Í dag er Gleðigangan, hluti af Hinsegin dögum í Reykjavík. Ég vil óska öllum til hamingju með daginn.

Í dag berjumst við fyrir og fögnum um leið mannréttindum. Við fæddumst öll inn í þennan heim með sama rétt. Réttinn til þess að fá tækifæri til að blómstra útfrá því sem við höfum og erum. Tækifærið til þess að vera til og lifa lífinu okkar til fullnustu eins og við viljum (svo framarlega sem við göngum ekki yfir rétt annarra).

Hvort sem við erum hinsegin, svona eða hvernig sem við eiginlega erum þá erum við að mestu leyti eins. Okkur langar til þess að elska, vera elskuð, njóta hamingju, hafa hlutverk og skilja eitthvað gott eftir okkur að þessari ævigöngu lokinni. Hvert og eitt okkar fær bara þetta tækifæri og því er það grundvallaratriði að allir geti nýtt sér það til fulls. Það er ekki hægt að spóla til baka og lifa lífinu aftur. Þú fæðist, lífið fer af stað, heldur áfram og svo dag einn er það búið.

Ein góð vinkona mín sem fallin er nú frá sagði eitt sinn: „Það geta ekki allir verið eins“ og mikið hafði hún rétt fyrir sér. Mikið væri nú líka samfélag okkar grátt og litlaust ef við værum öll nákvæmlega eins. Það er margbreytileikinn sem gerir samfélag okkar einmitt svo litríkt og skemmtilegt!

Njótið öll dagsins, fagnið kærleikanum, ástinni og lífinu og nýtið ykkar tækifærið til þess að blómstra í öllum regnbogans litum til fulls :).

Af hverju eltumst við stundum við regnboga, reynum að finna endann á honum og gullkistuna sem þar á að vera grafin í stað þess að njóta þess að vera hér og nú og baða okkur frekar í sólargeislunum og regninu sem mynda regnbogann?

Við erum stundum svo upptekin við að hlaupa á eftir væntingum okkar um ókomna framtíð eða missum hugann tilbaka í liðna fortíð að við glötum augnablikinu sem líður framhjá á sama tíma. Einu sinni heyrði ég því fleygt að ef við erum með annan fótinn í fortíðinni en hinn í framtíðinni þá pissum við á núið. Nokkuð til í því. Ég er líka hrifin af spakmælum sem segja á ensku: It´s the journey, not the destination og Today is the rest of your life. Bæði beina þau okkur að því að njóta þess sem er hér og nú.

Hver og einn hefur líklega sína reynslu um það hvernig hann lifir í fortíðinni eða ókominni framtíðinni og missir af núinu. Sumum gengur betur en öðrum að vera í núinu. Ég þekki það til dæmis sem einhleyp kona að hafa verið á skemmtilegum mannamótum og stundum eytt mestri af minni orku í þann karlmann sem hefur verið í sigtinu á hverjum tíma í stað þess að njóta augnabliksins með því stórkostlega fólki sem ég hef verið með og þeirrar upplifunar sem er í boði.

Svona geta tilfinningarnar og væntingar tekið yfir rökhugsunina og raunveruleikann. Það er skrýtið að hitta svo aðila sem hefur átt hug manns allan aftur á mannamóti og upplifa að allt í einu skiptir viðkomandi mann litlu sem engu máli. Manneskjan sem varð öðru yfirsterkara og maður forgangsraðaði fram fyrir allt annað og fórnaði öðru fyrir er orðin að ljúfri eða ljúfsárri minningu. Orðin að einstaklingi sem maður heilsar en ekki mikið meira. Það er svolítið vont að hugsa til þeirrar upplifunar og augnablika sem maður hefur misst af í gegnum tíðina vegna þess að maður var að eltast við regnboga. Stundum hefur fórnarkostnaðurinn verið hár. Í ástamálum leggjum við oft allt undir, erum tilbúin að fórna nánast öllu fyrir von og þrá um hamingjuna.

Eini hesturinn sem við getum raunverulega veðjað á að færi okkur hamingju erum við sjálf. Það er mun vænlegra til árangurs að veðja á sjálfan sig og njóta þeirra gjafa sem hvert augnablik færir okkur, njóta sólargeislanna sem umlykja okkur, regnsins sem rennur niður kinnarnar og gimsteinanna sem við eigum í fólkinu sem er í kringum okkur en að veðja á gullkistuna sem við höldum að bíði okkar handan við hornið ef bara þetta eða hitt…

Hamingjan er hér og nú og hún liggur innra með þér, undir þínum regnboga.

Ég spái því að eftir verslunarmannahelgi fari fólk að stíga fram sem hugsar sér til hreyfings fyrir sveitarstjórnarkosningarnar í vor. Í því ljósi er afar mikilvægt að hvetja efnilegar konur til þess að gefa kost á sér því á sveitarstjórnarstiginu hallar of mikið á hlut kvenna og er hlutfallið yfirleitt u.þ.b. ein kona á móti tveimur körlum (40/60) og afar fáar konur sem leiða lista. Áhugavert er að líta á samantekt Jafnréttisstofu í þessu samhengi þar sem tölfræðin er sýnd fyrir hvert landssvæði. Einnig er áhugavert að skoða samantekt þeirra um framboðslista 2010 því þar kom í ljós að hlutfallið á listunum var nokkuð jafnt eða 47% konur á móti 53% karla en það segir einungis hálfa söguna því einungis 25% listanna voru leiddir af konum en 75% leiddir af körlum. Af því leiðir að konurnar skila sér ekki að sama skapi og karlmenn í valdastöður á sveitarstjórnarstiginu. 

Einnig vona ég að hæft og nýtt fólk sé tilbúið að leggja sveitarstjórnunum lið því mikið mun mæða á nærþjónustunni næstu kjörtímabilin og flókið verkefni verður að styðja við grunnstoðir samfélagsins á sama tíma og fjárhagsstaða sveitarfélaganna er afar bágborin víða.

Að sama skapi vona ég að endurunnir óhæfir stjórnmálamenn sem ekki hafa hlotið brautargengi af ýmsum orsökum fari nú ekki að láta sig dreyma blauta drauma um endurkomu. Við þurfum síst á því að halda!

„Hún er nú fljót að rísa upp á afturlappirnar aftur þessi ófreskja…“. Þetta sagði móðir mín full af baráttuanda þegar hún barðist við krabbameinsófreskjuna fyrir tæplega 15 árum síðan. Hún reyndist sannspá því nokkrum mánuðum síðar hafði þessi sama ófreskja lagt hana að velli og svipt okkur fjölskylduna mikilvægustu manneskjuna í lífi okkar. Missi okkar sem elskuðum hana er ekki hægt að færa í orð. Við misstum þungamiðjuna í lífi okkar.

Síðan þá hefur þessi ófreskja lagt fleiri að velli sem mér hefur þótt vænt um. Flest þekkjum við sennilega einhvern sem hefur háð stríð við krabbameinsófreskjuna. Sumir hafa sigrað hana, aðrir ekki.

Það var erfitt að velja góðgerðarfélag því það eru svo mörg félög sem mig langar að styðja. Í þetta sinn ákvað ég að hlaupa til heiðurs móður minni Bjarndísi Eygló Indriðadóttur heitinni sem hefði átt afmæli þann 14. ágúst n.k. og taka þannig þátt í baráttunni við krabbameinsófreskjuna.

Mig langar til þess að hvetja fólk til þess að taka þátt í Reykjavíkurmaraþoninu og láta gott af sér leiða í leiðinni. Hver og einn getur farið á sínum hraða. Okkar persónulega barátta er það sem skiptir öllu máli og því er hver einasti þátttakandi sigurvegari í svona hlaupi. Lífið er eins og maraþonhlaup. Það skiptir máli að fara á sínum hraða, njóta ferðarinnar, hafa skýr markmið, horfa á næstu vatnsstöð en ekki bara marklínuna og umfram allt njóta þess að sigra sjálfan sig þegar maður hleypur brosandi í mark.

Ég man eftir því að hafa hugsað það einn grámyglulegan föstudagsmorguninn í vor sem ég brosti og hló ein í bílnum að sprellinu og hlátrinum hans Hemma, Kollu og Heimis í Bítinu hvernig það yrði eiginlega ef Hemmi myndi falla frá. Ég gat einhvern veginn ekki hugsað mér það. Ég eins og margir landsmenn ólst upp með Hemma og finnst eins og ég hafi þekkt hann. Þekktir einstaklingar verða að mínu mati ákveðinn hluti af samfélagslegri menningu okkar og þegar þeir deyja þá verður ákveðin óumflýjanleg breyting. Áminning um að ekkert varir að eilífu og að við höfum ekki stjórn á lífsins dómi.

Ég hef verið að hugsa það síðan Hemmi lést hvers vegna einstaklingur sem ég þekkti ekki persónulega hefur hreyft svona við mér. Eitt af því sem ég held að hafi áhrif er að hann sýndi svo vel báðar hliðar lífsins eins og vel kom fram í minningarbrotum vina hans í þætti sem sýndur var á Rúv í gær. Hemmi sýndi bæði þessa taumlausu gleði sem er svo mikilvæg í lífinu og alvarleikann. Að geta hlegið innilega að fimmaurabröndurum, strítt og haft gaman af hverri einustu stund og leyft manni að hlæja með samhliða því að horfast í augu við alvarlegu augnablikin sem eru engu okkar óumflýjanleg.

Algengt er að við sýnum bara björtu hliðina eins og sjá má auðveldlega á samfélagsmiðlum þar sem við sýnum hvað við erum dugleg og hvað það er alltaf gaman en höldum erfiðu augnablikunum mestmegnis hjá okkur. Þannig held ég að Hemmi hafi náð til fólks persónulega af því hann minnti okkur á þessar tvær hliðar tilverunnar eins og hann sagði í síðustu færslu sinni á samskiptamiðlinum Facebook: „Hér skullu á miklar þrumur og eldingar í nótt, mikið og skemmtilegt sjónarspil, en svo birtir alltaf til, eins og venjulega í lífinu sjálfu. Fer fljótlega að undirbúa heimferð og það verður ljúft að komast heim í hreiðrið sitt. Gerum þetta að góðum degi,“ (Hermann Gunnarsson). Blessuð sé minning Hemma.

Í lífinu skiptast á skin og skúrir og sorgin og gleðin eru systur eins og Kahlil Gibran orti um í Spámanninum:

Sorgin er gríma gleðinnar.

Og lindin, sem er uppspretta gleðinnar,

var oft full af tárum.

Og hvernig ætti það öðruvísi að vera?

Þeim mun dýrpa sem sorgin grefur sig í

hjarta manns, þeim mun meiri gleði getur það rúmað.

…

En ég segi þér, sorgin og gleðin ferðast

saman að húsi þínu, og þegar önnur situr við

borð þitt sefur hin í rúmi þínu.

(Spámaðurinn, Kahlil Gibran)

Enn á ný hefur Alþingi Íslendinga mistekist að ganga á undan með góðu fordæmi varðandi jafna kynjaskiptingu nefnda sinna. Þær nefndir sem snúa að atvinnu-, efnahags-, viðskipta- og utanríkismálum eru aðallega skipaðar körlum og sú nefnd sem snýr að velferðarmálum er aðallega skipuð konum. Ekki ólíkt því sem bent var á 2011. Sem sagt karlmenn sjá um peningamálin og útlönd en konur um velferðarmálin. Þetta er ekki gott fordæmi og ekki líklegt til þess að skila þjóðinni bestum árangri og afurðum úr vinnu allra nefndanna þar sem ekki munu heyrast sjónarmið beggja kynja nægilega í þeim öllum. Það eru þó þrjár nefndir sem líta vel út varðandi kynjaskiptingu, fjárlaga-, allsherjar- og menntamála og stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd. Það er jákvætt.

Ég myndi vilja gera fleiri mistök næst

Ég myndi slaka á og vera mýkri

Ég myndi vera kjánalegri en ég hef verið í þessari ferð

Ég myndi taka færri hluti alvarlega

Ég myndi taka áhættu oftar

Ég myndi klífa fleiri fjöll og synda yfir fleiri fljót

Ég myndi borða meiri ís og minna af grænum baunum

Ég myndi ef til vill eiga fleiri raunveruleg vandamál en færri ímynduð

Sjáðu til ég er ein af þessum manneskjum sem hef verið skipulögð og skynsöm alla ævi, klukkustund eftir klukkustund, dag eftir dag. Ég hef átt mín andartök.

Ef ég ætti að lifa aftur myndi ég eiga fleiri andartök. Ekkert annað en andartök, hvert á fætur öðru í staðinn fyrir að vera alltaf svona mörgum árum á undan hverjum degi. Ég hef verið ein af þessum manneskjum sem hafa aldrei farið neitt án þess að taka með sér hitamæli, hitapoka, regnföt og fallhlíf. Ef ég ætti að lifa aftur myndi ég taka minna með mér en ég hef gert áður.

Ef ég ætti að lifa lífinu aftur, þá myndi ég fara úr skónum fyrr á vorin og ganga berfætt langt fram á haust. Ég myndi fara á fleiri dansleiki, fara oftar í hringekju og ég myndi tína fleiri baldursbrár.

(Nadine Stair, 85 ára gömul)

Þessi orð Paulo Coelho urðu tilefni þessa pistils og ég fór að velta fyrir mér hvað væri velgengni. Er það velgengni að hafa gert það sem aðrir vilja að þú gerir? Að verða það sem aðrir vilja að þú verðir? Að ná árangri á sviðum sem færir þig upp á samfélagslega stalla? Að skara einhvers staðar fram úr, fá klapp og hrós og lof? Að eiga auðæfi? Að búa í stóru húsi, eiga fullar skemmur af leikföngum og aka um á glæsivögnum? Er það velgengni að eignast eftirsóttasta piparsveininn eða flottustu konuna og  fullt hús af börnum? Er það velgengni að hafa unnið samfélaginu gagn? Er það velgengni að hjálpa öðrum? Er það velgengni að sigrast á heiminum eða sigrast á sjálfum sér?

Er það velgengni að líða vel með þig í eigin skinni, vera ánægður með þig og það sem þú ert að gera og hefur gert?

Að mínu mati er velgengni margþætt hugtak sem sennilega hvert og eitt okkar getur best skilgreint fyrir sig frekar en að reyna að passa í fyrirframgefna samfélagslega mælikvarða. Það sem ég held að sé lykilatriði er að maður átti sig á því hver eru gildi manns, hver er framtíðarsýnin og fyrir hvað maður vill standa til langs og skamms tíma. Hvað vill maður vera að gera á hverju augnabliki. Hvað líður manni sjálfum vel með. Það getur vissulega falið í sér margt af því sem ég nefni að ofan ef það er eitthvað sem uppfyllir eigin langanir og þrár. Ef það er hinsvegar einungis tengt því að öðlast hylli annarra og manni líður ekki vel með það sjálfum og langar að vera á allt öðrum stað þá er kannski tímabært að endurmeta hvort það sé mælikvarði á eigin velgengni.

Ég held að það sé líka ágætis verkfæri til að átta sig á eigin velgengni að ímynda sér sig á enda ævinnar líta tilbaka og velta því fyrir sér hverju maður væri stoltastur af að skilja eftir sig, með hverjum maður hefði helst viljað eyða tímanum  og hvað maður hefði viljað nota tímann í. Þannig fær maður góðan vegvísi til að fylgja í átt að eigin velgengni.

Fyrirspurn Sálfræðingafélags Íslands um stefnumótun í geðheilbrigðismálum og aðgengi almennings að gagnreyndri sálfræðimeðferð

-Svör Framsóknarflokksins-

Formáli og stefnumótun

Alvarlegar afleiðingar efnahagshruns og sá óstöðugleiki sem því fylgir birtast ekki síst í aukinni hættu á streitu og tilfinningavanda hjá öllum aldurshópum sem stefnir geðheilbrigði landsmanna í aukna hættu með tilheyrandi áhrifum á fjölskyldulíf, vinnumarkað og samfélagið í heild sinni. Við þessu þarf að bregðast sérstaklega en jafnframt að byggja upp betra geðheilbrigðiskerfi til framtíðar. Rík krafa er uppi um sparnað í heilbrigðisþjónustu á sama tíma og þörfin fyrir þjónustu er mikil. Slíkar aðstæður kalla á öfluga endurskoðun kerfisins og að leitað verði lausna til þess að nýta auð kerfisins betur. Í þeirri stefnumótun leggjum við áherslu á eðlilegt samráð við fagfélög eins og Sálfræðingafélag Íslands og færustu sérfræðinga á hverju sviði. Við viljum byggja stefnu okkar á rannsóknum, hafa skýra framtíðarsýn, markmið til lengri og skemmri tíma og skýrar leiðir að þeim markmiðum með mælanlegum mælikvörðum. Við teljum mikilvægt að unnið sé að tilraunaverkefnum og árangur þeirra metinn áður en farið er í mjög víðtækar kerfisbreytingar.

Efling framlínuþjónustu

Við viljum heilbrigðisþjónustu sem tryggir sem jafnast aðgengi óháð búsetu og að heilsugæslan sé fyrsti viðkomustaður. Við sjáum fyrir okkur geðheilsustöðvar sem hluta af almennri heilsugæslu og geðheilbrigðismiðstöð á landsvísu sem tryggi samræmingu vinnubragða og stuðning við fagaðila. Þessa hugmynd byggjum við á leið sem farin hefur verið í Bretlandi (Increasing Access to Psychological Therapies) og í öðrum nágrannalöndum okkar eins og Noregi. Við viljum efla sérfræðiþjónustu í heilsugæslunni og teymisvinnu og innifelur það m.a. þá stefnu að ráða sálfræðinga inn í heilsugæsluna til þess að sinna öllum aldurshópum. Með fjölgun fagstétta innan heilsugæslunnar yrði jafnframt komið til móts við mannaflavanda þann sem heilsugæslan hefur glímt við og dregið úr álagi á aðrar stofnanir innan heilbrigðiskerfisins eins og geðdeild Landspítala háskólasjúkrahúss. Við sjáum jafnframt fyrir okkur að starfskrafta sálfræðinga sé þörf víðar eins og t.d. í velferðarþjónustu sveitarfélaganna. Við leggjum áherslu á forvarnir og að efla framlínu heilbrigðiskerfisins til þess að draga úr þörf fyrir dýrari úrræði innan kerfisins. Í því ljósi sjáum við fyrir okkur mikilvægi þess að skima alla komugesti heilsugæslustöðva fyrir tilfinningavanda og efla jafnframt samstarf við félagsþjónustu sveitarfélaganna með það að markmiði að skjólstæðingum þeirra yrði boðin upp á sams konar skimun. Við viljum svo bjóða þeim sem skimast með tilfinningavanda upp á gagnreynt meðferðarúrræði í samræmi við hversu alvarlegur vandinn er og klínískar leiðbeiningar. Þeim sem skimast með klínísk einkenni ætti að bjóða greiningarviðtal og í kjölfarið taka ákvörðun um næstu skref í samráði við notandann. Við sjáum fyrir okkur að heilsugæslan geti sinnt einstaklingum með væg til miðlungs einkenni en þeim sem eiga við fjölþættan og/eða alvarlegri vanda að stríða yrði vísað á viðeigandi stað eins og t.d. til sjálfstætt starfandi sérfræðinga eða á sjúkrahús. Heilsugæslan myndi svo sinna eftirfylgni einstaklingsins. Einnig teljum við mikilvægt að fjölga samhliða öðrum úrræðum eins og hreyfiseðla, símaviðtöl, ráðgjöf um fræðsluefni á vefnum og fleira.

Geðheilbrigðisþjónusta fyrir yngri aldurshópa

Við viljum við efla forvarnir hjá yngri aldurshópum og skima grunnskólanemendur fyrir tilfinningavanda og bjóða þeim sem skimast upp á gagnreynd meðferðarúrræði í hóp eða önnur viðeigandi úrræði. Við teljum einnig að bæta þurfi fræðslu um geðrækt inn í námsskrár skólakerfisins. Við teljum einnig mikilvægt að styrkja BUGL og ráðast í umbætur á geðheilbrigðiskerfi fyrir börn og unglinga en m.a. þarf að skilgreina betur hlutverk hverrar stofnunar, efla samvinnu og sérsvið þeirra og vinna að eflingu ákveðinna úrræða eins og t.d. fyrir unglinga í vímuefnavanda.

Árangur af nýrri leið í geðheilbrigðismálum

Tilfinningalegur vandi fólks yrði greindur fyrr. Frumgreining unnin áður en boðið er upp á úrræði við klínískum vanda. Heilbrigðis- og félagsþjónusta yrði markvissari. Unnið í anda klínískra leiðbeininga. Aðgengi bætt í nærumhverfi fólks að gagnreyndum úrræðum sem er í samræmi við það sem almenningur óskar eftir og dregur úr fordómum fyrir geðröskunum. Betri nýting á mannauð og fjármagni í heilbrigðiskerfinu. Bætt eftirfylgni mála. Betra samstarf á milli stofnana geðheilbrigðiskerfisins. Færri einstaklingar á örorku vegna geðraskana. Færri einstaklingar á fjárhagsaðstoð vegna geðraskana. Færri einstaklingar í veikindaleyfum eða utan vinnumarkaðar vegna geðraskana.

     Aðgengi almennings að gagnreyndri sálfræðimeðferð

      Framsóknarflokkurinn leggur áherslu á að almenningur hafi aðgengi að fullkomnustu heilbrigðisþjónustu sem á hverjum tíma er völ á í samræmi við bestu þekkingu. Slík þjónusta er líkleg til þess að skila einstaklingnum heilbrigðari, betur í stakk búnum til að sinna skyldum sínum gagnvart fjölskyldu og atvinnu og samfélaginu hagkvæmni. Framsóknarflokkurinn telur að almenningur eigi að eiga kost á sálfræðimeðferð í heilsugæslunni eins og kemur fram í svari 1 og jafnframt eigi þjónusta sálfræðinga að vera niðurgreidd af Sjúkratryggingum Íslands.

Sumardagurinn fyrsti. Það snjóaði í dag. Á föstudaginn göngum við að kjörborðinu og nýtum dýrmætan atkvæðisrétt okkar til þess að ákveða hvern við viljum sjá stjórna landinu næstu fjögur árin. Ég veit ekki hvað ég hef hugsað mikið um það eða skrifað marga pistla um það óréttlæti sem dunið hefur yfir almenning síðan í október 2008. Nú fjórum og hálfu ári seinna hefur minna breyst en ég hafði væntingar um. Enn er verið að tala um smáskammtalækningar varðandi leiðréttingar á skuldum heimilanna. Enn er talað um það að einhver sem ekki hefur þörf á því megi alls ekki fá leiðréttingu á stökkbreyttu láni sínu af því hann geti alveg borgað. Þessi stefna hefur að mínu mati ekki skilað okkur öðru en óréttlæti, gremju og reiði. Það finnst mér ekki skrýtið því svo ótal margir geta sagt frá því hvernig einstaklingar sem fóru glæfralega fyrir hrun og fjárfestu langt umfram efni hafa fengið bót sinna mála en þeir sem sýndu ráðdeild hafa enga úrlausn fengið. Fólki hefur verið refsað fyrir rétta hegðun en umbunað fyrir ranga hegðun. Strax 2008 var ég á þeirri skoðun að mjög óvenjulegar aðstæður dyndu yfir og eina leiðin úr þeim væru óvenjulegar og almennar aðgerðir. Fjármagni hefur verið dælt inn á hina ýmsu staði til þess að bregðast við eftir hrunið eins og í peningamarkaðssjóðina, lífeyrissjóðina og fjármálafyrirtækin en þegar talið berst að heimilum landsins er veskið tómt. Eftir sitjum við í skuldafangelsi með lán sem hafa hækkað stjarnfræðilega og náum ekki endum saman þrátt fyrir að hamast eins og hamstrar á hlaupahjólum í vinnu. Nýlegt dæmi sýnir 30 milljóna króna lán sem hækkaði um tæplega 500 þúsund krónur á viku! Í mínum huga er hlutverk stjórnmálamanna skýrt. Það er að frelsa íslenskan almenning úr þessu skuldafangelsi þannig að við getum farið að lifa eðlilegu lífi á ný og byggja hér upp betra samfélag. Stefna ríkisstjórnarinnar hefur meira gengið út á það að gera skuldafangelsið huggulegt. Engin leið út en við bjóðum upp á gardínur, hvort viltu bláar eða bleikar?

Við töluðum fyrir 20% leiðréttingu húsnæðislána 2009 og flestir vita núna að þá hefðu menn betur hlustað en hlegið. Við börðumst gegn því að skuldum einkafyrirtækis yrði varpað á almenning og í ljós kom að meirihluti þjóðarinnar og dómstólar voru okkur sammála. Nú er nóg komið og tímabært að ráðast í löngu tímabærar almennar aðgerðir.Það þarf að leiðrétta stökkbreytt verðtryggð lán, afnema verðtryggingu neytendalána og koma á fót nýju húsnæðiskerfi,  Tækifærið er núna!

Bráðum kemur betri tíð.

Gleðilegt Framsóknarsumar.