Eftir kynningu vinstri flokkanna á fyrningarleið í sjávarútvegi ákváðum við bæjarstjórar þriggja bæjarfélaga sem byggja að stærstum hluta á sjávarútvegi að senda greinina hér að neðan í Morgunblaðið og birtist hún þar laugardaginn 18. apríl.

Við skrifuðum greinina vegna þess að okkur finnst fyrir löngu nóg komið af því að vega stöðugt að sjávarbyggðunum. Við skrifuðum hana vegna þess að við sjáum í gegnum þessa fyrningarleið. Hún er hugsuð til þess að úthluta aflaheimildum með ,,sanngjarnari“ hætti.

Sem þýðir í tilfelli Vestfjarða, Vestmannaeyja og Snæfellsness í þessu tilfelli að engin ,,sanngirni“ er á bak við að 5% íbúa landsins hafi yfir um 30% aflaheimildanna.

Þess vegna vilja þessir flokkar fara fyrningarleiðina. Þeir vilja skipta um útgerðarmenn og færa aflaheimildir handvirkt frá okkur og til annarra.

Hér er greinin:

Kosningabarátta sú sem nú stendur yfir hefur illu heilli hvorki snúist um menn né málefni. Engin gaumur er nú gefinn að þeirri staðreynd að vinstriflokkarnir hyggjast nú hrinda öllum þeim málum, sem þjóðin hefur ítrekað hafnað í framkvæmd. Þannig fá Vinstri grænir og Samfylkingin fullkominn frið til að boða að atvinnuuppbygging í tengslum við orkufrekan iðnað skuli stöðvuð, lagður skuli auka tekjuskattur á launþega, laun skuli lækkuð, lagður skuli á sérstakur eignaskattur sem helst bitnar á eldri borgurum og áfram mætti telja.  Ekki einu sinni kosningaloforð þessara flokka um að setja þær atvinnugreinar sem enn standa styrkum stoðum á hausinn fá gagnrýna umfjöllun fjölmiðlanna.

Landsbyggðin lifir á veiðum og vinnslu
Sú staðreynd kann að koma vinstriflokkunum á óvart að í sjávarbyggðum landsins býr enn drjúgur hluti þjóðarinnar.  Íbúar í heimabyggðum höfunda þessarar greinar, Vestfjörðum, Vestmannaeyjum og Snæfellsnesi, eru um 5% þjóðarinnar.  Með elju, útsjónarsemi og óþrjótandi trú á sjávarútveginn hefur íbúum þessara svæða tekist að eignast um 30% af aflaheimildunum Íslendinga. Megnið af þessum verðmætum hafa fyrirtæki og einstaklingar á þessum atvinnusvæðum keypt, því andstætt því sem vinstrimenn halda fram hafa á milli 80 og 90% af aflaheimildum skipt um eigendur frá því að aflamarkskerfinu var komið á.  Að gefnu tilefni og með tilliti til orðræðu vinstri flokkanna skal það tekið fram að enginn af höfundum þessarar greinar á gramm af kvóta né hefur átt slík verðmæti.  Allir búum við hinsvegar í bæjum þar sem allt stendur og fellur með sjávarútvegi og hagsmunir okkar, sjómanna, fiskverkafólks og útgerðarmanna fara því saman. Íbúar þessara svæða hafa frá því að byggð hófst haft metnað fyrir sjávarútvegi og lifað á veiðum og vinnslu.  Jafnvel þegar útrásin stóð sem hæst blinduðust þeir ekki af skjótfengnum gróða bankanna heldur héldu sínu striki. Á þeim tíma fengum við í sjávarbyggðum nokkuð góðan frið fyrir löngum ríkisvæðingarfingrum Samfylkingarinnar enda voru fingurnir þá notaðir til að klappa fyrir Baugi sem styrkti þá jú um þriðjung hverrar krónu sem kom í kassa þeirra.  Sjávarútvegurinn var ekkert annað en slorvinna sem við á landsbyggðinni gátum dundað okkur við á meðan elíta Samfylkingarinnar var að sinna alvöru atvinnugreinum á borð við listsköpun, bókaskrif, og vinnu á fjölmiðlunum.

Á að taka aflaheimilirnar af þeim sem hafa af þeim afkomu?
Nú horfir öðruvísi við.  Á ný hefur höfuðborgarelíta Samfylkingarinnar með varaformanninn og fyrrverandi borgarstjóra í broddi fylkingar áttað sig á að íslenskt hagkerfi stendur og fellur með sjávarútvegi.  Þar hefur hin raunverulega verðmætasköpun átt sér stað og enn eru þar verðmæti. Í landsfundarályktun Samfylkingarinnar segir ,,Allar aflaheimildir í núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi verða innkallaðar eins fljótt og auðið er”.  Þetta merkir að loforð Samfylkingarinnar er að taka aflaheimildirnar af íbúum sjávarbyggðanna og deila þeim út á “sanngjarnari máta”.  Getur verið að íbúar þessara byggða vilji stuðla að því að kosningaloforð þetta nái fram að ganga?

Feigðarleiðin
Stjórnendur og starfsmenn sjávarútvegsfyrirtækja hafa lýst yfir miklum áhyggjum af kosningarloforði Samfylkingarinnar því þrátt fyrir að ganga fram undir merkjum vinnu og velferðar lofa þeir íbúum sjávarbyggða gjaldþroti og atvinnuleysi.  Vönduð úttekt Deloitte á fyrningarleiðinni sýndi að það tekur stærstu og öflugustu sjávarútvegsfyrirtæki landsins einungis sex ár með fimm prósenta fyrningu að fara á hausinn.  Leiðina mætti því allt eins kalla feigðarleiðina. Verði hraðar farið tekur það skemmri tíma.  Slíkt hefði í för með sér hörmungar fyrir sjávarbyggðirnar því er hægt að lofa. Með loforð sem þetta í handraðanum þarf ekki að undrast að vinstri flokkarnir vilji ekki ræða málefni.

Staðreyndin er sú að þegar horft er bak við sykurhúðun vinstriflokka á ,,sanngjarnri” fyrningarleið blasir eftirfarandi við:

 * Fyrningarleiðin er í eðli sínu þjóðnýting. Aflahlutdeildir sem útgerðin hefur keypt verða gerðar upptækar og boðnar upp á almennum markaði.