Íslendingar hafa tvo kosti: krónuna eða evruna.

Krónunni fylgir krónískur gjaldeyrisskortur, höft, gengisfellingar og lág laun.  Hver skýrslan á fætur annarri lítur dagsins ljós, þar sem erlend fjármálastaða landsins gerir lítið annað en að versna.  Ísland er nú að nálgast þá stöðu sem Glitnir var í fyrir hrun að eiga ekki fyrir erlendum skuldbindingum.  Við það aukast væntingar fjárfesta að á endanum þurfi að semja um allar erlendar skuldbindingar þjóðarinnar og innlendar krónueignir hvar sem þær liggja og/eða að ný neyðarlög séu yfirvofandi.  Þegar slíkar væntingar taka festu fara fjárfestar að búa sig undir það versta.  Brennt barn forðast eldinn.

ESB aðild er engin töfralausn en myndi hjálpa við að opna erlenda fjármálamarkaði og róa erlenda fjárfesta.  Ef Ísland væri á leið inn í ESB og stefndi á upptöku evru yrðu íslenskar eignir eftirsóknaverðari og myndu hækka í verði.  Endurfjármögnun á lánum yrði auðveldari og beinar fjárfestingar áhugaverðari.  Eitt er ljóst hin íslenska fjármálavél myndi keyra mun betur og ódýrara á evrunni en krónunni.

Gott dæmi sem sýnir muninn á evrunni og krónunni er staða grískra og íslenskra banka.  Bæði löndin lentu illilega í hruninu.  En fimm árum síðar eru grískir bankar eftirsóknaverðir á alþjóðlegum markaði og hafa hækkað um 46% í kauphöllinni í Aþenu á þessu ári og markaðsvirði þeirra er nú um 0.8 af bókfærðu virði sem mun gera grísku ríkisstjórninni mun auðveldara að selja sinn hlut á viðunandi verði.

Á Íslandi er enginn banki á markaði fimm árum eftir hrun, og enn er langt í það að ríkið geti endurheimt þá peninga sem skattgreiðendur lögðu í bankana og nú væri gott að geta notað í fjársvelt heilbrigðiskerfi.  Seinagangur og vandræðagangur fylgir krónunni, hún er sem sandur í gangvirki fjármálakerfisins.

Þetta sjá erlendir fjárfestar og það sem truflar þá er að Ísland skuli velja krónuna framyfir evruna sem aðeins mun gera vandamálið óleysanlegt.  Það er ekki skynsamlegt að fara með fjármagn inn í slíkt umhverfi.  Þannig stuðlar krónan að vítahring sem mun viðhalda höftum, gjaldeyrisskorti og lágum launum í framtíðinni.

Þessi staða er því sorglegri þar sem Ísland bíður upp á betri ávöxtunartækifæri og efnahagshorfur en Grikkland aðeins ef Ísland hefði alvöru gjaldmiðil.  Grikkir völdu rétt í að halda í evruna í stað þess að fara íslensku leiðina og taka upp gengisfelldan eigin gjaldmiðil sem enginn hefur trú á!