Núverandi ríkisstjórn tók við á tímum þegar forgangsmál var að takast á við afleiðingar bankahrunsins hér á landi. Henni fylgdu góðar óskir landsmanna og vonir um að vel tækist til.

Samstarf Sambands íslenskra sveitarfélaga f.h. sveitarfélaganna í landinu hefur verið ágætt við þessa ríkisstjórn eins og fyrri ríkisstjórnir. Samráðsfundir hafa verið tíðir og upplýsingagjöf þokkaleg þó oft hafi verið gagnrýnt að upplýsingar kæmu seint fram. Ýmsar áherslur ríkis og sveitarfélaga fara vel saman og mikilvægt er að samstarf um stýringu opinberra fjármála sé sem allra best.

En mér finnst ríkisstjórnin fara í of mörg mál sem vinna gegn þeim markmiðum hennar sjálfrar að auka verðmætasköpun, draga úr atvinnuleysi og bæta stöðu fyrirtækja og heimila.

Dæmi um það er hækkun á virðisaukaskatti í 25,5%, breyting á einföldu og góðu skattkerfi með þrepaskiptingu og óþörfum flækjustigum. Einnig boðun fyrningarleiðar í sjávarútvegi gagnvart fyrirtækjum sem eru þar starfandi. Það hefur aukið verulega á óvissu í þeirri grein með þeim áhrifum að greinin bíður eftir niðurstöðu og framkvæmir bara það nauðsynlegasta. Það hefur aftur áhrif á fyrirtækin sem byggja tilvist sína á þjónustu við sjávarútveginn. Það hefur þau áhrif að störfum fækkar að óþörfu.

Svo er skipuð nefnd um mögulegar breytingar á fiskveiðistjórnunarkerfinu en hann er varla byrjaður á vinnu sinni þegar hamrað er á því að fyrning aflaheimilda hefjist 1. september 2010.

Með þessu er ríkisstjórnin að framleiða mál til að skapa andstöðu. Þannig fara kraftar til spillis þegar við þurfum á eins samstilltu átaki að halda og mögulegt er meðal þjóðarinnar.