eigur sem eru samfélginu nauðsynlegar t.d. sjúkrahús.

Þegar menn velta fyrir sér dómgreind þeirra sem á sínum tíma mæltu með Svavarssamningunum virðist sú staðreynd hafa farið framhjá mörgum að Svavar og Indriði féllu sérstaklega frá þessu ákvæði sem hefði þýtt, ef illa hefði farið að eigur íslenska ríkisins, þar með taldar greiðslur til Landsvirkjunar erlendis frá hefðu verið aðfararhæfar.

Í viðtali við Morgunblaðið sagði Svavar að:

Það þarf ekki að skerða hár á höfði velferðarkerfisins næstu sjö árin.

Af vísindavefnum:

Ef Icesave-samningarnir, sem kenndir eru við Svavar Gestsson, hefðu verið samþykktir árið 2009 hefðu eftirstöðvar þeirra hinn 5. júní næstkomandi numið tæpum 208 milljörðum króna, að gefnu óbreyttu gengi punds og evru.

En þá spyrja kanski ýmsir hvort Bretar og Hollendingar hafi ekki einfaldlega þröngvað þessum skilyrðum upp á Svavar og Indriða? Í Morgunblaðsviðtali 8. Júní 2009 leiðréttir Svavar hinsvegar þann misskilning:

Lögfræðingar halda alltaf það sé best að þeir tali saman innbyrðis sem er algjör misskilningur því stundum vita þeir ekkert hvað þeir eru að tala um. Í staðinn var árangurs­ ríkast að ræða við þá sem bjuggu til aðferðina, í þessu tilviki okkur Indriða. Við smíðuðum þessa aðferð sem að lokum varð niðurstaðan og kemur tiltölulega vel út fyrir Ísland. Indriði var auðvitað algjör klettur í þessum viðræðum öllum