
Í væntanlegum aðgerðum heilbrigðisyfirvalda og sóttvarnalæknis er hins vegar fyrirhuguð mótefnameðferð fyrir ungbörn, sem flokka mætti helst undir blóðlækningar hér áður fyrr. Gefin eru mótefni til tímabundinnar varnar, en ónæmi ekki komið á til lengdar eins og alltaf er stefnt að með bólusetningum (vaccination) eða með náttúrulegu smiti. Því fæst aldrei varanleg vörn með gefnum tilbúnum mótefnum eingöngu og þegar hvorki frumubundið ónæmi eða myndun eigin mótefna gegn veirum, er ekki virkjað. Mótefnagjöf getur hins vegar hjálpað yngstu börnunum gegn alvarlegustu afleiðingum RS veirunnar tímabundið og því til mikils að vinna. Allar ónæmisaðgerðir hvor heldur er með tímabundnum mótefnum eða bólusetningu (vacciantion) eru kallaðar ónæmisaðgerðir (immunization). Tímabundin meðferð með mótefnum eingöngu getur því aldrei talist bólusetning.
Mikilvægt er að útþynna ekki hugtakið -bólusetningar- sem er ein mikilvægasta heilbrigðisaðgerð okkar almennt séð í dag, ekki síst fyrir börn. Forðast ætti upplýsingaóreiðu eftir fremsta megni um okkar mikilvægustu sóttvarnaraðgerðir, bólusetningarnar og þar sem óreiða er nóg fyrir (meðal annars með slæmri þátttöku í mislingabólusetningum barna, MMR).
Skrifað áður um mótefnalækningar sem gengur undir skilgreiningu á blóðlækningum hér áður fyrr.
„Blóðvatn nær aðeins til takmarkaðrar tímabundnar meðferðar og er byggð á grunnfræðum ónæmisfræðinnar eins og við skiljum hana í dag, með tímabundinni virkni mótefna (monoklónal) í blóðvatni (sermi) sem annar sýktur hefur framleitt sjálfum sér til varnar (maður eða dýr, t.d. apar eða hestar)), en sem skapar ekkert ónæmisminni hjá þeim sem fær. Blóðvatnslækningar voru reyndar í lækningu á Barnaveikinni (Diptheria), þeim skelfilega smitsjúkdómi, fyrir meira en öld síðan, en sem flest börn eru nú bólusett gegn með varanlegri vörn (bólusetningu með sjálfu smitefninu (veirur og bakteríur) og sem stuðlar síðan að mótefnaframleiðslu sem eitilfrumur líkamans framleiða sjálfar).“