Guðni Th Jóhannesson forsetaframbjóðandi og sagnfræðingur hefur fjallað eins og fjöldi annara um hrun fjármálakerfisins á Íslandi. Einnig hefur Guðni sérhæft sig í þorskastríðsárunum og fjallað um samninga Íslands á erlendum vettvangi á erfiðum tímum þar sem íslensk þjóð hefur þurft að taka á honum stóra sínum, þjappa sér saman til að tryggja slagkraft í annars óvæginni umræðu. Það sem komið hefur fram, m.a. í skrifum Guðna, er að hann vildi semja varðandi ICESAVE samningana þegar þjóðin neitaði. Guðni steig fram og það ítrekað til að bera saman ICESAVE og samninga í tengslum við þorskastríðin, vildi með því segja að við hefðum átt að semja um ICESAVE og er það svo sem afstaða sem forsetaframbjóðandinn má hafa. Það tekur enginn þá afstöðu af Guðna, hvorki fyrr né síðar.

Réttlát niðurstaða í ICESAVE?

Í grein Guðna Th Jóhannessonar, sem birtist 10. mars 2010 í Fréttablaðinu og rétt eftir að Íslendingar höfðu hafnað ICESAVE, spyr Guðni í upphafsorðum hennar:

Hvernig verður réttlátri niðurstöðu náð í Icesave-deilunni?

Aðeins þessi upphafsorð sýna augljóslega afstöðu í stað þekkingar á því sem fyrir lá, eða hvað? Ef þekking var til staðar á efninu má ætla að ásetningur sé uppi um að vilja semja, vilja ganga til samninga við Breta, vilja semja svo um að Íslendingar, sem höfðu ekkert með hrunið að gera, myndu borga skuldir banka, einkarekinna banka. Í lögum og þeirri tilskipun sem til var um Tryggingasjóð innistæðueigenda lá ávallt fyrir að íslenska ríkinu bar ekki að vera í ríkisábyrgð og engin heimild til staðar frá Alþingi eða skuldbinding frá framkvæmdavaldinu.

Grundvöllur einkarekinna fyrirtækja er að þau eiga ekki og geta ekki leitað til hins opinbera þegar þeim gengur illa. Hvers vegna ætli það sé? Í fyrsta lagi hafa þeir sem stjórna landinu ekki umboð til þess að veita slíkar ábyrgðir fari einkareknir bankar eða fyrirtæki í þrot. Í annan stað er staðreyndin sú að ef slík ábyrgð yrði gefin út liggur í hlutarins eðli að slíkt yrði til þess eins að rekstraraðilar myndu taka meiri áhættu og verða mun værukærari við reksturinn. Einföld ástæða fyrir þessu er sú að viti atvinnurekandinn eða bankaeigandinn að einhver muni taka hann í fallinu, eða hruninu, yrði hópur skattgreiðenda sem myndu borga tjónið og hann gæti tekið meiri áhættu í rekstri án þess að hætta sínu eigin fé. Því mætti koma fyrir í hýsingu á Tortóla.

Þetta fyrirkomulag mun aldrei stuðla að arðbærum, sjálfbærum og traustum rekstri sem hvert hagkerfi verður að standa á til að geta talist kröftugt og byggt á bjargi. Því eiga skattgreiðendur ekki að borga skuldir þeirra sem fara illa með fjármuni. Ríkið á að stuðla að bættri menntun, bættara heilbrigðiskerfi og hjálpa þeim sem eiga bágt.

Þekkingagrunnur og menntun

Vandinn á Íslandi er sá að síðustu áratugi hefur menntun háskólamanna verið einhæf. Þverfagleg kennsla hefur þó aukist og hafa lögfræðingar farið yfir í Odda og tekið þar viðskiptafræðikúrsa. Einnig hafa læknar, sem pistlahöfundur þekkir vel, farið í viðskiptafræði til að ná tökum á rekstrarþætti heilbrigðisstofnana. Hjúkrunarfræðingar hafa gert hið sama og náð utan um afar flóknar stofnanir sem eru betur reknar en áður fyrir þeirra tilstuðlan.

Ekki skal dæmt um hvort sumir menn séu almennt fávís almenningur því allir eru í grunnin gáfum gæddir. Hins vegar eru ekki allir sem búa yfir sömu þekkingu. Þekkingagrunnur einstaklinga er mismunandi og byggir oft á því að viðkomandi, sem ekki býr yfir nægri þekkingu, leitar til fagfólks að svörum. Þannig leitar greinarhöfundur til pípulagningameistarans og rafvirkjans að lausn á þeim tæknilegu þáttum er þeir þekkja best til og skortur er á þegar kemur til þess að gera við innan- sem utanhúss.

Þessi grunnur er samt þeim annmörkum háður að þó þeir, sem tjá sig í ræðu og riti viti margir sjálfir eigin takmörk, virðast ekki allir þeim gáfum gæddir. Það er miður en pistlahöfundur er þó á því að almenningur almennt veit sínu viti.

Hvað ef?

Það kann að vera að þorri þjóðarinnar kjósi Guðna Th sem forseta sinn en maðurinn vill örugglega vel, virðist ljúfur í lund og ágætur sagnfræðingur. Mun pistlahöfundur vissulega taka því af æðruleysi og af stuðningi við lýðræðið sem allir eiga að gera og gæta að því að þegar lýðræðið er virkt og gagnrýnin vex að grýta það ekki á milli kosninga. Hins vegar verða allir að bíða eftir kjördag enda ráðast úrslitin þar, ekki á netinu.

Það er hið besta mál að eiga í skoðanaskiptum um menn og málefni, takast á og spyrja spurninga. Það er þá algjört lágmark að þeir sem eru í framboði svari eftirspurninni rétt eins og fyrirspurninni. Þannig er hinn frjálsi markaður og þannig er hin frjálsu samskipti og þannig er tjáningafrelsið. En það er þetta með frelsið. Því fylgir ábyrgð en ekki ríkisábyrgð. Íslenska ríkinu ber að standa að baki sínum þegnum fyrst og fremst og tryggja að ólga og sundrung dragi okkur ekki í sundur sem þjóð.

Hvernig myndaðist ICESAVE?

Þegar fólk tjáir sig um ICESAVE áttar það sig ekki alltaf á tilurð þessa mikla fjárs í formi innlána í Landsbankanum og EDGE í Kaupþingi.

Árið 2001 voru sett lög nr. 36/2001 um Seðlabanka Íslands og vaxtalög nr. 38/2001 sem voru undanfari á fleytingu íslensku krónunar. Á þessum tíma var Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn (AGS) að vinna að úttekt á íslenska hagkerfinu og peningastjórn í landinu með þessa aðgerð í huga. Í skýrslum og leiðbeiningum lagði sjóðurinn mjög ríka áherslu á að ekki yrði heimilt bankakerfinu að lána óvarin lán í krónum þar sem þau yrðu tengd við gengi erlendra mynta, þ.e. gengistryggð lán. Ríkisstjórn Davíðs Oddssonar fór að þessum leiðbeiningum frá AGS. Skýrsla frá AGS kom út í sama mund og lögin voru afgreidd frá Alþingi Íslendinga og hana má finna hér (sjá mynd bls. 23 – Figure 1 sem sýnir keðjuverkun og áhættuferli vegna gjaldeyrisáfalls þar sem slík lán eru talin stórskaðleg óvarin í bókum bankakerfis).

Á árunum 2004-2005 tóku bankar að keppa við Íbúðarlánasjóð. Hvers vegna? Jú, það var til þess að stækka efnahagsreikning sinn svo blása mætti út hagnað er aðallega myndast við virðisaukningu á lánasafni. Þetta gerist stuttu eftir að bankamenn sömdu um tugi milljarða kaupauka og árslauna upp á hundruð milljóna á mann. Því lá mikið við að ná að stækka bankakerfið.

Seðlabankinn tók að hækka vexti enda kröfðust lög nr. 36/2001 að halda bæri verðlagi innan vikmarka og sem næst 2,5% verðbólgumarkmiði sem sett voru í lög og almenn sátt um m.a. á vettvangi vinnumarkaðarins. Þar sem Íbúðarlánasjóður var félagsleg lánastofnun fyrir þá sem áttu erfitt með kaup á húsnæði var hann baktryggður af íslenska ríkinu og gátu bankar því ekki keppt við sjóðinn um innlent fjármagn þegar vextir tóku að hækka.

Á þeim tímapunkti gaf Árni Páll Árnason, fyrrum ráðherra og nú formaður Samfylkingarinnar, út lögfræðiálit sem sagði Íbúðarlánasjóð heimilt að lána til SPRON fjármagn sem m.a. hafði safnast upp í sjóðnum. Það fé safnaðist þar upp eftir uppgreiðslu lána í kjölfar 100% lánakjara bankanna. Íbúðarlánasjóðurinn gat hins vegar ekki keppt við 100% lánin vegna þess lagaramma sem hann starfaði eftir. Á tímabili lánuðu bankar allt að 130% af brunabótamati fasteigna og almenningi seld að sú hugmynd væri góð og gild.

Þeir fjármunir fóru til að stækka efnahagsreikning SPRON og Frjálsa fjárfestingarbankann sem lánuðu með þessum krónum gengistryggð lán sem var lögbrot. Sama gerðu aðrir bankar þegar vextir hækkuðu. Lögbrotin þessi urðu til að skekkja og brengla peningastefnuna rétt eins og AGS hafði varað við. Lögbrotin voru augljós og juku á þenslu sem Seðlabankinn varð að bregðast við með vaxtahækkun.

Þarna fór að leka úr blöðrunni. Samhliða þessu þurrkuðust upp erlendir lánamarkaðir og bankarnir þurftu að fara endurfjármagna sig. Þá kom hin ,,tæra snilld“ sem fólst í ICESAVE. Menn vissu að vextir hækkuðu ef þeir héldu áfram að brjóta lög með ólögmætum lánum er juku þensluna. Seðlabankanum bar að fara að lögum og hækka vextina. Þeir sáu þetta, þ.e. að Seðlabanki Íslands var því þvingaður í að hækka vexti og fara að lögum til að halda verðlagi niðri. Þeir voru komnir með ,,högnunarástand“ (e. hedging) þar sem þeir gátu boðið háa innlánsvexti enda héldu þeir, með þessu lögbroti, uppi vöxtum í landinu sjálfir.

Guðni ekki einn um það

Ekki skal hér haldið því fram að Guðni hafi einn ekki áttað sig á þessu samhengi og því síður þegar hann les Fréttablaðið sem fæst frítt inn um lúgur landsmanna þar sem þessum sannleik er snúið á haus.

Í lokaorðum sínum í framangreindri grein sinni í Fréttablaðinu segir Guðni:

Niðurstaðan er þessi: Ætli menn að halda því fram að Íslendingar séu að reyna sýna umheiminum fram á óréttlætið í því að ríkisvaldið þurfi að ábyrgjast innstæður í einkareknum bönkum verða þeir að bæta við orðum sem gætu hljómað eitthvað á þessa leið: „það er að segja í útlöndum en á Íslandi hljóta aðrar reglur að gilda“.

Hér skiptir miklu hvernig þessir reikningar mynduðust. Það skiptir miklu að þessi innlán urðu til vegna lögbrota hinna föllnu banka og fárra en leiðandi starfsmanna þeirra. Þessi innlán urðu ekki til undir eðlilegum rekstri bankakerfis og engin umbjóðandi þjóðar getur látið almenning á Íslandi taka á sig tjón sem varð til undir þessum kringumstæðum.

Þessi jafnræðisrök gilda ekki hvað þetta varðar. Hér urðu ráðamenn að standa fyrst og fremst vörð um Íslendinga sem höfðu þá þegar verðið vélaðir í að taka þátt í ólögmætri aðgerð gegn peningastjórn í sínu landi. Þessi aðgerð var framkvæmt af bankakerfinu sem jók á þenslu í hagkerfinu gegn ábendingum alþjóðastofnunar, þ.e. Alþjóðagjaldeyrissjóðsins, og gegn lögum í landinu. Dómar Hæstaréttar og fræðirit um þetta efni liggja fyrir þessu til áréttingar.

Skiptir því litlu ef Guðni verður kjörinn forseti eftir þetta. Þetta voru hans orð, hans gjörðir og hans skilningur sem hér er hrakinn. Það er gert í fullri vinsemd og alfarið gert út frá staðreyndum máls, hvorki með illum hug né af vondri samvisku.

Þessi skilningur Guðna var og er byggður á sandi. Það er miður en það er mikilvægt að þetta sé reifað og þessu sé haldið til haga sem og rætt kinnroðalaust.

Þetta efni var engu að síður ritað í bók og var væntanlega grundvöllurinn að Hruni Guðna Th sem finna má hjá forlaginu.

Davíð Oddsson

Um þessar mundir stendur yfir kosningabarátta um embætti forseta Íslands. Margir góðir kostir eru í boði en fremstur meðal jafningja er Davíð Oddsson. Hér skal tíundað hvers vegna.

Dygðir viskunnar

Þegar litið er til þess að aðeins 34 ára var Davíð Oddsson kjörinn borgarstjóri Reykjavíkur er það eitt og sér ábending um að þar hafi farið ungur maður með miklar hugsjónir, þekkingu og visku. Hann var ungur að árum og skilningur hans og hyggindi varðandi mál borgarbúa greiddu götu hans áfram sem borgarstjóra.

Hinar vitrænu dygðir eru einmitt skilningur, þekking, viska og hyggindi. Maður þarf ekki að vera hár í loftinu til að skilja þetta og að sjá ungan mann hljóta þessa upphefð var mikil upplyfting á þessum árum. Davíð braut blað í sögunni.

Davíð Oddsson er listamaður

Ég vil fullyrða að alla sína tíð hefur Davíð Oddsson ekki verið stjórnmálamaður. Davíð Oddsson hefur ávallt verið listamaður. Listamenn, hvar sem þá er að finna, hafa þann einlæga hæfileika að geta sýnt hugrekki og stundað list sína af hugrekki. Á tímum kaldastríðsáranna voru það listamenn umfram alla aðra sem flúðu ríkjasambönd eins og Varsjárbandalagið og Sovétríkin, sögðu sögu og sátu oft inni í verstu fangeslum veraldar fyrir vikið. Davíð Oddsson er þessi maður. Hann sýnir hugrekki og víkur ekki þó á móti blási og einnig þó að hann kunni að lúta í lægra haldi. Það er einmitt Davíð.

Davíð er stórlyndur maður

Þegar hann var borgarstjóri og sem forsætisáðherra hefur Davíð sýnt fólki víða mikið stórlyndi. Hann fer ekki hátt með slíkt og hrópar ekki á torgum um slík efni eða auglýsir það til að stæra sig. Davíð hefur sýnt hófstillingu hvað orðaval varðar en hann er fastur fyrir. Hann segir ekki aðra skorta sómatilfinningu þó svo að hann kunni að geta fært rök fyrir slíku þegar menn segja sumir ósatt í hita leiksins. Þegar Davíð var borgarstjóri gekk hann oft fram fyrir skjöldu og opnaði fólki dyr sem voru þeim lokaðar. Það sýnir mikið veglyndi og vilja til að greiða götu t.d. listamanna og listarinnar. Það gerði hann m.a. með því að spara í rekstri Reykjavíkurborgar og safna fyrir Borgarleikhúsinu. Með því framtaki sínu sýndi Davíð mikillæti.

Davíð hefur nú í kosningabaráttunni lýst því yfir að hann muni taka því sem að höndum ber í þessari kosningabaráttu og er hófstilltur hvað launakjör sín varðar. Hann ætlar að spara áfram og gæta að fjármunir nýtist vel. Hann hefur einnig lagt áherslu á að hann hafi mátulegan metnað fyrir því að vera kjörinn, hann er í framboði og ef fólk æskir þess að kjósa hann, er það í boði. Vilji þjóðinn einhvern annan er slíkt vissulega í boði. En þá er rétt að spyrja hver sá aðili er, hvaðan hann kemur og hvaða kosti hann hefur umfram Davíð Oddsson eða einhvern annan frambjóðandann. Allt er þetta prýðis fólk en þjóðin þarf að þekkja forseta sinn.

Háttvísi Davíðs og rökræður

Í viðtökum sýnir Davíð háttvísi. Allt tal um annað er ósatt og það eru of margir sem eru ekki vanir því að rökræða og telja að rökræða sé af hinu vonda. Grikkir kenndu okkur rökræðuna og að það er dygðin sannsögli sem skiptir miklu máli þegar rökræður eru annars vegar. Rökræður eru ekki skammir, rökræður eru leið til að ná hinu sanna fram og leitin að því rétta og hinu sanna.

Einnig er það réttlætið, réttlætið sem verður að tryggja að sé það sem við leitum eftir. Það er ekkert réttlæti í því að gera lítið úr störfum manna á tímum þorskastríðsáranna enda hafa hinir sömu engin tök á að koma sér til varnar.

Vináttan og aðrar dygðir Davíðs

Vinátta og tryggð milli fólks er ein höfuðdygðana. Davíð er sagður traustur vinur vina sinna. Hins vegar er helsti vinur Davíðs þjóðin og þeir sem munu nú stíga fram og styðja Davíð Oddsson í embætti forseta Íslands.

Helstu siðrænu dygðinar eru einmitt hugrekki, hófstilling, veglyndi, stórlyndi, mikillæti, mátulegur metnaður, háttvísi, sannsögli, vinátta og réttlæti.

Kjósum mann sem hefur þessa kosti og gefum ekki afslátt af því þegar við göngum til kosninga um æðsta embætti Íslendinga. Vil ég þar helst minnast á dygðina sannsögli í því efni.

Rætnin

Rætnin, sem er viðhöfð af mörgu fólki um þessar mundir, er ekki dygð svo því sé haldið til haga. Rætnin er löstur. Rætnin lýsir best þeim sem hana viðhafa og þeim málstað sem varinn er með henni.

Stöndum saman, stígum fram og styðjum Davíð !

Stöndum saman sem þjóð og kjósum Davíð Oddsson sem forseta lýðveldisins Íslands.

Davíð Oddson var þekktur gleðigjafi á sínum yngri árum og er enn. Útvarp Matthildur var háðsádeila á svo margt í okkar samfélagi. Þá var ekki Spaugstofan eða Tvíhöfði til að gleðja okkur og gagnrýna með gleðina að vopni. Davíð var því n.k. ,,rebel“ þess tíma en kom sínum mótmælum á framfæri í gegnum gleðina, grínið og fór vel með.

Svo varð Davíð borgarstjóri.

Hér er ætlunin að draga upp myndina með punktum frá þeim tíma til dagsins í dag. Þetta eru allt staðreyndir og geta menn ekki fært rök gegn þessum staðreyndum enda öllum ljóst. Látum verkin tala.

(1) Davíð varð borgarstjóri 1982, þá 34 ára.

(2) Davíð fékk allt að 60% atkvæða borgarbúa á tímabili.

(3) Davíð gerði Reykjavík skuldlausa en nú hafa aðrir gert hana svo skuldmikla að ekki er hægt að reka skóla með góðu móti og borgin er óhrein en var fögur og hrein í tíð Davíðs.

(4) Davíð var forsætisráðherra 1991, þá 43 ára. Eftir það ríkti stöðugleiki.

(5) Davíð hefur lengstur allra setið samfellt sem forsætisráðherra 1991-2004.

(6) Þegar Davíð hætti sem forsætisráðherra var ríkissjóður nánst alveg skuldlaus en það kom að sér vel þegar taka átti yfir bankana í hruninu.

(7) Skattar lækkuðu í tíð ríkistjórnar Davíðs Oddssonar. Atvinna jókst sem og kaupmáttur fólks.

(8) Árið 2001 var krónan sett á flot og var vaxtalög nr. 38/2001 sett sem og lög um Seðlabanka Íslands nr. 36/2001 sem kröfðust þess að ef verðlag færi ofar 2,5% marksins bæri bankanum skylda að hækka stýrivexti. Vaxtalögin bönnuðu lán í krónum sem væru bundin gengi erlendra mynta, þ.e. gengistryggð lán voru bönnuð og það gert eftir ábendingu frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum (sjá hér skýrslu AGS frá júní 2001 – figure 1 um áhættu vegna óvarinna lána [e. unhedged FX loans] í myntkörfum bls. 23 í skýrslunni).

(9) Árið 2002-2003 voru bankarnir seldir til að eiga fyrir sjúkrahúsi landsmanna.

(10) Árið 2003 gerðist Davíð fyrsti mótmælandinn þegar hann gekk út úr Búnaðarbankanum-Kaupþingi eftir að Siggi og Hreiðar hækkuðu laun sín í c.a. 350 milljónir á ári og gerðu kaupréttasamninga við sig upp á milljarða. Þá sýndi Davíð fyrst í verki áhyggjur sínar og tók út sitt sparifé upp á kr. 400 þús. Hann mótmælti !

(11) Árið 2004 fóru hinir nýseldu bankar að bjóða 100% lán og síðar lán sem voru langt yfir 100% af brunabótamati eigna. Allt gert til að stækka efnahagsreikninginn á kostnað verðbólgu.

(12) 2004 Seðlabanki Íslands tók að hækka vexti.

(13) Davíð fer í Seðlabanka Íslands 2005 og hækkar vexti enn frekar til að fara að lögum um bankann nr. 36/2001 og hemja verðbólgu. Íbúðarlánasjóður fullur af peningum eftir uppgreiðslu lána þar er bankar höfðu lánað 100% lán og rúmlega það.

(14) Eftir að Davíð hækkaði vextina innan Seðlabanka Íslands eins og honum bar skylda til hættu bankarnir að geta keppt um vexti við Íbúðarlánasjóð. Fólk fór að taka lán hjá Íbúðarlánasjóði sem var með ríkisábyrgð að baki sér. Bankarnir vildu stækka efnahagsreikning sinn til að Siggi og Hreiðar gætu fengið milljarðana sína og allir hinir í þessu partýi.

(15) Í skjön við vaxtalög nr. 38/2001, þar sem Davíð hafði látið banna gengistryggð lán, tóku bankar að brjóta lögin og lána þessi lán. Þeir náðu í innlán frá Bretlandi í gegnum Edge og Icesave. Árni Páll hafði gefið álit einnig þess efnis að Íbúðarlánasjóður mætti lána SPRON sem svo mátti lána krónur út sem gengisttryggð lán. Vextir hækkuðu enn frekar enda var þetta leki sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hafði bent á að gæti skapað gríðarlega hættu.

(16) Endurskoðendur sendu Davíð ársreikninga sína upp í Seðlabanka Íslandsd sem voru falskir og reiknuðu gengistryggðu lánin rangt. Það kom vel í ljós í hruninu þegar Már vildi innheimta þetta ásamt Dr. Gylva Magg sem sagði Ísland á leiðinni að verða Norður Kórea.

(17) Nú er komið árið 2007 og Davíð heldur ræðu í nóvember það ár hjá Viðskiptaráði og segir að hætta sé nú á því að það fari að leka úr blöðrunni og stórhætta á ferðum. Þá var hann seðlabankastjóri og benti á þetta. Menn sem dreifðu ræðunni innan bankakerfinsins var hótað því að verða reknir.

(18) Árið 2008 var ICESAVE málið að vaxa ásamt EDGE hjá Kaupþingi enda þurrkuðust út erlent lánaframboð eftir að Lehmans Brothers fóru á hausinn. Davíð undirbýr neyðarlögin.

(19) Hrunið á sér stað. Davíð tilbúinn með frumvarpsdrög að neyðarlögunum um mitt sumar 2008. Nú erum við stödd í október. Davíð lánar Kaupþingi með, að því sem talið var, öruggu veði í danska FIH bankanum. Stuðst var við gögn frá seðlabanka Danmerkur ofl.

(20) Neyðarlögin sett, lög nr. 125/2008 og tóku gildi 6. október 2008.

(21) Bónusfáninn dreginn að húni á Alþingishúsinu 8. nóvember 2008. Mótmælendur á Austurvelli mæta sem gleymdu að Davíð hafði mótmælt 6 árum áður.

(22) Kosningar og fyrsta hreina vinstri stjórnin tekur við og fer í að innheimta ólögmæt lán fyrir bankana, gefur bankana til kröfuhafa og einkavæða án lagaheimildar. Skjaldborg heimilanna varð að ógn við fólkið í landinu.

(23) Umræðan um ICESAVE hefst og einn forsetaframbjóðandinn vill borga skv. Svavarssamningnum þeim grimma.

(24) Kosið um ICESAVE og Davíð þá komin úr Seðlabanka Íslands og mótmælir. Þjóðin hafnar með yfir 98% atkvæða. Guðni Th. vildi þá semja eins og Svavar Gests og vísaði í einhverja samninga í þorskastríðunum. Hæstiréttur dæmir gengistryggð lán 2010 og svo aftur 2011 varðandi afturvirka útreikninga á lánum (kvittanamálið). Fullnaðarniðurstaða þess efnis að bankar brutu vaxtalög nr. 38/2001 og þöndu út hagkerfið, stuðluðu að vaxtahækkunum og hruni þegar Seðlabanki Íslands gerði allt til þessa að ná tökum á verðlagi í landinu. Atlaga að peningastjórninni 2005-2008 var hér með upplýst með dómi.

(25) Aftur reynt að troða ICESAVE upp á komandi kynslóðir á Íslandi enda það hugsað sem aðlögun að ESB árið 2011. Aftur hafnar þjóðin og þá með um 60% atkvæða.

(26) Þjóðin hafnar ESB ítrekað.

(27) Davíð leggur áherslu á hörku við samninga við kröfuhafa. Verðum að verjast enda hagsmunir komandi kynslóða í húfi.

(28) Ný ríkisstjórn 2013 fer í það verk og árið 2014 og 2015 sett lög sem þvingja kröfuhafa til að létta þrýstingi á Íslandi. Þeir þurfa að borga útgögnuskatt ella semja.

(29) Sökum þessa verða verðmæti um allt að 500 milljarða til að grynnka á skuldum Íslendinga. Þjóðin farin að sjá að hún getur byggt upp nýtt sjúkrahús, bætt kjör í landinu og aukið velferð.

(30) Dómar falla um sekt eða sýknu í hrunmálum 2014 til 2015 eftir að Hæstiréttur dæmdi gengistryggu lánin, sem skekktu peningastefnuna 2005-2008, ólögmæt með öllu.

(31) Davíð býður sig fram á móti Guðna ofl. Davíð vildi ekki ICESAVE á meðan sumir frambjóðendur til forseta vildu semja eins og Svavar Gests. Davíð vildi ekki ESB á meðan sumir frambjóðendur til forseta vildu ESB.

Davíð mótmælti fyrstur allra árið 2003 og lengst allra. Hvar vorum við hin þá?

Þeir sem ætla sér að kjósa einhvern annan er bent á framangreint með fullri vinsemd og virðingu fyrir því sem koma skal. En vel skal vanda það sem lengi skal standa.

Kjósum Davíð Oddsson sem forseta Íslands.

Það kann að vera mikil skömm í því fólgin að verða hegnt fyrir það sem maður gerði ekki. Sumir hafa ekki bein í að standa af sér slúðrið, niðurlæginguna og hræsnina sem fólk beitir. Hins vegar eru til þeir sem eru með hreina samvisku og vita hvað er rétt og satt.

Frjálslega farið með staðreyndir

Fjöldinn af fólki tekur sig saman vitandi vits um að búa ekki yfir öllum upplýsingunum og frjálslega er farið með staðreyndir máls t.a.m. í niðurgreiddum fjölmiðlum með fjármunum úr hruninu mikla. Það að ,,allir“ séu að segja eitthvað illt um einstakling þarf ekki að þýða það sama og það sé ,,rétt og satt“.

Sum blöð eruð niðurgreidd slúðurblöð og sumir einstaklingar eru slefberar, þ.e. segja ósatt og bera út slúður um fólk sem engin rök standa að baki, engar staðreyndir heldur villandi áróður. Sumir reyndar telja sig algjörlega sannfærða í lyginni og telja sig fullkomlega vita um staðreyndir máls sem byggðar eru á sandi.

Hrekkjusvínin og George Orwell

Það er áhyggjuefni hvers samfélags þegar hrekkjusvínin telja sig hafa fullan rétt á því að vera hrekkjusvín og að auki skelfilegt ef þau sjálf eru farin að vera hrekkjusvín án þess að vita að þau eru orðin það.

Hrekkjusvínin má rækta og eru til nokkur svínabú hér á landi þar sem þau bíða öll eftir því að vera brúkuð af þeim sem fjármagna fæðukeðjuna. George Orwell gat greint þarna á millli en getum við það ekki bara sjálf hér heima, þ.e. Íslendingar?

Hvað segir sumt ungt fólk um Davíð Oddson?

Er það þess vegna sem margir ungir kjósendur segja í dag eftirfarandi?

Davíð var valdur að hruninu !

Er þetta virkilega satt?

Fortíð og fyrri skrif

Pistlahöfundur kaus ekki Davíð Oddsson til formannsembættis Sjálfstæðisflokksins árið 1991. Pistlahöfundur hefur oft gagnrýndi Davíð Oddsson í greinarskrifum sem og aðra. Pistlahöfundur gagnrýndi Seðlabanka Íslands harðlega í júní árið 2004 og svo aftur árið 2007. Árið 2004 skrifaði pistlahöfundur grein í Morgunblaðið gegn fjölmiðlafrumvarpi ríkisstjórnar Íslands sem Davíð stýrði á þeim tíma. Að auki hefur pistlahöfundur ritað greinar til að vara við hruninu.

Hann hefur skrifað skýrslu vegna nauðungarsölulaga og rannsakað slík mál og ritað um gengistryggð lán um árabil. Hefur pistlahöfundur bent á að vaxtalög nr. 38/2001, sem sett voru í tíð ríkisstjórnar Davíðs Oddssonar, komu í veg fyrir gríðarlega eignaupptöku banka og kröfuhafa vegna gengistryggðra lána.

Nú spyr pistlahöfundur unga fólkið, fólk hans eigin kynslóðar og fædda í kringum 1968. Einnig spyr pistlahöfundur alla sem telja hann ,,tindáta Davíðs“.

Hefur pistlahöfundur, með þessu framferði sínu alla þessa tíð, afsalað rétti sínum til að hafa skoðun á Davíð Oddssyni?

Svarið er nei!

Frelsið !

Alla þessa tíð hefur pistlahöfundur getað í frjálsu samfélagi gagnrýnt Davíð Oddsson. Pistlahöfundur hefur velt við steinum í sínu fagi og rannsakað tildrög hrunsins. Davíð veitti fólki og fyrirtækjum frelsi en því fylgir ábyrgð sem sumir stóðu ekki undir. Frelsið er yndislegt en því fylgir mikil ábyrgð.

Pistlahöfundur hefur varað t.a.m. banka við ,,litla hruninu“ árið 2003 þegar fjöldagjaldþrot urðu hjá verktökum t.a.m. í Grafarholti sem var þá að byggjast upp. Ritaði hann skýrslu fyrir Búnaðarbanka Íslands á sínum tíma í tengslum við þetta.

Á sama tíma og löngu síðar voru fjölmargir einstaklingar (nb. ekki allir) innan vébanda Háskóla Íslands meðvirkir og á fullum launum þar að dásama dýrðina fyrir hrun og hafa eftir það reynt að nota fræðin til að ljúga sig út úr eigin klúðri. Margir ansi klókir í því efni. Einhverjir enduðu jafnvel í stjórn Fjármálaeftirlitsins eftir hrun.

Er pistlahöfundur samkvæmur sjálfum sér?

Pistlahöfundur telur sig fullfæran til að meta söguna og hvar við stöndum í dag gagnvart hruninu og því fólki sem olli því. Pistlahöfundur getur mætt hverjum sem er og fært rök fyrir máli sínu leggi einhver á annað borð í að mæta honum opinberlega. Það hefur Davíð Oddson gert og má hvetja ungt fólk að hlusta betur á hann, miklu betur.

Í ljósi þess skal eftirfarandi fullyrt með góðri samvisku:

Davíð Oddsson olli ekki hruninu. Davíð varaði við hruninu og bætti um betur með því að skrifa ítarlega um ICESAVE svo við, unga fólkið og aðrir, skuldsettum okkur ekki né börn okkar og barnabörn langt inn í framtíðina.

Þið, sem ekki trúið þessu, getið dæmt pistlahöfund og hreytt í á hann úti á götu. Þið getið skrækt á hann á fésbókinni, kallað hann nöfnum og talið hann fávita. Skilaboð til ykkar, sem hugsið pistlahöfundi þegjandi þörfina, eru þau að hann hefur sterk bein í þetta og hefur ekkert að óttast því samviska hans er hrein.

Þegar pistlahöfundur kallar á píparann, smiðinn og múrarann þá treystir hann þeim vegna þekkingu þeirra. Sama með bóndann, skipstjórann, læknin, hjúkrunarfræðinginn, flugstjórann ofl.

Davíð er hafður fyrir rangri sök

Því fullyrðir pistlahöfundur hér að Davíð Oddsson er hafður fyrir rangri sök af mörgum, hann er saklaus og hefur alls ekki gert annað en að gæta okkar, gæta hagsmuna þjóðar sinnar og samið svo um að varnarveggir Íslands eru hærri í dag en áður fyrr.

Davíð er ekki óskeikull maður frekar en aðrir menn en hann gerði allt sem í hans valdi stóð til að verja land og þjóð.

Því skorar pistlahöfundur á unga fólkið sem og alla sem þetta lesa að kjósa Davíð Oddsson sem forseta Íslands. Með því eigið þið kost á því að að skrifa söguna rétt, gera hana sanna og sýna þeim, sem ögruðu hagsmunum Íslands og stefndu hagsmunum þjóðarinnar í voða, í tvo heimana.

Davíð á erindi við unga fólkið

Davíð á einmitt erindi við unga fólkið á Íslandi sem og til allra Íslendinga enda hefur hann staðið vörð um yngri kynslóðirnar umfram aðrar, þ.e. börn okkar og barnabörn. Ég er ánægður að hafa komist að því, ég er stolltur að fullyrða það og ég er viss um að fleiri eigi eftir að átta sig á því.

Davíð Oddsson er sá einstaklingur sem getur staðið vörð og aldrei bognað !

En það situr enn í mörgum þetta hér:

Davíð er valdur af hruninu því það segja svo margir !

Þú getur metið þetta upp á eigin spýtur kannir þú málið vel. Þetta er ósatt þó að margir vaði þessa villu rétt eins og fyrir hrun þegar margir sögðu ekkert á meðan Davíð varaði við hruni !

Ekki láta hrekkjusvínin ráða för.

Orwell varaði við því.

Nú er kosningabaráttan rétt að hefjast fyrir forsetakosningarnar. Það er afar mikilvægt að þeir sem styðja við frambjóðanda eins og Davíð, sem fjölgar dag frá degi, leggist ekki svo lágt að tala illa um meðframbjóðendur Davíðs. Eftir að Davíð gaf út að hann ætlaði að bjóða sig fram til forseta hafa ófáir hælbítar skotið upp kollinum og farið í fæturnar á þeim sem styðja Davíð Oddsson.

Það er ljóst að ef maður skrifar ,,Davíð“ á fésbókina eða á twitter fer allt í gang. Það er eins og um sé að ræða að lífsmark verður vart sé hann nefndur á nafn. Allir hafa skoðun á Davíð því að allir þekkja Davíð Oddsson. Þeir vita hvað þeir hafa. Hann er öruggur, traustur, gefandi og bráðgreindur.

Einn ágætur maður sagði að Davíð yrði sem forseti n.k. ígildi reykskynjara.

Hann verður ódýr í rekstri, mun láta lítið á sér bera, ekki stöðugt með óþarfa hávaða en þegar hætta steðjar að mun hann vekja alla fjölskylduna og koma henni í öruggt skjól.

Þetta er Davíð !

Fyrir Íslendinga, sem ganga brátt að kjörborðinu, er rétt að þeir hafi rétta mynd af forsetaframbjóðendum og þjóðin kallar beinlínis eftir umræðum til að vera alveg viss.

Opin, fersk og fordæmalaus umræða er af hinu góða og hér er leitast við að benda á þrjá frambjóðendur og afstöðu þeirra til þekktra álitamála. Þetta er gert að öðrum ágætum frambjóðendum ólöstuðum enda hefur verið erfiðara að afla upplýsinga um þeirra afstöðu í þessum málaflokkum.

Þessi mynd er lýsandi um ákveðna afmarkaða þætti og mál sem þjóðin þekkir vel til. Það þarf svo ekki að minnast á afstöðu hennar til þorskastríðana og baráttu þjóðarinnar fyrir tilvistarétti sínum í hörðum heimi.

Þetta er einfaldasta myndin á Íslandi í dag.

Í dag er afmæli forseta Íslands hr. Ólafs Ragnars Grímssonar. Til hamingju !

Kærar þakkir fyrir allt sem þú hefur gert fyrir land og þjóð. Ég hlakka til að fá þig hingað í Mosfellsbæinn þar sem þið bæði getið notið friðar og náttúran sem og fólkið mun svo sannarlega taka vel á móti ykkur.

Á næsta leiti – Alþingiskosningar

Á næsta leiti eru kosningar til Alþingis Íslendinga og rétt að líta aðeins upp frá væntanlegum forsetakosningum í næsta mánuði og huga að stefnu fyrir land og þjóð. Færi maður í þá ,,geimferð“ að bjóða sig fram í prófkjöri og svo til Alþingis er mikilvægt að leggja fram stefnu sína og markmið. Reikna má með því að átök í prófkjörum og svo í kosningum verði til þess að forsendur gætu breyst eitthvað.  Fólk gæti viljað sjá ný stefnumál og því gætu mál þróast þar til á þing er komið ef á annað borð menn verða fyrir valinu. En ég legg tillögur fram alveg óbundin varðandi framhaldið enda mikil fórn í því fólgin að fara á þing verði af því á annað borð.

Stefnumál – Drög

Til að einfalda málin er best að draga upp skýra mynd:

1. Breyting á nauðungarsölulögum.
   1. Hvers vegna? Það er vegna þess að 57. grein (sjá skýrslu mína um efnið frá 2010) hefur ekki virkað sem raunhæft úrræði fyrir gerðarþola sem hefur misst eign sína í nauðungarsölu og hefur ekki burði til að berjast áfram.
   2. Hvernig næst þetta fram? Það næst fram með því að kalla eftir samráði við alla hagsmunaaðila en með þessu er verið að tryggja t.a.m. að skuldabréfasafn banka styrkist að virði, stjórnsýslan verður skilvirkari þar sem kröfuhöfum verður gert grein fyrr því að þeim muni bera að bjóða upp í alla kröfu sína við nauðungarsölu en ekki aðeins í hluta hennar.
   3. Hverju þarf að breyta? Það þarf að breyta lögum um nauðungarsölu og að straumlínulaga kröfurétt almennt og lagabálkinn allan. Samhliða þarf að krefjast þess að fjármálastofnanir fái ekki að liggja með eignir of lengi á bókum sínum eða dótturfélaga sinna. Slíkt hefur skapað rangt raunvirði á fasteignamarkaði þar sem bolmagn er notað til að halda virði uppi á fasteignum og samhliða á skuldabréfasafni. Þetta þarf að lúta lögmálum markaðarins og hafa þannig eðlileg áhrif á þróun vísitalna á markaði, þ.m.t. vísitölu neysluverðs. Að öðrum kosti er markaðurinn bjagaður af þessu kerfi sem er í raun lagaumgjörð um gamla ríkisbanka.
2. Skilvirkari stjórnsýsla = Rafræn stjórnsýsla = Beint lýðræði.
   1. Hvers vegna? Það er einfaldlega vegna þess að stjórnsýslukerfið og þá sérstaklega stjórnsýslu-tölvukerfið er úrelt. Með því fyrirkomulagi sem er á Alþingi, þ.e. að frumvörp eru lögð fram, fara í nefnd og þar óskað umsagna, er leitast við að virkja lýðræðið. Fólk hefur kallað eftir beinu lýðræði og fleiri þjóðaratkvæðagreiðslum. Það er óþarfi ef við bætum úr rafrænni stjórnsýslu, einföldum skipuritin, leggjum niður tölvudeildir í hverju ráðuneyti og hverri stofnun, tökum þetta miðlægt og samþættum aðgerðir. Með þessu getum við náð nágrönnum okkar í þessu efni. Ráðherrar eiga að geta verið með app í símanum og öll ríkisfjármál þar á rauntíma sbr. David Cameron, forsætisráðherra Bretlands. Hann getur fylgst ,,live“ með öllu og borað sig niður á útgjaldaliði frá degi til dags. Þetta er ekki hægt hér á landi og er með ólíkindum að hið opinbera fari ekki í þetta.
   2. Hvernig næst þetta fram? Hér þarf bara að segja að við erum að verða úrelt á þessu sviði. Það skilja allir og sérstaklega unga kynslóðin. Það á að hugsa um þetta eins og vegakerfið. Hér höfum við tækifæri að skapa nýjar iðngreinar á sviði tölvu- og hugbúnaðargerðar. Við náum þessu fram með því að hið opinbera ríði á vaðið, leggi niður gamlar deildir á þessu sviði og hafi stefnu um að gera það með mannsæmandi hætti. Ríkisstjórn þarf að taka þetta upp sem forgangsmál á næsta kjörtímabili.
   3. Hverju þarf að breyta? Innleiðing þarf ekki að taka langan tíma og það þarf að tryggja opin markað fyrir útboð á ýmsum sviðum svo smá og meðalstór tölvufyrirtæki geti boðið í verk á fjölmörgum sviðium. Innan fárra ára gætum við þróað kerfi sem eru orðin útflutningsvara áður en langt um líður. Hér yrði um byltingu að ræða sem myndi auka beint lýðræði og aðgengi fólks að gögnum sem leiðir af sér daglegt og virkt lýðræði, aðhald og þekkingu sem nýst gæti innan kjörtímabils hverrar ríkisstjórnar.
3. Náttúruvernd.
   1. Hvers vegna? Það er augljóst. Við höfum svo lítið gert. Við þurfum að bæta alla staði sem eru undir álagi vegna ferðamanna. Það þarf að vernda náttúru lands og sjávar til að tryggja að við uppfyllum alþjóðlegar skuldbindingar okkar. Það verður að ganga vel um hálendi Íslands og virða mörk þegar kemur að því að hemja náttúru í formi virkjana og ágangs af margvíslegum toga. Við eigum einnig að leita leiða að finna nýja kosti til að afla orku úr náttúrunni í sátt við hana og þá verndarstefnu sem samfélög heims hafa komið sér saman um. Við eigum að vinna að þessu á okkar eigin forsendum og samþætta okkar þekkingu þeirri sem hingað kemur að utan.
   2. Hvernig næst þetta fram? Við eigum að virkja einkaframtakið og lágmarka ríkisafskiptin. Best er að gefa einstaklingum kosti á, eins og nú er, að leita í styrki fyrir uppbygginu en allra best yrði að koma upp lánasjóð í tengslum við náttúruvernd sbr. Lánasjóð íslenskra námsmanna. Þar geta aðilar sótt framkvæmdarfé. Þar sem eru ríkisjarðir skal boðið út til einkaaðila rekstur þeirra og ef það þarf að bæta úr og breyta hafa aðilar sem hafa eignarrétt og/eða afnotarétt í formi leiguréttinda kost á að innheimta gjald er miðast við árlega fjárfestingarþörf, efnhag og skuldir viðkomandi í tengslum við þá fjárfestingu sem lögð hefur verið farm auk fyrirfram gefinnar ávöxtunarkröfu á markaði. Með þessu má nýta fjármálafræðin til að leysa lagalega úr þeirri flækju sem hefur myndast í þessum málum. Forðast á að blanda ríkinu í rekstur eða innheimtu skatta á þessa grein, þ.e. ferðamannaiðnaðinn. Hins vegar gefst kjörið tækifæri fyrir náttúruvernd til handa þeim sem vilja taka sér land í fóstur og veita aðgang að því undir styrkri stjórn áhugahópa og velunnarra íslenskrar náttúru.
   3. Hverju þarf að breyta? Aðallega þarf að breyta hugarfari. Náttúrvernd á að verða sport á Íslandi, áhugamál fleiri og lífsspursmál. Við á Íslandi erum í grunnin miklir náttúrverndarsinnar. Náttúruvernd er afar mikilvæg en það verður að nýta krafta hins frjálsa markaðar til að ná fram því besta.
4. Utanríkismál, ESB og ICESAVE út úr myndinni:
   1. Hvers vegna? Það er nú aðallega vegna þess að þetta er hvort eð er út úr myndinni, þ.e. ESB og ICESAVE. Utanríkismál eru hagsmunamál sem ber að rækta.
   2. Hvernig næst þetta fram? Það næst fram með því að hætta að eyða tíma Alþingis í að ræða mál af þessum toga og fara í að byggja upp, breyta og bæta hér innanlands. Við eigum að byggja samstarf upp meðal norðurlandaþjóða, eiga gott samtarf við Bretland og Bandaríkin auk vissulega ríkja Evrópusambandsins og þá sérstaklega Þýskaland. Annars á velvild og vinsemd í garð ESB að vera ríkjandi rétt eins og við leggjum áherslu á slíkt við önnur ríkjasambönd, alþjóðastofnanir og þróunarlönd. Við eigum að taka meiri þátt í þróunaraðstoð og byggja á þeirri þekkingu sem fyrir er á því sviði. Samband okkar innan NATO á að styrkja og tryggja að við búum að okkar öryggi og viðbúnaði hér heimafyrir í góðri sátt og í samráði við þá bestu á því sviði.
   3. Hverju þarf að breyta? Það þarf að hætta að argaþrasast um að við fáum einhvern sess innan ESB nema þann sem við þegar höfum. Þrátt fyrir að við tökum við miklu af regluverki þaðan er slíkt rétt eins og við tökum við læknum að utan sem þar hafa lært á slysadeildum og fengið að reyna sig á bráðasviði sem ekki var í boði hér. Lagarammi ESB og þeirra ríkja sem þar eru innan er ávallt tilkeyrður á annað hvort glæpum eða víðtækri reynslu á sviði fjármála eða hagstjórn hvers konar. Við nýtum okkur þeirra reynslu þó hugsanlegt sé að ekkert af þessu komi fram hér næstu árin. Það að búa að þessu er öryggi og að geta bent á lagabókstafinn skiptir máli. Það kom sér t.d. afskaplega vel þegar menn vildu borga skuldir óreiðumanna með samningi um ICSAVE skuldirnar sem okkur bar ekki. Þá gátum við vísað í tilskipun frá ESB varðandi ríksiábyrgð og tryggingasjóð innistæðueigenda. Það þarf því litlu öðru að breyta nema hugarfarinu.
5. Fjármál og hagmál – Krafa um eiginfjárhlutfall fjármálastofnana lækki.
   1. Hvers vegna? Jú, nýlega kallaði Fjármálaeftirlitið (FME) eftir 19,5% eiginfjárhlutfalli sbr. frétt um það efni frá 2013 í Viðskiptablaðinu. Verið er að fylgja eftir BASEL III sem er strangara en BASEL II og enn strangara en BASEL I. Samkvæmt lögum má eiginfjárhlutfall fjármálafyrirtækja (banka) ekki fara niður fyrir 8% en þá missir viðkomandi starfsleyfið sitt. Útreikningar á eignasafni banka er flókið og er mat áhættu mismunandi eftir þeim lánapappírum sem þar liggja. Ef bankar eru slóðar er líklegt að áhætta eykst og ef þeir eru almennt áhættusæknir er hið sama uppi á teningnum. Því er ekkert óeðlilegt við það að bankar gæti þurft að fara upp í 19,5% þakið séu þeir áhættusæknir. Hins vegar verður að líta til þess að bankar á markaði eru sjálfir eins og hver önnur vara á markaði með mismunandi gæði, kosti og galla. Undirliggjandi eignasafn, stjórnendateymi og stefna er lykilinn að því hvers kyns banki þetta er sem um er að ræða
   2. Hvernig næst þetta fram? Það næst fram með því að bæta eignasafnið. Sbr. stefnumál nr. 1 hér að framan varðandi nauðungarstölur og gjaldþrotameðferð bæði einstaklinga og fyrirtækja er ljóst að allur kröfuhafabálkur laga á Íslandi er n.k. niðurgreiðslulagabálkur sem þarf að fara í gegnum talsverða ormahreinsun. Því þarf lagabreytingu til og búa þannig um hnútana að bankarnir sjálfir, með aðhaldi sem stafar af lögum af þessum toga, lækki þetta hlutfall og hafi gaman af. Þeir geta þá farið að keppast um að vera áhættuminni og geta boðið lægri vexti í stað þess að líta ávallt yfir til FME og bíða hvað þaðan kemur. Hér er því um fyrirbyggjandi og samfelldar aðgerðir að ræða sem ekki aðeins styrkir eiginfjárgrunn fjármálakerfisins heldur einnig myndar frjálsan og virkari markað, styrkir stöðu heimila, styrkir samkeppni á fjármálamarkaði og bætir við þætti sem hefur vantað þar innanbúðar, þ.e. hvatan. Hvatinn er sá að bæta sig, gera enn betur, sinna veðum sínum, fylgjast með undirliggjandi eignum með reglubundnum hætti og stuðla þannig að því að eignasafnið sé ,,up-to-date“. Bankastjórinn á svo að vera með appið í símanum rétt eins og ráðherran þar sem verið er að streyma til hans árangursmati og stöðu efnahagsins ,,live“ dag frá degi.
   3. Hverju þarf að breyta? Það þarf að breyta hugarfari enn á ný og gera fjármálaheiminum grein fyrir því að ekkert sé að óttast. Þeir eru bara á leið í ræktina.
6. Bæta þarf heilbrigðis- og öldrunarmál – Styðja á við bakið á öryrkjum og barnafólki:
   1. Hvers vegna? Það er augljóst, þetta er okkar grunnskylda.
   2. Hvernig næst þetta fram? Það er að gera sér grein fyrir því að ríkið getur ekki höndlað þetta allt og því þarf að koma til hvati í kerfið til þess að forgangsraða. Langveikir verða að ganga fyrir og mjög aldraðir. Það þarf að auka sveigjanleika í skipulagsmálin svo hægt sé að byggja yfir aldraða. Það þarf að taka saman gögn um þá sem þurfa mikla umönnun á næstu árum og áratugum. Það þarf að opna landið fyrir erlendu heilbrigðistarfsfólki utan Schengen og tryggja aðlögun þess að kerfinu. Barnafólk á að geta átt sitt eigið húsnæði, borgað af því og alið upp börn sín helst sem lengst heima á fyrstu árunum eftir fæðingu. Með tækni má auka möguleika ungs fólks að vinna heima og ef stjórnsýslan tekur sig á (sbr. stefnumál nr. 2) eru líkur á að fleiri geti unnið í hátækni hjá henni sem og í fyrirtækjum á þessu sviði. Við verðum að tryggja að öryrkjar geti hið sama, þ.e. unnið og verði viðurkenndir á vinnumarkaði sem ötulir starfsmenn. Verður þá hvati til að vinna að vera til staðar, meðferðarúrræði og aðstoð við að hjálpa fólki að hjálpa sér sjálft.
   3. Hverju þarf að breyta? Einfalda afar flókna stjórnsýslu. Smákóngakerfið þarf að víkja sem allra fyrst og taka þarf upp skilvirkara kerfi og einfalda örorkumat hvers konar. Það þarf að gæta að því að ein stofnun viti af hinum. Varðandi barnafólk verður að hlúa sérstaklega að því fólki og vera með n.k. hraðferð um kerfið til að þau hafi aðgang sem fyrst að því sem þeim skiptir máli. Þau eiga að fá að geta eignast þak yfir höfuðið og byggt sig þaðan upp. Með framangreindum punktum varðandi fjármál og nauðungarsölur verður leitast við að verðbólgan éti ekki upp eigið fé á eign þeirra og að sá lagabálkur allur og samþætting tryggi framtíð þeirra til lengri tíma í eigin húsnæði. Það þarf að auka skilning allra á þessari samþættingu og mikilvægi hennar í heildarmyndinni á Íslandi. Eldri borgarar eiga einnig að fá hraðferð og þau eiga að geta búið heima sem allra lengst. Úrræði í húsnæði utan ,,kerfisins“ á að standa til boða og það að fólk í stærra húsnæði á að geta fengið styrki til að breyta því þannig að gamalt fólk geti búið sem lengst saman og fengið þau tæki og þær græjur sem til þarf alla leiðina heim vilji þau það. Með því að auka á frelsi heilbrigðisfólks erlendis frá og utan Schengen að koma til landsins og starfa getum við tryggt að þetta er hægt. Fólk á að geta búið á Íslandi og fengið þjónustu heim til sín eftir því sem verða vill. Víða erlendis fæst heilbrigðisstarfsfólk rétt til að búa í sama húsi og viðkomandi og ef hægt er að tryggja slíkt er það best. Við þurfum að forgangsraða enn betur og þeir sem hafa efni á að borga reikninginn í heilbrigðiskerfinu eiga að gera það sem mest ef þeir eru heilsuhraustir á annað borð. Hinir, sem eiga bágt, eru illa farnir og aldraðir eða öryrkjar eiga að fá sem allra mest auk þess sem barnafólk ætti að fá frítt fyrir alla fjölskyldumeðlimi í heilsugæslunni séu börn innan 16 ára aldurs innan vébanda hennar. Efla þarf lífeyri ungs fólks og byggja undir framtíðina með kröftugum sparnaði og hvata til þess að spara til bæði skamms tíma og til lengri tíma.

Hér hafa verið sett fram 6 stefnumál. Önnur mál eru einnig mikilvæg. Þar má nefna auðlindamálin, ríkisfjármál, mennta- og menningarmál, útlendingamál, innanríkismál, þróunarmál, landbúnaðarmál, félags- og húsnæðismál,  samgöngumál, sveitastjórnarmál, tryggingamál, málefni norðurslóða, lífeyrismáli, atvinnu- og velferðarmál almennt ofl.

Síðan er spurningin hvort einhver eftirspurn sé eftir einstaklingum með framangreind stefnumál í forgrunni.

Góða helgi.

Um þessar mundir flækist um netheima myndband þar sem Davíð Oddsson hrósar feðgum sem komu til Íslands og keyptu Landsbanka Íslands á sínum tíma, þ.e. árið 2002. Upp spruttu öfundarmenn og margir vildu helst vilja meina að þessum banka væri betur borgið í höndum hins opinbera.

Engu að síður höfðu dæmin sannað að ríkið væri skelfilegur eigandi banka þar sem víxlahólfin í Alþingihúsinu voru orðin fleiri en pósthólf þingmanna sem skrifuðu stöðugt uppá víxla fyrir bændur og búalið utan af landi. Þeir víxlar féllu sjaldan. Viljum við í þessa ríkisvæðingu enn á ný?

Sama á við um RÚV. Þar er stöðugt verið að taka yfirdrátt á reikning skattgreiðenda og hvert horn fullt af góðu fólki í bland við óskaplega undarlegt lið sem skilur ekki orðið ,,umboðsvandi“. Því miður eru þarna mætir einstaklingar sem verða fyrir barðinu á baknaginu, undirmálunum og innbyggðu hatursmynstri sem lesa má nánast í gegnum alla dagskrá RÚV. Þar hefur Stundin okkar ekki verið undanskilin.

Myndbandið

Þó að menn fagni á stundu geta koma aðrar stundir þar sem mönnum snýst hugur. Leita má í margar sagnir um slíkt og eitt gott dæmi er þegar flokksmenn Alþýðuflokksins, Alþýðubandalagsins og svo Framsóknarflokksins flykktu sér um framboð Ólafs Ragnars Grímssonar núverandi forseta þegar hann bauð sig fyrst fram árið 1996.

Samantekt forsetakosninga 1996 (Heimild: Stjórnmál & Stjórnsýsla)

Rétt eins og þessi fjöldi vinstri manna snérist hugur um annars góðan forseta snérist Davíð hugur varðandi umstang Landsbanka Íslands og eigenda hans. Það var ekkert persónulegt eins og varðandi Ólaf Ragnar og gömlu fylgismanna hans í kommastétt og öðrum öngum vinstri manna. Þetta efnahagslegt og grafalvarlegt. Menn gengu fram af sér, lánuðu úr hófi og svo grimmt að stýritæki Seðlabanka Íslands náðu ekki að bíta.

Davíð sagði eftirfarandi í ræðu á morgunfundi Viðskiptaráðs 6. nóvember 2007

Útrásaráformum þarf því að setja skynsamleg mörk. Sá óhófsandi sem að nokkru hefur heltekið okkur má ekki ráða ferðinni til framtíðar. Við vitum að víða er uppgangur okkar lofti blandaður. Við því er ekkert að segja og það er eðlilegt að þættir eins og óefnislegar eignir séu fyrirferðarmiklar á uppgangstímum þegar vel gengur, en þegar á móti blæs og harðnar á dal, þarf aðeins lítið gat til að loftið leki úr slíkum eignum. Þar er því einnig aðgæslu þörf.

Ræða þessi er bæði innihaldsrík og beinlínis beinskeitt gagnvart öllum sem þá áttu í hlut og störfuðu í bankageiranum. Menn sem ræðunni dreifðu á þessum tíma áttu á hættu að vera reknir úr vinnu. Þannig var nú andrúmsloftið á þessum tímum.

Pistlahöfundur hafði um sumarið 2007 birt grein í Morgunblaðinu sem lauk með þessum orðum:

Ef krónan fellur nú rýrna eignir allra í verði á heimsmarkaði, óstöðugleiki verður viðvarandi, áhætta eykst og fjárfestar forðast landið eða a.m.k. myntina öllum til mikillar skelfingar.

Það þarf enginn að segja pistlahöfundi og honum Davíð blessuðum að við höfðum ekki varað við þessu fjárans rugli. Megnið af listaelítunni var komin inní peningaelítuna og listamenn seldu orðið ómáluð málverk, sódóma gómara gekk vonum framar og flestir sigldu að feigðarósi fagnandi dýrðinni.

Þvílíkt vitleysa, þvílík upphafning og þvílík sögufölsun !

Því er birting þessa myndbands ekki að lýsa viðhorfum Davíðs nema á þeim tímapunkti þegar hann gladdist að menn hefðu keypt bankann eftir einkavæðingu sem var þó greitt fyrir. Það er annað en þegar vinstri stjórnin gaf bankana kröfuhöfum og hundelti almenning svo þar á eftir eins og vel þjálfaðir veiðihundar.

Minnið skekkt – Sagan brengluð af sagnfræðing

Er ekki í lagi að mönnum snúist hugur en því miður eru ekki til gömul fyllerísmyndbönd af þeim sem nú dreifa myndbandi með kolrangri söguskírskotun til þess að byggja undir annars sæmilegan sagnfræðing fyrir næstu kosningar.

Reyndar kemur að því að maður þarf að líta á þá sagnfræði sem á þeim bæ hefur verið boðuð og virðist gera fremur lítið úr Þorskastríðunum, sigrum okkar sjófarenda, skipherra og jafnvel forvera innan eigin stéttar. Allt er nú gert til að fá nýjan styrk og punkta í fræðigreinarnar á leið sinni upp í prófessorsstöðuna.

Þar virðist og dregin fjöður yfir ICESAVE söguna alla og ESB afstöðuna. Það verður og að halda úti lífheimi borðtuskunnar svo vísað sé í smásögu Þórarins Eldjárns sem kom út árið 1981 í bókinni Ofsögum sagt.

Þó óþefurinn sé mikill verður að halda sögufölsuninni gangandi og gæta sín að halda lífi í því að ICESAVE hafi verið í lagi og þá ESB aðildarferlið einnig. Ekki er einhver frambjóðandi sem vogaði sér að ganga í þessa átt og ætlar svo að standa vörð um þessa þjóð eftir slíkan málflutning?

Komum að því síðar enda af nægu að taka.

Hefndin er sæt

Þeir sem kusu ICESAVE eins og blindir kettlingar reyna að draga dulu yfir þau fáránlegu mistök sín nú. Þeir eru feimnir. Þeir og kusu margir Ólaf Ragnar Grímsson 1996. Margir hverjir eru dæmigerðir fyrir það að hafa snúist í 360 gráður a.m.k. þrisvar ef ekki oftar, þ.e. í marga hringi.

Sumir segja að flautaþyrill sé sá sem er fljótfær og með gassagang. Það á vel við þá sem núna eiga aðeins hefndina eftir í farteskinu og þeyta lúðra sem engin rök innihalda, aðeins hávaða.

Eitt af þessu er að slíta hlutina úr samhengi og birta myndbönd sem lýsa engan vegin því sem raunin er og varð. Viðskipti eru ekkert grín og sá árangur sem menn hafa náð í þeim oft vanmetin. Öfundin er djúpstæð á Íslandi og jaðrar við hatur á þeim sem aflað hafa meira en aðrir.

Viðskipti eru sífelld undir áhættu seld og það munu fræðimenn, sem engin hafa viðskiptin stundað, aldrei skilja. Þetta er ólagndi haf, þetta eru oft erfið stríð, átök, glatað fé, sigrar og sorg.

Fræðimenn, eins ágætir og þeir kunna að vera, hafa m.a. tekið að sér ráðherradóm og sumir gert það eitt að þvæla um löggjöf sem enga stoð hafði í stjórnarskrá og endaði svo fyrir Hæstarétti sem ólög enda var markmiðið að mjólka heimili landsins sem ekkert höfðu til saka unnið.

Drykkja á sætri hefndinni og ofneysla á öfundinni er ekki holl nokkrum manni eða samfélagi.

Sögufölsun

Fyrirsagnastíll internetsins hefur yfirgnæft gaumgæfilegrar athugunar og rannsóknir á raunveruleikanum. Þar virðist þrífast mjög svo illvíg samkeppni við að sóða út samfélagsmiðla með efni sem hvorki hefur sér stoð í raunveruleikanum né hefur fræðilega skírskotun í ritrýnt efni. Jafnvel margir fræðimenn hafa reynt að setja sig í þessi spor og leitast við að endurskrifa sögu heillar þjóðar og leitast við að gera sjálfa sig að goðsögn á kostnað löngu látinna goðsagna.

Sumir fá jafnvel styrk fyrir viðvikið.

Hins vegar stendur uppúr að beggja vegna hrunsins hefur Davíð Oddsson tekist að berjast fyrir því að gera ríkissjóð skuldlausan og tekist það í bæði skiptin, einu sinni sem forsætisráðherra Íslands og í annað sinn sem ritstjóri Morgunblaðsins. Geri aðrir betur.

Húrra fyrir Davíð.

Niðurstöður í þjóðaratkvæðagreiðslum – Heimild: Hagstofa Íslands (2016)

Áður en tekin ákvörðun hver verður sá sem telst til öryggisventils fyrir Ísland og mun gegna embætti forseta Íslands í framtíðinni er rétt að gera smávægilega áreiðanleikakönnun. Hver og einn kann að finna sig í þeim einstaklingum sem nú bjóða sig fram. Allir afar mætir þegnar og greint fólk.

Spurningin sem pistlahöfundur hefur komið fyrir á fésbókavegg sínum er þessi:

Getur íslenska þjóðin kosið einstakling í embætti forseta Íslands 2016 sem vildi að gengið yrði að samningum varðandi ICESAVE og vildi að núverandi forseti staðfesti lögin sem mikill meirihluti þjóðarinnar hafnaði að tækju gildi?

Það liggur nú fyrir að þjóðin samþykkti gildandi stjórnarskrá lýðveldisins 1944 með upp undir 100% greiddra og gildra atkvæða. Þetta snérist við 2010 þegar þjóðin hafnaði lagasetningu þess efnis að ríkið gengist í ábyrgð fyrir óráðsíðu einkaaðila. Þjóðin hafnaði ICESAVE með afgerandi hætti.

Eftir talsvert argaþras var enn á ný reynt að klína skuldum óreiðumanna á Íslendinga sem þjóðin hafnaði með langt yfir 50% atkvæða árið 2011.

Eigum við ekki að meta fólk að verðleikum þegar við kjósum í embætti forseta Íslands?

Höfum sagnfræðina á hreinu !

Þann 20. júní næstkomandi verða haldnar forsetakosningar. Á síðustu árum hefur embættið þróast hraðar en fyrstu áratugina frá stofnun lýðveldisins. Núverandi forseti, hr. Ólafur Ragnar Grímsson, hefur virkjað ákvæði stjórnarskrár Íslands þar sem tekur á því að forseta er heimilt að neita því að staðfesta lög frá Alþingi með undirritun sinni. Þrátt fyrir að lögin taki engu að síður gildi virkjar forseti ákvæði 26. greinar stjórnarskrárinnar með neitun sinni þar sem þess er getið að lögin skulu borin undir þjóðaratkvæði til samþykkis eða synjunar.

Þetta vald forseta hafði ekki verið vikjað þar til að hr. Ólafur Ragnar Grímsson gerði það með því að neita að skrifa undir ný fjölmiðlalög árið 2004. Voru þau borin undir þjóðina og þeim hafnað. Sama gerði hann varðandi lög um ICESAVE samninga í tvígang. Fyrst varðaði það lög nr. 1/2010 og síðar lög nr. 13/2011.

Reynslan og styrkurinn

Þrátt fyrir fremur alþýðlega og ágæta forseta frá stofnun lýðveldisins er ljóst að hr. Ólafur Ragnar Grímsson var sá eini og sá fyrsti sem valdi þá leið að treysta þjóð sinni til ákvarðanna. Jafnframt lagði hann eigið embætti á vogarskálarnar og treysti á að þjóðin myndi kjósa rétt. Það er flestra mat að það hafi hún gert.

Því er ekki fyrirséð að aðrir meðframbjóðendur hr. Ólafs Ragnars Grímssonar, þrátt fyrir fjálglegar yfirlýsingar og yfirgripsmikið sjálfstraust, muni gera slíkt hið sama á réttu augnarblikinu, með innsýn í stöðu mála byggða á reynslu víða að úr stjórnkerfi landsins.

Þetta snýr að áhættu, pólitískri áhættu þegar ríður á og komið er að ögurstundu. Þá reynir á þolrifin í fólki og sá einstaklingur sem verður fyrir valinu sem forseti Íslands verður að geta staðið undir áreiti, árásum og undirmálum nákvæmlega á þeim tímapunkti sem á reynir. Það reynir á í ólgusjó.

Forseti Íslands hr. Ólafur Ragnar Grímsson hefur sýnt og sannað að hann býr yfir þeirri getu sem til þarf, styrk, reynslu og áræði. Hér er þetta fullyrt að öðrum meðframbjóðendum hans ólöstuðum. Nú hefur hr. Davíð Oddsson gefið kost á sér og er þar kominn sterkur aðili sem hefur mikla yfirburði umfram aðra frambjóðendur til embættisins.

Það hafa því aðrir einnig mikla reynslu og hafa nú nýlega komið fram sem geta sómað sér vel í embætti forseta Íslands.

Þingræðið og misnotkun forsetavalds

Yfirboð um þessar mundir virðast ansi algengi. Fjölmargar kosningar eru framundan. Það er verið að skipta um forystusveit í Samfylkingunni, kosningar til Alþingis framundan auk þess að vænta megi að skipt verði um formann í Framsóknarflokknum.

Frá stofnun lýðveldisins hefur íslensk þjóð þurft að þola mikla vaxtaverki þar sem hún hefur þotið beinlínis úr örbyrgð yfir í alsnægtir. Hins vegar hefur þetta ferli ekki tekið það stuttan tíma að ungt fólk í dag þekki söguna vel hvað varðar ömurleikan hér á árunum í upphafi 20. aldarinnar. Eldra fólkið man þá tíð og þeir sem betur eru lesnir en margur annar.

Sagnfræðin er lykill að þekkingu um liðna tíð. Hluti sagnfræðinnar metur einnig hagvöxt og áhrif efnahagslífs á velferð þjóðar. Þar mætast fræðigreinar á við sagnfræði, stjórnmálafræði og hagfræði. Allar þessar fræðigreinar hafa fullyrt að það hafi skipt máli hverjir hafi stjórnað Íslandi þegar á reyndi og mótmælt var við Alþingi t.a.m. árið 1949 þegar Íslands gerðist stofnaðili að mesta friðarbandalagi heims, NATO.

Einstakir meðframbjóðendur hr. Ólafs Ragnars Grímssonar hafa stokkið á vagn mótmælenda og reynt að ríða óánægjuöldurnar inn í embætti forseta Íslands og reyna það enn. Þrátt fyrir að hr. Ólafur Ragnar Grímsson hafi tekið þátt í mótmælagöngum til Keflavíkur hefur hann séð hvað máli skiptir fyrir þessa þjóð. Þó að hann hafi ekki gengið alla leið heldur tekið leigubifreið til Reykjavíkur má víst vera að gangan og ræðan hafi komið sér vel fyrir vinstri menn á þeim tímapunkti.

Það er ekki aðeins eitt mál sem mestu máli skiptir heldur fjölmörg mál og flókið samspil hverju sinni. Hins vegar stendur uppúr að það hefur einmitt verið styrkur þingræðisins sem valdið hefur því hve vel okkur hefur gengið frá stofnun lýðveldsisins og síðustu áratugina fyrir hrun hagkerfisins árið 2008 þegar kerfið brást á mörgum sviðum.

Það var svo öryggisventill stjórnarskrárinnar sem virkjaður var í tvígang vegna ICESAVE sem er undantekningin frá reglunni. Það gerði hr. Ólafur Ragnar Grímsson forseti Íslands. Það er fyrir hans tilstuðlan að Íslendingar eru ekki skuldum vafnir í dag. Það skiptir orðið mun meira máli hver situr í þessu embætti í dag. Það er orðið valdameira en áður var.

Annar aðili sem miklu máli skipti á ögurstundu fyrir heimilin í landinu var hr. Davíð Oddsson en það var undir hans ríkisstjórn sem lög nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu voru sett og slóu síðar skjaldborg um heimilin sbr. dóm Hæstaréttar í svokölluðum gengistryggðu lánum árið 2010 og síðar.

Það að sumir meðframbjóðendur hr. Ólafs Ragnars Grímssonar séu nú með yfirboð um að ætla að senda hitt og þetta málið í þjóðaratkvæði er ávísun á pólitískan óstöðugleika á Íslandi sem mun hafa áhrif m.a. á ávöxtunarkröfu ríkisskuldabréfa, lánshæfismat Íslands og áhuga erlendra aðila á því að fjárfesta á Íslandi. Mikilvægt er að frambjóðendur til forseta Íslands geri sér nú grein fyrir því að þeir verða aldrei hr. Ólafur Ragnar Grímsson nema aðeins einn og það er hann sjálfur. Svo eru aðrir sem hafa ekki áhuga á því að líkjast honum á nokkurn hátt og geta gert betur. Fullyrða má að hr. Davíð Oddson er sá maður.

Aðrir verða að bjóða eitthvað nýtt, eitthvað annað sem þeir hafa ekki gert til þessa. Aðeins er um innihaldslaus yfirboð að ræða með vísan í það sem hr. Ólafur Ragnar gerði best.

Sáttin, samkeppnishæfni þjóðar og Davíð Oddsson

Á sama tíma og RÚV reynir að rjúfa sáttina í samfélaginu með undirmálum í öllum sínum miðlum og af margvíslegum toga er þjóðinni mikilvægt að ná sátt við sjálfa sig og aðra erlendis. Það er ekki gert með því að forsetaframbjóðendur lofi nú að senda hvert og eitt mál sem kemur frá Alþingi í þjóðaratkvæðagreiðslu eða að lofa því að vera betri en sá síðasti í embætti. Það verður mjög erfitt, þ.e. að verða betri kostur en hr. Ólafur Ragnar Grímsson. Þó má ætla að einstaklingur eins og hr. Davíð Oddsson muni vera mun betri kostur en hr. Ólafur Ragnar.

Sáttin næst með því að byggja aftur upp styrk þingræðisins og koma því í fyrra horf ásamt því að byggja upp traust á Alþingi Íslendinga. Auk þess verður að tryggja að fjármálakerfið fari að haga sér betur á markaði og fái löggjöf sem á við fyrirtæki í samkeppnisrekstri en ekki niðurgreidda löggjöf sem er aðeins eitt form niðurgreiðslu frá hinu opinbera.

Sátt við þessa þjóð er fólgin í því að hún sjálf horfi í eigin barm og meti það hvort hún sjálf sé að haga sér eins og best verður á kosið. Hver hefur tekið við fjármunum án greiðslu skatts og hver hefur unnið án þess að gefa slíkt upp til skatts? Lengi má böl bæta. Öfundargenið er sterkt í Íslendingum en það má ekki verða til þess að gera landið ósamkeppnishæft enda verða fjármunir að hafa frelsi hér á landi ella koma þeir ekki til landsins til uppbyggingar. Ekki viljum við að fjármunir forðist Ísland eins og heitan eldin í iðrum jarðar. Við höfum ekki efni á því. Þetta verður þjóðin að skilja og átta sig á mikilvægi þess að skattar séu ekki óhóflegir heldur skili sér lögum samkvæmt.

Þar má nefna samkeppnishæfni íslensku þjóðarinnar til lengri tíma. Í menntakerfinu er Ísland ekki að standa sig vel og PISA rannsóknir sýna að þessi þjóð verður ekki samkeppnishæf á næstu áratugum verði ekkert að gert. Án læsis og lesskilnings koma sagnfræðingar að litlu gagni eða stjórnmálamenn framtíðarinnar. Það fækkar þeim sem skilja þá.

Í fjármálakerfinu er ljóst að engin samkeppni ríkir og í umræðu dagsins í dag er gert lítið úr ríkjum sem eru með lága skatta. Gleymum því ekki, við þau sem erum ósatt við ofurskatta vinstri stjórna í gegnum tíðina, að það eru einmitt lágskattasvæðin sem er eina aðhaldið gagnvart skattavinum ríkisstjórna hverju sinni. Ef þeirra nýtur ekki geta komið hér til valda stjórnvöld sem telja sig geta hækkað skatta út í það óendanlega og byggt upp kommúnisma af nýrri gráðu og verri.

Sáttin verður einnig að byggja á því að þjóðin fái vitneskju um efni máls hið fyrsta en ekki að legið sé á upplýsingum til að skapa ótta, ógn og upplausn sbr. Panamskjölin sem fréttahaukar fjórða valdsins hafa geymt og mjatlað út eftir eigin hag. Það lítur út fyrir að þar verði bætt úr á næstunni og vonandi skilur fólk betur hvað þetta gengur allt út á. Einnig er möguleiki á því að misskilningurinn verði lesskilningnum yfirsterkari.

Hvern á að kjósa og kosningamál

Þrátt fyrir að margir meðframbjóðendur hr. Ólafs Ragnars Grímssonar séu afar mætir einstaklingar og hafa komið víða við stendur forseti Íslands mörgum þeirra framar hvað reynslu varðar. Sagnfræðin getur staðfest það. Hins vegar hefur framboð hr. Davíðs Oddssonar breytt stöðunni umtalsvert og ber að fagna því.

Helsta kosningamál til embættis forseta Íslands á að varða aukin lesskilningi barna á Íslandi til framtíðar og stöðugleika í stjórnmálum.

Börnin í dag er sú kynslóð sem tekur við landinu og ef hún kann ekki að lesa sér til gagns versnar hagur lands og þjóðar til lengri tíma samhliða óstöðugleika í stjórnmálum. Menntakerfið virðist ekki skila vel læsum börnum með lesskilningi á við það sem best gerist hjá nágrönnum okkar. Börnunum þessa lands eigum við að bjóða það besta. Það er ámælisvert og mjög alvarlegt hvernig þessi mál eru að þróast. Öflugar kynslóðir barna og ungs fólks gefa okkur þó vonir um framtíð lands og þjóðar.

Ef fram heldur sem horfir og heilu kynslóðirnar kunna ekki að lesa sér til gagns virkjum við ekki lýðræðið heldur ógnum við tilvist þess, stöðugleika og virkni.

Það á að gæta að náttúru lands og þjóðar, menningu og tryggja að stjórnskipun landsins verði ekki bylt. Samhliða verður þjóðin að gæta að komandi kynslóðum, gæta að því að verða ekki sjálfhverf og eigingjörn til handa eigin kynslóð hverju sinni. Það verður að horfa á heildarmyndina og virkni samfélags með vel meinandi þegnum í sátt við sjálfa sig og aðra.

Pistlahöfundur treystir þjóð sinni að velja hið eina rétta og mun vissulega sættast á þá niðustöðu sem þjóðin tekur að lokum. Margt má bæta en það er óþarfi að bylta.

Pistlahöfundur mun greiða hr. Davíð Oddsyni sitt atkvæði enda er hann hæfastur allra þeirra sem eru nú í framboði til embættis forseta Íslands.