Það var djarft af Árna Páli Árnasyni þáverandi félagsmálaráðherra að láta vinna neysluviðmið sem endurspegla ætti raunverulega framfærsluþörf Íslendinga.  Sérfræðingar úr HÍ hafa skilað af sér niðurstöðunni, en eitthvað virðist ríkisstjórnin heykjast á því að birta neysluviðmiðin.

Eðlilega. 

Afleiðingarnar verða eins og að opnað hafi verið Pandórubox.

Það var ljóst frá upphafi að neysluviðmið gæti haft alvarlegar afleiðingar fyrir stjórnvöld. Allar líkur voru á því að viðmiðið yrði miklu mun hærra en bætur frá hinu opinbera sem ætlaðar eru til að tryggja fólki framfærslu. Bæði tryggingabætur og atvinnuleysisbætur.

Þá eru allar líkur á að framfærsluviðmið í fjárhagsaðstoð sveitarfélaga séu allverulega lægri en neysluviðmiðið.

Reyndar eru einnig líkur á því að lágmarkslaun hrökkvi skammt upp í viðmiðið.

Afleiðingar þess að birta neysluviðmið fyrir Íslendingar munu verða aukinn þrýstingur á stjórnvöld um að hækka verulega bætur almannatrygginga, atvinnuleysisbætu og barnabætur.

Það verður stóraukinn þrýstingur á sveitarfélög að stórhækka viðmið fjárhagsaðstoðar.

Og það verður stóraukinn þrýstingur af hálfu verkalýðshreyfingarinnar að tryggja skjólstæðingum sínum verulega hækkun launa.

Vandamálið er að hvorki ríkissjóður, sveitarfélögin né atvinnulífið hefur efni á því að uppfylla þær væntingar sem „norræna velferðarstjórnin“ vekur með neysluviðmiðinu.

Það er kaldhæðnislegt að neysluviðmiðið sem lengi hefur verið baráttumál Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra mun að líkindum verða hennar Pandórubox.

Kannske heldur hún bara Pandóruboxinu lokuðu.  Kemst hún upp með það?